Educators and politicians in Taiwan

Educators and politicians in Taiwan, Hong Kong, Japan and Korea expound the necessity for their East Asian school systems to become more like those in the West. They complain that there is too much rote learning, uniformity and standardisation and too little emphasis on creativity, diversity and problem-solving. In addition, competition is fierce for scarce places in elite schools and universities, leading to unfulfilled ambitions and wastage of talent among the high proportions of young people failing to gain entry. Meanwhile, their counterparts in the USA and Britain
look in the reverse direction to these same East Asian countries and wonder what they can learn from the superior academic results of East Asian students on International Achievement Tests in mathematics and science (Atkin & Black 1997).
This relatively new phenomenon, a reciprocal interest of ‘East’ and ‘West’ in each other’s school systems, characterised much of the 1990s. Other factors, besides those mentioned, fuelled the tendency to look beyond national boundaries for answers to educational problems. While many developing countries have for some time looked to Europe and North America for their policy models, what was particularly new about the 1990s was the interest taken by the developed countries, such as the USA and UK, in the school systems of East and South-East Asia (Dimmock 2000).
In this article, we affirm that internationalism as an educational phenomenon is desirable, especially in the new millennium of global trade, multi-cultural societies, the Internet and air travel. However, equally, in an era when many are prone to draw superficial comparisons between policies and practices adopted in different coun- tries, we argue the need for caution. In particular, such comparisons, we claim, can be fatuous and misleading without thorough understanding of the contexts, histories and cultures within which they have developed. Our main purposes in this article are thus twofold. First, to argue the need to develop a comparative and international branch of educational leadership and management. Second, to propose a compara- tive model of educational leadership and management based on cultural and cross-cultural analysis. The article begins with the justification for developing an international and comparative branch of the field. It then goes on to explain the appropriateness of culture as a core concept in developing comparative educational management. A model is then proposed as a useful conceptual framework for drawing valid international comparisons in school leadership and management. Finally, we allude to some challenges and limitations of the approach.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาและนักการเมืองในไต้หวัน, ฮ่องกง, ญี่ปุ่นและเกาหลีอธิบายความจำเป็นสำหรับระบบโรงเรียนของพวกเขาทางทิศตะวันออกเอเชียที่จะกลายเป็นเหมือนผู้ที่อยู่ในทิศตะวันตก พวกเขาบ่นว่ามีการท่องจำมากเกินไปสม่ำเสมอและมาตรฐานและความสำคัญน้อยเกินไปกับความคิดสร้างสรรค์ความหลากหลายและการแก้ปัญหา ในนอกจากนี้การแข่งขันจะรุนแรงสำหรับสถานที่ขาดแคลนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่นำไปสู่​​ความทะเยอทะยานไม่ได้ผลและการสูญเสียความสามารถในสัดส่วนที่สูงของคนหนุ่มสาวไม่สามารถที่จะได้รับการเข้า ขณะที่คู่ของพวกเขาในประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร
มองไปในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับเหล่านี้ประเทศในเอเชียตะวันออกเดียวกันและสงสัยว่าสิ่งที่พวกเขาสามารถเรียนรู้จากผลการเรียนดีกว่านักเรียนในเอเชียตะวันออกในการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่างประเทศในวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ (แอทคิน&สีดำ 1997).
นี้ปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างใหม่ที่น่าสนใจซึ่งกันและกัน ของ 'ตะวันออก' และ 'ตะวันตก' ในระบบโรงเรียนของกันและกันโดดเด่นมากในปี 1990 ปัจจัยอื่น ๆนอกเหนือจากที่กล่าวถึงเชื้อเพลิงมีแนวโน้มที่จะดูเกินขอบเขตแห่งชาติสำหรับคำตอบของปัญหาการศึกษา ในขณะที่ประเทศกำลังพัฒนาหลายคนได้บางครั้งมองไปที่ยุโรปและอเมริกาเหนือสำหรับรุ่นที่นโยบายของพวกเขาสิ่งที่เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับใหม่ปี 1990 เป็นที่น่าสนใจดำเนินการโดยประเทศที่พัฒนาแล้วเช่นสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรที่ในระบบโรงเรียนของตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ทดิม 2000).
