Colonial environmental management g

Colonial environmental management generally relied on expatriate expertise, seriously undervalued and ignored local knowledge and adopted a top–down approach. It placed concern for nature after revenue generation through export crops or mineral resources. Resource exploitation and resource accounting have thus often dominated environmental management in developing countries (Schramm and Warford, 1989). Some colonial environmental concern was driven by individuals who saw the need for stewardship, and to a lesser extent by ‘romantic environmentalism’; but in those days there was very little pressure from NGOs, no politicisation of environmentalism and little public concern or media pressure. Indigenous peoples in particular were frequently cheated of their territory in one way or another and were seen as a nuisance, rather than source of useful wisdom (Crosby, 1987; Gadgil and Guha, 1992, 1995; Wall, 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โคโลเนียลสิ่งแวดล้อมโดยทั่วไปพึ่งผู้เชี่ยวชาญชาวต่างชาติ อย่างจริงจัง undervalued และละเว้นความรู้ท้องถิ่น และนำวิธีการด้านบน – ลง มันวางห่วงใยธรรมชาติหลังจากการส่งออกสร้างรายได้ผ่านพืชหรือแหล่งทรัพยากรแร่ แสวงหาทรัพยากรและบัญชีทรัพยากรได้จึงมักจะครอบงำการจัดการสิ่งแวดล้อมในประเทศกำลังพัฒนา (Schramm และ Warford, 1989) ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมที่โคโลเนียลซึ่งผู้ที่เห็นความจำเป็น สำหรับดูแล และในระดับน้อย โดย 'โรแมนติก environmentalism' แต่ในวันนั้น มีแรงดันจาก Ngo ไม่ politicisation ของ environmentalism และกังวลสาธารณะน้อยหรือสื่อความดันน้อยมาก ชนพื้นเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งถูกโกงบ่อยของอาณาเขตของตนในทางหนึ่งหรืออีก และเป็นรำคาญ มากกว่าแหล่งประโยชน์ภูมิปัญญา (ครอสบี้ 1987 Gadgil และ Guha, 1992, 1995 ผนัง 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการสิ่งแวดล้อมโคโลเนียลอาศัยทั่วไปในความเชี่ยวชาญของชาวต่างชาติเท่าไหร่จริงจังและไม่สนใจความเป็นท้องถิ่นและนำวิธีการจากบนลงล่าง มันวางกังวลสำหรับธรรมชาติหลังจากการสร้างรายได้ผ่านการส่งออกข้าวหรือทรัพยากรแร่ การใช้ประโยชน์ทรัพยากรและการบัญชีทรัพยากรได้จึงมักจะครอบงำการจัดการสิ่งแวดล้อมในการพัฒนาประเทศ (Schramm และ Warford, 1989) บางคนกังวลด้านสิ่งแวดล้อมอาณานิคมถูกขับเคลื่อนโดยบุคคลที่เห็นความจำเป็นในการดูแลและในระดับน้อยโดย 'โรแมนติกสิ่งแวดล้อม'; แต่ในวันนั้นมีความดันน้อยมากจากเอ็นจีโอการเมืองสิ่งแวดล้อมและเล็ก ๆ น้อย ๆ ความกังวลของประชาชนหรือสื่อดันไม่มี ชนพื้นเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งถูกโกงที่พบบ่อยของดินแดนของพวกเขาในหรืออีกวิธีหนึ่งและถูกมองว่าเป็นรำคาญมากกว่าแหล่งที่มาของภูมิปัญญาที่มีประโยชน์ (ครอสบี 1987; Gadgil และกู 1992, 1995; กำแพง 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการสิ่งแวดล้อมในอาณานิคมโดยทั่วไปอาศัยความเชี่ยวชาญชาวต่างชาติจริงๆ undervalued และละเลยความรู้ท้องถิ่นและประกาศใช้–ด้านบนลงมา ) มันวางความห่วงใยธรรมชาติหลังจากสร้างรายได้ผ่านพืชส่งออก หรือ ทรัพยากรแร่ การใช้ประโยชน์ทรัพยากรและการบัญชีทรัพยากรจึงมักจะครอบงำการจัดการสิ่งแวดล้อมในประเทศกำลังพัฒนา ( ชแรมม์ และ warford , 1989 ) บางอาณานิคมปัญหาสิ่งแวดล้อมถูกขับเคลื่อนโดยบุคคลที่เห็น ต้องการการดูแล และในระดับที่น้อยกว่าโดย " อนาธิปไตย " โรแมนติก แต่ในวันดังกล่าวมีความดันน้อยมากจากองค์กรพัฒนาเอกชน ไม่มี politicisation ของสิ่งแวดล้อมและสื่อสาธารณะ กังวล หรือกดดัน ชนพื้นเมืองโดยเฉพาะถูกโกงของดินแดนของพวกเขาในหนึ่งวิธีหรืออื่นและถูกมองว่าน่ารำคาญ มากกว่าแหล่งภูมิปัญญาที่เป็นประโยชน์ ( ครอสบี , 1987 ; gadgil และ guha , 1992 , 1995 ; ผนัง , 1994 )