An important outcome of Singapore’s

An important outcome of Singapore’s education system is the development of creative thinking
skills. This project investigates the impact of a creative dance unit on a class of Primary One (sevenyear-
old) children’s usage of bodily kinaesthetic intelligence to solve problems. One key objective
was for the researchers to observe something new, something that stimulated the children to deviate
from their normal range of motion. Students were observed across five sessions in order to document
any progressive learning, particularly in their kinaesthetic responses to the problem-solving
tasks. These kinaesthetic responses serve as the primary data source for this paper. Our belief was
that creative thinking and problem solving are learnable and teachable skills. We hypothesized that
in spite of children’s lack of dance education, there would be an observable increase in creative
thinking as expressed in varied solutions to movement problems over the course of five sessions. A
programme of instruction and curricular materials has been designed to support the acquisition of
cognitive skills and subject-matter knowledge and increase students’ proficiency in problem solving
and experimentation using the tools of dance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่สำคัญของระบบการศึกษาของสิงคโปร์คือการพัฒนาความคิดสร้างสรรค์
ทักษะ โครงการนี้สำรวจผลกระทบของหน่วยการเต้นที่สร้างสรรค์ในระดับหนึ่งหลัก (sevenyear-
เก่า) การใช้งานของเด็ก ๆ ทางร่างกายสติปัญญา kinaesthetic ในการแก้ปัญหา หนึ่งในวัตถุประสงค์หลัก
คือสำหรับนักวิจัยที่จะสังเกตเห็นสิ่งใหม่ ๆ สิ่งที่กระตุ้นให้เด็กที่จะเบี่ยงเบนไป
จากช่วงปกติของการเคลื่อนไหว นักเรียนถูกตั้งข้อสังเกตในห้าการประชุมเพื่อจัดทำเอกสาร
การเรียนรู้ใด ๆ ที่มีความก้าวหน้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตอบสนอง kinaesthetic ของพวกเขาเพื่อการแก้ปัญหา
งาน การตอบสนอง kinaesthetic เหล่านี้ทำหน้าที่เป็นแหล่งข้อมูลหลักสำหรับบทความนี้ ความเชื่อของเราเป็น
ที่ความคิดสร้างสรรค์และการแก้ปัญหาทักษะ learnable และเชื่อฟัง เราตั้งสมมติฐานว่า
ทั้งๆที่มีเด็กขาดการศึกษาการเต้นจะมีการเพิ่มขึ้นสังเกตได้ในความคิดสร้างสรรค์
ความคิดที่แสดงในการแก้ปัญหาที่แตกต่างกันในการแก้ไขปัญหาการเคลื่อนไหวในช่วงห้าการประชุม
โปรแกรมการเรียนการสอนและวัสดุหลักสูตรได้รับการออกแบบมาเพื่อรองรับการซื้อกิจการของ
ทักษะการเรียนรู้และความรู้เรื่องสารและเพิ่มความสามารถของนักเรียนในการแก้ปัญหา
และการทดลองใช้เครื่องมือของการเต้นรำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลที่สำคัญของระบบการศึกษาของสิงคโปร์ คือ การพัฒนาทักษะการคิด
สร้างสรรค์ โครงการนี้เป็นการศึกษาผลกระทบของการเต้นรำหน่วยบนชั้นของหนึ่งหลัก ( sevenyear -
) อายุการใช้งานของร่างกายของเด็ก kinaesthetic สติปัญญาที่จะแก้ไขปัญหา คีย์หนึ่งวัตถุประสงค์
สำหรับนักวิจัยสังเกตสิ่งใหม่ สิ่งที่กระตุ้นให้เด็กเบี่ยงเบน
จากช่วงปกติของการเคลื่อนไหว นักเรียนพบว่า ทั้ง 5 คน เพื่อให้เอกสารใด ๆการเรียนรู้
ก้าวหน้าโดยเฉพาะในการตอบสนอง kinaesthetic เพื่อแก้ปัญหางาน

การตอบสนอง kinaesthetic เหล่านี้เป็นแหล่งข้อมูลหลักของบทความนี้ ความเชื่อของเราคือ
ที่ความคิดสร้างสรรค์และการแก้ปัญหาเป็นทักษะ learnable และสุวินัย .
เราตั้งสมมติฐานว่าทั้งๆที่เด็กขาดการศึกษาเต้น คงจะมีการเพิ่มข้อมูลในการสร้างสรรค์
คิดที่แสดงออกในหลากหลายโซลูชั่นเพื่อเคลื่อนไหวปัญหามากกว่าหลักสูตรของห้าครั้ง เป็นหลักสูตรการสอนและวัสดุ
หลักสูตรถูกออกแบบมาเพื่อสนับสนุนการเข้าซื้อกิจการของทักษะการรับรู้และความรู้
การเพิ่มขึ้นของนักเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหา
และการทดลองการใช้เครื่องมือของ






เต้น .