KUNST, Jakob (1891-1960)Kunst, Jako

KUNST, Jakob (1891-1960)

Kunst, Jakob, etnomusicoloog (Groningen 12-8-1891 - Amsterdam 7-12-1960). Zoon van Egbertus Diederik Kunst, pianoleraar, en Geertruida van Houten, pianiste. Gehuwd op 4-10-1921 met Catharina Jacoba Antoinette van Wely (1897-1992), lerares Frans. Uit dit huwelijk werden 2 zoons en 1 dochter geboren.

afbeelding van Kunst, Jakob 'Ik ben er erfelijk mee belast', zou Jaap Kunst over zijn leven met muziek opmerken (de Volkskrant, 3-2-1953). De beide ouders waren als pianisten opgeleid aan Duitse conservatoria, en er werd thuis intensief gemusiceerd. Reeds op vijfjarige leeftijd kreeg Jaap op eigen verzoek vioolles. Toch ging hij in 1911, na het eindexamen gymnasium, geen muziek maar rechten studeren aan de Groningse universiteit. Terzelfder tijd kwam hij op vakantie in de ban van het waddeneiland Terschelling, waar hij het studieobject vond dat hem nooit meer zou loslaten: de volksmuziek. 'Hier leer ik, om zo te zeggen, de werktuigen smeden welke mij later van zo grote, ja onmisbare hulp zijn bij het musicologisch onderzoek in de Indische archipel', noteerde Kunst hierover in zijn autobiografie (p. 28). Als resultaat van dit eerste veldwerk publiceerde hij in 1915 - dus nog tijdens zijn studie - Terschellinger volksleven. Gebruiken, feesten, liederen , in 1916-1918 gevolgd door het driedelige Noord-Nederlandsche volksliederen en -dansen uit den volksmond opgeteekend , door hem voorzien van eigen piano-arrangementen.

In 1917 legde Kunst het doctoraalexamen af, maar een loopbaan als 'kantoor-jurist' - eerst drie maanden bij een vestiging van de Amsterdamsche Bank in Utrecht en daarna op de afdeling Onderwijs van de gemeenteadministratie te Amsterdam - bleek hem al gauw te benauwend. Toen in 1919 de reisbelemmeringen van de Eerste Wereldoorlog waren weggevallen, zag Kunst zijn kans schoon om Nederland te verlaten. Samen met een 'diseuse lyrique' en een pianist formeerde hij een voordrachtstrio, dat met geleend geld scheep ging naar Nederlands-Indië. In dit trio vervulde hij de rol van violist annex imitator van dierengeluiden. Tijdens deze freelance tournee - met 95 optredens in acht maanden! - hoorde Kunst op kerstdag 1919 in Djokjakarta voor het eerst de Javaanse gamelan. Dit was voor hem zo'n fascinerende ervaring dat hij besloot op Java te blijven om van deze muziek een nadere studie te maken. Om in zijn levensonderhoud te voorzien aanvaardde hij er in mei 1920 een betrekking als ambtenaar bij het departement van Gouvernementsbedrijven. Hier was Kunst - sinds januari 1922 in de rang van referendaris - eerst werkzaam op het Bureau voor Sociale Aangelegenheden en daarna bij de afdeling Algemeene Zaken. Van 1926 tot 1930 was hij tevens plaatsvervangend secretaris van de Verzoeningsraad voor de Spoor- en Tramwegen op Java en Madoera te Bandoeng, de stad waar hij van 1921 tot 1932 woonde.

In feite leidde Kunst een dubbelbestaan: enerzijds waren er zijn weinig bevredigende dagelijkse werkzaamheden als koloniaal ambtenaar en anderzijds zijn etnomusicologisch onderzoek, waaraan hij alle vrije tijd besteedde. In dit onderzoek kreeg het veldwerk een centrale plaats. Zijn technische uitrusting was voor die tijd zeer geavanceerd: naast foto's en films maakte hij honderden geluidsopnamen met de Edison phonograph (: wascylinders) en droeg hij steeds zijn zelf ontworpen monochord (: eensnarig toonmeet-instrument) met zich. Ondanks zijn grote liefde voor de traditionele inheemse muziek ging Kunst er echter niet toe over de te bestuderen muziek zelf te leren spelen of zingen. De sociale barrières tussen Javaanse musici en koloniale onderzoekers waren daarvoor te hoog.

