But it’s alright, I have a guest no

But it’s alright, I have a guest now, you can stay with me, until I am able to leave.” said the middle-aged man while raising his head and smiling at Lin Feng which stupefied Lin Feng.



“Stay with him?” Lin Feng didn’t have time to stay in the middle of the mountain chain, he had many things to do.



“If you want to leave, let’s go together and we can go now.” Said Lin Feng. The middle aged man looked at him with a smile yet not a smile on his face and shook his head.



“Well, I may have to leave before you.” Said Lin Feng. How was he supposed to spend all his time there until the man decided to leave? If it was for a few days, that would be alright but what if the middle aged man wanted to leave in a year or longer, how could Lin Feng stay with him?



“No, you will stay here.” Said the middle aged man while shaking his head which made Lin Feng frown.



“Are you threatening me?” Lin Feng sounded dissatisfied, there was something fishy about this.



“My dear, honoured guest, I am not threatening you but you must stay here, do you know how long I have waited to finally have somebody else to talk to?” Said the middle aged man while contradicting himself. He was saying that he wasn’t threatening Lin Feng but at the same time he was also forcing Lin Feng to stay and keep him company.



“I have matter that I need to attend to, so I must leave. If I have the opportunity in the future, I will come back and visit you.” Said Lin Feng forcing himself to remain calm and not grow angry. His interlocutor’s strength was unbelievable, if he made him angry, it wouldn’t be beneficial.



The middle aged man ignored Lin Feng and walked past Lin Feng while groaning.



“Leave? Impossible. Absolutely impossible.” Said the middle aged man while shaking his head. “Do you know how long it has been since I entered the depths of the Nine Dragon Mountain Chain? One hundred years? One thousand? I don’t even remember clearly, but it was a long time ago, a very, very long time ago.”



“One hundred years? One thousand years?” Lin Feng frowned. A hundred years, that was credible but a thousand years, how could that be possible? A cultivator of the Xuan Qi layer could live two hundred years and even a cultivator of the Tian Qi layer could only live five hundred years.



One thousand years… Lin Feng didn’t know what kind of cultivators could live for a thousand years, it had to be at least a Zun Qi layer cultivator.



“In the mountain chain, apart from the “kill or get killed” atmosphere, there is nothing interesting.” Said the middle aged man who ignored Lin Feng’s suggestion. He sounded like he was talking to himself.



“It’s nothing like your world outside where you can drink, play chess and court beautiful women. Here, there is only myself, I am sick and tired of living in the mountain chain where there are only wild beasts. I want to go outside……..”



“Go outside………” These words were resonating in Lin Feng’s ears. At that moment, the middle aged man spread his arms wide and the Winged Tiger moved down to the ground. Then, he raised his arms towards the stone ceiling and shouted as if he was venting his frustration.



