Summary of correlation for the leve

Summary of correlation for the levels of knowledge, attitudes,
practices, trainings and experience is represented in Table 3. No
correlation could be obtained for knowledge with experience and
training with attitude. A significant positive correlation was
observed between knowledge with attitudes (rs ¼ 0.371, p < 0.05),
knowledge with training (rs ¼ 0.107, p < 0.05), knowledge with
personal hygiene (rs ¼ 0.303, p < 0.05), training with personal
hygiene (rs ¼ 0.174, p < 0.05) and attitudes with personal hygiene
(rs ¼ 0.173, p < 0.05). Nevertheless these correlation were positive
and significant but the correlation was not very strong. These
findings indicated that food safety knowledge level of food handlers
will influence their attitudes and practices in handling food
safely. These results are in agreement with other study who found
significantly positive correlation among the three levels (Sani &
Siow, 2014). This study shows that having good knowledge could
lead to having good attitude in food hygiene and sanitation among
the respective food handlers. Further, Knowledge and attitude also
showed significant relationship with practice level. A study by
Ansari-Lari et al. (2010) found that there was a significant positive
correlation between knowledge and attitude. A study by Acikel
et al. (2008) reported that knowledge helps to improve behavior
regarding usage of jewelry while working.
Management should provide motivation and support to the staff
engaged in food handling for the success of food safety training.
Managers and supervisors should be role models for other staff by
always abiding to the personal and general hygiene themselves
(Educational Foundation of the National Restaurant Association,
1992). Additionally, training programs should include measures
to prevent contamination of food, foodborne pathogens, perception
of good handling practices and personal hygiene, proper sanitation
of food, utensils and the environment and ensure that food handlers
are kept updated about the required procedures in maintaining
the quality and safety of the food produced (Campos et al.,
2009). Several studies have pointed out that education of personal
hygiene alone was not sufficient to inculcate and enhance the hygienic
attitude and practices of food handlers (Chang, Lee, & Kwak,
2003; Walker, Pritchard, & Forsythe, 2003), hence, hands-on
trainings and materials should be provided and frequent training
programs should be organized to improve the attitude, knowledge
and expertise of the food handlers. If continuous and specific-goal
oriented training is provided to food handlers, sanitation practices
such as health checking, adequate hand-washing, observation of