De tijdens het veldwerk verzamelde informatie zou Kunst in de loop der jaren verwerken in een ononderbroken stroom van wetenschappelijke publicaties op het gebied van de traditionele Indonesische muziek in al haar verschijningsvormen. Zijn eerste Indonesische monografie, De toonkunst van Bali , verscheen in 1925. Hij schreef dit werk samen met zijn echtgenote, de lerares Katy van Wely, die zijn enthousiaste belangstelling deelde. Twee jaar later deed hij het baanbrekende werk Hindoe-Javaansche muziek-instrumenten, speciaal die van Oost-Java het licht zien.

In deze eerste Indische jaren onderhield Kunst hartelijke professionele contacten met de controversiële muziekcriticus en freelance publicist Johann Sebastian Brandts Buys, die eveneens in Indië onderzoek deed op het terrein van de volksmuziek. Beiden waren de eerste etnografisch werkende musicologen die zelf langdurig en intensief veldwerk verrichtten. Zulks in tegenstelling tot de eerste generatie etnomusicologen die zich zelden vanachter de schrijftafel vandaan waagde. Als gevolg van grote verschillen in persoonlijkheid en maatschappelijke positie groeiden Kunst en Brandts Buys echter zover uit elkaar dat hun relatie uitliep op een totale breuk. De wetenschappelijke band die Kunst met prof. E.M. von Hornbostel, hoofd van het Phonogramm Archiv in Berlijn, onderhield, was daarentegen wel van lange duur. Hij beschouwde deze grondlegger van de moderne etnomusicologie als zijn leermeester. In hun zeer uitvoerige correspondentie begon het theoretisch kader van de moderne, op de context gerichte etnomusicologie gestalte te krijgen. Tijdens zijn eerste Europees verlof in 1927 zocht Kunst Von Hornbostel op in Berlijn. Het werd een ontmoeting waaruit een hechte, jarenlange vriendschap voortkwam.

In deze verlofperiode hield Kunst vele lezingen in binnen- en buitenland. Tevens stelde hij - onder meer gesteund door de Leidse historicus prof. J. Huizinga - alles in het werk om officiële regeringserkenning van musicologisch onderzoek in Nederlands-Indië te verkrijgen. Tegenover de minister van Koloniën betoogde hij dat etnomusicologisch onderzoek in het muzikaal zo rijke Indië noodzakelijkerwijs een gouvernementsaangelegenheid moest zijn en niet behoorde te worden overgelaten aan particulier initiatief. Er ontstond een polemiek tussen Kunst en zijn rivaal Brandts Buys, waarbij laatstgenoemde de steun kreeg van de componisten Willem Pijper en Matthijs Vermeulen. Nadat er in de Volksraad tot drie maal toe over was gedebatteerd, werd Kunst ten slotte in 1930 benoemd tot 'Ambtenaar voor het systematisch musicologisch onderzoek in den Indischen Archipel' met als standplaats Bandoeng. Hij kwam daarbij in dienst van het departement van Onderwijs en Eeredienst, waarvan één van zijn beschermheren, B.J.O. Schrieke, directeur was. Er volgde een jaar van intensieve acquisitie- en veldonderzoeksreizen. Uit foto's, geluidsopnamen en muziekinstrumenten uit de hele archipel stelde Kunst een zeer omvangrijk Musicologisch Archief samen, dat werd ondergebracht in het Museum van het Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen te Batavia, en in het beheer waarvan ook zijn vrouw een belangrijk aandeel had. Om zijn deskundigheid op dit terrein was Kunst van 1929 tot 1934 correspondent van de Koninklijke Akademie van Wetenschappen.

