“You? Go to bed at a decent hour? W

“You? Go to bed at a decent hour? With all the coffee you drink, I’m surprised you sleep at all.” He gave me a smirk, and my heart swelled a little.
“And with all the late night pastries you eat, I’m surprised you don’t weigh as much as a house.” I grinned at him and to my delight, he let out a laugh. A real one, deep and melodic.
“Point taken.”
There was a moment of content silence before he spoke again. “If we’re being honest, I’m always a little surprised to find you working late each night. Especially on holidays.”
My eyebrows furrowed together as we stopped briefly to look both ways before crossing an intersection. “Why’s that?”
“Because. You’re intelligent, witty, beautiful…I could go on. It just has never made sense to me that someone like you would choose to be alone.” He said softly.
It was like his words had taken on a life of their own, sneaking inside me and filling me with a pleasant warmth. I was speechless for a moment, unsure of how to respond. I let out a thoughtful hum before gathering my thoughts. “How do you know I choose to be alone? I don’t have any family, you know that. I work too much to have friends, or…or anyone really.”
“Someone like you shouldn’t be alone. You deserve to have someone. That’s all I mean.” He continued, casting me a sideways glance. “I’ve met many, many people throughout my lifetime. None quite like you though.”
We slowed to a stop at the next corner, waiting as a car idled in the intersection before it crawled past. Even after it was gone, though, my feet didn’t seem to want to move. Percival tugged on my arm, turning me to face him. There was a fascinated look in his eyes and it suddenly felt hard to breathe. At some point, snow had started to fall. Soft, gentle flakes that floated lazily to the ground, reflecting the light from the nearest lamppost. They stuck to his dark clothing, peppering his hair with bits of shimmery white

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณ ไปนอนที่ชั่วโมงดี กับกาแฟทั้งหมดที่คุณดื่ม ฉันประหลาดใจที่คุณนอนหลับเลย" เขาให้ฉันเกเร และหัวใจของฉัน swelled เล็กน้อย"และ ด้วยทั้งหมดดึกขนมที่คุณกิน ฉันประหลาดใจที่คุณไม่มีน้ำหนักมากที่สุดเท่าบ้าน" ผม grinned ที่เขา และ เพื่อความ สุขของฉัน เขาให้ออกเสียงหัวเราะ ความจริงหนึ่ง ลึก และไพเราะ"จุดถ่าย"มีช่วงเวลาของความเงียบที่เนื้อหาก่อนเขาพูดอีกครั้ง "ถ้าเรากำลังถูกความซื่อสัตย์ ฉันมักจะประหลาดใจเล็กน้อยที่พบคุณทำงานช้าแต่ละคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันหยุด"คิ้วของฉันงุ่นง่านเป็นเราหยุดสั้น ๆ มอง ทั้งสองก่อนข้ามแยก "คือเหตุผลที่""เนื่องจาก คุณชาญฉลาด ไหวพริบ สวย... ฉันจะไปบน มันแค่ไม่ได้ทำความรู้สึกฉันที่บุคคลเช่นคุณจะเลือกคนเดียว" เขาพูดเบา ๆมันเป็นเหมือนคำพูดของเขาได้นำชีวิตของตนเอง ด้อมฉี่ และบรรจุฉันด้วยความอบอุ่นดี ผมพูดครู่ แน่ใจในวิธีการตอบสนอง ฉันให้ออกฮัมแท้ก่อนรวบรวมความคิดของฉัน "คุณรู้เลือกคนเดียว ไม่มีครอบครัวใด ๆ คุณรู้ว่า ทำงานมากเกินไปจะมีเพื่อน หรือ... หรือคนจริง ๆ ด้วย ""คนอย่างคุณไม่ควรอยู่คนเดียว คุณสมควรที่จะมีคน นั่นคือผมหมายถึงทั้งหมด." เขายังคง หล่อฉันชำเลืองมองด้านข้าง "วิจารณ์จำนวนมาก หลายท่านตลอดอายุการใช้งานของฉัน ไม่มีมากเช่นคุณว่า"เราช้าไปหยุดที่มุมถัดไป รอคอยเป็นรถ idled ในสี่แยกก่อนจะตระเวนที่ผ่านมา แม้หลังจากที่มันหายไป แม้ว่า เท้าของฉันไม่ได้ดูเหมือนจะ ต้องการย้าย Percival tugged ที่แขนของฉัน เปลี่ยนเขามาก ก็ดูตื่นตาตื่นใจในสายตาของเขา และก็รู้สึกยากที่จะหายใจ ในบางจุด หิมะได้เริ่มตก อ่อนนุ่ม อ่อนโยนเกล็ดที่มูมลอยกับพื้นดิน การสะท้อนแสงจากเหตุที่ใกล้ที่สุด พวกเขาติดอยู่ที่เสื้อผ้าของเขามืด peppering ผม ด้วยบิตของ shimmery ขาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เธอ? ไปนอนในชั่วโมงที่ดี? ด้วยกาแฟที่คุณดื่ม, ฉันประหลาดใจที่คุณนอนหลับ at all. "เขาให้ฉันรอยยิ้มและหัวใจของฉันพองเล็ก ๆ น้อย ๆ
"และกับทุกขนมอบดึกคุณกินฉันประหลาดใจที่คุณไม่ได้มีน้ำหนักมากที่สุดเท่าที่บ้าน." ผมยิ้มที่เขาและเพื่อความสุขของฉันเขาให้ออกหัวเราะ จริงหนึ่งลึกและไพเราะ
"จุดถ่าย."
มีช่วงเวลาของความเงียบเนื้อหาก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้ง "ถ้าเรามีความซื่อสัตย์ฉันเสมอน้อยประหลาดใจที่จะพบว่าคุณทำงานปลายในแต่ละคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันหยุด. "
คิ้วขมวดกันเป็นเวลาสั้น ๆ ที่เราหยุดที่จะมองทั้งสองด้านก่อนข้ามทางแยก "ทำไมที่?"
