The term postmodern is used rather

The term postmodern is used rather loosely to refer to a number of theoretical approaches developed since the late 1960s. The more precise, less inclusive term post-structuralism is generally used to refer to a quintet of French theorists whose major influence on AS occurs in the 80s -- Jacques Derrida, Michel Foucault, Jacques Lacan, Julia Kristeva, and Roland Barthes. If structuralism relies upon the logic of language, post-structuralism reveals rhetoric as the subversive, poetic sub-conscious of that logic. These writers are post-structuralist in the sense that they demonstrate the dependence of all structures on that which they try to eliminate from their systems. Divergent from one another in many respects, these writers all have in common an attempt to uncover the unquestioned metaphors that undergird social and disciplinary norms, particularly as manifested in philosophy (Derrida), historical writing and the professions (Foucault), psychoanalysis (Lacan), and literary studies (Kristeva and Barthes). All to one degree or another cross disciplinary boundaries, however, and all use variants of rhetorical analysis to reveal the constructed nature of such taken-for-granted objects and concepts as "humanity," "history," "the body," "the self," or "experience," and the co-dependence of such apparent oppositions as "power/resistance," or "masculine/feminine." Rather than attempt to list all the important works by these prolific writers, I cite here only collections that can be used as introductions to their larger bodies of work, followed by a few American applications of their ideas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำหลังสมัยใหม่ที่ใช้ค่อนข้างหลวมเพื่ออ้างอิงถึงจำนวนของทฤษฎีวิธีพัฒนาตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 60 Post-structuralism ระยะแม่นยำมากขึ้น รวมน้อยโดยทั่วไปการอ้างอิงถึงเป็นกลุ่มห้าคนของฝรั่งเศสนักทฤษฎีที่มีอิทธิพลสำคัญในเกิดขึ้นในยุค 80 - Jacques Derrida แช Jacques Lacan, Julia Kristeva และ Roland Barthes ถ้า structuralism อาศัยตรรกะของภาษา post-structuralism เผยสำนวนเป็นบทกวี ซึ่งถูกโค่นล้มย่อยสติของตรรกะที่ นักเขียนเหล่านี้จะ post-structuralist ในความรู้สึกว่า พวกเขาแสดงให้เห็นถึงการพึ่งพาของโครงสร้างทั้งหมดในที่ที่พวกเขาพยายามที่จะตัดออกจากระบบ แตกต่างจากที่อื่นหลายประการ นักเขียนเหล่านี้ทั้งหมดได้ในความพยายามที่จะค้นพบคำอุปมาอุปมัยรัชทายาทที่ undergird บรรทัดฐานทางสังคม และวินัย เป็นที่ประจักษ์ในปรัชญา (Derrida), การเขียนประวัติศาสตร์ และวิชาชีพ (Foucault), จิตใน (Lacan), และวรรณคดีศึกษา (Kristeva และ Barthes) ทั้งหมดเพื่อหนึ่งองศาหรืออื่นข้ามขอบเขตของวินัย อย่างไรก็ตาม และทั้งหมดใช้ตัวแปรการวิเคราะห์ย่อยให้เหมาะกับลักษณะของวัตถุที่ถ่ายสำหรับมอบให้และแนวคิดดังกล่าวสร้างเป็น "มนุษยชาติ "ประวัติ "ร่างกาย "ตัว เอง หรือ "สัมผัส" และการพึ่งพาร่วมของ oppositions ดังกล่าวปรากฏเป็น "พลังงานความต้านทาน" หรือ"ผู้ชาย/ผู้หญิง" แทนที่พยายามที่จะแสดงรายการงานที่สำคัญทั้งหมด โดยนักเขียนเหล่านี้อุดมสมบูรณ์ ผมอ้างนี่เฉพาะคอลเลกชันที่สามารถใช้เป็นบทนำที่จะร่างกายขนาดใหญ่ของการทำงาน ตาม