Over the years, graffiti has evolve

Over the years, graffiti has evolved in style and form as well as purpose. No longer about
just tagging a name, street art is instead about activism. Far from meaningless, the point and
purpose of street art is representative of our desire to communicate with one another and to
express ourselves. While street artists have varied motivations behind what drives their work,
street art tends to carry powerful, rebellious messages for activism. In Tony Silver’s hip hop
documentary, Style Wars, a young writer reveals to his mother that he just wants to “bomb”
trains and is not concerned about others. Street art has shifted significantly away from this, as it
is the intention of the art form to be understood, and:
Invites people to suspend, or at least modulate, their object position. [It is through
the] reclamation of public space, as creative destruction, wherein wrongly
privatized space is returned to its rightful owners. The built environment becomes
a canvas, and often a palimpsest, in the sense that even though the original is
overwritten, traces of it remain, restoring private to public, and engaging hitherto
passive passerby, galvanizing them into an active interaction. (Visconti et al. 514
15)
As a voice for engagement and activism, street art addresses the gap, and creates dialogue and
transactions between people, concerns, and their environments. It is at this level of participation
that spectators are drawn in as active participants through which discourse is achieved, and
action is instigated as a means to achieve some sort of social result. Through street art,
55
connections among city inhabitants are established, and no longer is the passerby detached
without a sense of belonging, navigating through their town without meaningful consumption.
This is referred to as street democracy, and communicates the idea that there is a sense of
duty imparted to citizens. This is significant because the street artists create their own democratic
setting and assume the right to consume public space through their own means and in their own
terms. By redefining public space as if it were their own, street artists contribute to the collective
good and call for participation from their audience. A form of political resistance is created and
activism is enacted. Through the use of art in unsolicited places, street art is able to elicit
reflection and social action in which artists and the everyday person can collectively produce a
visual commons that invites the participation of all. Street artists play the role of curator in their
urban landscapes, and are thus able to circumnavigate the constraints imposed by laws and
regulation of the government and commercial world. This creates relationships of greater
connectedness amongst a city’s inhabitants and their environment.
Through this investigation, I have come to the conclusion that in the past twenty years
street art has evolved from simple graffiti writing into a social and artistic movement.
Enveloping the world in its many forms, I believe the art form has the power to effectively
communicate messages to the public that are accessible to all. The art form acts as an instrument
of protest and advocacy as well as a genuine reflection of the human existence. As illustrated by
the movements taking place in Brazil and Egypt, it is my opinion that street art and graffiti
provide a vital means of expression to those who have no voice. In the future, the art form will
continue to evolve around the world not only in the commercial realm, but also in the eyes of the
public as it becomes more perceptive to the art form as a powerful means of expression with the
ability to instigate social change.
56
While many may argue that the mainstreaming of the art form weakens its message, I
think the commercialization of the art form has contributed to its power. Without the recognition
of American graffiti and street art by the art world and its galleries in the early 80s, the
phenomenon may not have spread around the globe to the same effect. I believe the watered
down forms of graffiti and street art that bombard the public through advertising allow them to
be more receptive to the art form in its purest form. Seeing the art form represented as a part of
everyday life through fashion, museum exhibitions, toys, and design, viewers are less threatened
by the unsanctioned works they see in the streets. While most of us are conscious of the fact that
street art blanketing the walls of our cities is usually illegal, we are still compelled to lift our eyes
and examine what it is we see. By examining modern murals, I have observed that while the end
remains the same, the means has shifted. It is the need for social change that has given rise to this
art form as an instrument, carried out as public protest art. Whether or not the viewer recognizes
artistic merit, the messages presented are too loud to be ignored.
It is not my intention to make a case for the legalization of graffiti and street art, but,
instead, to recognize that it is the unauthorized nature of these works—and anonymity—that
contribute to its very authority. Artists are able to directly communicate messages that convey
uncensored truths. Street art is the poetry of our time; it illustrates the cultural climate of our
cities by offering social and political commentary that speaks to our everyday lives, and it forces
us to become acutely aware of our surroundings. While there may never come a day that street
art is deemed lawful, Banksy asks us to:
Imagine a city where graffiti wasn't illegal, a city where everybody drew whatever
they liked. Where every street was awash with a million colours and little phrases.
Where standing at a bus stop was never boring. A city that felt like a party where
57
everyone was invited, not just the estate agents and barons of big business.
