City When the former Tak Governor d

City When the former Tak Governor died, Luang Yok Krabat "Sin" became Tak Governor.
In B.E.2308, King Mangra, the Burmese King, brought troops to defeat Ayutthaya having
Nemiewsihabodi leading troops from the North, defeating cities of Chiang Mai, Lampang, Sawan
Khalok, Sukhothai, Tak, Kamphaengpetch. It was at this time that a Burmese general by the name of
Mung Maha Noratha had marshaled his forces and marched on a southward offensive. General Mung
Maha Noratha was able to take a number of cities, including Tha Wai, Chum Phon, Phetchaburi,
Ratchaburi and Kanchanaburi, and towards the end of B.E.2308, this Burmese General had once
again regrouped his forces and laid siege to the Thai Capital of Krung Sri Ayutthaya.
His Majesty Somdet Phra Chao Eka-that (2301- 2310), who was the reigning monarch of
Krung Sri Ayutthaya at that time, had not prepared any strategic defense and his army was militarily
unprepared for the offensive, so His Majesty was unable to dispatch the Roval Forces to rescue the
border cities against the foreign invasion, and it came to pass that many border cities and townships
fell under the occupation of a foreign army. Following their
subjugation of the border cities and towns, the Burmese were able
to replenish their food supplies, and were able to round up a large
number of youths whom they pressed-ganged into military
service.
When the Capital City of Krung Sri Ayutthaya was
encroached by foreign forces, theThai peasantry who loved their
11
Fatherland, rallied their forces into small and scatted peasant armies which fought bravely against
the Main Battle Group of the foreign army. A pitched battle was fought at Mueang Viset Chaicharn
(City), and farming peasants of Mu Ban Bang Rachan (village) had fought a protracted battle and
skirmished with the forward contingents of the Burmese army for 5 months. Until the Burmese
Commanders were compelled to send their Main Battle Group to quell the peasant offensive of
"Bang Rachan". The agitated Burmese Commanders were forced to send a total of 8
contingents before the Bang Rachan militia were finally defeated. The bravery of the Bang Rachan
peasants, who had fought to the last man and woman, has been enshrined in the annuals of Thai
history for later generations to remember their valor and love for the country.
The Burmese moved their forces to lay siege to the Capital City of Krung Sri Ayutthaya in
October B.E. 2309. The Burmese Commanders had well prepared their forces, which were ready to
engage in to battle in any season. They were intent with their ambition to conquer the Capital City of
Krung Sri Ayutthaya. The Burmese Commanders had devised a strategic offensive in which they first
concentrated in taking important out lying cities and townships, in order to prevent those cities from
sending their regional and provincial contingents to assist in the defense of the Capital City.
With this strategic noose, the Burmese Commanders were not only able to replentish their
food supplies, but were also able to press-gang able bodies youths into military service, along with a
plentiful supply of confiscated weapons, war elephants and horses. All of which were preparations
for the final Battle of Ayutthaya. Atter the Burmese army had laid siege to Krung Sri Ayutthaya for 1
year and 2 months, on the 7th of April B.E. 2310, the Burmese army was able to take the Capital City.
When the capital fell into the hands of the foreign army, savage plundering befell the graceful City of
Ayutthaya, and such architectural marvels as the Prasart Raja Monthien (Royal Palace), and many
great Buddhist Monasteries and residential homes were mindlessly put to the torch by the foreign
maruders. By laying waste to the entire capital, the Burmese army had dealt unspeakable
destruction to the Thai Capital City of Krung Sri Ayutthaya.
