Time seemed to have slowed down. No

Time seemed to have slowed down. No one came to disturb their family reunion, and nothing else seemed to have taken place that day.

But in the end, Yun Qinghong was still Yun Qinghong. After some time, he had finally been able to take hold of his emotions as he mutely stared at the mother and son who were still caught in their embrace. Sometimes he laughed, while at other times, he closed his eyes. Finally, Mu Yurou’s completely hoarse crying had stilled. He gave a small sigh of relief and said in the most relaxed tone he could muster, “Yurou, the heavens have given our son back to us and it is cause for great joy. But you see, your crying has frightened Che’er and Xiao’er silly.”

Mu Yurou raised her head; her entire face was stained with tears. She lightly sobbed and held Yun Che’s face in both her hands. Her motions were so gentle, it was thought she was holding a delicate treasure that would easily break. She peered at him through misty eyes and softly whispered, “Yes… This is my son… Che’er… my son…”

Her entire body gave a light quiver and she put her face on her son’s face. And even though she tried her best to restrain her weeping, the tears in her eyes still rolled down her cheeks. She was unable to stop… The hands which held her son refused to let go, as if she was afraid that once she did let go, he would disappear from her world once more.

Her current disheveled state did not even remotely resemble her usual noble and elegant comportment.

Yun Qinghong took a step forward and his hand pressed down on Yun Che’s shoulder. His face bore a faint smile, but when he opened his mouth, he seemed to choke on his words. It was only after a good period of time, with a smile that faintly trembled, he softly said, “Che’er, welcome home… We have already waited for you for a very long time in our dreams…”

Yun Che quietly wiped the corners of his eyes and raised his head, softly replying, “Father, Mother, I am sorry. This child has only come back now. And because of this, I have caused both Father and Mother so many years of pain.”

“You are not late at all.” Yun Qinghong laughed as he shook his head, “As long as you have come back to us, all is well.”

The person before him who was so excellent that it caused him to exclaim in admiration, who had caused Mu Yubai to disregard his status and seniority in order to become sworn brothers with, was actually his own flesh and blood. The kind of pride, joy and contentment he felt… was intense beyond description. He even felt that even if he had to use his own death to trade for this moment of truth, he would go with a smile on his face.