Imagine a city like that and stop leaning against the wall—it's wet. (Banksy 85)
What started with a simple tag—just a name—and a marker, has evolved into a
global phenomenon that communicates to us an uncensored message of advocacy,
humanity, and freedom. Street art acts as a reflection of our very existence, and continues
to speak to us in ways we all seemingly can understand. Forcing us to pay attention, the
graphic displays of artistic expression and subversion shout out to us to stop, look, and
think about our environments and to actively assign meaning to what it is we see.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี มีพัฒนากราฟฟิตีในรูปแบบ และแบบฟอร์ม รวมทั้งวัตถุประสงค์ ไม่มีอีกต่อไปเกี่ยวกับ เพียงติดป้ายชื่อ ศิลปะถนนได้แทนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว จากความหมาย จุด และ วัตถุประสงค์ของศิลปะถนนเป็นตัวแทนของความปรารถนาของเราสื่อสารกัน และการ แสดงตนเอง ในขณะที่ศิลปินถนนมีหลากหลายโต่งหลัง อะไรไดรฟ์ทำงาน ถนนศิลปะมีแนวโน้มที่จะ มีข้อความเคลื่อนไหวมีประสิทธิภาพ rebellious ในโรงแรมโทนี่ซิลเวอร์ฮิปฮอป สารคดี ลักษณะสงคราม นักเขียนหนุ่มสาวแสดงถึงให้แม่ของเขาที่เขาเพียงแค่ต้องการ "ระเบิด" รถไฟ และไม่ห่วงคนอื่น ถนนศิลปะได้เปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญจากนี้ มัน เป็นความตั้งใจของแบบศิลปะที่จะเข้าใจ และ: เชิญคน ไปหยุดชั่วคราว น้อย modulate ตำแหน่งของวัตถุ [ก็ผ่าน สาธารณะการ] ถมพื้นที่ เป็นการทำลายความคิดสร้างสรรค์ นั้นผิด พื้นที่ privatized ถูกส่งกลับไปมาของเจ้าของ สภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้นจะ ผืนผ้า และมักจะมีสมุดบันทึกของ ในแง่ที่ว่าแม้ว่าต้นฉบับเป็น เขียนทับ ร่องรอยของมันยังคงอยู่ คืนส่วนตัว กับสาธารณะ สำรองมาจนบัด แฝง passerby, galvanizing นั้นเป็นการโต้ตอบใช้งาน (วิสคอนติ et al. 51415) เป็นเสียงการหมั้นและการเคลื่อนไหว ศิลปะถนนอยู่ช่องว่าง และสร้างบทสนทนา และ ธุรกรรมระหว่างบุคคล ความกังวล และสภาพแวดล้อมของพวกเขา เป็นระดับของการเข้าร่วมนี้ ว่า ผู้ชมจะออกในผู้ร่วมซึ่งวาทกรรมทำ และ การดำเนินการคือ instigated เป็นวิธีการเพื่อให้บรรลุบางจัดเรียงของผลทางสังคม ผ่านถนนศิลปะ 55เชื่อมโยงระหว่างคนเมือง และมีการ ไม่เป็น passerby เดี่ยว ไม่ มีความรู้สึกเป็นสมาชิก การนำทางการเมืองโดยไม่มีการใช้ประโยชน์ นี้จะเรียกว่าถนนประชาธิปไตย และสื่อสารความคิดที่มีความรู้สึก ภาษี imparted ให้ประชาชน นี้มีความสำคัญ เพราะศิลปินถนนสร้างประชาธิปไตยของตนเอง การตั้งค่า และรับสิทธิในการใช้พื้นที่ว่างสาธารณะ โดยวิธีของตนเอง และ ในตัวเอง เงื่อนไขการ โดยนิยามพื้นที่สาธารณะนั้นเอง ศิลปินถนนร่วมกลุ่ม ดีและมีการมีส่วนร่วมจากผู้ชมของพวกเขา สร้างแบบของความต้านทานทางการเมือง และ การเคลื่อนไหวมีผลบังคับใช้ โดยใช้ศิลปะในสถานไม่พึงประสงค์ ถนนศิลปะจะสามารถบอก สะท้อนและการดำเนินการทางสังคมที่ศิลปินและบุคคลทุกวันสามารถเรียกผลิตเป็น คอมมอนส์แสดงที่เชิญเข้าร่วมทั้งหมด ถนนศิลปินเล่นบทบาทของภัณฑารักษ์ในของพวกเขา ภูมิทัศน์เมือง และเป็นดังนั้นต้อง circumnavigate ข้อจำกัดที่กำหนด โดยกฎหมาย และ ข้อบังคับของรัฐบาลและการค้าโลก นี้สร้างความสัมพันธ์ของค่า connectedness ท่ามกลางประชากรของเมืองและสิ่งแวดล้อมของพวกเขา ผ่านการตรวจสอบนี้ ฉันได้มาถึงข้อสรุปว่ายี่สิบปี มีพัฒนาศิลปะถนนจากรอยขูดขีดเขียนอย่างที่เขียนลงในการเคลื่อนไหวทางสังคม และศิลปะ ห่อหุ้มโลกในรูปแบบต่าง ๆ ผมเชื่อว่า แบบศิลปะมีอำนาจได้อย่างมีประสิทธิภาพ สื่อสารข้อความให้กับประชาชนที่จะสามารถเข้าถึงทั้งหมด แบบศิลปะทำหน้าที่เป็นเครื่องมือ ประท้วง และหลุยเป็น เหมือนภาพสะท้อนที่แท้ของการดำรงอยู่มนุษย์ ตาม ความเคลื่อนไหวขึ้นประเทศบราซิลและประเทศอียิปต์ มันเป็นความคิดของฉันที่ถนนศิลปะและรอยขูดขีดเขียน มีวิธีการที่สำคัญของนิพจน์ที่มีเสียงไม่ ในอนาคต จะแบบศิลปะ การพัฒนาทั่วโลกไม่เพียง ในขอบเขตเชิงพาณิชย์ แต่ยังอยู่ ในสายตาของการ สาธารณะเป็นกลายเป็นตาต่ำมากไปแบบศิลปะเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพของนิพจน์ด้วยการ ความสามารถในการเปลี่ยนแปลงสังคมโมโห 56ในขณะที่หลายคนอาจโต้เถียงว่า mainstreaming แบบศิลปะอ่อนข้อความของ ฉัน คิดว่า commercialization ของแบบศิลปะมีส่วนการใช้พลังงานของ โดยไม่มีการรู้ อเมริกันกราฟฟิติและถนนศิลปะทางโลกศิลปะของหอศิลป์ใน 80s ต้น การ ปรากฏการณ์อาจไม่ได้แพร่กระจายไปทั่วโลกให้ผลเดียวกัน ผมเชื่อว่าที่ wateredลงรูปแบบของศิลปะกราฟฟิตีและถนนที่สาธารณะผ่านโฆษณา bombard อนุญาตให้ จะเปิดกว้างมากขึ้นแบบศิลปะในรูปแบบที่นี่ ดูแบบศิลปะการแสดงเป็นส่วนหนึ่งของ ชีวิตประจำวัน โดยผู้ชมแฟชั่น นิทรรศการพิพิธภัณฑ์ ของเล่น ออก แบบ และกำลังคุกคามน้อย การ unsanctioned ที่พวกเขาเห็นในท้องถนน ในขณะที่ส่วนใหญ่ของเรามีจิตสำนึกของความเป็นจริงที่ ถนนศิลปะ blanketing กำแพงเมืองของเราไม่ถูกต้องโดยปกติ เรายังได้ทำให้การยกตา และตรวจสอบมันคืออะไรเราดู โดยตรวจสอบจิตรกรรมสมัยใหม่ ผมได้สังเกตที่ในขณะที่สิ้นสุด ยังคงเหมือนเดิม มีเปลี่ยนวิธีการ จึงต้องการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่ได้รับเพิ่มขึ้นนี้ แบบศิลปะเป็นเครื่องมือ ทำเป็นศิลปะประท้วงสาธารณะ รู้จักตัวแสดงหรือไม่ บุญศิลป์ ข้อความที่นำเสนอจะดังเกินไปจะถูกละเว้น ไม่ได้เจตนาของฉันกรณีการดำเนินการของกราฟฟิตีและศิลปะถนน แต่ แทน การรับรู้เป็นธรรมชาติโดยผลงานเหล่านี้ — และเปิดเผยโดยที่ มีส่วนร่วมของผู้มีอำนาจมาก ศิลปินจะสามารถสื่อสารข้อความที่ถ่ายทอดโดยตรง เว็บแอบ ถนนศิลปะเป็นบทกวีของเราเวลา มันแสดงให้เห็นถึงสภาพภูมิอากาศวัฒนธรรมของเรา เมือง โดยเสนอความเห็นทางการเมือง และสังคมที่พูดถึงชีวิตประจำวันของเรา และจะบังคับให้ เราตระหนักทั้งของสภาพแวดล้อมของเรา ในขณะที่อาจไม่เคยมาวันที่ถนน ศิลปะจะถือว่าชอบด้วยกฎหมาย Banksy