De economische depressie leidde er al in december 1931 toe dat Kunsts unieke functie werd wegbezuinigd en hij als referendaris terugkeerde op de afdeling Algemeene Zaken van het departement van Gouvernementsbedrijven. Schrieke stelde Kunst daarop aan als secretaris, zodat deze hem op zijn dienstreizen naar de buitengewesten kon vergezellen om daar zijn vrije tijd aan musicologisch onderzoek te kunnen besteden. Vervolgens werd Kunst begin maart 1934 benoemd tot chef van de afdeling Kunsten, Wetenschappen en Eeredienst, intussen onverstoorbaar zijn onderzoek vervolgend. In het voorjaar van 1934 ging hij voor de tweede maal met Europees verlof. Zijn verblijf in Nederland werd echter om persoonlijke redenen steeds verlengd, waardoor van uitstel ten slotte afstel kwam. Indië zag hij nooit meer terug.

De 43-jarige Kunst vestigde zich met zijn gezin in Amsterdam, aanvankelijk onder financieel moeilijke omstandigheden. Hij probeerde aan inkomsten te komen door in binnen- en buitenland vele honderden lezingen over etnomusicologie en muzikale folklore te geven. Toen hij in januari 1936 werd benoemd tot conservator - later algemeen conservator - van het Koloniaal Instituut in Amsterdam ging het hem beter. Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verhinderde evenwel een voorgenomen museale acquisitiereis naar Indië. In 1942 werd Kunst toegelaten als privaatdocent in de vergelijkende muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. In zijn openbare les, De waardeering van exotische muziek in den loop der eeuwen , profileerde hij zich openlijk als bestrijder van latent eurocentrisme in de muziekwetenschap. Aan dezelfde universiteit volgde in 1953 een aanstelling als bijzonder lector in de etnomusicologie vanwege het Instituut voor de Tropen (voorheen Koloniaal Instituut). In zijn bij die gelegenheid uitgesproken inaugurele rede, Sociologische bindingen in de muziek , sloeg Kunst nieuwe wegen in met zijn pleidooi muziekbeoefening in de gehele wereld te bestuderen binnen een zo breed mogelijke maatschappelijke context.

Intussen was Kunst blijven publiceren. Na jarenlange voorbereiding verscheen in 1934 het tweedelige standaardwerk De toonkunst van Java , dat in 1949 als Music in Java in het Engels werd vertaald. In 1950 verscheen Musicologica. A study of the nature of ethno-musicology, its problems, methods and representative personalities , waarin hij de - nadien algemeen ingeburgerde - term 'etnomusicologie' voor zijn vakgebied introduceerde, ter vervanging van de traditionele benaming 'vergelijkende muziekwetenschap'. Met zijn publicaties - zowel monografieën als een groot aantal tijdschriftartikelen - bracht Kunst de verschillende muzieksoorten van de Indische archipel onder de aandacht van een internationaal publiek en verwierf hij zich allengs grote faam. Eerbewijzen bleven niet uit: in 1958 werd hij gekozen tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, en in 1959 werd hij voorzitter van de International Folk Music Council en erevoorzitter van de Society

