After about 10 or so minuets of sil

After about 10 or so minuets of silence, Mettaton spoke up. “Darling?”

“Hmm?” you hummed.

“Come over here.”

“I’m a little preoccupied at the moment.” you responded, slowly dragging your paintbrush.

“But it’s important.” he whined.

“Just tell me whatever it is, you don’t need me over there.” you replied in a deadpan tone due to your concentration being on the piece, rather than him.

“Yes I do.” he snapped.

Sighing, you set your brush down and stood up from your seat, making your way over to him. “What?” you asked.

Mettaton sat up and crossed his legs. “Sit with me.”

“But.” you gestured over to where you desk was.

“Sit.” he patted the cushion beside him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่เกี่ยวกับ 10 หรือเพื่อ minuets ของความเงียบ Mettaton พูดที่ขึ้น "รัก" "อืมม" คุณ hummed "มานี่" "ฉันหวั่นเล็กน้อยที่ช่วงเวลา" คุณตอบ ค่อย ๆ ลาก paintbrush หรือของคุณ "แต่สิ่งสำคัญคือ" เขา whined "เพียงบอกสิ่งที่เป็น คุณไม่ต้องการฉันมี." คุณกล่าวในเสียงตายเนื่องจากความเข้มข้นของการชิ้น แทนเขา "ใช่ฉันกัญ" เขาจัดชิด คุณ sighing ตั้งพู่กันลง และลุกขึ้นจากที่นั่ง ทำวิธีของคุณผ่านไป "อะไร" ที่คุณถามมา Mettaton ลุกขึ้นนั่ง และข้ามเขา "นั่งด้วย" "แต่" คุณ gestured ผ่านไปที่โต๊ะของคุณมี "นั่ง." เขา patted เบาะอยู่ข้างเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากนั้นประมาณ 10 หรือเพื่อ minuets เงียบ Mettaton พูดขึ้น "ดาร์ลิ่ง?" "อืม?" คุณฮัม. "มาที่นี่." "ฉันเพียงเล็กน้อยหมกมุ่นอยู่ในขณะนี้." คุณตอบสนองช้าลากพู่กันของคุณ. "แต่มันเป็นสิ่งสำคัญ." เขาบ่นอู้อี้. "เพียงแค่บอกฉัน สิ่งที่เป็นคุณไม่จำเป็นต้องให้ฉันไปที่นั่น. "คุณตอบด้วยน้ำเสียงหน้าตาเฉยเนื่องจากความเข้มข้นของคุณอยู่บนชิ้นส่วนมากกว่าเขา." ใช่ฉันทำ. "เขาตะคอก. ถอนหายใจคุณตั้งค่าแปรงของคุณลงและ ลุกขึ้นจากที่นั่งของคุณทำให้ทางของคุณไปกับเขา "คืออะไร" ที่คุณถาม. Mettaton ลุกขึ้นนั่งและข้ามขาของเขา "นั่งกับฉัน." "แต่." คุณชี้ไปที่คุณเป็นโต๊ะ. "นั่ง." เขาตบเบาะข้างเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากนั้นประมาณ 10 หรือเพื่อให้นาทีแห่งความเงียบงัน mettaton พูดขึ้น " ที่รัก ? "" หืม ? " คุณ hummed ." มานี่เร็ว "" ผมเครียดๆ ช่วงนี้ เธอตอบว่า ค่อยๆลากพู่กันของคุณ" แต่มันสำคัญมาก . " เขาคร่ำครวญ ." แค่บอกสิ่งที่มันเป็น คุณไม่ต้องการฉันที่นั่น " เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงหน้าตาเฉย เนื่องจากสมาธิของคุณเป็นชิ้น มากกว่าเขา" ใช่ " เขาตะคอกถอนหายใจ , คุณชุดแปรงลง แล้วก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง ทำวิธีของคุณไปให้เขา " อะไร ? " เธอถามmettaton ลุกขึ้นนั่งและข้ามขาของเขา " นั่งกับผม "" แต่ . . " เธอชี้นิ้วบอกว่า ไปที่คุณโต๊ะเป็น" นั่ง " เขาตบเบาะข้างๆเขา