ถามเรา: ลองนึกภาพเมืองที่กราฟฟิตีไม่ถูกต้อง เป็นเมืองที่ทุกคนวาดอะไรก็ตาม พวกเขาชอบกัน ซึ่งทุกห้องได้จมอยู่ใต้น้ำกับล้านสีวลีน้อย ยืนอยู่ ป้ายรถเมล์ได้ไม่น่าเบื่อ เมืองที่รู้สึกเหมือนงานเลี้ยงที่ 57ทุกคนได้รับเชิญ ไม่ใช่ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์และขุนนางครั้งของธุรกิจขนาดใหญ่ จินตนาการเมืองเช่นนั้น และหยุดพิงกำแพง — มีการเปียกน้ำ (Banksy 85) อะไรเริ่ม ด้วยแท็กง่าย — เพียงชื่อ — และมีพัฒนาเครื่องหมาย เป็นการ ปรากฏการณ์ทั่วโลกที่สื่อสารกับเราข้อความแอบของหลุย มนุษย์ และเสรีภาพ ถนนหน้าที่เป็นภาพสะท้อนของเราดำรง และยังคง พูดถึง เราในวิธีเราทั้งหมดดูเหมือนว่าสามารถเข้าใจ บังคับให้เราต้องสนใจ การ แสดงภาพศิลป์และโค่นล้มตะโกนออกมาให้เราหยุด ดู และ คิดเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของเรา และเพื่อกำหนดความหมายให้มันคืออะไรอย่าง ที่เราเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กว่าปีที่กราฟฟิตีที่มีการพัฒนาในรูปแบบและรูปแบบเช่นเดียวกับวัตถุประสงค์ ไม่เกี่ยวกับ
เพียงการติดแท็กชื่อถนนศิลปะเป็นแทนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว ห่างไกลจากความหมายจุดและ
จุดประสงค์ของถนนศิลปะเป็นตัวแทนของความปรารถนาของเราที่จะสื่อสารกับคนอื่นและเพื่อ
แสดงตัวเอง ในขณะที่ศิลปินถนนที่แตกต่างกันมีแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังสิ่งที่ผลักดันการทำงานของพวกเขา,
ถนนศิลปะมีแนวโน้มที่จะดำเนินการที่มีประสิทธิภาพข้อความกบฏสำหรับการเคลื่อนไหว ฮิปฮอปในโทนี่ซิลเวอร์
สารคดีสงครามรูปแบบ, นักเขียนหนุ่มเผยให้แม่ของเขาว่าเขาแค่อยากจะ "ระเบิด"
รถไฟและไม่ได้กังวลเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ถนนศิลปะได้เปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญออกไปจากนี้มัน
เป็นความตั้งใจของรูปแบบศิลปะที่จะเข้าใจและ:
ขอเชิญคนที่จะระงับหรืออย่างน้อยก็ปรับตำแหน่งของวัตถุ [จะผ่าน
] ถมพื้นที่สาธารณะเช่นทำลายความคิดสร้างสรรค์ในประเด็นผิด
พื้นที่แปรรูปจะถูกส่งกลับไปยังเจ้าของที่ถูกต้อง สร้างสภาพแวดล้อมจะกลายเป็น
ผืนผ้าใบและมักจะจารึกในแง่ที่ว่าแม้ว่าเดิมจะถูก
เขียนทับร่องรอยของมันยังคงฟื้นฟูส่วนตัวถึงประชาชนและการมีส่วนร่วมจนบัดนี้
passerby เรื่อย ๆ , ชุบสังกะสีพวกเขาเข้าไปในการทำงานร่วมกันที่ใช้งาน (วิสคอนติ et al. 514
15)
ในขณะที่เสียงสำหรับการสู้รบและการเคลื่อนไหว, ถนนศิลปะที่อยู่ในช่องว่างและสร้างการสนทนาและการ
ทำธุรกรรมระหว่างผู้คนกังวลและสภาพแวดล้อมของพวกเขา มันอยู่ที่ระดับของการมีส่วนร่วมนี้
ว่าผู้ชมจะวาดในผู้เข้าร่วมงานเป็นวาทกรรมที่ผ่านการจะประสบความสำเร็จและ
การกระทำบ้าจี้เป็นวิธีการเพื่อให้เกิดการจัดเรียงของผลทางสังคมบางอย่าง ผ่านถนนศิลปะ
55
การเชื่อมต่อระหว่างเมืองที่อาศัยอยู่มีการจัดตั้งและไม่เป็น passerby เดี่ยว
โดยไม่มีความรู้สึกเป็นเจ้าของ, การนำทางผ่านเมืองของพวกเขาโดยไม่ต้องบริโภคที่มีความหมาย.
