The VFA concentrations in the in vi

The VFA concentrations in the in vitro cultures were affected to different extents at different nitrate concentrations after 48 h incubation ( Table 1). Compared to the control cultures, total VFA was significantly reduced by nitrate at 36 and 48 μmol ml−1, but not at 12 and 24 μmol ml−1 ( Table 1). Acetate was increased by 12 and 24 μmol ml−1 nitrate, but not affected by nitrate at either 36 or 48 μmol ml−1. At all the four nitrate concentrations examined, nitrate reduced propionate concentrations, with 48 μmol ml−1 reducing the most (by nearly 76.90%). As such, nitrate remarkably increased acetate:propionate ratio in a nearly linear manner as nitrate concentration increased from 12 to 48 μmol ml−1 ( Table 1). Butyrate was reduced significantly only when nitrate was added to 12 μmol ml−1 (by 30.53%) and 48 μmol ml−1 (by 19.04%). This is contradictory to the finding of a previous study where organic nitrocompounds (i.e. dimethyl-2-nitrogluarate, 2-nitromethyl-popionate, and nitroethane) were found to reduce methane production while increase propionate and butyrate concentrations in in vitro ruminal cultures ( Anderson et al., 2010). It is likely that the organic nitrocompounds inhibit methane production and redirect the reducing equivalents to propionate and butyrate production, while nitrate inhibits methane production and redirects reducing equivalents to its own reduction. Valerate concentrations were decreased by 24, 36 and 48 μmol ml−1 nitrate, while not affected by nitrate at 12 μmol ml−1. Nitrate reduced isobutyrate at 48 μmol ml−1, but not at the other concentrations. On the contrary, isovalerate was not affected by any of the treatments. Indeed, the concentrations of all the VFAs, except isovalerate, were altered to different magnitudes at different nitrate concentrations ( Table 1). Many nitrate-reducing bacteria can consume both H2 and VFAs as substrates ( Zumft, 1992). It remains to be determined if nitrate at different concentrations affects the fermentation and consumption of VFA differently. Because 12 μmol ml−1 nitrate resulted in nearly identical VFA profiles, pH, and total VFA concentration, it was chosen to evaluate the long-term efficacy of nitrate in the consecutive in vitro cultures. This nitrate concentration corresponds to 0.53% dry matter (DM) intake (assuming a cow with body weight of 500 kg and a rumen volume of 57 l consumes 11 kg/day DM) and is below the threshold nitrate concentration, 1.2% DM, above which nitrate was found to increase methemoglobin and clinical symposiums of toxicity ( Wallace et al., 1964a, Wallace et al., 1964b and Weichenthal et al., 1963). Additionally, because nitrate at 12 μmol ml−1 did not increase propionate production, it will probably not reduce DM intake when fed to cattle.