ในบทความนี้เรายืนยันว่าระหว่างประเทศในฐานะที่เป็นปรากฏการณ์การศึกษาเป็นที่น่าพอใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหัสวรรษใหม่ของการค้าโลกสังคมความหลากหลายทางวัฒนธรรมอินเทอร์เน็ตและทางอากาศ การเดินทาง แต่เท่าเทียมกันในยุคเมื่อหลายมีแนวโน้มที่จะวาดเปรียบเทียบผิวเผินระหว่างนโยบายและการปฏิบัติที่นำมาใช้ในประเทศกำลังพยายามที่แตกต่างกันเราเถียงจำเป็นที่จะต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบดังกล่าวเราเรียกร้องสามารถบัดซบและทำให้เข้าใจผิดโดยไม่เข้าใจอย่างละเอียดของบริบทประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมในการที่พวกเขาได้มีการพัฒนา วัตถุประสงค์หลักของเราในบทความนี้เป็นสองเท่าจึง ครั้งแรกที่ที่จะโต้แย้งความจำเป็นในการพัฒนาสาขาเปรียบเทียบและต่างประเทศในการเป็นผู้นำด้านการศึกษาและการจัดการ ที่สองที่จะเสนอรูปแบบ compara-tive ของความเป็นผู้นำการศึกษาและการจัดการขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรมและข้ามวัฒนธรรม บทความเริ่มต้นด้วยการให้เหตุผลสำหรับการพัฒนาสาขาต่างประเทศและเปรียบเทียบของสนามมันก็ไปในการอธิบายความเหมาะสมของวัฒนธรรมเป็นแนวคิดหลักในการพัฒนาจัดการศึกษาเปรียบเทียบ รูปแบบที่จะเสนอแล้วเป็นกรอบแนวคิดที่มีประโยชน์สำหรับการวาดภาพการเปรียบเทียบระหว่างประเทศที่ถูกต้องในการเป็นผู้นำและการจัดการโรงเรียน ในที่สุดเราพูดถึงความท้าทายบางอย่างและข้อ จำกัด ของวิธี.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักการศึกษาและนักการเมืองในไต้หวัน ฮ่องกง ญี่ปุ่น และเกาหลี expound ความจำเป็นของระบบโรงเรียนเอเชียตะวันออกจะเป็นเหมือนตะวันตก พวกเขาบ่นว่า มีการเรียนรู้อาจมากเกินไป ความรื่นรมย์ และมาตรฐาน และเน้นความคิดสร้างสรรค์ ความหลากหลาย และการ แก้ปัญหาน้อยเกินไป นอกจากนี้ การแข่งขันรุนแรงในสถานขาดแคลนในโรงเรียนชนชั้นสูงและมหาวิทยาลัย นำไปสู่การบรรลุความทะเยอทะยานและสูญเสียความสามารถพิเศษในสัดส่วนสูงของคนหนุ่มสาวที่ไม่สามารถรับรายการได้ ในขณะเดียวกัน คู่ของพวกเขาในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร
ในทิศทางย้อนกลับไปยังประเทศเอเชียตะวันออกเหล่านี้เหมือนกัน และสงสัยว่า อะไรที่พวกเขาสามารถเรียนรู้จากผลศึกษาห้องนักเรียนเอเชียตะวันออกในการทดสอบนานาชาติในวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ (Atkin &สีดำปี 1997) .
ปรากฏการณ์นี้ค่อนข้างใหม่ ดอกเบี้ยอัตราแลกเปลี่ยนของ 'ตะวัน' และ 'ตะวันตก' ในแต่ละอื่น ๆ ของโรงเรียนระบบ โรคมากของปี 1990 ปัจจัยอื่น ๆ นอกจากที่กล่าวถึง เติมพลังเพื่อค้นหาคำตอบของปัญหาที่ศึกษานอกเหนือจากขอบเขตประเทศ ในขณะที่ประเทศกำลังพัฒนามีเวลามองไปยังยุโรปและอเมริกาเหนือในรูปแบบของนโยบาย สิ่งใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับปี 1990 ได้ดอกเบี้ยโดยประเทศที่พัฒนาแล้ว เช่นสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร ในระบบโรงเรียนของตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (Dimmock 2000) .
ในบทความนี้ เรารับรอง internationalism นั้นเป็นปรากฏการณ์ศึกษาต้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมิลเลนเนียมใหม่ของการค้าโลก สังคมวัฒนธรรมที่หลากหลาย การท่องอินเทอร์เน็ตและอากาศ อย่างไรก็ตาม เท่า ในยุคเมื่อจำนวนมากมีแนวโน้มที่วาดผิวเผินเปรียบเทียบระหว่างนโยบายและการปฏิบัติที่นำมาใช้ในประเทศและพยายามที่แตกต่างกัน เราโต้เถียงต้องระวัง โดยเฉพาะ เช่นเปรียบเทียบ เราเรียกร้อง ได้ fatuous และเข้าใจโดยไม่เข้าใจบริบท ประวัติ และวัฒนธรรมที่พวกเขามีพัฒนาอย่างละเอียด วัตถุประสงค์หลักของเราในบทความนี้จึงมีอยู่สองประการ ครั้งแรก การโต้เถียงต้องพัฒนาสาขาต่างประเทศ และเปรียบเทียบความเป็นผู้นำทางการศึกษาและการจัดการ ที่สอง เสนอแบบ compara tive ของภาวะผู้นำทางการศึกษาและการจัดการตามวัฒนธรรม และวัฒนธรรมวิเคราะห์ บทความเริ่มต้น ด้วยเหตุผลของการพัฒนาสาขาการระหว่างประเทศ และเปรียบเทียบของฟิลด์ มันแล้วไปในการอธิบายความของวัฒนธรรมเป็นแนวคิดหลักในการพัฒนาจัดการศึกษาเปรียบเทียบ แล้วแบบจะเสนอเป็นกรอบแนวคิดเป็นประโยชน์สำหรับวาดภาพเปรียบเทียบระหว่างประเทศถูกต้องในโรงเรียนเป็นผู้นำและการจัดการ สุดท้าย เราเปรยความท้าทายบางและข้อจำกัดของวิธีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักการเมืองและนักการศึกษาในประเทศไต้หวันฮ่องกง,ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้อธิบายความจำเป็นสำหรับระบบโรงเรียนในเอเชียตะวันออกของพวกเขาเป็นมากขึ้นเช่นที่อยู่ในทางด้านทิศตะวันตก ก็ว่ามีมากเกินไปส่วนร่วมพัฒนามาตรฐานและความสม่ำเสมอการเรียนรู้การท่องจำมากเกินไปและเน้นความหลากหลายในความคิดสร้างสรรค์และการแก้ปัญหาการแก้ปัญหา ในการเพิ่มการแข่งขันมีความรุนแรงมากสำหรับสถานที่ต่างๆที่หายากในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยชั้นนำนำไปสู่การสิ้นเปลืองและความปรารถนาอันแรงกล้าของธนาคารออมสินมีความสามารถพิเศษในสัดส่วนที่สูงของคนหนุ่มสาวไม่เข้า ในขณะที่คู่ค้าของตนในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษตอบแทน
ดูในที่ย้อนกลับไปในทิศทางตรงกันข้ามกับแนวนี้เหมือนกับประเทศต่างๆในเอเชียตะวันออกและความน่ามหัศจรรย์ใจสิ่งที่พวกเขาสามารถเรียนรู้ได้จากการศึกษาระดับ Superior First Class ที่ผลการเรียนของเอเชียตะวันออกในระหว่างประเทศความสำเร็จการทดสอบในวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์( Atkin &สีดำ 1997 ). N แห่งนี้เป็นปรากฏการณ์ใหม่ที่น่าสนใจซึ่งกันและกันทางด้านทิศตะวันออกของ''และ'ทางด้านทิศตะวันตกของในแต่ละโรงเรียนอื่นๆของระบบ,ความโดดเด่นอื่นๆอีกมากมายของ 1990 s . ปัจจัยอื่นๆนอกจากที่กล่าวมาแล้วข้างต้นถึงแนวโน้มที่มองให้ไกลกว่าพรมแดนแห่งชาติสำหรับคำตอบในการแก้ปัญหาการศึกษา. ในขณะที่ประเทศกำลังพัฒนามีจำนวนมากในบางครั้งมองไปยังยุโรปและอเมริกาเหนือสำหรับรุ่นของนโยบายคืออะไรโดยเฉพาะใหม่เกี่ยวกับ 1990 s เป็นดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นโดยประเทศที่พัฒนาแล้วเช่นสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักรในระบบโรงเรียนและทางตะวันออกของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้( dimmock 2000 )..
ในข้อนี้เรายืนยันว่าลัทธิเป็นเพื่อนกับชนทุกชาติเป็นปรากฎการณ์ทางการศึกษาที่มีความเหมาะสมโดยเฉพาะในปีใหม่ของสังคมวัฒนธรรมที่หลากหลายการค้าโลกอินเทอร์เน็ตและการเดินทางทางอากาศ แต่ถึงอย่างไรก็ตามเท่าๆกันในยุคที่การจำนวนมากมีแนวโน้มที่จะมีการจับรางวัลอย่างผิวเผินการเปรียบเทียบระหว่างการปฏิบัติและนำมาใช้ในนโยบาย coun - เราจะพยายามให้เหตุผลความจำเป็นที่สำหรับข้อควรระวัง: ในการเปรียบเทียบดังกล่าวเราอ้างว่าสามารถบัดซบและทำให้เข้าใจผิดโดยปราศจากความเข้าใจอย่างทั่วถึงของวัฒนธรรมและประวัติบริบทที่อยู่ ภายใน ซึ่งจะมีการพัฒนา วัตถุประสงค์หลักของเราในข้อนี้มีเสื่อมจึง ครั้งแรกในการให้เหตุผลความจำเป็นที่จะพัฒนาสาขาและความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบระหว่างประเทศของความเป็นผู้นำทางด้านการศึกษาและการบริหารจัดการ ที่สองเพื่อเสนอ compara - รุ่นเป็นหมู่คณะ.หนึ่งของการจัดการและความเป็นผู้นำด้านการศึกษาจากการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรมและทางวัฒนธรรม. ข้อที่จะเริ่มต้นด้วยการให้เหตุผลสำหรับการพัฒนาสาขาต่างประเทศและความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบของฟิลด์ที่แล้วจะสว่างขึ้นเพื่ออธิบายถึงความเหมาะสมของวัฒนธรรมเป็นแนวคิดหลักในการพัฒนาการบริหารการศึกษาเปรียบเทียบ รุ่นที่จะเสนอเป็นกรอบแนวคิดที่เป็นประโยชน์การวาดรูปการเปรียบเทียบระหว่างประเทศที่ถูกต้องในการจัดการและความเป็นผู้นำโรงเรียนแล้ว สุดท้ายเราจะพูดถึงการจำกัดความท้าทายและบางส่วนของวิธีการนี้.