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

KUNST จาค็อบ (1891-1960)Etnomusicoloog Kunst จาค็อบ (โกรนิงเกน 12-8-1891 - อัมสเตอร์ดัม 7-12-1960) Zoon แวน Kunst Egbertus Diederik, pianoleraar, en Geertruida van Houten, pianiste Gehuwd op 4-10-1921 ตาม Catharina Jacoba แต่แวน Wely (1897-1992), lerares ฟรันส์ Uit dit huwelijk werden 2 zoons น้ำ 1 dochter geborenรถตู้ afbeelding Kunst จาค็อบ ' Ik ben เอ้อ erfelijk ฉัน belast', zou Jaap Kunst ผ่าน zijn leven พบ muziek opmerken (de Volkskrant, 3-2-1953) เด beide ouders เรนยัง pianisten opgeleid วิกอาน Duitse conservatoria, en เอ้อ werd thuis intensief gemusiceerd Reeds op vijfjarige leeftijd kreeg Jaap op eigen verzoek vioolles Toch งกิง hij ใน 1911 โรงยิมนากรุณา eindexamen, geen muziek maar rechten studeren วิกอานเดอ Groningse universiteit Terzelfder tijd kwam hij op vakantie ในเดบ้านรถตู้กรุณา waddeneiland Terschelling, waar hij กรุณา studieobject vond dat เฮ็ม nooit meer zou loslaten: volksmuziek เด ' Hier leer ik, zeggen ติ zo om เด werktuigen smeden welke mij ภายหลังแวน zo grote, ja onmisbare hulp zijn bij กรุณา musicologisch onderzoek ในเด Indische archipel', hierover Kunst noteerde ใน autobiografie zijn (p. 28) ยัง resultaat van dit วิ veldwerk publiceerde hij ใน 1915 -ทุสโซด์ทางมายัง tijdens zijn studie - Terschellinger volksleven Gebruiken, feesten, liederen ใน 1916-1918 gevolgd ประตูกรุณา driedelige นอร์ด Nederlandsche volksliederen en - dansen uit den volksmond opgeteekend, voorzien เฮ็มประตูแวน eigen เปียโน-arrangementenใน 1917 legde Kunst กรุณา doctoraalexamen af, maar een loopbaan ยัง 'kantoor-ลูกขุน' - eerst เพื่อสร้างความทรง maanden bij een vestiging van de Amsterdamsche ธนาคารในอูเทรคต์ en daarna op เด afdeling Onderwijs อัมสเตอร์ดัมติแวนเดอ gemeenteadministratie - bleek เฮ็มอัล gauw ติ benauwend Toen ใน 1919 เด reisbelemmeringen แวนเดวิ Wereldoorlog เรน weggevallen ซิกแซก Kunst zijn kans schoon ออม Nederland ติ verlaten พบ Samen een 'diseuse lyrique' น้ำ een เปียโน formeerde hij een voordrachtstrio, dat พบ geleend geld scheep naar งกิง Nederlands Indië ใน dit ทริโอ vervulde hij เด rol van violist แอนเน็กซ์ imitator แวน dierengeluiden Tijdens deze อิสระ tournee - พบ optredens 95 ใน acht maanden -kerstdag op Kunst hoorde 1919 ในกาเมลัน Djokjakarta เป่ากรุณา eerst เด Javaanse Dit ถูกเป่าเฮ็ม zo'n fascinerende ervaring dat hij besloot op จาวาติ blijven ออมแวน deze muziek een nadere studie te maken ออมใน zijn levensonderhoud เท voorzien aanvaardde hij เอ้อ เหมย 1920 een betrekking ยัง ambtenaar bij กรุณา departement ในคัน Gouvernementsbedrijven Hier ถูก Kunst - januari sinds ค.ศ. 1922 ในเดรางรถตู้ referendaris - eerst werkzaam op กรุณาสำนักงานเป่า Sociale Aangelegenheden en daarna bij เด afdeling Algemeene Zaken ตู้ 1926 tot 1930 มี hij tevens plaatsvervangend secretaris แวนเดอ Verzoeningsraad เป่าน้ำ Spoor เด Tramwegen op Java น้ำ Madoera ติเอ็นนี่ เดสแตด waar hij ตู้ 1921 tot 1932 woondeใน feite leidde Kunst een dubbelbestaan: enerzijds เรนเอ้อ zijn weinig bevredigende dagelijkse werkzaamheden ยัง koloniaal ambtenaar en anderzijds zijn etnomusicologisch onderzoek, waaraan hij เว vrije tijd besteedde ใน dit onderzoek kreeg กรุณา veldwerk een centrale plaats Zijn technische uitrusting ถูกเป่าตาย tijd สาขาเซียร์ geavanceerd: naast foto น้ำฟิล์ม maakte hij honderden geluidsopnamen พบแผ่นเดเอดิสัน (: wascylinders) en droeg hij steeds