The Rattanakosin Kingdom (Thai: อาณ

The Rattanakosin Kingdom (Thai: อาณาจักรรัตนโกสินทร์, IPA: [āːnāːt͡ɕàk ráttanákōːsǐn]) is the fourth traditional centre of power in the History of Thailand (or Siam). It was founded in 1782 with the establishment of Bangkok as the capital city.

The maximum territorial extent of the Rattanakosin Kingdom included the vassal states of Cambodia, Laos and some Malay kingdoms. The kingdom was founded by King Buddha Yodfa Chulaloke of the Chakri Dynasty. The first half of this period was characterized by the consolidation of the kingdom's power and was punctuated by periodic conflicts with Burma, Vietnam and Laos. The second period was one of engagements with the colonial powers of Britain and France in which Siam managed to remain the only Southeast Asian nation to maintain its independence.

Internally the kingdom developed into a modern centralized nation state with borders defined by its interactions with Western powers. Significant economic and social progress was made marked by an increase in foreign trade, the abolition of slavery and the expansion of formal education to the emerging middle class. However, the failure to implement substantial political reforms culminated in the 1932 revolution and the abandonment of absolute monarchy in favor of a constitutional monarchy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาณาจักรรัตนโกสินทร์ (ไทย: อาณาจักรรัตนโกสินทร์ IPA: [āːnāːt͡ɕàk ráttanákōːsǐn]) เป็นศูนย์กลางแบบสี่ของอำนาจในประวัติศาสตร์ไทย (หรือสยาม) ถูกก่อตั้งใน 1782 ด้วยการจัดตั้งกรุงเทพมหานครเป็นเมืองหลวงขอบเขตดินแดนสูงสุดของอาณาจักรรัตนโกสินทร์รวมอเมริกา vassal ของกัมพูชา ลาว และอาณาจักรมลายูบาง ราชอาณาจักรก่อตั้งขึ้น โดยจุฬาสมเด็จพระยอดฟ้าพระกษัตริย์ของราชวงศ์จักรี ครึ่งแรกของรอบระยะเวลานี้มีลักษณะ โดยรวมของอำนาจของราชอาณาจักร และ punctuated โดยความขัดแย้งเป็นครั้งคราว ด้วยพม่า เวียดนาม และลาว ระยะที่สองเป็นหนึ่งในงานมีอำนาจอาณานิคมของสหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสสยามจัดการยัง ประเทศเฉพาะเอเชียตะวันออกเพื่อรักษาเอกราชภายในราชอาณาจักรที่พัฒนาเป็นรัฐประชาชาติสมัยใหม่ส่วนกลางกับเส้นขอบที่กำหนด โดยการโต้ตอบกับอำนาจตะวันตก ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ และสังคมที่สำคัญทำการทำเครื่องหมาย โดยการเพิ่มขึ้นในการค้าต่างประเทศ การเลิกทาส และการขยายตัวของการศึกษาทางชั้นกลางเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ความล้มเหลวในการดำเนินการปฏิรูปทางการเมืองพบ culminated ในการปฏิวัติปี 1932 และ abandonment ของสมบูรณาญาสิทธิราชย์สามารถระบอบรัฐธรรมนูญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัตนโกสินทร์ราชอาณาจักร (ไทย: อาณาจักรรัตนโกสินทร์, IPA: [āːnāːt͡ɕàkráttanákōːsǐn]) เป็นหนึ่งในสี่ศูนย์แบบดั้งเดิมของการใช้พลังงานในประวัติศาสตร์ของประเทศไทย (หรือสยาม) ได้ก่อตั้งขึ้นใน 1782 ด้วยการจัดตั้งกรุงเทพฯเป็นเมืองหลวง. ขอบเขตดินแดนสูงสุดของอาณาจักรรัตนโกสินทร์รวมถึงข้าราชบริพารของรัฐกัมพูชาลาวและราชอาณาจักรมลายู อาณาจักรก่อตั้งโดยพระบาทสมเด็จพระพุทธ Yodfa จุฬาแห่งราชวงศ์จักรี ในช่วงครึ่งแรกของช่วงเวลานี้ก็มีลักษณะการรวมอำนาจของอาณาจักรและถูกคั่นด้วยความขัดแย้งระยะกับพม่าเวียดนามและลาว ช่วงที่สองเป็นหนึ่งในภารกิจที่มีอำนาจอาณานิคมของสหราชอาณาจักรและฝรั่งเศสที่สยามการจัดการที่จะยังคงเป็นประเทศเดียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่จะรักษาความเป็นอิสระของ. ภายในราชอาณาจักรพัฒนาเป็นประเทศที่ทันสมัยรัฐส่วนกลางที่มีเส้นขอบที่กำหนดโดยการมีปฏิสัมพันธ์กับมหาอำนาจตะวันตก . ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมที่สำคัญที่ทำให้การทำเครื่องหมายโดยการเพิ่มขึ้นของการค้าต่างประเทศ, การเลิกทาสและการขยายตัวของการศึกษาอย่างเป็นทางการเพื่อชนชั้นกลางที่เกิดขึ้นใหม่ แต่ล้มเหลวในการดำเนินการปฏิรูปทางการเมืองที่สำคัญ culminated ในการปฏิวัติ 1932 และละทิ้งของระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในความโปรดปรานของระบอบรัฐธรรมนูญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาณาจักรรัตนโกสินทร์ ( ไทย : อาณาจักรรัตนโกสินทร์ IPA : [ N āː , āː T ͡ɕà K R . kgm ttan . kgm ōː S K ǐ n ] ) เป็นสี่แบบดั้งเดิมศูนย์อำนาจในประวัติศาสตร์ของประเทศไทย ( หรือสยาม ) ก่อตั้งขึ้นในปี 1782 พร้อมกับการสถาปนากรุงเทพมหานครเป็นเมืองหลวง

สูงสุดดินแดนอาณาเขตของอาณาจักรรัตนโกสินทร์ รวมถึงขุนนางรัฐของกัมพูชาลาว และอาณาจักรของชาวมาเลย์ อาณาจักรก่อตั้งขึ้นโดยกษัตริย์พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช แห่งราชวงศ์จักรี ครึ่งแรกของงวดนี้มีลักษณะโดยรวมของราชอาณาจักร อำนาจและถูก punctuated โดยความขัดแย้งเป็นระยะกับพม่า เวียดนามและลาวระยะที่สองเป็นหนึ่งในข้อตกลงกับอำนาจอาณานิคมของอังกฤษและฝรั่งเศสที่สยามจัดการยังคงเป็นประเทศเดียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อรักษาความเป็นอิสระของตน .

ภายในราชอาณาจักร พัฒนาให้มีความทันสมัย โดยชาติที่มีขอบเขตที่กำหนดโดยปฏิสัมพันธ์กับมหาอำนาจตะวันตกความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมที่สำคัญ คือ ทำให้การทำเครื่องหมายโดยการเพิ่มขึ้นของการค้าต่างประเทศ การเลิกทาส และการขยายตัวของการศึกษาใหม่ของชนชั้นกลาง อย่างไรก็ตาม ความล้มเหลวในการปฏิรูปการเมืองใช้มาก culminated ใน 2475 การปฏิวัติและละทิ้งระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ในความโปรดปรานของระบอบรัฐธรรมนูญ