The entire mountain started to rumble and shake, but it quickly became calm again. The middle aged man had calmed down as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ก็ไม่เป็นไร มีผู้เข้าพักตอนนี้ คุณสามารถอยู่กับฉัน จนกว่าจะลา "กล่าวว่า ชายวัยกลางคนในขณะที่ยกศีรษะของเขา และรอยยิ้มที่หลินเฟิงซึ่งรตเทสต์แทกเฟิงหลิน "อยู่กับเขา" หลินเฟิงไม่ได้มีเวลาพักกลางโซ่ภูเขา เขาสามารถทำกิจกรรม "ถ้าคุณต้องการให้ ขอไปด้วยกัน และเราสามารถไปเดี๋ยวนี้" ดังกล่าวหลินฮ คนกลางที่มองเขา ด้วยรอยยิ้มแต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขา และส่ายหัวของเขา "ดี ฉันอาจมีไปให้คุณ" ดังกล่าวหลินฮ ว่าเขาควรจะใช้ทุกเวลาของเขามีจนคนเกินไป ถ้ามันเป็นกี่วัน ที่จะไม่เป็นไร แต่ถ้าคนมีอายุต้องการปล่อย ในปี หรือนานกว่ากลาง วิธีอาจเฟิงหลินอยู่กับเขา "ไม่มี คุณจะอยู่ที่นี่" กล่าวว่า กลางคนอายุขณะสั่นศีรษะของเขาซึ่งทำให้หลินเฟิงขมวดคิ้ว "กำลังคุณคุกคามฉัน" หลินเฟิงฟังดูก็แปลก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่พอใจ "แขกของฉันรัก เกียรติ ฉัน am ไม่คุกคามคุณ แต่คุณต้องอยู่ที่นี่ คุณรู้ระยะฉันต้องรอจน มีคนอื่นคุยกับ" กล่าวว่า คนกลางที่มีอายุในขณะที่ขัดแย้งกับตัวเอง เขาพูดว่า เขาไม่ได้คุกคามเฟิงหลิน แต่ในเวลาเดียวกัน เขายังถูกบังคับให้หลินเฟิง และให้บริษัทของเขา "ฉันมีเรื่องที่ต้องเชื่อฟัง ดังนั้นฉันต้องออกจาก ถ้ามีโอกาสในอนาคต ฉันจะกลับ มาเยี่ยมคุณ" บังคับตัวเองให้อยู่ในความสงบ และไม่เติบโตโกรธเฟิงหลินกล่าว ความแข็งแรงของคู่สนทนาของเขาคือถ้าเขาทำให้เขาโกรธ มันจะไม่เป็นประโยชน์ ไม่น่าเชื่อ คนกลางละเว้นหลินเฟิง และเดินผ่านมาหลินเฟิงขณะ groaning "ปล่อย เป็นไปไม่ แน่นอนเป็นไปไม่" กล่าวว่า คนกลางขณะสั่นศีรษะของเขา "คุณรู้นานแล้วป้อนความลึกของเก้ามังกรภูเขาโซ่ หนึ่งร้อยปี หนึ่งพัน แม้จำไม่ชัดเจน แต่มันก็นานมาแล้ว มาก มากนานมาแล้ว" "หนึ่งร้อยปี ปีหนึ่งพันหรือไม่" หลินเฟิง frowned ร้อยปี เป็นที่น่าเชื่อถือ แต่พันปี วิธีที่อาจจะเป็นไปได้ เกษตรกรของชั้นซวนฉีอยู่ได้สองร้อยปี และแม้กระทั่งเกษตรกรของชั้นเทียนฉีเท่าอยู่ได้ห้าร้อยปี 1,000 ปี... หลินเฟิงไม่ทราบชนิดของเครื่องพรวนดินอยู่เป็นพันปี มันก็จะเป็นเกษตรกรชั้นน้อยจุนฉี "ในภูเขา นอกเหนือจากบรรยากาศ"ฆ่า หรือได้รับการฆ่า" มีอะไรน่าสนใจด้วย" กล่าวว่า คนกลางที่ถูกละเว้นข้อเสนอแนะหลินเฟิง เขาฟังเหมือนที่เขาพูดกับตัวเอง "มันเป็นอะไรที่ชอบของโลกภายนอกซึ่งคุณสามารถดื่ม เล่นหมากรุก และศาลผู้หญิงสวย ที่นี่ มีเท่านั้นเอง ผมเบื่อ กับอาศัยอยู่ในภูเขามีสัตว์ป่าเท่านั้น อยากไป..." "ไปนอก..." คำเหล่านี้ถูกสะท้อนในหูหลินเฟิง ขณะที่ คนกลางแผ่กว้างแขนของเขา และเสือปีกย้ายลงไปพื้น แล้ว เขายกแขนของเขาไปสู่เพดานหิน และตะโกนว่า เขาได้ระบายความไม่พอใจของเขา ภูเขาทั้งหมดเริ่มจะดังก้อง และเขย่า ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นความสงบอีกครั้ง