zijn zelf ontworpen monochord (: eensnarig toonmeet-อุปกรณ์) พบ zich Ondanks zijn grote liefde เป่าเด traditionele inheemse muziek งกิง Kunst เอ้อ echter niet เท้าผ่านเดติ bestuderen muziek zelf เท leren spelen ของ zingen เดอ sociale barrières tussen Javaanse musici en koloniale onderzoekers เรน daarvoor ติ hoogเดอ tijdens กรุณา veldwerk verzamelde informatie zou Kunst ในเดวน verwerken der jaren ใน een ononderbroken stroom van wetenschappelijke publicaties op กรุณา gebied van de traditionele Indonesische muziek ในอัล haar verschijningsvormen Zijn วิ Indonesische monografie, toonkunst เดอแวนบาหลี verscheen ใน 1925 Hij schreef dit werk samen พบ zijn echtgenote, de lerares Wely ตู้เสื้อผ้า ตาย zijn enthousiaste belangstelling deelde Twee jaar ภายหลังรัฐบาล hij กรุณา baanbrekende werk Hindoe-Javaansche muziek-instrumenten, speciaal ตาย วานอิดโอสท์ Java zien licht กรุณาใน deze วิ Indische jaren onderhield Kunst hartelijke professionele contacten พบเด controversiële muziekcriticus น้ำอิสระ publicist โยฮันน์เซบาสเตียน Brandts ซื้อ eveneens ตายใน Indië onderzoek หนังสือ op กรุณา terrein แวนเดอ volksmuziek Beiden เรนเดวิ etnografisch werkende musicologen ตาย zelf langdurig en intensief veldwerk verrichtten Zulks ใน tegenstelling ทีโอทีเดวิ generatie etnomusicologen ตาย zich zelden vanachter เด schrijftafel vandaan waagde ยัง gevolg แวน grote verschillen ใน persoonlijkheid en maatschappelijke positie groeiden Kunst น้ำซื้อ Brandts echter zover uit elkaar dat ฮุน relatie uitliep op een totale breuk เดอ wetenschappelijke วง die Kunst พบศาสตราจารย์ E.M. ฟอน Hornbostel, hoofd รถตู้กรุณา Phonogramm Archiv ใน Berlijn, onderhield ถูก daarentegen wel แลนจ์ van duur Hij beschouwde deze grondlegger van de etnomusicologie ออมโมเดิร์นยัง zijn leermeester ใน correspondentie uitvoerige สาขาเซียร์ฮุน begon กรุณา theoretisch kader แวนเดอออมโมเดิร์น op เดบริบท gerichte etnomusicologie gestalte เต krijgen Tijdens zijn วิ Europees verlof ใน 1927 zocht Kunst ฟอน Hornbostel op ใน Berlijn กรุณา werd een ontmoeting waaruit een hechte, jarenlange vriendschap voortkwamใน deze verlofperiode hield Kunst vele lezingen ในน้ำ binnen buitenland Tevens stelde hij - onder meer gesteund ประตูศาสตราจารย์ historicus Leidse เดอเจ Huizinga - alles ในกรุณา werk ออม officiële regeringserkenning van musicologisch onderzoek ใน verkrijgen Nederlands Indië ติ Tegenover เดอรัฐมนตรี van Koloniën betoogde hij dat etnomusicologisch onderzoek ในกรุณา muzikaal zo rijke Indië noodzakelijkerwijs een gouvernementsaangelegenheid moest zijn น้ำ niet behoorde ติ worden overgelaten วิกอาน particulier initiatief เอ้อ ontstond een polemiek tussen Kunst น้ำ zijn rivaal ซื้อ Brandts, waarbij laatstgenoemde เด steun kreeg แวนเดอ componisten en Pijper วิลเล่ม Matthijs Vermeulen Nadat เอ้อ ในเด Volksraad ทีโอทีเพื่อสร้างความทรง maal เท้าผ่านได้ gedebatteerd, slotte Kunst สิบ werd ใน 1930 benoemd ทีโอที 'Ambtenaar เป่ากรุณา systematisch musicologisch onderzoek Indischen Archipel เดนใน' พบยัง standplaats เอ็นนี่ Daarbij kwam Hij ใน dienst รถตู้กรุณา departement แวน Onderwijs น้ำ Eeredienst, waarvan één van zijn beschermheren, B.J.O. Schrieke, directeur ได้ เอ้อ volgde een jaar คัน intensieve acquisitie en veldonderzoeksreizen Uit foto ของ geluidsopnamen en muziekinstrumenten uit เดอเฮลพาร์ค archipel stelde Kunst een สาขาเซียร์ omvangrijk Musicologisch Archief samen, dat