Until very recently, pragmatics has

Until very recently, pragmatics has been restricted to the analysis of contemporary spoken language while historical linguistics has studied historical texts and language change in a decontextualized way. This has now radically changed and scholars from around the world are trying to build a new theoretical framework that integrates recent advances both in pragmatics and in historical linguistics. The volume, which contains 22 original articles, starts with an introduction that is both a state-of-the-art account of historical pragmatics and a programmatic statement of its future potential and its different subfields. Part I contains seven pragmaphilological papers that deal with historical texts and their interpretations by paying close attention to the communicative context of these texts. The second and third parts comprise papers in diachronic pragmatics. The ten papers of part II take a linguistic form as their starting point, e.g. particular lexical items or syntactic constructions, and study their pragmatic functions at different times (diachronic form-to-function mappings), while the four papers of part III take a particular pragmatic function as their starting point, e.g. discourse strategies or politeness, and study their linguistic realisation at different times (diachronic function-to-form mappings).
[Pragmatics & Beyond New Series, 35] 1995. xvi, 624 pp.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการเน้นการ จำกัด การวิเคราะห์ภาษาพูดร่วมสมัยในขณะที่ประวัติศาสตร์ภาษาศาสตร์ได้ศึกษาตำราประวัติศาสตร์และการเปลี่ยนแปลงภาษาในทางที่ decontextualized นี้ได้ในขณะนี้การเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงและนักวิชาการจากทั่วโลกกำลังพยายามที่จะสร้างกรอบทฤษฎีใหม่ที่บูรณาการความก้าวหน้าที่ผ่านมาทั้งในและเน้นภาษาศาสตร์ประวัติศาสตร์ ปริมาณที่มี 22 บทความต้นฉบับเริ่มต้นด้วยการเปิดตัวที่มีทั้งบัญชีรัฐของศิลปะการเน้นประวัติศาสตร์และคำสั่งของโปรแกรมที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตและฟิลด์ที่แตกต่างกันของมัน ส่วนที่มีเจ็ด pragmaphilological เอกสารที่เกี่ยวข้องกับตำราประวัติศาสตร์และการตีความของพวกเขาโดยให้ความสนใจใกล้เคียงกับบริบทของการสื่อสารข้อความเหล่านี้ ส่วนที่สองและสามประกอบด้วยเอกสารในประวัติศาสตร์เน้น สิบเอกสารส่วนที่สองจะใช้รูปแบบภาษาเป็นจุดเริ่มต้นของพวกเขาเช่นรายการคำศัพท์เฉพาะหรือการก่อสร้างโครงสร้างและการศึกษาฟังก์ชั่นในทางปฏิบัติของพวกเขาในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน (แมปรูปแบบการฟังก์ชั่นประวัติศาสตร์) ในขณะที่สี่เอกสารส่วนที่สามใช้เวลา ฟังก์ชั่นในทางปฏิบัติโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นจุดเริ่มต้นของพวกเขาเช่นกลยุทธ์วาทกรรมหรือสุภาพและการศึกษาของพวกเขาก่อให้เกิดภาษาในเวลาที่แตกต่างกัน (ประวัติศาสตร์ฟังก์ชั่นเพื่อรูปแบบการแมป).
[เน้น & Beyond ชุดใหม่ 35] 1995 เจ้าพระยา, 624 หน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ นักประวัติศาสตร์ได้จำกัดการวิเคราะห์ภาษาพูดในขณะที่ภาษาศาสตร์ประวัติศาสตร์ร่วมสมัยได้ศึกษาตำราประวัติศาสตร์และการเปลี่ยนภาษาใน decontextualized ทางนี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงและนักวิชาการจากทั่วโลกพยายามที่จะสร้างใหม่ กรอบทฤษฎีที่รวมก้าวหน้าทั้งในภาษาและภาษาศาสตร์ประวัติศาสตร์ ปริมาณ ซึ่งประกอบด้วย 22 บทความต้นฉบับเริ่มต้นด้วยการแนะนำว่าเป็นรัฐ - of - the - art บัญชีของวัจนปฏิบัติศาสตร์ประวัติศาสตร์และคำสั่งในการเขียนโปรแกรมของศักยภาพในอนาคตและ subfields แตกต่างกัน ส่วนผมมีเจ็ด pragmaphilological เอกสารที่จัดการกับข้อความทางประวัติศาสตร์และการตีความของพวกเขา โดยให้ความสนใจใกล้เคียงกับบริบทการสื่อสารของข้อความเหล่านี้ส่วนที่สองและสามมีเอกสารในจุดมุ่งหมายจริงจัง . เอกสารสิบส่วนที่ ii ใช้รูปแบบภาษาเป็นจุดเริ่มต้น โดยเฉพาะคำศัพท์ หรือประโยค เช่น รายการก่อสร้าง และการศึกษาของพวกเขาฟังก์ชั่นในทางปฏิบัติเวลาที่ต่างกัน ( จุดมุ่งหมายรูปแบบฟังก์ชั่นการแมป ) ในขณะที่สี่เอกสารของส่วนที่ III ถ่ายเฉพาะปฏิบัติหน้าที่เป็นจุดเริ่มต้น เช่นกลยุทธ์การ หรือ ความสุภาพ และการศึกษาของพวกเขาในเวลาที่แตกต่างกัน ( ภาษาศาสตร์เพื่อจุดมุ่งหมายฟังก์ชันเพื่อสร้างแมป )
[ จริงจัง&เกินชุดใหม่ 35 ] 1995 16 มี .