คนกลางได้สงบลงด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ก็ไม่เป็นไรผมมีแขกรับเชิญตอนนี้คุณสามารถอยู่กับฉันจนฉันสามารถที่จะออก. "กล่าวว่าชายวัยกลางคนในขณะที่ยกหัวของเขาและยิ้มที่หลินฮซึ่งตะลึงหลินฮ. " อยู่กับเขา? " หลินฮไม่ได้มีเวลาที่จะอยู่ในช่วงกลางของห่วงโซ่ภูเขาเขามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ. "ถ้าคุณต้องการที่จะออกไปด้วยกันและเราสามารถไปขณะนี้." กล่าวว่าหลินฮ ในขณะที่คนวัยกลางคนมองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มยังไม่ได้รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและส่ายหัว. "ดีฉันอาจจะต้องออกไปก่อนคุณ." กล่าวว่าหลินฮ วิธีเขาก็ควรจะใช้จ่ายตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นั่นจนกระทั่งคนที่ตัดสินใจที่จะออก? ถ้ามันเป็นไม่กี่วันที่จะไม่เป็นไร แต่ถ้าชายวัยกลางคนอยากจะออกในปีหรือนานกว่าวิธีหลินฮสามารถอยู่กับเขา? "ไม่มีคุณจะอยู่ที่นี่." กล่าวว่าคนวัยกลางคน ในขณะที่สั่นศีรษะของเขาซึ่งทำให้หลินฮขมวด. "คุณจะขู่ฉัน" หลินฮฟังไม่พอใจมีอะไรบางอย่างคาวเกี่ยวกับเรื่องนี้. "ที่รักของฉันผู้มีเกียรติผมไม่ได้ขู่คุณ แต่คุณจะต้องอยู่ที่นี่คุณจะรู้ นานเท่าไหร่ฉันต้องรอไปจนมีคนอื่นจะพูดคุยกับ? "กล่าวว่าคนวัยกลางคนในขณะที่ขัดแย้งกับตัวเอง เขาบอกว่าเขาไม่ได้ขู่หลินฮ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ยังบังคับให้หลินฮที่จะอยู่และให้เขา บริษัท . "ผมมีเรื่องที่ฉันต้องการจะเข้าร่วมกับดังนั้นผมจึงต้องออกจาก ถ้าผมมีโอกาสในอนาคตผมจะกลับมาเยี่ยมคุณ. "กล่าวว่าหลินฮบังคับตัวเองให้อยู่ในความสงบและไม่เติบโตโกรธ ความแรงของคู่สนทนาของเขาไม่น่าเชื่อถ้าเขาทำให้เขาโกรธก็จะไม่เป็นประโยชน์. ชายวัยกลางคนไม่สนใจหลินฮและเดินผ่านมาในขณะที่หลินฮส่งเสียงพึมพัม. "ออก? เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน. "กล่าวว่าคนวัยกลางคนในขณะที่สั่นศีรษะของเขา "คุณรู้หรือไม่ว่านานแค่ไหนจะได้รับตั้งแต่ผมเข้าลึกของห่วงโซ่เก้ามังกรภูเขา? หนึ่งร้อยปี? หนึ่งพัน? ผมจำไม่ได้ว่าอย่างชัดเจน แต่มันก็นานมาแล้วเป็นเวลามากนานมากแล้ว. " " หนึ่งร้อยปี? หนึ่งพันปี? "หลินฮขมวดคิ้ว ร้อยปีที่เป็นที่น่าเชื่อถือ แต่พันปีแล้วว่าอาจจะเป็นไปได้หรือไม่ เกษตรกรของชั้น Xuan ฉีสามารถมีชีวิตอยู่สองร้อยปีและแม้กระทั่งเกษตรกรของชั้นเทียนฉีเท่านั้นที่สามารถมีชีวิตอยู่ห้าร้อยปี. หนึ่งพันปี ... หลินฮไม่ทราบชนิดของเครื่องคราดสามารถอยู่ได้นานนับปีก็ ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยชั้นเกษตรกรจุนฉี. "ในภูเขาโซ่นอกเหนือจาก" ฆ่าหรือได้รับการฆ่า "บรรยากาศมีอะไรที่น่าสนใจ." กล่าวว่าชายวัยกลางคนที่ไม่สนใจข้อเสนอแนะหลินฮ เขาฟังเหมือนที่เขาพูดกับตัวเอง. "มันเป็นอะไรที่เหมือนกับโลกของคุณนอกสถานที่ที่คุณสามารถดื่มเล่นหมากรุกและศาลผู้หญิงสวย ที่นี่มีเพียงตัวผมเองผมป่วยและเหนื่อยของการใช้ชีวิตในห่วงโซ่ภูเขาที่มีสัตว์ป่าเท่านั้น ฉันต้องการที่จะออกไปข้างนอก ...... .. " " ออกไปข้างนอก ......... "คำพูดเหล่านี้ถูกสะท้อนในหูหลินฮ ในขณะที่ชายวัยกลางคนแพร่กระจายแขนของเขากว้างและปีกเสือย้ายลงไปที่พื้น จากนั้นเขายกแขนของเขาไปที่เพดานหินและตะโกนว่าถ้าเขาได้รับการระบายความผิดหวังของเขา. ภูเขาทั้งเริ่มที่จะดังก้องและเขย่า