นี้จะเรียกว่าเป็นประชาธิปไตยถนนและสื่อสารความคิดที่ว่ามีความรู้สึก ของ
การปฏิบัติหน้าที่ให้แก่ประชาชน นี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะถนนศิลปินสร้างประชาธิปไตยของตัวเอง
การตั้งค่าและถือว่าสิทธิในการใช้พื้นที่สาธารณะด้วยวิธีการของตัวเองและของตัวเองใน
แง่ โดยกําหนดพื้นที่สาธารณะราวกับว่ามันเป็นของตัวเองศิลปินถนนนำไปสู่การร่วมกัน
ที่ดีและเรียกร้องให้มีการมีส่วนร่วมจากผู้ชมของพวกเขา รูปแบบของความต้านทานทางการเมืองถูกสร้างขึ้นและ
การเคลื่อนไหวคือตรา ผ่านการใช้ศิลปะในสถานที่ที่ไม่พึงประสงค์, ถนนศิลปะสามารถที่จะล้วงเอา
การสะท้อนและการกระทำทางสังคมในการที่ศิลปินและคนในชีวิตประจำวันรวมสามารถผลิต
คอมมอนภาพที่ชวนให้มีส่วนร่วมของทุก ถนนศิลปินเล่นบทบาทของผู้ปกครองของพวกเขาใน
ภูมิทัศน์เมืองและจึงสามารถที่จะแล่นข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยกฎหมายและ
กฎระเบียบของภาครัฐและการค้าโลก นี้จะสร้างความสัมพันธ์ของมากขึ้น
เชื่อมโยงในหมู่ของเมืองที่อาศัยอยู่และสภาพแวดล้อมของพวกเขา.
ผ่านการตรวจสอบนี้ผมได้มาสรุปว่าในอดีตที่ผ่านมายี่สิบปี
ถนนศิลปะมีวิวัฒนาการมาจากภาพวาดง่ายเขียนลงไปในการเคลื่อนไหวทางสังคมและศิลปะ.
ล้อมในโลกของมัน หลายรูปแบบที่ผมเชื่อว่ารูปแบบศิลปะมีอำนาจที่จะมีประสิทธิภาพ
ในการติดต่อสื่อสารข้อความไปยังประชาชนที่มีความสามารถเข้าถึงได้ทั้งหมด รูปแบบศิลปะที่ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือ
ของการประท้วงและการสนับสนุนเช่นเดียวกับการสะท้อนของแท้ของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ที่แสดงโดย
การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นในประเทศบราซิลและอียิปต์ก็เป็นความเห็นของฉันที่ถนนศิลปะกราฟฟิตีและ
ให้ความหมายที่สำคัญของการแสดงออกของผู้ที่มีไม่มีเสียง ในอนาคตรูปแบบศิลปะจะ
ยังคงมีวิวัฒนาการทั่วโลกไม่เพียง แต่ในดินแดนเชิงพาณิชย์ แต่ยังอยู่ในสายตาของ
ประชาชนมันจะกลายเป็นที่ชาญฉลาดมากขึ้นในรูปแบบศิลปะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการแสดงออกที่มี
ความสามารถในการก่อให้เกิดสังคม การเปลี่ยนแปลง.
56
ในขณะที่หลายคนอาจเถียงว่าการบูรณาการประเด็นของรูปแบบศิลปะอ่อนตัวข้อความของผม
คิดว่าการค้าของรูปแบบศิลปะมีส่วนทำให้อำนาจของตน โดยไม่ต้องได้รับการยอมรับ
ของกราฟฟิตีอเมริกันและถนนศิลปะโดยโลกศิลปะและแกลเลอรี่ในช่วงต้นยุค 80,
ปรากฏการณ์ที่อาจจะไม่ได้แพร่กระจายไปทั่วโลกเพื่อให้ผลเช่นเดียวกัน ผมเชื่อว่ารดน้ำ
ลงรูปแบบของกราฟฟิตีและถนนศิลปะที่กระหน่ำยิงประชาชนผ่านการโฆษณาให้พวกเขา
จะเปิดกว้างขึ้นเพื่อรูปแบบศิลปะในรูปแบบที่บริสุทธิ์ของตน เห็นรูปแบบศิลปะที่แสดงเป็นส่วนหนึ่งของ
ชีวิตประจำวันผ่านแฟชั่นนิทรรศการพิพิธภัณฑ์ของเล่นและการออกแบบ, ผู้ชมจะน้อยกว่าที่ถูกคุกคาม
โดยงาน unsanctioned พวกเขาเห็นในท้องถนน ในขณะที่ส่วนใหญ่ของเรามีจิตสำนึกของความจริงที่ว่า
ถนนศิลปะ blanketing กำแพงเมืองของเรามักจะผิดกฎหมายเราจะยังคงบังคับให้ยกสายตาของเรา
และตรวจสอบว่ามันคืออะไรที่เราเห็น โดยการตรวจสอบภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ทันสมัย, ฉันได้สังเกตว่าในขณะที่ปลาย
ยังคงเหมือนเดิมหมายถึงได้เปลี่ยน มันเป็นความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่ได้ก่อให้เกิดนี้
รูปแบบศิลปะเป็นเครื่องมือดำเนินการเป็นศิลปะการประท้วงของประชาชน หรือไม่ว่าผู้ชมตระหนักถึง
คุณค่าของงานศิลปะข้อความที่นำเสนอมีดังเกินไปที่จะละเลย.