Shortly before the fall of Krung Sri Ayutthaya to the Burmese forces, Phraya Tak ("Sin"),
who was then promoted to the rank of "Phraya Vachira Prakarn", took up the Governorship of the City
of Kamphaengpetch, had occasion to travel to the Capital City to receive conferment of his official
rank and to receive his official Administrative Seal. However, due to an unfortunate turn of events, he
was deprived of his return to Kamphaeng Phet to take up the Governorship, as the Burmese
Commanders had already launched an all out attack on the Capital, and so he remained in the
Capital City to assist in the general defense of Ayutthaya. While engaging the Burmese forces in
successive pitched battles. Phraya Vachira Prakarn ("Sin") disheartened with the on-going defensive,
as he was prevented from launching a decisive battle. This was because the reigning Monarch was
a weak person, and had not maintained himself in the righteous standing of Kingship adding to the
worsening circumstances. A large number of good.
12
Thai Commanders and courageous soldiers had been wounded, while many had fallen in
battle. It was during this period of confusion and uncertainty. Phraya Vacchira Prakarn finally arrived
at the sad realisation that all was lost, and that Ayutthaya could not he saved from her fate. On the
night of the 3rd of January B.E.2309, Phraya Vachira Prakarn, who was then 32 years of age,
decided to marshall a small contingent of about 500 strong, and fought his way out from the enemy’s
stranglehold, which was about to choke Ayutthaya to death, with the intention to later find ways and
means to return and liberate his countrymen, and rid his country of foreign occupation
forces.Following the fall of Ayutthaya to the Burmese, many out-lying cities which were not besieged
and sacked by the burmese army, promptly took this opportunity to declare independence, some
having rallied their forces together established a number of independent principalities. One such
principality was ruled by Phraya Tak ("Sin") or Phraya Vachira Prakarn, who seized the border City of
Chanthaburi, and used that city's fortifications as his Military Command headquarters. In
Chanthaburi, Phraya Tak beefed up and enlarged his army, while stockpiling weapons and ordered
ships to be built in preparation for the Liberation Battle.
While nearing the end of October B. E. 2310, Phraya Tak took command of his naval battle
group and navigated his troops across the Gulf of Siam and up the Chao Phraya River to attack the
City of Thonburi, which shortly fell to his forces. He then navigated his naval forces further up the
Chao Phraya River to attack the Burmese stronghold at Kai Boe Sarm Ton, and seized this enemy
fort. Finally, on the 7th of November B.E. 2310, the Capital City of Ayutthaya once again returned to
Thai possession, less than one year after loosing that Capital City to the Burmese.
Upon completing the Royal Funeral Rites for His late King Eka-that, Phraya Tak Sin decided
to alleviate the status of the City of Krung Thonburi to become the new Royal Capital of the Kingdom
of Siam, and ascended the throne on the 28th of December B.E. 2310 at the age of 33, and was
conferred the royal title of Somdej Phra Chao Krung Thonburi, but his subjects fondly refer to His
Majesty as Somdej Phra Chao Tab Sin.
The reason His Majesty had decided to relocate the Capital City to Thonburi is because so
much destruction had been brought about through pillage and sacking by the Burmese, that the old
Capital of Ayutthaya was left in irreparable destruction. Besides, the geographic location of Krung
Thonburi had offered many advantages and conveniences, especially its strategic position.
Following his establishment of Krung Thonburi as the new Thai Capital and his ascension to the
throne, King Taksin realized the necessity to bring the out-lying cities, which had turned themselves
into independent principalities back to the fold, in order to strengthen and stabilize the kingdom, as
well as to prevent any future recurrence of foreign incursions. In the next three years, he succeeded
in defeating and subjugating all the independent principalities and brought those cities back under
his governance.
13
All through the tenure of his reign, His Majesty was exhausted with many urgent tasks, as
had relentlessly exerted his efforts to stabilize the country. First he had to complete his task of
driving all remnants of the occupation forces from his territory, and fortified the country's defense
especially among the border cities and townships to prevent incursions by foreign forces from
neighboring kingdoms, as well as consolidating and expanding the territories of his kingdom. King
Taksin also encouraged the revival of classical arts, customs and traditions, as well as literature,
poetry and religion. He had shown himself to be a monarch who is brimming with compassion and
his many abilities, which were used to literally reconstruct the badly fragmented Thai nation, is a
gift graciously by His Majesty which the Thai people are greatly indebted and gratified until this
very day.