ด้วยกี่อเมริกันโปรแกรมความคิดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังสมัยใหม่เป็นคำที่ใช้ค่อนข้างหลวมเพื่ออ้างถึงจำนวนของวิธีการทางทฤษฎีการพัฒนามาตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 1960 แม่นยำมากขึ้นรวมระยะน้อยโพสต์โครงสร้างโดยทั่วไปจะใช้ในการอ้างถึงกลุ่มทฤษฎีของฝรั่งเศสที่มีอิทธิพลสำคัญบน AS เกิดขึ้นในยุค 80 ที่ - ฌาคส์แดริด้า, มิเชล Foucault ฌาคเลปจูเลีย Kristeva และ Roland Barthes หากโครงสร้างอาศัยตรรกะของภาษาที่โพสต์เผยให้เห็นโครงสร้างสำนวนเป็นล้มล้างกวีย่อยสติของตรรกะว่า นักเขียนเหล่านี้มีการโพสต์ structuralist ในความรู้สึกที่พวกเขาแสดงให้เห็นถึงการพึ่งพาอาศัยกันของโครงสร้างทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาพยายามที่จะกำจัดออกจากระบบของพวกเขา ที่แตกต่างจากคนอื่นในหลายประการ, นักเขียนเหล่านี้ทั้งหมดได้ในทั่วไปความพยายามที่จะค้นพบคำอุปมาอุปมัยได้สอบถามว่า undergird บรรทัดฐานทางสังคมและทางวินัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นที่ประจักษ์ในปรัชญา (แดริด้า) เขียนประวัติศาสตร์และอาชีพ (Foucault) จิต (เลป) และการศึกษาวรรณกรรม (Kristeva และ Barthes) ทั้งหมดให้เป็นหนึ่งองศาหรืออื่นเขตแดนทางวินัยข้ามอย่างไรและสายพันธุ์ที่ใช้ทั้งหมดของการวิเคราะห์เชิงโวหารที่จะเปิดเผยธรรมชาติสร้างดังกล่าวดำเนินการสำหรับรับวัตถุและแนวคิดที่ว่า "ความเป็นมนุษย์", "ประวัติศาสตร์" "ร่างกาย," "The ตัวเอง "หรือ" ประสบการณ์ "และร่วมพึ่งพาอาศัยกันของตรงข้ามที่เห็นได้ชัดเช่น" อำนาจ / ต้านทาน "หรือ" ผู้ชาย / ผู้หญิง. " แทนที่จะพยายามที่จะแสดงรายการทั้งหมดในผลงานที่สำคัญโดยนักเขียนที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้ผมกล่าวถึงคอลเลกชันที่นี่ที่เดียวที่สามารถใช้เป็นที่แนะนำให้หน่วยงานที่มีขนาดใหญ่ของการทำงานตามการใช้งานของชาวอเมริกันบางส่วนของความคิดของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่าหลังสมัยใหม่จะใช้ค่อนข้างหลวม ๆอ้างถึงจำนวนของแนวคิดเชิงทฤษฎีที่พัฒนาขึ้นตั้งแต่ปี 1960 ล่าช้า ยิ่งแม่นยำ รวมระยะเวลาการโพสต์น้อยกว่าโครงสร้างโดยทั่วไปจะใช้ในการอ้างถึงกลุ่มของนักทฤษฎีที่มีอิทธิพลในฝรั่งเศสเป็นหลักเกิดขึ้นใน 80 ฌาคส์ แดร์ริดา มิเชล ฟูโก , ชาก lacan จูเลีย คริสทีวา , และ Roland Barthes . ถ้าโครงสร้างอาศัยตรรกะของโครงสร้างภาษา โพสต์ เผยวาทศิลป์เป็นบทกวีที่ถูกย่อยสติของตรรกะ นักเขียนเหล่านี้จะโพสต์สาเหตุในความรู้สึกที่พวกเขาแสดงให้เห็นถึงการพึ่งพาของโครงสร้างทั้งหมด ที่ซึ่งพวกเขาพยายามที่จะขจัดออกจากระบบของพวกเขา ความแตกต่างจากที่อื่นหลายประการ , นักเขียนเหล่านี้ได้ทั่วไปในความพยายามที่จะค้นพบสอบถามอุปมาอุปมัยว่า undergird บรรทัดฐานทางสังคมและทางวินัย โดยปรากฏในปรัชญา ( เดอริ ) , การเขียนประวัติและอาชีพ ( ฟูโกต์ ) จิตวิเคราะห์ ( lacan ) และวรรณคดีศึกษา ( และ คริสเตวา Barthes ) ทั้งหมดเพื่อหนึ่งองศาหรืออื่นข้ามเขตแดนทางวินัย อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดใช้ ตัวแปร การวิเคราะห์วาทศิลป์ที่จะเปิดเผยสร้างธรรมชาติ เช่น ถ่ายเพื่อรับวัตถุและแนวคิดที่เป็น " มนุษย์ " " ประวัติ " " ร่างกาย " , " ตัวเอง " หรือ " ประสบการณ์ " และร่วมการพึ่งพาอาศัยกันของตรงข้ามชัดเจน เช่น เป็น " ต้านทานอำนาจ " หรือ " ผู้ชาย / ผู้หญิง . " แทนที่จะพยายามที่จะแสดงรายการทั้งหมดที่สำคัญทำงานโดยนักเขียนที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้ ฉันยกที่นี่เพียงคอลเลกชันที่สามารถใช้เป็นคำแนะนำของขนาดใหญ่ เนื้องาน ตามด้วยสองสามอเมริกันใช้ความคิดของพวกเขา