I have never forgotten that number,

I have never forgotten that number, and always it comes to memory attended by gibbering obscenity, peals of joyless laughter, the clang of iron doors. So I say a name, even if self-bestowed, is better than a number. In the register of the potter's field I shall soon have both. What wealth!

Of him who shall find this paper I must beg a little consideration. It is not the history of my life; the knowledge to write that is denied me. This is only a record of broken and apparently unrelated memories, some of them as distinct and sequent as brilliant beads upon a thread, others remote and strange, having the character of crimson dreams with interspaces blank and black -- witch-fires glowing still and red in a great desolation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่เคยลืมเลขที่ และมักจะมากับหน่วยความจำโดย gibbering obscenity, peals joyless หัวเราะ clang ประตูเหล็ก เพื่อผมบอกว่า ชื่อ แม้แผ่นดินตนเอง ดีกว่าตัวเลข ในการลงทะเบียนของฟิลด์ของพอตเตอร์ จะเร็ว ๆ นี้แล้วทั้งสอง อะไรให้เลือกมากมาย ของเขาที่จะค้นหาเอกสารนี้ ผมต้องขอพิจารณาเล็กน้อย มันไม่ใช่ประวัติศาสตร์ของชีวิต ความรู้ในการเขียนนั่นคือปฏิเสธฉัน นี่คือบันทึกเฉพาะทรงไม่ได้ และเห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้อง บางส่วนของพวกเขาแตกต่าง และ sequent เป็นลูกปัดใสเมื่อเธรด คน ประหลาด มีลักษณะเป็นของแดงกับ interspaces เปล่า และ ดำ - แม่มดไฟเรืองแสงยังคงและแดงในไร้ผู้คนมาก และไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เคยลืมตัวเลขที่และมักจะมาพร้อมกับหน่วยความจำเข้าร่วมโดย gibbering ลามก, peals ของเสียงหัวเราะเศร้าโศก, เสียงดังกราวของประตูเหล็ก ดังนั้นผมจึงพูดชื่อแม้ว่าตัวเองมอบให้เป็นดีกว่าจำนวน ในการลงทะเบียนของสนามพอตเตอร์ของฉันเร็ว ๆ นี้จะมีทั้ง สิ่งที่ความมั่งคั่ง! ของเขาที่จะพบบทความนี้ผมต้องขอพิจารณาเล็ก ๆ น้อย ๆ มันไม่ได้เป็นประวัติศาสตร์ของชีวิตของฉัน; ความรู้ในการเขียนที่ถูกปฏิเสธฉัน นี้เป็นเพียงบันทึกความทรงจำที่ไม่เกี่ยวข้องหักและเห็นได้ชัดว่าบางส่วนของพวกเขาเป็นที่แตกต่างและลำดับลูกปัดเป็นที่ยอดเยี่ยมเมื่อด้ายอื่น ๆ ระยะไกลและแปลกที่มีลักษณะของสีแดงเข้มที่มีความฝัน interspaces ว่างเปล่าและสีดำ - แม่มดไฟแวมและยังคง สีแดงเป็นที่รกร้างที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่เคยลืมหมายเลขนั้น และมันมาพร้อมกับหน่วยความจำร่วม gibbering อนาจาร เสียงหัวเราะดังของเศร้าโศก , แคร๊งของประตูเหล็ก ฉันพูดชื่อ แม้ว่าตนเองมอบให้ เป็นมากกว่าตัวเลข ในการลงทะเบียนของพอตเตอร์ฟิลด์ในไม่ช้านี้ข้าจะได้ทั้งสองอย่าง รวยแล้ว !

ของคนที่จะหากระดาษแผ่นนี้ ผมต้องขอพิจารณาเล็ก ๆน้อย ๆ มันเป็นประวัติศาสตร์ของชีวิตของฉันความรู้ในการเขียนที่ปฏิเสธฉัน นี้เป็นเพียงบันทึกความทรงจำเสียและเห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้องกับ บางส่วนของพวกเขาเช่นที่แตกต่างกันและต่อเนื่องกันเป็นลูกปัดที่สดใสบนด้าย คนอื่นระยะไกลและแปลกที่มีลักษณะของความฝันสีแดงเข้มกับ interspaces ที่ว่างเปล่าและสีดำ -- แม่มดไฟเรืองแสงและยังคงแดงในที่รกร้างดี
.