มันไม่ได้เป็นความตั้งใจของผมที่จะทำให้กรณีที่ถูกต้องตามกฎหมายของกราฟฟิตีและถนนศิลปะ แต่
แทนที่จะรับรู้ว่ามันเป็นธรรมชาติที่ไม่ได้รับอนุญาต เหล่านี้ผลงานและตัวตนที่
นำไปสู่การมีอำนาจมาก ศิลปินสามารถที่จะสื่อสารโดยตรงข้อความที่ถ่ายทอด
ความจริงแอบ ถนนศิลปะเป็นบทกวีของเวลาของเรา; มันแสดงให้เห็นถึงสภาพภูมิอากาศวัฒนธรรมของเรา
เมืองโดยนำเสนอความเห็นทางสังคมและการเมืองที่พูดถึงชีวิตประจำวันของเราและมันบังคับให้
เรากลายเป็นตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของเรา ในขณะที่มีไม่เคยอาจจะมาในวันนั้นถนน
ศิลปะจะถือว่าถูกต้องตามกฎหมาย Banksy ขอให้เรา:
ลองนึกภาพกราฟฟิตีเมืองที่ไม่ได้ผิดกฎหมายเป็นเมืองที่ทุกคนดึงสิ่งที่
พวกเขาชอบ ที่ทุกถนนก็จมอยู่ใต้น้ำที่มีล้านสีและวลีที่เล็ก ๆ น้อย ๆ .
ที่ยืนอยู่ที่ป้ายรถประจำทางก็ไม่เคยเบื่อ เมืองที่ให้ความรู้สึกเหมือนงานปาร์ตี้ที่
57
ทุกคนได้รับเชิญไม่เพียงทรัพย์ยักษ์ใหญ่ของธุรกิจขนาดใหญ่.
ลองนึกภาพเมืองเช่นนั้นและหยุดยืนพิงผนังมันเปียก (Banksy 85)
สิ่งที่เริ่มต้นด้วยง่ายเพียงแค่แท็กชื่อและเครื่องหมายที่มีการพัฒนาเป็น
ปรากฏการณ์ระดับโลกที่จะติดต่อสื่อสารกับเราข้อความวาบสนับสนุน
มนุษยชาติและเสรีภาพ ถนนศิลปะทำหน้าที่เป็นภาพสะท้อนของการดำรงอยู่ของเรามากและยังคง
ที่จะพูดกับเราในรูปแบบที่เราทุกคนดูเหมือนจะสามารถเข้าใจ บังคับให้เราให้ความสนใจ
การแสดงกราฟิกของการแสดงออกทางศิลปะและการโค่นล้มตะโกนออกมาให้เราที่จะหยุดมองและ
คิดเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของเราและเพื่อแข็งขันกำหนดความหมายกับสิ่งที่มันเป็นที่เราเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปี และมีการพัฒนาในรูปแบบและสไตล์ ตลอดจนวัตถุประสงค์ ไม่ได้เกี่ยวกับ
แค่ติดป้ายชื่อถนนศิลปะแทนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว ไกลจากความหมาย จุดและ
วัตถุประสงค์ของถนนศิลปะคือตัวแทนของความปรารถนาของเราที่จะสื่อสารกับคนอื่นแล้ว

บริการตัวเอง ในขณะที่ศิลปินข้างถนนมีหลากหลายแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังสิ่งที่ทำให้งานของพวกเขา
ถนนศิลปะมีแนวโน้มที่จะดำเนินการที่มีประสิทธิภาพข้อความกระด้างสำหรับการเคลื่อนไหว ในโทนี่ ซิลเวอร์ ฮิปฮอป
สารคดี สงคราม สไตล์ นักเขียนหนุ่ม เผย แม่ของเขาว่าเขาเพียงต้องการที่จะ " ระเบิด "
รถไฟ และไม่กังวลเรื่องคนอื่น ถนนศิลปะ ได้เปลี่ยนไป จากสถิตินี้มัน
เป็นความตั้งใจของศิลปะเพื่อให้เข้าใจ และ :
เชิญชวนประชาชนที่จะระงับ หรืออย่างน้อยก็ผัน ,ของวัตถุที่ตำแหน่ง [ ก็ผ่าน
] เวนคืนพื้นที่สาธารณะ เช่น การทำลายอย่างสร้างสรรค์ ซึ่งผิด
เอกชนพื้นที่กลับไปยังเจ้าของโดยชอบธรรมของ สร้างสภาพแวดล้อมกลายเป็น