The concentrations of VFAs in the consecutive cultures varied over the course of the consecutive cultures (Table 2). Acetate increased gradually from the 1st to the 4th consecutive cultures, and then decreased in the 5th and stabilized in the 6th consecutive cultures. Propionate concentrations followed a similar pattern, but with smaller ups and downs. The concentrations of both acetate and propionate showed a quadratic linear concave up (QLCU) relationship with the consecutive transfers: gradual increase from the 1st to the 4th consecutive cultures and declined thereafter, though the increments or decrements might not be statistically significant between two consecutive cultures (Table 2). Because of the similar change patterns between acetate and propionate, the acetate:propionate ratios did not differ among the consecutive cultures. The concentrations of butyrate, valerate, isobutyrate, and isovalerate also followed a QLCU relationship with the consecutive transfers. Overall, the concentration of all the VFAs tended to be higher in the 6th than in the 1st consecutive cultures. Total VFA concentrations, H2 production, H2 utilization, and H2 recovery, as those of all the individual VFAs, also exhibited a QLCU trend over the course of the consecutive cultures (Table 2, Fig. 3c), although the increments and decrements were mostly not statistically significant between two adjacent consecutive cultures. The pH in the cultures ranged from 6.89 to 6.98 and did not differ significantly among all the consecutive cultures (Fig. 3d). These results indicate that fermentation did not eventually “adapt” to nitrate in the ruminal cultures over the course of the 168 h incubation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้น VFA ในวัฒนธรรมการเพาะเลี้ยงได้รับผลกระทบกับขอบเขตโดยรวมแตกต่างกันที่ความเข้มข้นหลายไนเตรตหลังจากฟักตัว 48 h (ตาราง 1) เปรียบเทียบกับวัฒนธรรมควบคุม VFA รวมถูกลด โดยใช้ไนเตรท ที่ 36 และ 48 μmol ml−1 แต่ไม่ได้อยู่ ที่ 12 และ 24 ml−1 μmol (ตารางที่ 1) Acetate เพิ่มขึ้น 12 และ 24 μmol ml−1 ไนเตรต แต่ไม่ได้รับผลกระทบจากไนเตรตที่ 36 หรือ 48 ml−1 μmol ในทั้งหมดสี่อย่างคือใช้ไนเตรทความเข้มข้นในการตรวจสอบ ใช้ไนเตรทความเข้มข้นลด propionate ด้วย 48 μmol ml−1 ลดลงมากที่สุด (โดยเกือบ 76.90%) เช่น ไนเตรตอัตราส่วน acetate: propionate ทแบบเพิ่มขึ้นในลักษณะเชิงเส้นเกือบเป็นไนเตรตความเข้มข้นเพิ่มขึ้นจาก 12 48 μmol ml−1 (ตารางที่ 1) Butyrate ถูกลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อไนเตรตถูกเพิ่ม ml−1 μmol (โดย 30.53%) และ ml−1 48 μmol (โดย 19.04%) 12 เท่า นี้ได้ขัดแย้งเพื่อค้นหาการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ถูกพบอินทรีย์ nitrocompounds (เช่น dimethyl-2 nitrogluarate, 2-nitromethyl-popionate และ nitroethane) เพื่อลดการผลิตมีเทนในขณะเพิ่ม propionate และ butyrate ความเข้มข้นในการเพาะเลี้ยง ruminal วัฒนธรรม (แอนเดอร์สันและ al., 2010) มีแนวโน้มว่า nitrocompounds อินทรีย์ยับยั้งการผลิตมีเทน และเปลี่ยนเส้นทางเทียบเท่าลดการผลิต propionate และ butyrate ในขณะที่ไนเตรตยับยั้งการผลิตมีเทนและเปลี่ยนเส้นทางที่ลดลงเทียบเท่าการลดของตัวเองได้ ความเข้มข้น valerate ถูกลดลง โดย 24, 36 และ 48 μmol ml−1 ไนเตรต ในขณะที่ไม่ได้รับผลกระทบจากไนเตรตที่ 12 μmol ml−1 ไนเตรตลด isobutyrate 48 μmol ml−1 แต่ไม่ได้อยู่ ที่ความเข้มข้นอื่น ๆ ได้รับ isovalerate ดอก ผลจากการรักษาใด ๆ แน่นอน ความเข้มข้นของทั้งหมด VFAs ยกเว้น isovalerate ถูกเปลี่ยนแปลงไปเพื่อ magnitudes ต่างกันที่ความเข้มข้นหลายไนเตรต (ตาราง 1) หลายไนเตรตลดแบคทีเรียสามารถใช้ H2 และ VFAs เป็นพื้นผิว (Zumft, 1992) มันยังคงจะสามารถกำหนดถ้าไนเตรตที่ความเข้มข้นแตกต่างกันมีผลต่อการหมักและใช้ของ VFA แตกต่างกัน เนื่องจาก 12 μmol ml−1 ไนเตรตให้เกือบเหมือนค่า VFA, pH และรวมสมาธิ VFA มันถูกเลือกเพื่อประเมินประสิทธิภาพของไนเตรตในวัฒนธรรมต่อเนื่องในระยะยาว ความเข้มข้นนี้ไนเตรตตรงกับบริโภคเรื่องแห้ง (DM) 0.53% (สมมติว่า วัวกับน้ำหนักของกก.ต่อระดับเสียงของ 57 l ใช้วัน 11 kg DM) และต่ำกว่าขีดจำกัดการใช้ไนเตรทความเข้มข้น 1.2% DM ซึ่งพบไนเตรตเพื่อเพิ่ม methemoglobin และนิทรรศการคลินิกของ toxicity (Wallace et al., 1964a, Wallace et al., 1964b และ Weichenthal et al, 1963) นอกจากนี้ เนื่องจากไนเตรตที่ 12 μmol ml−1 ไม่ได้เพิ่มการผลิต propionate คงไม่ลดบริโภค DM เมื่อติดตามโคนั้นความเข้มข้นของ VFAs ในวัฒนธรรมต่อเนื่องแตกต่างกันในช่วงวัฒนธรรมต่อเนื่อง (ตารางที่ 2) Acetate เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากที่ 1 วัฒนธรรมต่อเนื่อง 4 และลดลงในวันที่ 5 แล้วเสถียรในวัฒนธรรมต่อเนื่องกัน 6 ความเข้มข้น propionate ตามรูปแบบที่คล้ายกัน แต่ มีขนาดเล็กดอน ๆ ความเข้มข้นของ acetate และ propionate แสดงให้เห็นความสัมพันธ์เชิงเส้นเว้าขึ้น (QLCU) กำลังสองกับการโอนย้ายต่อเนื่อง: gradual เพิ่มจาก 1 ไปที่วัฒนธรรมต่อเนื่อง 4 และปฏิเสธหลัง แต่ทีนี้ หรือ decrements ไม่สามารถอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองวัฒนธรรมต่อเนื่อง (ตารางที่ 2) เพราะคล้ายเปลี่ยนแปลงรูปแบบระหว่าง acetate propionate อัตราส่วน acetate: propionate ได้ไม่แตกต่างวัฒนธรรมต่อเนื่องกัน ความเข้มข้นของ butyrate, valerate, isobutyrate และ isovalerate ยังตาม QLCU ความสัมพันธ์กับการโอนย้ายต่อเนื่อง โดยรวม ความเข้มข้นของ VFAs ทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะสูงใน 6 มากกว่าในวัฒนธรรมต่อเนื่องกัน 1 ความเข้มข้นรวมของ VFA ผลิต H2, H2 ใช้ประโยชน์ และกู้ คืน H2 เป็นของ VFAs ทั้งหมดแต่ละ ยังจัดแสดงแนวโน้ม QLCU ประสบการณ์วัฒนธรรมต่อเนื่อง (ตารางที่ 2, Fig. 3 c), แม้ว่าน้อยและ decrements ได้ส่วนใหญ่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองวัฒนธรรมต่อเนื่องติดกัน PH ในวัฒนธรรมอยู่ในช่วงจาก 6.89 กับ 6.98 และก็ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทั้งหมดต่อวัฒนธรรม (Fig. 3d) ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า หมักได้ไม่สุด "ปรับใช้" ไนเตรตในวัฒนธรรม ruminal ในช่วงฟักตัว 168 h