"เพราะ คุณฉลาดมีไหวพริบที่สวยงาม ... ฉันจะไปบน มันก็ไม่เคยทำให้ความรู้สึกกับผมว่าคนอย่างคุณจะเลือกที่จะอยู่คนเดียว. "เขาพูดเบา ๆ
มันเป็นเหมือนคำพูดของเขาได้รับในชีวิตของพวกเขาเองแอบในตัวฉันและเติมฉันด้วยความอบอุ่นที่น่ารื่นรมย์ ผมก็พูดสำหรับช่วงเวลาที่ไม่แน่ใจในวิธีการตอบสนอง ฉันปล่อยให้ออกมาครวญเพลงรอบคอบก่อนที่จะรวบรวมความคิดของฉัน "คุณจะรู้ได้อย่างไรฉันเลือกที่จะอยู่คนเดียว? ฉันไม่ได้มีครอบครัวใดที่คุณรู้ว่า ผมทำงานมากเกินไปที่จะมีเพื่อนหรือ ... หรือใครจริงๆ. "
" ใครบางคนเช่นคุณไม่ควรจะอยู่คนเดียว คุณควรที่จะมีใครสักคน นั่นคือทั้งหมดที่ผมหมายถึง. "เขายังคงหล่อฉันได้อย่างรวดเร็วด้านข้าง "ฉันได้พบหลายคนจำนวนมากตลอดทั้งชีวิตของฉัน ไม่มีค่อนข้างชอบคุณว่า. "
เราชะลอตัวลงไปหยุดที่มุมถัดไปรอเป็นรถเฉย ๆ ในสี่แยกก่อนที่จะรวบรวมข้อมูลที่ผ่านมา แม้หลังจากที่มันได้หายไป แต่เท้าของฉันไม่ได้ดูเหมือนจะต้องการย้าย Percival ดึงบนแขนของฉันเปลี่ยนฉันไปเผชิญหน้ากับเขา มีรูปลักษณ์ที่หลงใหลในดวงตาของเขาเป็นและมันก็รู้สึกยากที่จะหายใจ ในบางจุดที่หิมะเริ่มตก นุ่มอ่อนโยนสะเก็ดที่ลอยอย่างเฉื่อยชาลงไปที่พื้นสะท้อนแสงจากเสาที่ใกล้ที่สุด พวกเขาติดอยู่กับเสื้อผ้าสีเข้มของเขา peppering ผมของเขากับบิตของสีขาวประกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณ เข้านอนในเวลาที่เหมาะสมหรือไม่ กับกาแฟที่คุณดื่ม ฉันแปลกใจที่เธอนอนเลย เขาทำให้ผมยิ้ม และหัวใจของฉันพองเล็กน้อย" และทั้งหมดที่คุณกินขนมตอนดึก ผมแปลกใจที่เธอไม่หนักเท่าที่บ้าน . " ฉันยิ้มจนเห็นฟันที่เขาและเพื่อความสุขของฉัน เขาหลุดปากหัวเราะ จริง ลึก และไพเราะ" เข้าใจแล้ว "มีช่วงเวลาของความเงียบ ก่อนที่เขาจะพูดเนื้อหาอีกครั้ง " ถ้าเราซื่อสัตย์ต่อกัน ฉันเสมอประหลาดใจที่จะหาคุณทำงานดึกทุกคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันหยุด "คิ้วร่องด้วยกันเราหยุดสั้น ๆมองซ้ายขวาก่อนข้ามแยก . " ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ? "" เพราะ คุณเป็นคนฉลาด มีไหวพริบ สวยงาม . . . . . . . ฉันสามารถไป มันไม่เคยเข้าใจเลยว่าคนอย่างเธอจะเลือกที่จะอยู่คนเดียว " เขาพูดเบาๆมันเป็นเหมือนคำพูดของเขา ได้ชีวิตของพวกเขาเอง , แอบภายในฉันและกรอกฉันกับความอบอุ่นที่น่ารื่นรมย์ ผมพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ฉันปล่อยออกมาครวญเพลงรอบคอบก่อนที่จะรวบรวมความคิดของฉัน " นายรู้ได้ยังไงว่าฉันเลือกที่จะอยู่คนเดียว ผมไม่มีครอบครัว คุณก็รู้ ผมทำงานมากเกินไปที่จะมีเพื่อน หรือ . . . . . . . หรือใครจริงๆ ." คนอย่างเธอไม่ควรอยู่คนเดียว คุณสมควรที่จะมีใคร นั่นคือทั้งหมดที่ฉันพูด เขายังคงหล่อ ฉันเหลือบมองด้านข้าง " ผมเจอหลายหลายคนตลอดชีวิตของฉัน ไม่มีใครชอบเธอหรอกเราทำให้หยุดที่มุมถัดไป รอเป็นรถ idled ในสี่แยก ก่อนจะคลานผ่าน แม้หลังจากที่มันหายไป แต่เท้าของฉันไม่ได้ดูเหมือนจะอยากย้าย เพอร์ซิวาล ดึงแขนฉัน ทำให้ฉันต้องเผชิญหน้ากับเขา มีหลงมองในสายตาของเขา และมันก็รู้สึกยากที่จะหายใจ ในบางจุด หิมะเริ่มตก นุ่มนวลอ่อนโยน สะเก็ดที่ลอยซมกับพื้นสะท้อน แสงจากเสาไฟ ที่ใกล้ที่สุด พวกเขาติดอยู่กับเสื้อผ้าสีเข้มของเขา peppering ผมของเขากับบิตของสีขาว shimmery