All orthodox schools of Hinduism ho

All orthodox schools of Hinduism hold the premise, "Atman exists, as self evident truth". Buddhism, in contrast, holds the premise, "Atman does not exist (or, An-atman) as self evident".[27][28]

Buddhists do not believe that at the core of all human beings and living creatures, there is any "eternal, essential and absolute something called a soul, self or atman".[2] Buddhists reject the concept and all doctrines associated with atman, call atman as illusion (maya), asserting instead the theory of "no-self" and "no-soul".[28][29] Buddhism, from its earliest days, has denied the existence of the "self, soul" in its core philosophical and ontological texts. In its soteriological themes, Buddhism has defined nirvana as that blissful state when a person realizes that he or she has "no self, no soul".[2][30]

Hindus believe in Atman. They hold that at the core of all human beings and living creatures, there is "eternal, innermost essential and absolute something called a soul, self that is atman."[2] Within the diverse schools of Hinduism, there are differences of perspective on whether souls are distinct, whether Supreme Soul or God exists, whether the nature of Atman is dual or non-dual, how to reach moksha – the knowledge of Self that liberates one to blissful content state of existence, and whether moksha is achievable in this life (Advaita Vedanta, Yoga) or is achievable only in after-life (Dvaita Vedanta, Nyaya). However, despite these diversity of ideas and paths in different schools of Hinduism, unlike Buddhism, the foundation premise of Hinduism is that "soul, self exists", and there is bliss in seeking self, knowing self, and self-realization.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงเรียนทั้งหมดดั้งเดิมของศาสนาฮินดูถือเดิน "Atman อยู่ เป็นความจริงที่เห็นได้ชัดด้วยตนเอง" พระพุทธศาสนา ในทางตรงกันข้าม เก็บเดิน, " Atman อยู่ (หรือ อัน atman) เป็นตัวเองชัด"[27][28]พุทธไม่เชื่อว่า ที่แกนของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตที่อยู่อาศัย มีใด ๆ "อีเทอร์นอล ที่จำเป็น และสัมบูรณ์สิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณ ด้วยตนเอง หรือ atman"[2] พุทธปฏิเสธแนวความคิดและอยู่ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ atman, atman โทรเป็นภาพลวงตา (มายา), กรรมสิทธิ์แทนทฤษฎี "ไม่มีตัวตน" และ "ไม่มีจิตวิญญาณ"[28][29] พระพุทธศาสนา จากวันแรกสุด ได้ปฏิเสธการดำรงอยู่ของ "ตนเอง จิตวิญญาณ" ในหลักของปรัชญา และโต้ ในรูปแบบของ soteriological พระพุทธศาสนาได้กำหนดนิพพานเป็นสถานะที่พร้อมเมื่อบุคคลตระหนักว่า เขามี "ไม่มีตัวตน จิตไม่"[2][30]ฮินดูเชื่อใน Atman พวกเขาถือว่า ในหลักของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตที่อยู่อาศัย มี "อีเทอร์นอล แนะสำคัญ และแน่นอนสิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณ ตนเองว่าเป็น atman"[2] ภายในโรงเรียนมีความหลากหลายของศาสนาฮินดู มีความแตกต่างของมุมมองบนว่าวิญญาณจะแตกต่าง จิตวิญญาณสูงสุดหรือพระเจ้ามี อยู่ ลักษณะของ Atman เป็น คู่ หรือไม่ใช่คู่ วิธีถึงมอคชา – ความรู้ของตนเองที่ liberates การรัฐเนื้อหาความสุขดำรงอยู่ และว่ามอคชาทำได้ในชีวิตนี้ (Advaita เวดัน โยคะ) หรือจะทำได้เฉพาะในชีวิตหลัง (Dvaita เวดัน, Nyaya) อย่างไรก็ตาม แม้ มีความหลากหลายเหล่านี้ความคิดและเส้นทางในโรงเรียนต่าง ๆ ของศาสนาฮินดู ซึ่งแตกต่างจากพระพุทธศาสนา เดินรากฐานของศาสนาฮินดูเป็นที่ "จิตใจ ตัวเองมีอยู่" และมีความสุขในการหาตัวเอง ตนเอง และ self-realization[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกโรงเรียนดั้งเดิมของศาสนาฮินดูถือหลักฐาน "ที่มีอยู่ Atman เป็นตัวเองความจริงที่เห็นได้ชัด" พุทธศาสนาในทางตรงกันข้ามถือหลักฐาน "Atman ไม่อยู่ (หรือ-Atman) ในขณะที่ตัวเองเห็นได้ชัด". [27] [28] ชาวพุทธไม่เชื่อว่าที่เป็นแกนหลักของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตที่มี ใด ๆ "นิรันดร์, บางสิ่งบางอย่างที่จำเป็นและแน่นอนเรียกว่าจิตวิญญาณของตัวเองหรือ Atman". [2] ชาวพุทธปฏิเสธแนวคิดและหลักคำสอนทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ Atman โทร Atman เป็นภาพลวงตา (มายา) อ้างแทนทฤษฎีของ "ไม่มีตัวเอง" และ "ไม่มีวิญญาณ". [28] [29] พระพุทธศาสนาจากวันแรกของตนได้ปฏิเสธการดำรงอยู่ของ "ตัวเองจิตวิญญาณ" ในหลักของตำราปรัชญาและ ontological ในรูปแบบ soteriological ของพระพุทธศาสนาได้กำหนดนิพพานเป็นว่ารัฐมีความสุขเมื่อคนตระหนักว่าเขาหรือเธอมี "ตัวเองไม่มีจิตวิญญาณไม่มี". [2] [30] ฮินดูเชื่อใน Atman พวกเขาบอกว่าที่เป็นแกนหลักของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตที่มี "นิรันดร์ในสุดที่จำเป็นและสิ่งที่แน่นอนเรียกว่าจิตวิญญาณของตัวเองที่เป็น Atman." [2] ภายในโรงเรียนที่มีความหลากหลายของศาสนาฮินดูมีความแตกต่างของมุมมองเกี่ยวกับการเป็น ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณที่มีความแตกต่างไม่ว่าจะเป็นศาลฎีกาวิญญาณพระเจ้ามีอยู่จริงหรือไม่ว่าจะเป็นลักษณะของ Atman เป็นคู่หรือไม่คู่วิธีการเข้าถึงหลุดพ้น - ความรู้เกี่ยวกับตัวเองที่ปล่อยหนึ่งไปยังรัฐเนื้อหาความสุขของการดำรงอยู่และไม่ว่าจะหลุดพ้นทำได้ในครั้งนี้ ชีวิต (แอดอุปนิษัท, โยคะ) หรือจะทำได้เฉพาะในชีวิตหลัง (Dvaita อุปนิษัท Nyaya) อย่างไรก็ตามแม้จะมีความหลากหลายของความคิดเหล่านี้และเส้นทางในโรงเรียนที่แตกต่างกันของศาสนาฮินดูซึ่งแตกต่างจากพุทธศาสนาสถานที่ตั้งรากฐานของศาสนาฮินดูก็คือ "จิตวิญญาณของตัวเองที่มีอยู่" และมีความสุขในการแสวงหาตัวเองรู้ด้วยตนเองและตระหนักรู้ในตนเอง. [2 ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงเรียนดั้งเดิมของฮินดูถือหลักฐาน " อาตมันอยู่ที่ตนเองประจักษ์ความจริง " พระพุทธศาสนา , ในทางตรงกันข้าม , เก็บหลักฐาน , " อาตมัน ไม่มีตัวตน หรือ เป็นหลัก ) ที่เห็นได้ชัดด้วยตนเอง " [ 27 ] [ 28 ]