“Yurou, our son has already come back and he is even this big. He won’t run away again, so how long do you want to keep hugging him?” Yun Qinghong lovingly patted his wife’s back, “Can it be that you want our son, on the day of his return, to kneel there the entire afternoon?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาดูเหมือนจะ มีการชะลอตัวลง ไม่มีใครมาวอแวครอบครัวของพวกเขา และอะไรอย่างอื่นดูเหมือนจะเกิดขึ้นวันนั้นแต่ในสุด Qinghong ยุนยัง ยุ Qinghong บางเวลา เขาก็ได้สามารถที่จะถือของอารมณ์ของเขาเขาจ้อง mutely ที่แม่และลูกชายที่ยังจับได้ในอ้อมกอดของพวกเขา บางครั้งเขาหัวเราะ ในขณะที่เวลาอื่น ๆ เขาปิดตาของเขา ในที่สุด หมู่ Yurou แหบสมบูรณ์ร้องไห้มี stilled เขาให้ด้วย[ขนาดเล็กของการบรรเทา และกล่าวในเสียงผ่อนคลายสูงสุดที่เขาสามารถรวบ "Yurou สวรรค์ทำให้ลูกชายของเรากลับมาที่เรา และเป็นสาเหตุของความสุขที่ดี แต่คุณเห็น คุณร้องไห้ได้กลัว Che'er และ Xiao'er โง่"หมู่ Yurou ยกหัวของเธอ ใบหน้าทั้งหมดของเธอถูกย้อม ด้วยน้ำตา เธอ sobbed และจัดหน้ายุน Che ในมือทั้งสองของเธอเบา ๆ เคลื่อนไหวของเธอก็อ่อนโยนดังนั้น ก็คิดดำรงสมบัติละเอียดอ่อนที่จะทำลายได้อย่างง่ายดาย เธอ peered ที่เขาผ่านสายตาหมอก และ กระซิบเบา ๆ "ใช่... นี่คือลูกชายของฉัน... Che'er...ลูกชายของฉัน... "ร่างกายของเธอให้สั่นตัวเบา และเธอใส่ใบหน้าของเธอบนใบหน้าของลูกชายของเธอ และแม้ว่าเธอพยายามเธอสุดกลั้นเธอร้องไห้ น้ำตาในดวงตาของเธอยังคงกลิ้งลงแก้มของเธอ เธอไม่สามารถหยุด... มือที่ถือลูกชายของเธอปฏิเสธที่จะปล่อยให้ไป ว่าเธอกลัวว่า เมื่อเธอไม่ให้ไป เขาจะหายไปจากโลกของเธออีกครั้งสถานะกระเซิงปัจจุบันเธอไม่ได้จากระยะไกลเหมือน comportment สูงส่ง และสง่างามของเธอปกติQinghong ยุนก้าวไปข้างหน้า และมือของเขากดลงบนไหล่ Yun Che ใบหน้าของเขาเบื่อรอยยิ้มจาง ๆ แต่เมื่อเขาเปิดปากของเขา เขาลำบากหายใจติดขัดคำพูดของเขา มันเป็นหลังจากระยะเวลา มีรอยยิ้มที่หวาน trembled เขากล่าวเบา ๆ ดี "Che'er บ้านยินดีต้อนรับ... เรามีแล้วรอคุณเป็นเวลานานมากในความฝันของเรา..."Yun Che เช็ดมุมของดวงตาของเขา และยกศีรษะของเขา ตอบกลับเบา ๆ, "พ่อ แม่ ฉันขอโทษ เด็กคนนี้มีเพียงกลับมาตอนนี้ และด้วยเหตุนี้ ผมมีเกิดจากพ่อและแม่หลายปีของความเจ็บปวด""คุณไม่ได้ปลายเดือนเลย" Qinghong ยุนหัวเราะ ตามเขาส่ายหัวของเขา "ตราบเท่าที่คุณได้กลับมาที่เรา ทุกอย่างดีขึ้น"คนก่อนเขาผู้ยอดเยี่ยมว่า มันเกิดจากเขาร้องในชมเชย ที่ได้เกิด Yubai Mu เฉยสถานะและอายุของเขาจะเป็น พี่น้องฉบับกับ ถูกจริง ๆ เขาเองเนื้อและเลือด ชนิดของความภาคภูมิใจ ความสุข และความพึงพอใจที่เขารู้สึกว่า...ถูกที่รุนแรงเกินกว่าคำอธิบาย นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่า แม้ว่าเขาจะใช้ความตายของเขาเองการสังเกตนี้ เขาจะไป ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา"Yurou ลูกชายของเราได้แล้วกลับ มาเขาแม้จะมีขนาดใหญ่นี้ เขาจะไม่วิ่งหนีอีกครั้ง เวลาคุณต้องการให้กอดเขา" Qinghong ยุนรักโรคกลัวภรรยาของเขากลับ "นะคุณบุตรของเรา ในวันที่กลับมา คุกเข่ามีช่วงบ่ายทั้งหมด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาที่ดูเหมือนจะมีการชะลอตัวลง ไม่มีใครมารบกวนการชุมนุมครอบครัวของพวกเขาและไม่มีอะไรอื่นดูเหมือนจะมีสถานที่ถ่ายในวันนั้น.

แต่ในท้ายที่สุด Yun Qinghong ยังคง Yun Qinghong หลังจากที่บางครั้งที่เขาได้รับในที่สุดก็สามารถที่จะถือของอารมณ์ของเขาในขณะที่เขาเป็นเบื้อจ้องมองมาที่แม่และลูกชายที่ยังติดอยู่ในอ้อมกอดของพวกเขา บางครั้งเขาก็หัวเราะขณะที่ในเวลาอื่น ๆ เขาปิดตาของเขา สุดท้ายหมู่ Yurou สมบูรณ์แหบร้องไห้ได้นิ่ง เขาให้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็ก ๆ และบอกว่าในโทนที่ผ่อนคลายที่สุดที่เขาสามารถรวบรวม "Yurou สวรรค์ได้ให้ลูกชายของเรากลับมาให้เราและมันก็เป็นสาเหตุของความสุขที่ยิ่งใหญ่ แต่คุณเห็นร้องไห้ของคุณได้กลัว Che'er และ Xiao'er โง่ ".