Although His Majesty was ceremoniously put to death on the 6th of April B.E. 2315, all Thai
people are still grateful for his great achievements and had unammously granted him the title of King
Takin the Great, for being a great and famous Warrior Monarch who had liberated and consolidated
the country into a powerful kingdom. As tribute to His Majesty's greatness, an equestrian statute was
erected in the middle of the Wong Wien Yai (traffic) circle in Thonburi.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองเมื่อผู้ว่าราชการอดีตของตากตาย หลวงไทรโยค Krabat "บาป" กลายเป็น ตากผู้ว่าราชการใน B.E.2308 พระ Mangra พระพม่า นำกำลังพลเพื่อเอาชนะอยุธยามีNemiewsihabodi ที่นำทหารจากเหนือ เอาชนะเมืองเชียงใหม่ ลำปาง นครสวรรค์ขะล็อก สุโขทัย ตาก Kamphaengpetch ก็ที่ว่าทั่วไปตามชื่อของพม่าNoratha มหามุงมี marshaled กองกำลังของเขา และเดินบนรก southward ทั่วไปมุงมหา Noratha ก็สามารถที่จะมาเมือง รวมท่าหวาย ชุมพล เพชรบุรีราชบุรีและกาญจนบุรี และในตอนท้ายของ B.E.2308 ทั่วไปพม่านี้มีครั้งเดียวเขาอีก regrouped บังคับ และวางล้อมเมืองหลวงไทยของกรุงศรีอยุธยาเขาพระบาทสมเด็จพระเจ้าความ-ว่า (2301-2310), ผู้เป็นพระมหากษัตริย์ครองราชย์ของกรุงศรีอยุธยาในขณะนั้น ได้เตรียมการป้องกันทางยุทธศาสตร์ และกองทัพของเขามีการทเกิดการรุก เพื่อสมเด็จพระไม่สามารถจัดส่งกองกำลัง Roval เพื่อช่วยเหลือการเมืองชายแดนกับการบุกรุกต่างประเทศ และไปที่หลายเส้นขอบเมืองและ townships มาตกภายใต้การยึดครองของกองทัพต่างประเทศ ต่อไปนี้ของพวกเขาsubjugation ขอบเมืองและเมือง พม่าก็สามารถการเติมอาหารให้ และมีความสามารถปัดเศษขึ้นเป็นใหญ่จำนวนเยาวชนที่พวกเขากด-ganged เป็นทหารบริการเมื่อถูกทุนเมืองของกรุงศรีอยุธยาencroached โดยกองกำลังต่างชาติ theThai กันที่รักของพวกเขา11กองกำลังของพวกเขาเป็นชาวนาขนาดเล็ก และ scatted กองทัพที่สู้รบอย่างกล้าหาญกับเพื่อบ้านเกิดเมืองนอนกลุ่มรบหลักของกองทัพต่างประเทศ มีสู้รบ pitched ที่เมืองถนนวิเศษชัยชาญ(เมือง), และเกษตรชาวนาของราชันย์การบางบ้านหมู่ (หมู่บ้าน) มีสู้รบยืดเยื้อ และskirmished กับติดไปข้างหน้าของกองทัพพม่า 5 เดือน จนถึงพม่าผู้ที่ถูกส่งกลุ่มต่อสู้หลักของพวกเขา quell รุกชาวนาของ"บางราชันย์" ผู้ agitated พม่าถูกบังคับให้ส่งจำนวน 8ติดก่อนอาสาบางราชันย์แพ้ในที่สุดได้ ความกล้าหาญของราชันย์บางชาวนา ที่ได้สู้สุดท้ายชายและหญิง มีการประดิษฐานในพืชของไทยประวัติสำหรับคนรุ่นหลังจำอาจหาญและรักประเทศของตนพม่าย้ายกองกำลังของพวกเขาจะวางล้อมไปเมืองหลวงเมืองของกรุงศรีอยุธยาในตุลาคมพ.