ชาวพุทธไม่เชื่อว่า ที่หลักของมนุษย์ และสิ่งมีชีวิต มี " นิรันดร์ ที่จำเป็นและแน่นอนสิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณตนเอง หรืออาตมัน "[ 2 ] พุทธศาสนิกชนปฏิเสธแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับอาตมัน เรียกอาตมันเป็นมายา ( Maya ) ยืนยันแทนทฤษฎีของ " ตนเอง " และ " วิญญาณ " [ 28 ] [ 29 ] พระพุทธศาสนา จากวันแรกของมัน ปฏิเสธการมีอยู่ของตนเอง " วิญญาณ " ในหลัก ภววิทยาปรัชญา และข้อความ ใน soteriological ธีมพระพุทธศาสนาได้กำหนดนิพพานเป็นสุขรัฐเมื่อเขาตระหนักว่าเขาหรือเธอมี " ไม่มีตน ไม่มีวิญญาณ " [ 2 ] [ 30 ]

ชาวฮินดูเชื่อในหลัก . พวกเขายึดในหลักของมนุษย์ทุกคน และสิ่งมีชีวิต มี " นิรันดร์ ซึ่งจำเป็นและแน่นอนสิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณของตนเอง นั่นคือหลัก " [ 2 ] ภายในโรงเรียนมีความหลากหลายของศาสนาฮินดูมีความแตกต่างของมุมมองว่าวิญญาณที่แตกต่างกัน ไม่ว่าพระวิญญาณ พระเจ้ามีจริง ไม่ว่าจะเป็นลักษณะของอาตมันเป็นคู่ หรือ ไม่มีคู่ วิธีการเข้าถึงโมกษะและความรู้ของตนเอง ว่าปล่อยหนึ่งที่จะระบุเนื้อหาสุขของการดำรงอยู่ และไม่ว่า Moksha นี้ได้ในชีวิตนี้ ( advaita เวทานตะ โยคะ ) หรือ ทำได้เฉพาะในชีวิต ( dvaita อุปนิษัท Nyaya , ) อย่างไรก็ตามแม้จะมีความหลากหลายของความคิดเหล่านี้และเส้นทางในโรงเรียนต่าง ๆของศาสนาฮินดู ซึ่งแตกต่างจากพุทธศาสนา มูลนิธิสาธารณกุศลของศาสนาฮินดูคือ " จิตใจตนเองอยู่ และมีความสุขในการแสวงหาตนเอง การรู้จักตนเองและการรับรู้ตนเอง [ 2 ]