proper personal hygiene, prevention of cross-contamination and
correct sanitation procedures could be easily improved (Park,
Kwak, & Chang, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปของความสัมพันธ์ระดับความรู้ ทัศนคติปฏิบัติ การฝึกอบรม และประสบการณ์ที่แสดงในตารางที่ 3 ไม่ใช่ความสัมพันธ์อาจจะได้รับความรู้ประสบการณ์ และการฝึกอบรม มีทัศนคติ มีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญสังเกตระหว่างความรู้กับทัศนคติ (อาร์เอส 0.371 ¼ p < 0.05),เรียนรู้ฝึกอบรม (อาร์เอส¼ 0.107, p < 0.05) ความรู้ด้วยสุขอนามัยส่วนบุคคล (อาร์เอส¼ 0.303, p < 0.05) การฝึกอบรมกับส่วนบุคคลสุขอนามัย (อาร์เอส¼ 0.174, p < 0.05) และทัศนคติกับสุขอนามัยส่วนบุคคล(อาร์เอส¼ 0.173, p < 0.05) อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์เหล่านี้ดีมากและมีนัยสำคัญแต่ความสัมพันธ์ไม่แรงมาก เหล่านี้ผลการวิจัยระบุว่า ระดับความรู้ความปลอดภัยอาหารของตัวจัดการอาหารจะมีอิทธิพลต่อทัศนคติและวิธีปฏิบัติในการจัดการอาหารของพวกเขาอย่างปลอดภัย ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลงการศึกษาอื่น ๆ ที่พบความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญจากสามระดับ (ซาและSiow, 2014) การศึกษานี้แสดงว่ามีความรู้สามารถนำไปสู่การมีทัศนคติที่ดีในอาหารและสุขอนามัยในหมู่จัดการอาหารที่เกี่ยวข้อง เพิ่มเติม ความรู้และทัศนคติยังแสดงให้เห็นความสำคัญสัมพันธ์กับระดับการปฏิบัติ การศึกษาโดยลาซารีรี et al. (2010) พบว่า มีค่าบวกสำคัญความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และทัศนคติ การศึกษา โดย Acikelet al. (2008) รายงานว่า ความรู้ที่ช่วยปรับปรุงลักษณะการทำงานเกี่ยวกับการใช้งานของเครื่องประดับในขณะใช้งานการจัดการควรให้แรงจูงใจ และสนับสนุนการส่วนร่วมในการจัดการเพื่อความสำเร็จของการฝึกอบรมด้านความปลอดภัยอาหารอาหารผู้จัดการและหัวหน้างานควรเป็นแบบอย่างให้พนักงานอื่น ๆ โดยเสมอปฏิบัติอนามัยส่วนบุคคล และทั่วไปเอง(พื้นฐานการศึกษาของสมาคมอาหารแห่งชาติ1992) . นอกจากนี้ โปรแกรมการฝึกอบรมควรมีมาตรการเพื่อป้องกันการปนเปื้อนของอาหาร เชื้อโรคจากอาหาร การรับรู้แนวทางการจัดการที่ดี และสุขอนามัยส่วนบุคคล สุขาภิบาลที่เหมาะสมอาหาร เครื่องใช้ และสิ่งแวดล้อม และให้อาหารที่จัดการจะเก็บไว้ปรับปรุงเกี่ยวกับการขั้นตอนในการรักษาผลิตคุณภาพและความปลอดภัยของอาหาร (คัมโพส et al.,2009) หลายการศึกษาได้ชี้ออกมาว่าการศึกษาของบุคคลสุขอนามัยที่เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะปลูกฝัง และเสริมสร้างสุขอนามัยที่ทัศนคติและการปฏิบัติตัวจัดการอาหาร (ช้าง Lee, & Kwak2003 วอล์คเกอร์ Pritchard และไร Forsythe, 2003), ดัง นั้น มือฝึกอบรมและวัสดุควรจะให้ และฝึกอบรมที่พบบ่อยควรจัดโปรแกรมการปรับปรุงทัศนคติ ความรู้และความชำนาญของการจัดการอาหาร ถ้าต่อเนื่อง และ เป้าหมายเฉพาะฝึกอบรมที่มุ่งเน้นให้การจัดการอาหาร วิธีปฏิบัติการสุขาภิบาลตรวจสอบสุขภาพ ล้างพอมือ สังเกตของสุขอนามัยส่วนบุคคลที่เหมาะสม การป้องกันการปนเปื้อนข้าม และกระบวนการสุขาภิบาลไม่ถูกต้องได้ง่ายขึ้น (ParkKwak และช้าง 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปของความสัมพันธ์ในระดับของความรู้ทัศนคติการ