หมู่ Yurou ยกศีรษะของเธอ ใบหน้าของเธอถูกย้อมด้วยน้ำตา เธอเบา ๆ สะอื้นและถือใบหน้า Yun เจ๊ทั้งในมือของเธอ การเคลื่อนไหวของเธอจึงอ่อนโยนมันก็คิดว่าเธอถือเป็นสมบัติที่ละเอียดอ่อนที่สามารถจะทำลาย เธอ peered เขาผ่านสายตาฝ้าฟางและกระซิบเบา ๆ ว่า "ใช่ ... นี้เป็นบุตรชายของฉัน ... Che'er ... ลูกชายของฉัน ... "

ร่างทั้งร่างของเธอให้สั่นแสงและเธอใส่ใบหน้าของเธอบนใบหน้าของลูกชายของเธอ และแม้ว่าเธอจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะยับยั้งเธอร้องไห้น้ำตาในดวงตาของเธอยังคงกลิ้งลงแก้มของเธอ เธอก็ไม่สามารถที่จะหยุด ... มือซึ่งถือลูกชายของเธอปฏิเสธที่จะปล่อยให้ไปเช่นถ้าเธอกลัวว่าเมื่อเธอไม่ปล่อยให้ไปเขาจะหายไปจากโลกของเธออีกครั้ง.

รัฐกระเซิงปัจจุบันของเธอไม่ได้จากระยะไกลคล้าย Noble ปกติของเธอ และท่าทางที่สง่างาม.

Yun Qinghong ก้าวไปข้างหน้าและมือของเขากดลงบนไหล่หยุนเจ๊ ใบหน้าของเขาเบื่อรอยยิ้มจาง ๆ แต่เมื่อเขาเปิดปากของเขาดูเหมือนว่าเขาจะสำลักคำพูดของเขา มันเป็นเพียงหลังจากช่วงเวลาที่ดีของเวลาด้วยรอยยิ้มว่ากลัวจนตัวสั่นรางเขาเบา ๆ กล่าวว่า "Che'er ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ... เราได้รอคอยแล้วสำหรับคุณเป็นเวลานานมากในความฝันของเรา ... "

ยุนเจ๊เงียบ ๆ เช็ด มุมของดวงตาของเขาและยกศีรษะของเขาเบา ๆ ตอบกลับ "พ่อแม่ฉันขอโทษ เด็กคนนี้มีเพียงกลับมาในขณะนี้ และเพราะเหตุนี้ผมได้ก่อให้เกิดทั้งพ่อและแม่หลายปีของความเจ็บปวด. "

" คุณไม่สาย at all. "ยุน Qinghong หัวเราะในขณะที่เขาส่ายหัว" ตราบใดที่คุณได้กลับมาให้เรามาทั้งหมด ดี. "

คนก่อนหน้าเขาซึ่งเป็นที่ยอดเยี่ยมเพื่อที่จะทำให้เขาต้องอุทานออกมาในการชมเชยที่ได้ก่อให้เกิดหมู่ Yubai ที่จะมองข้ามสถานะและความอาวุโสของเขาเพื่อที่จะกลายเป็นพี่น้องสาบานกับเนื้อเป็นจริงของตัวเองและเลือด ชนิดของความภาคภูมิใจ, ความสุขและความพึงพอใจที่เขารู้สึกว่า ... ที่รุนแรงเกินกว่าคำอธิบาย เขายังรู้สึกว่าแม้ว่าเขาจะมีการใช้ความตายของตัวเองเพื่อการค้าสำหรับช่วงเวลาของความจริงนี้เขาจะไปกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา.