ศ. 2309 ผู้นำพม่าได้เตรียมกองกำลังของพวกเขา ซึ่งพร้อมที่จะต่อสู้ในการต่อสู้ในฤดูกาลใด ๆ พวกเขามีความตั้งใจ มีความมุ่งมั่นของพวกเขาเพื่อพิชิตเมืองหลวงของกรุงศรีอยุธยา ผู้นำพม่าได้กำหนดถือเป็นกลยุทธ์ที่พวกเขาครั้งแรกเข้มข้นในการสำคัญอยู่เมืองและ townships เพื่อป้องกันเมืองเหล่านั้นส่งติดของจังหวัด และภูมิภาคให้ความช่วยเหลือในการป้องกันเมืองหลวงกับ noose นี้เชิงกลยุทธ์ ผู้นำพม่าไม่เพียงสามารถทำ replentish ของพวกเขาเสบียง แต่ก็ยังสามารถ press-gang เยาวชนหน่วยงานสามารถเข้ารับราชการทหาร มีการเราจัดหาอาวุธที่ยึดมาได้ ยุทธหัตถี และม้า ที่ได้เตรียมในสุดท้ายการต่อสู้ของพระนครศรีอยุธยา Atter กองทัพพม่าได้วางล้อมกรุงศรีอยุธยา 1ปีและ 2 เดือน บนที่ 7 เมษายนพ.ศ. 2310 กองทัพพม่าได้ใช้เมืองหลวงเมื่อหลวงตกในมือของกองทัพต่างประเทศ ขโมยป่าเถื่อน befell สง่าเมืองอยุธยา และสาเช่นสถาปัตยกรรม Monthien ราชาของปราสาท (พระราชวัง), และหลายดีพุทธอารามและบ้านอยู่อาศัย mindlessly ใส่กับคบเพลิง โดยในต่างประเทศmaruders โดยวางเสียในเงินทุนทั้งหมด กองทัพพม่าทรง unspeakableทำลายไปไทยเมืองหลวงเมืองของกรุงศรีอยุธยาช้าก่อนการล่มสลายของกรุงศรีอยุธยากับกองทัพพม่า ตาก ("บาป"),ที่ได้เลื่อนขั้นเป็นตำแหน่ง "พระยานครราชสีมาวชิระ" แล้วเอาค่า Governorship ของเมืองของ Kamphaengpetch มีโอกาสจะเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อรับได้ประสาทคุณวุฒินักของเขาอย่างเป็นทางการจัดอันดับ และการรับอย่างเป็นทางการของเขา บริหารจัดการประทับตรา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเปิดเป็นโชคร้ายของเหตุการณ์ เขาไม่เปลื้องพระองค์ไปกำแพงเพชรรับ Governorship เป็นพม่าผู้ได้แล้วเปิดตัวเป็นทั้งหมดออกมาโจมตีเมืองหลวง และอื่น ๆ อยู่เมืองหลวงเพื่อช่วยในการป้องกันทั่วไปของอยุธยา ในขณะที่เสน่ห์ พม่าบังคับในต่อเนื่อง pitched ต่อสู้ พระยาวชิระเขตหนองแขม ("บาป") disheartened กับการตั้งรับขณะที่เขาถูกห้ามเปิดการต่อสู้เด็ดขาด นี่คือเนื่องจากพระมหากษัตริย์ที่ครองราชย์คนอ่อนแอ และมีไม่รักษาตัวเองในการยืนความชอบธรรมของโคลัมเบียที่เพิ่มการสถานการณ์ที่เลวลง ตัวเลขใหญ่ดี12ผู้นำไทยและทหารที่กล้าหาญมีการได้รับบาดเจ็บ ในขณะที่หลายมีหลุมการต่อสู้ ก็ช่วงนี้สับสนและความไม่แน่นอน สุดท้ายมาถึงพระยานครราชสีมา Vacchiraที่ปัญหาเศร้าสูญเสียทั้งหมด และที่อยุธยาไม่ เขาบันทึกจากชะตากรรมของเธอ ในการคืนของที่ 3 ของเดือนมกราคม B.E.2309 พระยาวชิระนครราชสีมา เจ้าแล้วอายุ 32 ปีตัดสินใจจัดเตรียมกองทัพเล็ก ๆ ประมาณ 500 แรง และสู้เขาออกจากของข้าศึกstranglehold เพื่อหายใจติดขัดอยุธยาตาย การหาวิธีในภายหลัง และหมาย ถึงกลับปลดปล่อยเขา และกำจัดอาชีพต่างประเทศของเขากองทัพ ต่อการล่มสลายของอยุธยากับพม่า