The last point refers to electrons

The last point refers to electrons in bonding orbitals. For electrons in antibonding
orbitals, the opposite is true: the greater contribution come from the less electronegative
atom. This distinction is illustrated in FIG. 4.33.
To find the ground-state electron configurations of heteronuclear diatomic
molecules, we use the same approach as for homonuclear diatomic molecules, but
first we must modify the energy-level diagrams. For example, consider the HF molecule.
The -bond in this molecule consists of an electron pair in a -orbital built
from all the atomic orbitals with the appropriate symmetry: these are the F2pz- and
F2s-orbitals and the H1s-orbital. Because the electronegativity of fluorine is 3.98
and that of hydrogen is 2.20, we can expect the bonding -orbital to be mainly composed
of fluorine orbitals and the antibonding *-orbital to be mainly hydrogen in
character. These expectations are confirmed by calculation. Because the two electrons
in the bonding orbital are more likely to be found in the fluorine orbitals than
in the H1s-orbital, there is a partial negative charge on the F atom and a partial
positive charge on the H atom.
The molecular orbital energy-level diagrams of heteronuclear diatomic molecules
are much harder to predict qualitatively, and we have to calculate each one
explicitly because the atomic orbitals contribute differently to each one. Moreover,
the diagrams have to show how all atomic orbitals of the appropriate symmetry
contribute to a given molecular orbital. This requirement means that, as for HF, we
have to allow for -orbitals to be formed by combining both s- and pz-orbitals on
the atoms. When both atoms are in Period 2, each contributes an s- and a pz-orbital,
for four atomic orbitals in total, and we can expect four -orbitals. The same is true
of -orbitals: there are two sets of suitable atomic orbitals on each atom (the pxand
py-orbitals), so we can expect four -orbitals in all. FIGURE 4.34 shows the
calculated scheme typically found for CO and NO. We can use this diagram to state
the electron configuration by using the same procedure as for homonuclear
diatomic molecules.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดสุดท้ายหมายถึงอิเล็กตรอนในยึด orbitals สำหรับอิเล็กตรอนใน antibondingorbitals ตรงข้ามเป็นจริง: ส่วนมากจะมาจาก electronegative น้อยอะตอม ความแตกต่างจะแสดงใน FIG. 4.33ในการค้นหาค่าสถานะพื้นอิเล็กตรอนของ heteronuclear diatomicโมเลกุล เราใช้วิธีการเดียวกันกับ homonuclear diatomic โมเลกุล แต่ก่อนอื่น เราต้องปรับเปลี่ยนไดอะแกรมของระดับพลังงาน ตัวอย่าง พิจารณาโมเลกุล HF-ประกอบด้วยพันธะในโมเลกุลนี้มีคู่อิเล็กตรอนในออร์บิทัลแห่งจาก orbitals อะตอมทั้งหมดมีสมมาตรที่เหมาะสม: มี F2pz - และF2s orbitals และ H1s-ออร์บิทัล เพราะ electronegativity ของฟลูออรีนเป็น 3.98และของไฮโดรเจนคือ 2.20 เราสามารถคาดหวังการยึด-ออร์บิทัลจะประกอบด้วยส่วนใหญ่orbitals ฟลูออรีนและยัง antibonding * -ออร์บิทัลของไฮโดรเจนส่วนใหญ่ในการเป็นอักขระ ความคาดหวังเหล่านี้ได้รับการยืนยัน โดยคำนวณ เนื่องจากอิเล็กตรอนสองในออร์บิทัลยึดมีแนวโน้มที่จะพบใน orbitals ฟลูออรีนกว่าในการ H1s-ออร์บิทัล มีบางส่วนประจุลบอะตอม F และเป็นบางส่วนค่าธรรมเนียมบวกกับอะตอม Hไดอะแกรมระดับพลังงานของวงโคจรระดับโมเลกุลของโมเลกุล diatomic heteronuclearมีหนักมากการทำนาย qualitatively และเราต้องคำนวณแต่ละคนเพราะ orbitals อะตอมมีส่วนร่วมแตกต่างกันไปแต่ละอย่างชัดเจน นอกจากนี้มีไดอะแกรมแสดง orbitals อะตอมวิธีทั้งหมดของสมมาตรที่เหมาะสมcontribute to a given molecular orbital. This requirement means that, as for HF, wehave to allow for -orbitals to be formed by combining both s- and pz-orbitals onthe atoms. When both atoms are in Period 2, each contributes an s- and a pz-orbital,for four atomic orbitals in total, and we can expect four -orbitals. The same is trueof -orbitals: there are two sets of suitable atomic orbitals on each atom (the pxandpy-orbitals), so we can expect four -orbitals in all. FIGURE 4.34 shows thecalculated scheme typically found for CO and NO. We can use this diagram to statethe electron configuration by using the same procedure as for homonucleardiatomic molecules.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดสุดท้ายหมายถึงอิเล็กตรอนในออร์บิทัพันธะ สำหรับอิเล็กตรอนใน antibonding
orbitals ตรงข้ามเป็นจริง:
ผลงานที่มากขึ้นมาจากขั้วลบน้อยอะตอม ความแตกต่างนี้จะแสดงในรูป 4.33.
เพื่อหาพื้นดินที่รัฐกำหนดค่าอิเล็กตรอนของอะตอมสองอะตอมวิวิธพันธ์โมเลกุลเราจะใช้วิธีการเดียวกันกับการ homonuclear โมเลกุลอะตอมสองอะตอม แต่แรกที่เราต้องแก้ไขแผนภาพพลังงานระดับ ตัวอย่างเช่นพิจารณาโมเลกุล HF ได้. -bond ในโมเลกุลนี้ประกอบด้วยคู่อิเล็กตรอนในตัว -orbital? จากทุกปรมาณู orbitals สมมาตรที่เหมาะสม: เหล่านี้เป็น F2pz- และF2s-orbitals และ H1S วง . เพราะอิเล็กของฟลูออรีนคือ 3.98 และไฮโดรเจนเป็น 2.20 เราสามารถคาดหวังพันธะ -orbital จะประกอบด้วยส่วนใหญ่? ของ orbitals ฟลูออรีนและ antibonding * การ? - วงโคจรที่จะเป็นส่วนใหญ่ของไฮโดรเจนในตัวละคร ความคาดหวังเหล่านี้ได้รับการยืนยันจากการคำนวณ เพราะทั้งสองอิเล็กตรอนในพันธะโคจรมีแนวโน้มที่จะพบได้ใน orbitals ฟลูออรีนกว่าในH1S วงมีประจุลบบางส่วนในอะตอม F และบางส่วนประจุบวกในอะตอมเอช. วงโมเลกุลพลังงาน แผนภาพระดับของโมเลกุลวิวิธพันธ์จะยากมากที่จะคาดการณ์ในเชิงคุณภาพและเรามีการคำนวณแต่ละคนอย่างชัดเจนเพราะorbitals อะตอมมีส่วนแตกต่างกันไปแต่ละคน นอกจากนี้แผนภาพจะต้องแสดงให้เห็นว่าปรมาณู orbitals ทั้งหมดของสัดส่วนที่เหมาะสมนำไปสู่การได้รับโมเลกุลโคจร ข้อกำหนดนี้หมายความว่าสำหรับ HF เรามีเพื่อให้? -orbitals ที่จะเกิดขึ้นโดยการรวมทั้ง s- และ PZ orbitals ในอะตอม เมื่อทั้งสองอะตอมอยู่ในระยะเวลา 2 แต่ละก่อ s- และ PZ-วงสี่orbitals อะตอมในทั้งหมดและเราสามารถคาดหวังสี่? -orbitals เดียวกันเป็นจริงของ -orbitals: มีสองชุดของ orbitals อะตอมที่เหมาะสมในแต่ละอะตอม (คน pxand orbitals-PY) ดังนั้นเราสามารถคาดหวังสี่ -orbitals ในทั้งหมดหรือไม่ รูปที่ 4.34 แสดงให้เห็นถึงรูปแบบการคำนวณที่มักพบสำหรับCO และไม่มี เราสามารถใช้แผนภาพนี้จะระบุการกำหนดค่าอิเล็กตรอนโดยใช้ขั้นตอนเดียวกันกับการ homonuclear โมเลกุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดสุดท้าย หมายถึง อิเล็กตรอนในออร์บิทัลเชิง เชื่อม สำหรับอิเล็กตรอนในออร์บิทัลเชิง antibonding
, ตรงข้ามเป็นจริง : บริจาคมากขึ้นออกมาจากอะตอมซึ่งประกอบด้วยประจุไฟฟ้าลบ
น้อย ความแตกต่างนี้จะแสดงในรูปที่ 4.33 .
หาพื้นดินสถานะการกำหนดค่าของประจุ heteronuclear อะตอม
โมเลกุล เราใช้วิธีการเดียวกันสำหรับ homonuclear อะตอมโมเลกุล แต่