werd ondergebracht ในพิพิธภัณฑ์กรุณารถตู้กรุณา Koninklijk Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen ติเวี น้ำในกรุณา beheer waarvan ook zijn vrouw een belangrijk aandeel ได้ ออม zijn deskundigheid op dit terrein Kunst แวน 1929 tot 1934 ผู้สื่อข่าววานเดอ Akademie สนามกอล์ฟโคแวน Wetenschappen ได้เดอ economische depressie leidde เอ้อ อัลใน 1931 ธันวาคมเท้า dat Kunsts unieke functie werd wegbezuinigd en hij ยัง referendaris terugkeerde op เด afdeling Algemeene Zaken รถตู้กรุณา departement van Gouvernementsbedrijven Schrieke stelde Kunst daarop วิกอานยัง secretaris, zodat deze เฮ็ม op zijn dienstreizen naar de buitengewesten คอน vergezellen ออมสนพ.ดาร zijn vrije tijd วิกอาน musicologisch onderzoek เท kunnen besteden Vervolgens werd Kunst เริ่ม maart 1934 benoemd tot เชฟแวนเดอ afdeling Kunsten, Wetenschappen en Eeredienst, intussen onverstoorbaar zijn onderzoek vervolgend ในรถตู้ voorjaar กรุณา 1934 งกิง hij เป่าเด tweede maal พบ Europees verlof Verblijf Zijn ใน Nederland werd echter ออม persoonlijke redenen steeds verlengd, waardoor van uitstel 10 slotte afstel kwam Nooit Indië ซิกแซก hij meer terugเดอ 43 jarige Kunst vestigde zich พบ gezin zijn ในอัมสเตอร์ดัม aanvankelijk onder financieel moeilijke omstandigheden Hij probeerde วิกอาน inkomsten ติอุดรธานีพร้อมประตูในน้ำ binnen buitenland vele honderden lezingen ผ่าน etnomusicologie en muzikale พื้นบ้านติ geven Hij Toen ใน januari 1936 werd benoemd tot ถ่าย -หลัง algemeen ถ่าย - รถตู้กรุณา Koloniaal Instituut ในอัมสเตอร์ดัมงกิงกรุณาเฮ็ม beter กรุณา uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verhinderde evenwel een voorgenomen museale acquisitiereis naar Indië ในปี 1942 werd Kunst toegelaten ยัง privaatdocent ในวิกอานเดอ vergelijkende muziekwetenschap Universiteit เดแวนอัมสเตอร์ดัม ในเลส์ openbare zijn, De waardeering van exotische muziek ในเดนวน der eeuwen, profileerde hij zich openlijk ยัง bestrijder van แฝงอยู่ eurocentrisme ใน muziekwetenschap เดอ Volgde universiteit dezelfde วิกอานใน 1953 een aanstelling ยัง bijzonder lector ใน de etnomusicologie vanwege กรุณาเป่า Instituut เด Tropen (voorheen Koloniaal Instituut) ใน zijn bij ตาย gelegenheid uitgesproken inaugurele rede, Sociologische bindingen ใน de muziek, sloeg Kunst nieuwe wegen ใน muziekbeoefening pleidooi zijn เม็ทใน de gehele wereld เท bestuderen binnen een zo สายพันธุ์ mogelijke maatschappelijkeIntussen Kunst blijven publiceren ได้ นา jarenlange voorbereiding verscheen ใน 1934 กรุณา tweedelige standaardwerk De toonkunst van Java, dat ใน 1949 ยังเพลงชวาในกรุณา Engels werd vertaald ในปี 1950 verscheen Musicologica การศึกษาลักษณะของบุคลิก ethno musicology ปัญหา วิธีการ และตัวแทน waarin hij de - nadien algemeen ingeburgerde - คำว่า 'etnomusicologie' เป่า zijn vakgebied introduceerde เธอ vervanging van de traditionele benaming 'vergelijkende muziekwetenschap' พบ zijn publicaties - zowel monografieën ยัง een groot aantal tijdschriftartikelen - bracht Kunst เด verschillende muzieksoorten แวนเดอ Indische archipel onder de aandacht van een internationaal publiek น้ำ verwierf hij zich allengs grote faam Eerbewijzen bleven niet uit: แวนเดอสนามกอล์ฟโค Nederlandse Akademie van Wetenschappen, en ใน 1959 werd hij voorzitter แวนเดอ erevoorzitter น้ำคณะเพลงพื้นบ้านนานาชาติใน 1958 werd hij gekozen tot ฝาแวนเดอสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุน เจคอป ( 1891-1960 )