ผ้าใบและมักจะ palimpsest ในความรู้สึกว่า แม้ว่าเดิมคือ
เขียนทับร่องรอยยังคงอยู่ ฟื้นฟูเอกชน และการมีส่วนร่วมนี้
เรื่อยๆคนตามถนนสังกะสีเป็นปฏิสัมพันธ์ที่ใช้งานอยู่ ( ตระกูลวิสคอนติ et al . คุณ

15 ) เป็นเสียงสำหรับหมั้นและกิจกรรมถนนศิลปะที่อยู่ช่องว่างและสร้างบทสนทนาและ
ธุรกรรมระหว่างคน , ความกังวล , และสภาพแวดล้อมของพวกเขา มันเป็นระดับของการมีส่วนร่วม
ที่ผู้ชมจะได้วาดในผู้เข้าร่วมงานที่ผ่านวาทกรรมและ
สำเร็จการเป็นคน เป็นวิธีการเพื่อให้บรรลุบางส่วนของผลทางสังคม ผ่านถนนศิลปะ

เชื่อมต่อระหว่างเมือง 55 ชาวจัดตั้งขึ้น และไม่ได้เป็นคนเดี่ยว
โดยความรู้สึกของการเป็นสมาชิก นำทางผ่านเมืองของพวกเขาโดยไม่ต้องใช้สื่อความหมาย
นี่เรียกว่าประชาธิปไตยข้างถนน และสื่อสารความคิดที่ว่ามีความรู้สึก
หน้าที่ให้แก่ประชาชน นี้เป็นเรื่องสำคัญเพราะถนนศิลปินสร้างบรรยากาศประชาธิปไตย
ของตัวเอง และถือว่าเหมาะสมที่จะใช้พื้นที่สาธารณะ ด้วยวิธีการของพวกเขาเองและในแง่ของตัวเอง

โดยนิยามใหม่ของพื้นที่สาธารณะ เช่น ถ้าเป็นตนเอง ถนนศิลปินมีส่วนร่วมในกลุ่ม
ดีและเรียกการมีส่วนร่วมของผู้ชมของพวกเขารูปแบบของการต่อต้านทางการเมืองที่ถูกสร้างขึ้นและ
activism คือ enacted . ผ่านการใช้ศิลปะในสถานที่ที่ไม่พึงประสงค์ , ถนนศิลปะสามารถกระตุ้นการสะท้อนและการกระทำในสังคม
ที่ศิลปินและบุคคลทุกวันสามารถเรียกผลิต
ภาพคอมมอนส์ที่เชิญการมีส่วนร่วมของทุกคน ศิลปินข้างถนนเล่นบทบาทของผู้ดูแลในการ
เมืองภูมิทัศน์และดังนั้นจึงสามารถไปล่องเรือหรือบินไปรอบๆข้อจำกัดที่กำหนดโดยกฎหมายและกฎระเบียบของรัฐบาลและ
โลกการค้า นี้จะสร้างการเชื่อมโยงระหว่างความสัมพันธ์ของมากขึ้น
ชาวเมืองของเมืองและสภาพแวดล้อมของพวกเขา
จากการสืบสวนนี้ ผมได้ข้อสรุปว่า ในยี่สิบปีที่ผ่านมา
ถนนศิลปะมีวิวัฒนาการมาจากง่าย Graffiti เขียนในการเคลื่อนไหวทางสังคมและศิลปะ
ห่อหุ้มโลกในหลายรูปแบบของมัน ผมเชื่อว่าศิลปะมีอำนาจที่จะมีประสิทธิภาพ
สื่อสารข้อความต่อสาธารณะที่สามารถเข้าถึงได้ทั้งหมด ศิลปะรูปแบบการกระทำเป็นเครื่องมือ
ของการประท้วงและผู้สนับสนุน ตลอดจนการสะท้อนแท้ของการดำรงอยู่ของมนุษย์ โดย
เป็นภาพประกอบความเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นในบราซิล และอียิปต์ มันคือความคิดเห็นของผม และถนนศิลปะ Graffiti
ให้ความสําคัญ หมายถึง การแสดงออกของผู้ที่ไม่มีเสียง ในอนาคต รูปแบบศิลปะจะ
ยังคงคายทั่วโลกไม่เพียง แต่ในแง่ธุรกิจ แต่ยังอยู่ในสายตาของสาธารณชนเป็นจะกลายเป็นมากขึ้น
เข้าใจถึงรูปแบบศิลปะเป็นที่มีประสิทธิภาพหมายถึงการแสดงออกด้วย
ความสามารถในการกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
0