แต่มันก็กลายเป็นความสงบอีกครั้ง ในขณะที่คนวัยกลางคนได้สงบลงได้เป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันมีแขกอยู่ คุณสามารถอยู่กับผม จนผมสามารถไป . " กล่าวว่าชายวัยกลางคนที่เลี้ยงหัวและยิ้มให้หลินฟงที่มึนงง หลินฟง" อยู่ด้วย " หลินฟงไม่มีเวลาที่จะอยู่ในตรงกลางของภูเขาโซ่ เขามีหลายเรื่องที่ต้องทำ" ถ้าคุณต้องการไป ไปด้วยกัน แล้วเราสามารถไป . " กล่าวว่า หลินฟง ชายวัยกลางคนมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขา และส่ายหน้า" อืม ฉันอาจจะไปจากที่นี่ก่อนที่คุณจะ " บอกว่า หลินฟง เขาจะใช้เวลาทั้งหมดของเขานั้น จนคนตัดสินใจที่จะไป ถ้าเป็นไม่กี่วัน คงไม่เป็นไร แต่ถ้าชายวัยกลางคนต้องการไปเป็นปี หรือนานกว่านั้น ทำไมหลินฟงยังอยู่กับเขา" ไม่ คุณจะพักที่นี่ " กล่าวว่าชายวัยกลางคนในขณะที่สั่นศีรษะของเขาที่ทำให้หลินฟงหน้างอ" นี่แกกำลังขู่ฉันเหรอ " หลินฟงก็ไม่พอใจ มีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากลเกี่ยวกับเรื่องนี้" ที่รัก แขกผู้มีเกียรติ ผมไม่ได้ขู่คุณแต่คุณต้องอยู่ที่นี่ , คุณรู้มั้ยว่าผมรอมานานในที่สุดก็มีคนอื่นคุยด้วยไหม ? กล่าวว่า ชายวัยกลางคนเมื่อขัดแย้งกับตัวเอง เขาบอกว่าเขาไม่ได้ขู่ หลินฟง แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็บังคับให้หลินฟงไปอยู่เป็นเพื่อนเขา" ผมมีอะไรที่ฉันต้องทำ ฉันต้องไปแล้ว ถ้าฉันมีโอกาส ในอนาคต ผมจะกลับไปเยี่ยมท่าน กล่าวว่า หลินฟง บังคับตัวเองให้อยู่ในความสงบและไม่เติบโตโกรธ คู่สนทนาของเขากำลังถูกเหลือเชื่อ ถ้าเขาทำให้มันโกรธ มันไม่เป็นประโยชน์ชายวัยกลางคนปฏิเสธหลินฟงหลินฟง และเดินผ่านในขณะที่ . ." ไป เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน กล่าวว่า " ชายวัยกลางคนในขณะที่สั่นศีรษะของเขา " นานแค่ไหน ตั้งแต่ที่ผมเข้ามาในส่วนลึกของเก้ามังกรภูเขาโซ่ หนึ่งร้อยปี หนึ่งพัน ? ผมจำไม่ได้ว่า แต่มันก็นานมาแล้ว มาก มาก นานมาแล้ว ." หนึ่งร้อยปี หนึ่งหมื่นปี " หลินฟงขมวดคิ้ว . ร้อยปี ที่น่าเชื่อถือ แต่พันปี เป็นไปได้ยังไง ที่มีของซวนฉีชั้นอยู่สองร้อยปีและแม้แต่การพัฒนาของเทียนฉี ชั้นจะมีชีวิตอยู่แค่ห้าร้อยปีหนึ่งพันปี . . . . . . . หลินฟงไม่ทราบชนิดของเกษตรกรสามารถอยู่ได้เป็นพันปี มันต้องมีอย่างน้อยจุนฉีชั้นเพาะปลูก ." ในภูเขาโซ่ นอกเหนือจาก " ฆ่าหรือถูกฆ่า " บรรยากาศ ไม่มีอะไรน่าสนใจ กล่าวว่า " ชายวัยกลางคนผู้ละเลยคำแนะนำของหลินฟง เหมือนเขากำลังคุยกับตัวเอง" ไม่มีอะไรเหมือนโลกภายนอกของคุณที่คุณสามารถดื่ม เล่นหมากรุก และสาวสวย ที่ศาล ที่นี่มีเพียงตัวฉันเอง ฉันป่วยและเหนื่อยของชีวิตบนภูเขาโซ่ซึ่งมีเพียงสัตว์ป่า ฉันอยากไปข้างนอก . . . . . "" ไปข้างนอก . . . " คำเหล่านี้ก่อนในหูของหลินฟง ในตอนนั้น ชายวัยกลางคนกางแขนกว้างและเสือติดปีก ย้ายลงสู่พื้นดิน งั้น เขายกแขนของเขาที่มีต่อเพดานหินและตะโกนว่าเขาระบายความคับข้องใจของเขาภูเขาทั้งหมดเริ่มดังและสั่น แต่มันได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นความสงบอีกครั้ง ชายวัยกลางคนก็สงบลงได้เช่นกัน