คุน เจคอป etnomusicoloog ( Groningen , 12-8-1891 - อัมสเตอร์ดัม 7-12-1960 ) ทายาทของ แวน egbertus diederik คุน pianoleraar , en , geertruida แวนฮูเท็น pianiste , . gehuwd OP 4-10-1921 พบแคเทอรีนา jacoba Antoinette นี้นางสาว Wely รถตู้ ( 1897-1992 ) lerares ฟราน . จากกล่าวว่า huwelijk werden 2 zoons En 1 dochter geboren

afbeelding รถตู้คุน เจคอป ' ik เบนเอ้อ erfelijk มี belast 'Zou Jaap คุนมากกว่าเป็นเลเว่น เจอเพลง opmerken ( de โฟลกส์ครานต์ 3-2-1953 , ) เดอ ทั้งสองท่าน ouders วาเรนและ pianisten opgeleid ไปยัง duitse conservatoria en เอ้อ werd ส์ intensief gemusiceerd . แล้ว OP vijfjarige leeftijd ผมยาป OP eigen verzoek vioolles . แต่กิ่งเขาใน 1911 , นา มัน eindexamen โรงยิม แต่ไม่มีเพลง rechten studeren แอ้น เดอ groningse มหาวิทยาลัย .ผู้ terzelfder เวลาเขาในบ้าน แต่ OP vakantie เดอแวน waddeneiland Terschelling , ที่ไหนเขาจะ studieobject . dat มิ้มไม่เคยขึ้น Zou loslaten : de volksmuziek ’ ที่นี่ชายตามองอิค โอม . . . โซเต เดอ werktuigen smeden welke ก็ได้ทีหลัง แวนโซโกรต จา onmisbare hulp เป็นใกล้กับ มัน musicologisch onderzoek ใน เดอ indische archipel ' noteerde คุน hierover ในเป็น autobiografie ( 28 หน้า )ถ้า resultaat แวนกล่าวว่าเมื่อเขา veldwerk publiceerde 1915 - ดังนั้นถ้าตอนมีการศึกษา - terschellinger volksleven . ! feesten liederen , , , ประตูมัน driedelige 2459-2461 gevolgd noord Nederlandsche volksliederen en - เต้นรำจากเดน volksmond opgeteekend ประตูขอบ voorzien รถตู้ eigen เปียโน arrangementen

ใน 1917 legde คุนนี่ doctoraalexamen AF ,แต่เรา loopbaan ALS ' kantoor นักกฎหมาย ' - eerst สาม maanden ใกล้กับ vestiging een แวน amsterdamsche ธนาคารใน Utrecht ใน daarna op de afdeling onderwijs แวน gemeenteadministratie ไปยังอัมสเตอร์ดัม - บลีคแฮ่ม อัล gauw Te benauwend . เตินในปี 1919 de reisbelemmeringen รถตู้เมื่อ wereldoorlog วาเรน weggevallen แซกคุน ? ? ? ? ? ? , มีเรือใบ โอม เนเธอร์แลนด์ เต้ verlaten .