ในขณะที่หลายคนอาจจะเถียงว่า จุดประสงค์หลักของศิลปะอ่อนตัวข้อความผม
คิดว่า commercialization ของรูปแบบศิลปะมีส่วนในอำนาจของมัน โดยไม่รู้
ของ Graffiti อเมริกันและถนนศิลปะจากโลกศิลปะและหอศิลป์ในช่วงต้นยุค 80 ,
ปรากฏการณ์อาจไม่ได้แพร่กระจายทั่วโลกเช่นเดียวกันผมเชื่อว่า รดน้ํา
ลงรูปแบบ Graffiti และถนนศิลปะที่ระดมประชาชนผ่านการโฆษณาให้พวกเขา
จะอ่อนไหวกับรูปแบบศิลปะในรูปแบบบริสุทธิ์ของตน เห็นศิลปะที่แสดงเป็นส่วนหนึ่งของ
ชีวิตประจำวันผ่านแฟชั่น พิพิธภัณฑ์ นิทรรศการ ของเล่น และการออกแบบ ที่ผู้ชมจะไม่คุกคาม
โดย unsanctioned ผลงานที่พวกเขาเห็นบนถนนในขณะที่ส่วนใหญ่ของเรามีจิตสำนึกของความจริงที่ว่า
ถนนศิลปะปิดผนังของเมืองเรามักจะผิดกฎหมาย เรายังบังคับให้ยก
ตาของเราและตรวจสอบสิ่งที่เราเห็น การศึกษาจิตรกรรมฝาผนังสมัย ผมได้สังเกตว่าในขณะที่จุดสิ้นสุด
ยังคงเหมือนเดิม หมายความว่า ได้ย้าย มันต้องเปลี่ยนสังคมที่ได้ให้สูงขึ้นเพื่อรูปแบบศิลปะนี้
เป็นเครื่องดนตรีดำเนินการตามที่สาธารณะชุมนุมศิลปะ หรือไม่ดูจำ
ศิลป์บุญ ข้อความที่นำเสนอจะดังเกินไปที่จะถูกละเว้น
ไม่ใช่ความตั้งใจของผม เพื่อให้คดีที่ถูกต้องตามกฎหมายของ Graffiti และถนนศิลปะแต่
แทน ที่จะยอมรับว่ามันเป็นไม่ได้รับอนุญาต ธรรมชาติของงานเหล่านี้และการเปิดเผยที่
สนับสนุนอำนาจของมันมากศิลปินจะสามารถโดยตรงสื่อสารข้อความที่ถ่ายทอด
ความจริง Uncensored . ถนนศิลปะ บทกวี ของเวลาของเรา มันแสดงให้เห็นถึงบรรยากาศทางวัฒนธรรมของเมืองของเรา
โดยเสนอความเห็นทางสังคมและการเมืองที่พูดในชีวิตประจำวันของเราและมันบังคับ
เรากลายเป็นตระหนักถึงสภาพแวดล้อมของเรา ในขณะที่มันอาจไม่มีวันมาวันนั้นถนน
ศิลปะถือว่าถูกกฎหมาย ,เวอร์จิลถามเรา :
จินตนาการเมือง Graffiti ไม่ได้ผิดกฎหมาย เมืองที่ทุกคนวาดอะไรก็ตาม
พวกเขาชอบ ที่ถนนทุกสายคือจมอยู่ใต้น้ำกับล้านสีและข้อความเล็ก ๆน้อย ๆ
ที่ยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ก็ไม่เคยเบื่อ เมืองที่รู้สึกเหมือนปาร์ตี้ที่ 57

ทุกคนได้รับเชิญ ไม่ใช่แค่ตัวแทนขายอสังหาริมทรัพย์ และยักษ์ใหญ่แห่งธุรกิจใหญ่
จินตนาการเมืองแบบนั้น และหยุดพิงกำแพงมันเปียก ( เวอร์จิล 85 )
สิ่งที่เริ่มต้นด้วยแท็กง่ายๆแค่ชื่อและเครื่องหมายได้กลายมาเป็นปรากฏการณ์ทั่วโลกที่สื่อสารกับเรา

เป็น Uncensored ข้อความของทนาย มนุษยชาติ และอิสรภาพ ถนนศิลปะทำหน้าที่เป็นภาพสะท้อนของตัวตนของเรามาก และยังคง
คุยกับเราในวิธีที่เราทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจบังคับให้เราจ่ายความสนใจ
กราฟิกแสดงการแสดงออกทางศิลปะ และการโค่นล้มตะโกนให้เราหยุดมองและคิดเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของเรา
และงานกำหนดความหมายในสิ่งที่เราเห็น