เมือง lying เข้าในที่ถูกล้อมและไล่ออก โดยกองทัพพม่า เอาโอกาสนี้ประกาศอิสรภาพ บางทันทีมีเพื่อกองกำลังของพวกเขาร่วมกันก่อตั้งราชรัฐอิสระจำนวนหนึ่ง หนึ่งดังกล่าวรัฐที่ปกครอง โดยพระยาตาก ("บาป") หรือพระยาวชิระนครราชสีมา ที่ยึดเมืองชายแดนของจันทบุรี และใช้ระบบป้อมปราการของเมืองที่เป็นสำนักงานใหญ่สั่งทหารของเขา ในจันทบุรี ตาก beefed ขึ้นขยายทัพ ขณะอนตัวอาวุธ และสั่งเรือที่เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ปลดปล่อยในขณะที่ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของเดือนตุลาคม เกิด E. 2310 ตากเอาคำสั่งของกองทัพของเขากลุ่ม และนำทางพล ข้ามอ่าวไทย และ ขึ้นแม่น้ำเจ้าพระยาเพื่อโจมตีการเมืองของธนบุรี ซึ่งตกในไม่ช้ากองกำลังของเขา เขาแล้วนำทางเรือของเขาบังคับให้เติมค่าแม่น้ำเจ้าพระยาเพื่อโจมตีโจมตีพม่าที่ไก่ตั๋วแลกเงินได้ Sarm ตัน และยึดศัตรูนี้ป้อม สุดท้าย ใน ที่ 7 ของเดือนพฤศจิกายนพ.ศ. 2310 เมืองหลวงของอยุธยาอีกครั้งหนึ่งกลับไปครองไทย น้อยกว่า 1 ปีหลังจากปรึกษากรุงให้กับพม่าเมื่อเสร็จสิ้นพิธีศพหลวงสำหรับความคิงเขาปลาย-บาปตากเจ้าพระยาที่ ตัดสินใจสถานะของการเมืองของกรุงธนบุรีเป็น เมืองหลวง รอยัลใหม่ราชบรรเทาสยาม แถมยังบัลลังก์บนที่ 28 ของเดือนธันวาคมพ.ศ. 2310 อายุ 33 และถูกพระราชทานชื่อพระราชของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี แต่เรื่องของเขา fondly ถึงเขาสมเด็จพระเป็นสมเด็จพระเจ้าแท็บบาปเหตุผลที่พระบาทของพระองค์ได้ตัดสินใจที่จะย้ายเมืองหลวงไปธนบุรีเป็นเพราะเพื่อmuch destruction had been brought about through pillage and sacking by the Burmese, that the oldCapital of Ayutthaya was left in irreparable destruction. Besides, the geographic location of KrungThonburi had offered many advantages and conveniences, especially its strategic position.Following his establishment of Krung Thonburi as the new Thai Capital and his ascension to thethrone, King Taksin realized the necessity to bring the out-lying cities, which had turned themselvesinto independent principalities back to the fold, in order to strengthen and stabilize the kingdom, aswell as to prevent any future recurrence of foreign incursions. In the next three years, he succeededin defeating and subjugating all the independent principalities and brought those cities back underhis governance.13All through the tenure of his reign, His Majesty was exhausted with many urgent tasks, ashad relentlessly exerted his efforts to stabilize the country. First he had to complete his task