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของ VFA ในวัฒนธรรมในหลอดทดลองได้รับผลกระทบที่แตกต่างกันเพื่อขอบเขตที่ความเข้มข้นไนเตรตที่แตกต่างกันหลังจากบ่ม 48 ชั่วโมง (ตารางที่ 1) เมื่อเทียบกับวัฒนธรรมการควบคุมรวม VFA ก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญโดยไนเตรตที่ 36 และ 48 ไมโครโมลมล-1 แต่ไม่ได้อยู่ที่ 12 และ 24 ไมโครโมลมล-1 (ตารางที่ 1) Acetate เพิ่มขึ้น 12 และ 24 ไมโครโมลมล-1 ไนเตรต แต่ไม่ได้รับผลกระทบจากไนเตรตที่ทั้ง 36 หรือ 48 ไมโครโมลมล-1 ตลอดสี่ตรวจสอบความเข้มข้นของไนเตรตไนเตรตลดความเข้มข้น propionate มี 48 ไมโครโมลมล-1 ลดมากที่สุด (โดยเกือบ 76.90%) เช่นไนเตรตที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง acetate อัตราส่วน propionate ในลักษณะเชิงเส้นเกือบเป็นความเข้มข้นของไนเตรตที่เพิ่มขึ้น 12-48 ไมโครโมลมล-1 (ตารางที่ 1) Butyrate ก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเฉพาะเมื่อไนเตรตถูกเพิ่มเข้ามาถึง 12 ไมโครโมลมล-1 (โดย 30.53%) และ 48 ไมโครโมลมล-1 (โดย 19.04%) นี่คือขัดแย้งกับผลการศึกษาก่อนหน้านี้ที่อินทรีย์ nitrocompounds (เช่น dimethyl-2-nitrogluarate 2 nitromethyl-popionate และ nitroethane) พบว่าลดการผลิตก๊าซมีเทนในขณะที่ propionate เพิ่มขึ้นและความเข้มข้นใน butyrate ในหลอดทดลองวัฒนธรรมในกระเพาะรูเมน (Anderson และ al., 2010) มันมีแนวโน้มว่า nitrocompounds อินทรีย์ยับยั้งการผลิตก๊าซมีเทนและการเปลี่ยนเส้นทางเทียบเท่าการลดการผลิตโพรพิและ butyrate ขณะที่ไนเตรตยับยั้งการผลิตก๊าซมีเทนและการเปลี่ยนเส้นทางการลดเทียบเท่าการลดลงของตัวเอง ความเข้มข้นของวาลดลง 24, 36 และ 48 ไมโครโมลมล-1 ไนเตรตในขณะที่ไม่ได้รับผลกระทบจากไนเตรตที่ 12 ไมโครโมลมล-1 ไนเตรตลด isobutyrate ที่ 48 ไมโครโมลมล-1 แต่ไม่ได้อยู่ที่ความเข้มข้นอื่น ๆ ในทางตรงกันข้าม isovalerate ไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษาใด ๆ อันที่จริงความเข้มข้นของทุก VFAs ยกเว้น isovalerate ถูกเปลี่ยนแปลงไปขนาดที่แตกต่างกันที่ความเข้มข้นที่แตกต่างกัน (ตารางที่ 1) แบคทีเรียไนเตรตลดหลายคนสามารถใช้ทั้ง H2 และ VFAs เป็นพื้นผิว (Zumft, 1992) มันยังคงต้องพิจารณาถ้าไนเตรตที่ความเข้มข้นที่แตกต่างกันมีผลต่อการหมักและการบริโภคของ VFA ที่แตกต่างกัน เพราะไมโครโมล 12 มล-1 ไนเตรตส่งผลให้ในรอบเกือบโปรไฟล์ VFA เหมือน pH และความเข้มข้นรวม VFA มันก็เลือกที่จะประเมินประสิทธิภาพในระยะยาวของไนเตรตในการติดต่อกันในหลอดทดลองวัฒนธรรม ความเข้มข้นของไนเตรตนี้สอดคล้องกับ 0.53% วัตถุแห้ง (DM) การบริโภค (สมมติว่าวัวตัวมีน้ำหนัก 500 กิโลกรัมและปริมาณกระเพาะรูเมนจาก 57 ลิตรสิ้นเปลือง 11 กิโลกรัม / วัน DM) และต่ำกว่าความเข้มข้นของไนเตรตเกณฑ์ 1.2% DM เหนือ ไนเตรตซึ่งถูกพบว่าเพิ่มขึ้น methemoglobin และสัมมนาอภิปรายทางคลินิกของความเป็นพิษ (วอลเลซ et al., 1964a, วอลเลซ et al., 1964b และ Weichenthal et al., 1963) นอกจากนี้เนื่องจากไนเตรตที่ 12 ไมโครโมลมล-1 ไม่ได้เพิ่มกำลังการผลิตโพรพิโอเนตก็อาจจะไม่ได้ลดการบริโภค DM เมื่อเลี้ยงวัว. ความเข้มข้นของ VFAs ในวัฒนธรรมที่แตกต่างกันต่อเนื่องในช่วงเวลาของวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน (ตารางที่ 2) Acetate เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากวันที่ 1 ถึงวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน 4 แล้วลดลงใน 5 และมีความเสถียรในวัฒนธรรมที่ 6 ติดต่อกัน ความเข้มข้น propionate ตามรูปแบบที่คล้ายกัน แต่มีขนาดเล็กที่มีอัพและดาวน์ ความเข้มข้นของทั้งสองอะซิเตทและ propionate แสดงให้เห็นเชิงเส้นกำลังสองเว้าขึ้น (QLCU) ความสัมพันธ์กับการโอนติดต่อกัน: ค่อยๆเพิ่มขึ้นจากวันที่ 1 ถึงวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน 4 และลดลงหลังจากนั้นแม้ว่าจะเพิ่มขึ้นหรือการลดลงอาจจะไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน (ตารางที่ 2) เพราะรูปแบบการเปลี่ยนแปลงที่คล้ายกันระหว่างอะซิเตทและ propionate, อะซิเตทอัตราส่วน propionate ไม่แตกต่างทางวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน ความเข้มข้นของ butyrate, วา, isobutyrate และ isovalerate ยังตามความสัมพันธ์ QLCU กับการโอนติดต่อกัน โดยรวม, ความเข้มข้นของทุก VFAs มีแนวโน้มที่จะสูงขึ้นในวันที่ 6 กว่าใน 1 วัฒนธรรมต่อเนื่อง ความเข้มข้นรวม VFA ผลิต H2 ใช้ H2, และการกู้คืน H2, เป็นผู้ที่ทุก VFAs แต่ละยังแสดงแนวโน้ม QLCU ผ่านหลักสูตรของวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน (ตารางที่ 2 รูปที่. 3c) แม้ว่าการเพิ่มขึ้นและการลดลงส่วนใหญ่เป็น ไม่นัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกันที่อยู่ติดกัน ค่า pH ในวัฒนธรรมที่อยู่ในช่วง 6.89-6.98 และไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในทุกวัฒนธรรมที่ต่อเนื่องกัน (รูป. 3d) ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการหมักไม่ได้ในที่สุด "ปรับเปลี่ยน" เป็นไนเตรตในวัฒนธรรมในกระเพาะรูเมนในช่วงเวลาของการบ่มชั่วโมง 168

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้มข้นของกรดไขมันระเหยในหลอดทดลองในวัฒนธรรมที่ได้รับผลกระทบเพื่อ extents ที่แตกต่างกันที่ความเข้มข้นไนเตรตที่แตกต่างกันหลังจาก 48 ชั่วโมงตามลำดับ ( ตารางที่ 1 ) เมื่อเทียบกับเซลล์ควบคุมรวมลดลงอย่างมีนัยสำคัญลดไนเตรทที่ 36 และ 48 μ mol − 1 มิลลิลิตร แต่ไม่ใช่ที่ 12 และ 24 μ mol − 1 มิลลิลิตร ( ตารางที่ 1 ) เตตเพิ่มขึ้น 12 และ 24 μ mol − 1 + ไนเตรทแต่ไม่ได้รับผลกระทบจากไนเตรทที่ 36 หรือ 48 มิลลิลิตรμ mol − 1 ที่ทั้ง 4 ความเข้มข้นตรวจสอบไนเตรต ไนเตรท ลดกรดโพรพิโอนิกสูงสุด 48 μ mol − 1 + กับการลดมากที่สุด ( เกือบ 76.90 % ) เช่น ไนเตรท น่าทึ่งเพิ่มอะซิเตท : propionate ) ในลักษณะที่เกือบเป็นเส้นตรงไนเตรตความเข้มข้นเพิ่มขึ้นจาก 12 ถึง 48 μ mol − 1 มิลลิลิตร ( ตารางที่ 1 )บิวก็ลดลงอย่างมาก เมื่อไนเตรทเพิ่ม 12 μ mol − 1 มิลลิลิตร ( โดย 30.53 % ) และ 48 μ mol − 1 มิลลิลิตร ( โดยบาท % ) นี้ขัดแย้งกับผลการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ nitrocompounds อินทรีย์ ( เช่น dimethyl-2-nitrogluarate 2-nitromethyl-popionate , ,ไนโตรอีเทน ) และพบว่าลดการผลิตก๊าซมีเทนเมื่อเพิ่มความเข้มข้นในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและโพรพิบิวและวัฒนธรรม ( Anderson et al . , 2010 ) มันเป็นโอกาสที่ nitrocompounds อินทรีย์ยับยั้งการผลิตมีเทนและปรับลดการผลิตเทียบเท่ากับบิว propionate ,ในขณะที่ไนเตรท ยับยั้งการผลิตก๊าซมีเทนและการเปลี่ยนเส้นทางการจะเลือกลดของมันเอง valerate ความเข้มข้นลดลง 24 , 36 และ 48 μ mol − 1 + ไนเตรท ในขณะที่ไม่ได้รับผลกระทบจากไนเตรทที่ 12 μ mol − 1 ml . ไนเตรทลดลง isobutyrate 48 μ mol − 1 มิลลิลิตร แต่ไม่ใช่ที่ความเข้มข้นอื่น ๆ ในทางตรงกันข้าม isovalerate ได้รับผลกระทบ โดยใด ๆของการรักษา แน่นอนความเข้มข้นของ vfas ทั้งหมดยกเว้น isovalerate มีการเปลี่ยนแปลงแตกต่างกันที่ความเข้มข้นไนเตรตที่แตกต่างกัน ( ตารางที่ 1 ) ไนเตรท ลดเชื้อแบคทีเรีย สามารถบริโภคได้ทั้งหลาย vfas เป็น H2 และพื้นผิว ( zumft , 1992 ) มันยังคงที่จะตัดสินใจถ้าไนเตรตที่ความเข้มข้นต่างกันมีผลต่อการหมักและการใช้ง่ายที่แตกต่างกันเพราะμ mol − 1 + 12 ไนเตรต ( เกือบเหมือนง่ายโปรไฟล์ , pH และความเข้มข้นของกรดไขมันระเหยได้ทั้งหมด มันถูกเลือกเพื่อประเมินประสิทธิภาพในระยะยาวของไนเตรทในการติดต่อกันในวัฒนธรรม ความเข้มข้นของไนเตรทนี้สอดคล้องกับ 053 เปอร์เซ็นต์วัตถุแห้ง ( DM ) การบริโภค ( สมมติว่าเป็นวัวที่มีน้ำหนัก 500 กิโลกรัม และแต่ละเล่ม 57 ผมใช้ DM 11 กิโลกรัม / วัน ) และด้านล่างธรณีประตูไนเตรตเข้มข้น 1.2% DM , ข้างต้นซึ่งไนเตรต พบว่าช่วยเพิ่มและคลินิกเมทีโมโกลบิน Symposiums พิษ ( วอลเลซ et al . , 1964a วอลเลซ et al . , 1964b และ weichenthal et al . , 1963 ) นอกจากนี้เพราะไนเตรทที่ 12 μ mol − 1 + ไม่เพิ่มการผลิตกรดโพรพิโอนิก มันอาจจะไม่ลดและการบริโภคที่ได้รับโค

ส่วน vfas ในการติดต่อกันหลากหลายวัฒนธรรมผ่านหลักสูตรของวัฒนธรรมติดต่อกัน ( ตารางที่ 2 ) เตตเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆจาก 1 ถึง 4 ) วัฒนธรรมแล้วลดลงใน 5 และเสถียรภาพใน 6 ) วัฒนธรรม โปรพิโอเนตความเข้มข้นตามรูปแบบคล้ายกัน แต่มีขนาดเล็กลง ups และดาวน์ ความเข้มข้นของอะซิเตตมีกำลังสองเชิงเส้นเว้า propionate ( qlcu ) ความสัมพันธ์กับการติดต่อกัน : ค่อยๆเพิ่มขึ้นจาก 1 ถึง 4 ) วัฒนธรรมและลดลงหลังจากนั้นแม้ว่าการเพิ่มขึ้นหรือ decrements อาจไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองติดต่อกันวัฒนธรรม ( ตารางที่ 2 ) เพราะของที่คล้ายกัน เปลี่ยนรูปแบบระหว่างอะซิเตตและอะซิเตท : อัตราส่วน propionate propionate ไม่แตกต่างระหว่างวัฒนธรรมที่ติดต่อกัน ความเข้มข้นของบิว valerate isobutyrate , , ,และ isovalerate ก็ตามความสัมพันธ์ qlcu ที่มีการติดต่อกัน โดยรวม , ความเข้มข้นของ vfas ทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะสูงขึ้นใน 6 มากกว่า 1 ) วัฒนธรรม โดยรวมลดลง การผลิต การใช้ H2 H2 , H2 และการกู้คืนเป็นผู้ของทั้งหมดของบุคคล vfas ยังแสดงให้เห็นแนวโน้ม qlcu มากกว่าหลักสูตรของวัฒนธรรมติดต่อกัน ( ตารางที่ 2 รูปที่ 3 C )แม้ว่าการเพิ่มขึ้น decrements และส่วนใหญ่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองวัฒนธรรมต่อเนื่องติดกัน pH ในวัฒนธรรมระหว่าง 90 ถึง 6.98 และไม่ได้แตกต่างระหว่างทั้งหมดติดต่อกันวัฒนธรรม ( ภาพ 3D ) ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า หมักไม่ได้ในที่สุด " ปรับตัว " ไนเตรตในวัฒนธรรมและผ่านหลักสูตรของ 168 ชั่วโมงการบ่ม