Biosorption of heavy metals in poll

Biosorption of heavy metals in polluted water, using different waste fruit cortex
The biosorption capacity of different cortex fruit wastes including banana (Musa paradisiaca), lemon (Citrus limonum) and orange (Citrus sinensis) peel were evaluated. In order to perform these experiments, grinded dried cortexes were used as package in 100 mm high, 10 mm i.d. columns. The grinded material was powdered in a mortar and passed through a screen in order to get two different particle sizes, 2 and 1 mm, for all powders. To estimate the biosorption capabilities of the tested materials, different heavy metals were passed through the columns and the elution filtrate reloaded different times to increase the retention of metals. The heavy metals used were prepared as synthetic samples at 10 mg/L of Pb(NO3)2, Cd(NO3)2, and Cu(NO3)2·6H2O using primary standards. In preliminary experiments using banana cortex, it was found that material with 1 mm of particle size showed higher retention capability (up to12%) than the material with 2 mm of particle size. Considering these results, 1 mm particle size material was used in further experiments with the other waste materials. It was found that for Pb and Cu removal, lemon and orange cortex showed better biosorption capability when compared with banana cortex (up to 15% less for Pb and 48% less for Cu). For Cd, banana cortex showed better biosorption capability 57% (67.2 mg/g of cortex) more than orange (28.8 mg/g of cortex), and 82% more than lemon (12 mg/g of cortex). Reload of the columns with the filtrate after passing through the column improved the removal capability of all the materials tested from 10% to 50% depending on the cortex and metal tested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Biosorption ของโลหะหนักในน้ำเสีย ใช้ผลไม้อื่นเสียคอร์เทกซ์กำลังการผลิต biosorption ของคอร์เทกซ์ต่าง ๆ ผลไม้ขยะรวมถึงกล้วย (Musa paradisiaca) มะนาว (ส้ม limonum) และเปลือกส้ม (ส้ม sinensis) ได้ประเมิน ดำเนินการทดลอง cortexes grinded แห้งเหล่านี้ถูกใช้เป็นแพคเกจใน 100 มม.สูง คอลัมน์ประชาชน 10 มม. Grinded วัสดุผงในครก และผ่านหน้าจอเพื่อให้ได้ขนาดอนุภาคแตกต่างกัน 2, 2 และ 1 มม. สำหรับผงทั้งหมด การประเมินความสามารถ biosorption ของวัสดุทดสอบ โลหะหนักต่าง ๆ ได้ผ่านคอลัมน์ และ elution สารกรองโหลดเวลาอื่นเพื่อเพิ่มการเก็บรักษาของโลหะ โลหะหนักที่ใช้ถูกเตรียมไว้เป็นตัวอย่างที่สังเคราะห์ที่ 10 mg/L ของ Pb (NO3) 2, Cd (NO3) 2 และ Cu (NO3) 2·6H2O ใช้หลักมาตรฐาน ในการทดลองเบื้องต้นโดยใช้คอร์เทกซ์กล้วย มันถูกค้นพบว่าวัสดุกับ 1 มิลลิเมตรของขนาดอนุภาคพบสูงคงความสามารถ (ค่า to12%) กว่าวัสดุด้วยอนุภาคขนาด 2 มม. พิจารณาผลลัพธ์เหล่านี้ 1 mm อนุภาคขนาดวัสดุใช้ในการทดลองกับวัสดุอื่น ๆ เสีย พบว่า Pb และ Cu เอา คอร์เทกซ์มะนาว และส้มแสดงความสามารถ biosorption ดีกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับกล้วยคอร์เทกซ์ (ถึง 15% น้อยสำหรับ Pb และ 48% น้อยสำหรับ Cu) สำหรับซีดี คอร์เทกซ์กล้วยพบว่า biosorption ดีกว่าความ 57% (67.2 mg/g ของคอร์เทกซ์) มากกว่าส้ม (28.8 mg/g ของคอร์เทกซ์), และ 82% มากกว่ามะนาว (12 mg/g ของคอร์เทกซ์) โหลดของคอลัมน์ด้วยการสารกรองหลังจากผ่านคอลัมน์ปรับปรุงความสามารถในการกำจัดวัสดุที่ทดสอบจาก 10% เป็น 50% คอร์เทกซ์และโลหะที่ทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดูดซับโลหะหนักในน้ำเสียโดยใช้เปลือกผลไม้เสียที่แตกต่างกันความจุดูดซับของเสียเปลือกผลไม้ที่แตกต่างกันรวมทั้งกล้วย (Musa paradisiaca) มะนาว (Citrus limonum) และสีส้ม (Citrus sinensis) เปลือกได้รับการประเมิน
เพื่อที่จะดำเนินการทดลองเหล่านี้ cortexes บดแห้งใช้เป็นแพคเกจ 100 มิลลิเมตรสูง 10 มิลลิเมตรคอลัมน์ประจำตัวประชาชน วัสดุที่ถูกบดเป็นผงในครกและผ่านหน้าจอเพื่อให้ได้รับสองขนาดอนุภาคที่แตกต่างกัน, 2 และ 1 มมผงทั้งหมด ในการประมาณการดูดซับความสามารถในการทดสอบวัสดุโลหะหนักที่แตกต่างกันผ่านคอลัมน์และกรองชะโหลดครั้งแตกต่างกันเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาของโลหะ โลหะหนักที่ใช้ได้จัดทำตัวอย่างสังเคราะห์ที่ 10 มิลลิกรัม / ลิตรของ Pb (NO3) 2 Cd (NO3) 2 และ Cu (NO3) 2 · 6H2O ใช้มาตรฐานหลัก ในการทดลองเบื้องต้นโดยใช้เปลือกกล้วยพบวัสดุที่ 1 มิลลิเมตรขนาดอนุภาคที่แสดงให้เห็นความสามารถในการเก็บรักษาที่สูงขึ้น (เพิ่มขึ้น to12%) มากกว่าวัสดุที่มี 2 มิลลิเมตรขนาดอนุภาค พิจารณาผลลัพธ์เหล่านี้ 1 มมขนาดอนุภาควัสดุที่ใช้ในการทดลองต่อไปด้วยวัสดุของเสียอื่น ๆ มันถูกพบว่าสำหรับการกำจัดตะกั่วและทองแดงมะนาวและเปลือกส้มแสดงให้เห็นความสามารถในการดูดซับที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับเปลือกกล้วย (ได้ถึง 15% น้อยกว่าสำหรับตะกั่วและ 48% น้อยสำหรับ Cu) สำหรับซีดี, เยื่อหุ้มสมองแสดงให้เห็นความสามารถในกล้วยดูดซับที่ดีขึ้น 57% (67.2 มก. / กรัมของเยื่อหุ้มสมอง) มากกว่าส้ม (28.8 มิลลิกรัม / กรัมของเยื่อหุ้มสมอง) และ 82% มากกว่ามะนาว (12 มิลลิกรัม / กรัมของเยื่อหุ้มสมอง) โหลดของคอลัมน์ที่มีการกรองหลังจากผ่านคอลัมน์การปรับปรุงความสามารถในการกำจัดของวัสดุทั้งหมดที่ผ่านการทดสอบจาก 10% ถึง 50% ขึ้นอยู่กับเยื่อหุ้มสมองและโลหะการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การดูดซับโลหะหนักในน้ำมลพิษโดยใช้ที่แตกต่างกันของเสียจากผลไม้เปลือก
ตามลำดับความจุของเสียที่แตกต่างกันรวมทั้งผลไม้เปลือกกล้วย ( กล้วย paradisiaca ) , มะนาว ( Citrus limonum ) และส้ม ( ส้มเช้ง ) เปลือกถูกประเมิน เพื่อทําการทดลองเหล่านี้ , บดแห้ง cortexes ถูกใช้เป็นแพคเกจในสูง 100 มม. , 10 มม. ระบุคอลัมน์ใช้บดวัสดุผงในครกและผ่านจอ เพื่อที่จะได้รับสองขนาดอนุภาคที่แตกต่างกัน 2 และ 1 มิลลิเมตร สำหรับผง เพื่อประเมินความสามารถในการใช้วัสดุ โลหะหนักต่าง ๆ ผ่านคอลัมน์และใช้กรองโหลดครั้งที่แตกต่างกันเพื่อเพิ่มความคงทนของโลหะโลหะหนักที่ใช้เตรียมเป็นตัวอย่างสังเคราะห์ 10 มิลลิกรัม / ลิตรตะกั่ว ( 3 ) 2 แผ่นซีดี ( 3 ) 2 , และ Cu ( 3 ) 6h2o 2 ด้วยการใช้มาตรฐานหลัก ในการทดลองเบื้องต้นโดยใช้เปลือกกล้วย พบว่าวัสดุที่ 1 มม. ขนาดของอนุภาคมีความสามารถในการเก็บรักษาสูง ( ขึ้น– 12 % ) มากกว่าวัสดุ 2 มม. ขนาดของอนุภาค พิจารณาผลลัพธ์เหล่านี้