ปฏิบัติการฝึกอบรมและประสบการณ์เป็นตัวแทนในตารางที่ 3 ไม่มี
ความสัมพันธ์อาจจะได้รับความรู้ที่มีประสบการณ์และ
การฝึกอบรมที่มีทัศนคติ ความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญได้รับการ
ตั้งข้อสังเกตระหว่างความรู้กับทัศนคติ (RS ¼ 0.371, p <0.05),
ความรู้ด้วยการฝึกอบรม (RS ¼ 0.107, p <0.05) ความรู้ที่มี
สุขอนามัยส่วนบุคคล (RS ¼ 0.303, p <0.05) การฝึกอบรมที่มีส่วนบุคคล
สุขอนามัย (RS ¼ 0.174, p <0.05) และทัศนคติที่มีสุขอนามัยส่วนบุคคล
(RS ¼ 0.173, p <0.05) อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์เหล่านี้เป็นบวก
และมีความสำคัญ แต่ความสัมพันธ์ยังไม่แข็งแรงมาก เหล่านี้
ผลการวิจัยพบว่าระดับความรู้ความปลอดภัยด้านอาหารของผู้สัมผัสอาหาร
จะมีผลต่อทัศนคติและการปฏิบัติของพวกเขาในการจัดการอาหาร
ปลอดภัย ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลงกับการศึกษาอื่น ๆ ที่พบ
ความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญในสามระดับ (Sani &
Siow 2014) การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ามีความรู้ที่ดีสามารถ
นำไปสู่การมีทัศนคติที่ดีในอาหารที่ถูกสุขลักษณะและสุขาภิบาลในหมู่
ตัวจัดการอาหารที่เกี่ยวข้อง เพิ่มเติมความรู้และทัศนคติที่ยัง
มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่มีระดับการปฏิบัติ การศึกษาโดย
ซารี-et al, ลารี่ (2010) พบว่ามีการบวกอย่างมีนัยสำคัญ
ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และทัศนคติ การศึกษาโดย Acikel
et al, (2008) รายงานความรู้ที่ช่วยในการปรับปรุงพฤติกรรม
เกี่ยวกับการใช้งานของเครื่องประดับในขณะที่ทำงาน.
ฝ่ายบริหารควรให้แรงจูงใจและสนับสนุนให้พนักงาน
มีส่วนร่วมในการจัดการอาหารสำหรับความสำเร็จของการฝึกอบรมความปลอดภัยของอาหาร.
ผู้จัดการและหัวหน้างานควรจะเป็นแบบอย่างสำหรับพนักงานอื่น ๆ โดย
เสมอ ปฏิบัติตามสุขอนามัยส่วนบุคคลและทั่วไปตัวเอง
(มูลนิธิการศึกษาของสมาคมร้านอาหารแห่งชาติ,
1992) นอกจากนี้โปรแกรมการฝึกอบรมควรมีมาตรการ
เพื่อป้องกันการปนเปื้อนของอาหารจุลชีพก่อโรคที่เกิดจากอาหารการรับรู้
ของการปฏิบัติที่ดีในการจัดการและสุขอนามัยส่วนบุคคลที่เหมาะสมสุขาภิบาล
อาหาร, ช้อนส้อมและสิ่งแวดล้อมและให้แน่ใจว่ารถขนอาหาร
จะถูกเก็บไว้ปรับปรุงเกี่ยวกับขั้นตอนที่จำเป็นในการรักษา
ที่มีคุณภาพ และความปลอดภัยของอาหารที่ผลิต (Campos et al.,
2009) งานวิจัยหลายชิ้นชี้ให้เห็นว่าการศึกษาของใช้ส่วนบุคคล
สุขอนามัยเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะปลูกฝังและเสริมสร้างสุขอนามัย
ทัศนคติและการปฏิบัติของผู้สัมผัสอาหาร (ช้างลี & Kwak,
2003 วอล์คเกอร์ Pritchard และไซท์, 2003) ดังนั้นแฮนด์ ใน
การฝึกอบรมและวัสดุที่ควรจะให้และการฝึกอบรมบ่อย
โปรแกรมควรจะจัดในการปรับปรุงทัศนคติความรู้
และความเชี่ยวชาญของรถขนอาหาร ถ้าอย่างต่อเนื่องและเฉพาะเจาะจงเป้าหมาย
ที่มุ่งเน้นการฝึกอบรมให้กับผู้สัมผัสอาหาร, การสุขาภิบาล
เช่นการตรวจสอบสุขภาพเพียงพอล้างมือสังเกตของ
สุขอนามัยส่วนบุคคลที่เหมาะสมป้องกันการปนเปื้อนและ
ขั้นตอนการสุขาภิบาลที่ถูกต้องอาจจะดีขึ้นได้อย่างง่ายดาย (Park,
Kwak, และช้าง, 2010)