"Yurou ลูกชายของเราได้แล้วกลับมาและเขาจะยิ่งใหญ่นี้ เขาจะไม่วิ่งหนีอีกครั้งเพื่อ How Long Do คุณต้องการให้กอดเขา? "ยุน Qinghong รักตบกลับมาภรรยาของเขา" มันอาจเป็นไปได้ว่าคุณต้องการให้ลูกของเราในวันที่เขากลับมาเพื่อคุกเข่ามีทั้ง ตอนบ่าย?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาเหมือนจะช้าลง ไม่มีใครมาก่อกวนการชุมนุมในครอบครัวของพวกเขาและไม่มีอะไรอื่น ดูเหมือนจะเกิดขึ้นในวันนั้นแต่สุดท้าย ก็ยุนยุน Qinghong Qinghong . หลังจากนั้น เขาก็สามารถจับอารมณ์ของเขาขณะที่เขาเงียบจ้องมองแม่และลูกชายที่ยังคงติดอยู่ในอ้อมกอดของตน บางครั้งเขาก็หัวเราะ ในขณะที่ในเวลาอื่น ๆเขาปิดตาของเขา ในที่สุด มู yurou ช่างแหบร้องไห้ได้ stilled . เขาถอนหายใจเล็ก ๆโล่งอกและกล่าวในน้ำเสียงผ่อนคลายมากที่สุดเขาสามารถรวบรวม " yurou , สวรรค์ได้ให้ลูกชายของเรากลับมาได้ และเป็นเหตุให้ความสุขอันยิ่งใหญ่ . แต่คุณเห็นมั้ย ร้องไห้ได้ che"er ตกใจและ xiao"er โง่ "มู yurou ยกหัวของเธอ ของเธอทั้งหน้าเปื้อนน้ำตา เธอสะอื้นเบาๆ และจับใบหน้าของยุนเช ในมือทั้งสองข้างของเธอ การเคลื่อนไหวของเธออ่อนโยนมาก มันเป็นความคิดที่เธอถือละเอียดอ่อนสมบัติที่จะตัดได้อย่างง่ายดาย เธอเหลือบมองเขาด้วยสายตาพร่ามัว และกระซิบเบา ๆ " ค่ะ . . . . . . . นี่ che"er ลูกชายของฉัน . . . . . . . . . . . . ลูกชายของฉัน . . . . . "ร่างกายทั้งหมดของเธอก็สั่นเบา และเธอใส่ใบหน้าของลูกชายของเธอใบหน้า แม้ว่าเธอพยายามที่จะยับยั้งเธอร้องไห้ น้ำตาของเธอยังคงกลิ้งลงแก้มของเธอ เธอไม่สามารถหยุด . . . . . . . มือซึ่งจับลูกชายของเธอไม่ยอมปล่อย ถ้าเธอกลัวว่า ถ้าเธอไม่ปล่อย เขาจะหายไปจากชีวิตของเธออีกครั้งสภาพกระเซอะกระเซิงของเธอในปัจจุบันไม่ได้จากระยะไกลคล้ายกับความประพฤติอันสูงส่งและสง่างามของเธอปกติยุน Qinghong ก้าวไปข้างหน้า และมือของเขากดลงบนไหล่ของยุนเช . ใบหน้าของเขาทำให้รอยยิ้มบางๆ แต่เมื่อเขาเปิดปากของเขา ดูเหมือนเขาจะสำลักกับคำพูดของเขา มันเป็นเพียงหลังจากที่ระยะเวลาที่ดีของเวลา ด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่สั่น เขาเบา ๆว่า " che"er ยินดีต้อนรับกลับบ้าน . . . . . . . เราได้รอคุณมานานมาก ในความฝัน . . . . . . . "ยุนเชค่อยๆเช็ดมุมตาและยกหัวของเขาเบา ๆตอบว่า " พ่อ แม่ หนูขอโทษ ที่ลูกได้กลับมาตอนนี้ และเพราะเหตุนี้ ข้าทำให้ทั้งพ่อและแม่หลายปีของความเจ็บปวด "" คุณจะไม่ล่าช้าเลย " ยุน Qinghong หัวเราะและส่ายหัว " ตราบเท่าที่คุณได้กลับมาที่เรา ทั้งหมดเป็นอย่างดี "คนก่อนหน้าเขา ที่ยอดเยี่ยมดังนั้นให้มันทำให้เขาอุทานในชื่นชมที่ทำให้มู yubai ไม่สนใจสถานะและวัยวุฒิของเขา เพื่อที่จะได้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับ เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง ชนิดของความภาคภูมิใจ ความสุขและความพอใจ เขารู้สึก . . . . . . . รุนแรงเกินคำบรรยาย เขารู้สึกว่าถ้าเขาต้องใช้ความตายของเขาเองเพื่อการค้าสำหรับช่วงเวลาของความจริง เขาจะไปกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา" yurou ลูกชายของเราได้กลับมาและเขายังได้ขนาดนี้ เขาจะไม่หนีไปอีกนานแค่ไหน อยากให้กอดเขา " ยุน Qinghong รักใคร่ patted ภรรยาของเขากลับ " เป็นไปได้ว่าคุณต้องการลูกของเรา ในวันเสด็จกลับคุกเข่าอยู่ช่วงบ่ายทั้งหมด "