ofdriving all remnants of the occupation forces from his territory, and fortified the country's defenseespecially among the border cities and townships to prevent incursions by foreign forces fromneighboring kingdoms, as well as consolidating and expanding the territories of his kingdom. KingTaksin also encouraged the revival of classical arts, customs and traditions, as well as literature,poetry and religion. He had shown himself to be a monarch who is brimming with compassion andhis many abilities, which were used to literally reconstruct the badly fragmented Thai nation, is agift graciously by His Majesty which the Thai people are greatly indebted and gratified until thisvery day.Although His Majesty was ceremoniously put to death on the 6th of April B.E. 2315, all Thaipeople are still grateful for his great achievements and had unammously granted him the title of KingTakin the Great, for being a great and famous Warrior Monarch who had liberated and consolidatedthe country into a powerful kingdom. As tribute to His Majesty's greatness, an equestrian statute waserected in the middle of the Wong Wien Yai (traffic) circle in Thonburi.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซิตี้เมื่ออดีตตากผู้ว่าการเสียชีวิตหลวงไทรโยค Krabat "บาป" กลายเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดตาก.
ใน BE2308 กษัตริย์ Mangra, พม่าคิงนำกองกำลังที่จะเอาชนะอยุธยามี
Nemiewsihabodi ชั้นนำกำลังพลจากนอร์ทชนะเมืองเชียงใหม่ลำปางนครสวรรค์
สวรรคโลกสุโขทัยตากกำแพงเพชร มันเป็นช่วงเวลาที่นายพลพม่าโดยใช้ชื่อของ
Mung มหา Noratha ได้ประดามีกองกำลังของเขาและเดินไปทางทิศใต้เป็นที่น่ารังเกียจ ทั่วไป Mung
มหา Noratha ก็สามารถที่จะใช้เวลาหลายเมืองรวมทั้งท่าหวายชุมโพน, เพชรบุรี,
ราชบุรีและกาญจนบุรีและในช่วงปลาย BE2308
นายพลพม่านี้เคยรั้งอีกครั้งที่กองกำลังของเขาและวางล้อมเมืองหลวงของไทยกรุงศรีอยุธยา.
พระบาทสมเด็จพระเจ้า Eka ที่ (2301- 2310)
ซึ่งเป็นกษัตริย์ของกรุงศรีอยุธยาในเวลานั้นไม่ได้เตรียมการป้องกันใดๆเชิงกลยุทธ์และกองทัพของเขาเป็นทหารไม่ได้เตรียมตัวไว้สำหรับความไม่พอใจเพื่อให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ก็ไม่สามารถที่จะส่งกองกำลัง Roval เพื่อช่วยเหลือเมืองชายแดนกับการรุกรานของต่างประเทศและต่อมาที่เมืองชายแดนเมืองจำนวนมากและตกอยู่ภายใต้การยึดครองของกองทัพต่างประเทศ ต่อไปนี้ของพวกเขาการปราบปรามของเมืองชายแดนและเมืองพม่าก็สามารถที่จะเติมเต็มเสบียงอาหารของพวกเขาและก็สามารถที่จะรอบขึ้นขนาดใหญ่จำนวนเยาวชนที่พวกเขากด-ลูกสมุนเข้าไปในทหารบริการ. เมื่อเมืองหลวงกรุงศรีอยุธยาถูกบุกรุกโดยกองกำลังต่างชาติชาวนา theThai ที่รักของพวกเขา11 มาตุภูมิรวบรวมกองกำลังของพวกเขาในกองทัพชาวนาขนาดเล็กและ scatted ที่ต่อสู้อย่างกล้าหาญกับกลุ่มรบหลักของกองทัพต่างประเทศ การต่อสู้คือการต่อสู้ที่เมืองวิเศษชัยชาญ(เมือง) และชาวบ้านทำการเกษตรของหมู่บ้านบางระจัน (หมู่บ้าน) ได้พยายามต่อสู้ยืดเยื้อและskirmished กับกระบวนไปข้างหน้าของกองทัพพม่าเป็นเวลา 5 เดือน จนกระทั่งพม่าบัญชาการถูกบังคับให้ส่งพวกเขารบกลุ่มหลักที่จะระงับความไม่พอใจของชาวนา"บางระจัน" บัญชาการพม่าไม่สบายใจถูกบังคับให้ส่งรวม 8 กระบวนก่อนค่ายบางระจันทหารบกพ่ายแพ้ในที่สุด ความกล้าหาญของค่ายบางระจันชาวนาที่เคยต่อสู้กับคนที่ผ่านมาและผู้หญิงที่ได้รับการประดิษฐานอยู่ในต้นไม้ของไทยประวัติศาสตร์สำหรับคนรุ่นต่อมาที่จะจำความกล้าหาญและความรักของพวกเขาสำหรับประเทศ. พม่าย้ายกองกำลังของพวกเขาที่จะวางล้อม เมืองหลวงของกรุงศรีอยุธยาในตุลาคม2309. บัญชาการพม่าได้เตรียมความพร้อมกองกำลังของพวกเขาซึ่งก็พร้อมที่จะมีส่วนร่วมในการสู้ศึกในฤดูกาลใดๆ พวกเขามีความตั้งใจมีความใฝ่ฝันของพวกเขาเพื่อที่จะเอาชนะเมืองหลวงของกรุงศรีอยุธยา บัญชาการพม่าได้วางแผนที่น่ารังเกียจเชิงกลยุทธ์ในการที่พวกเขาครั้งแรกที่ความเข้มข้นในการที่สำคัญออกมานอนอยู่เมืองและเมืองเพื่อที่จะป้องกันไม่ให้เมืองเหล่านั้นจากการส่งกระบวนในระดับภูมิภาคและจังหวัดของพวกเขาเพื่อช่วยในการป้องกันของทุนซิตี. ด้วยบ่วงเชิงกลยุทธ์นี้ บัญชาการพม่าไม่เพียงสามารถที่จะ replentish ของพวกเขาเสบียงอาหารแต่ก็ยังสามารถที่จะร่างกายสามารถกดแก๊งเยาวชนเข้ารับราชการทหารพร้อมกับแหล่งอุดมสมบูรณ์ของอาวุธที่ยึดช้างศึกและม้า ซึ่งทั้งหมดมีการเตรียมความพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของกรุงศรีอยุธยา Atter กองทัพพม่าได้วางล้อมกรุงศรีอยุธยาเป็นเวลา 1 ปีและ 2 เดือนในวันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2310 กองทัพพม่าก็สามารถที่จะใช้เมืองหลวง. เมื่อเมืองหลวงตกอยู่ในมือของกองทัพต่างประเทศป่าเถื่อน ปล้นเกิดขึ้นในเมืองที่สง่างามของอยุธยาและสิ่งมหัศจรรย์ทางสถาปัตยกรรมเช่นปราสาทราชามณเฑียร(รอยัลพาเลซ) และอีกหลายที่ดีวัดพุทธและบ้านที่อยู่อาศัยถูกนำไม่มีเหตุผลที่จะคบเพลิงจากต่างประเทศmaruders โดยการวางเสียไปยังเมืองหลวงของทั้งกองทัพพม่าได้จัดการบรรยายทำลายไทยเมืองหลวงกรุงศรีอยุธยา. ไม่นานก่อนที่การล่มสลายของกรุงศรีอยุธยาไปยังกองกำลังพม่าพระยาตาก ("บาป") ที่ได้รับการเลื่อนแล้ว ในการจัดอันดับของ "พระยาวชิระปราการ" ที่เอาขึ้นข้าหลวงของเมืองของกำแพงเพชรมีโอกาสที่จะเดินทางไปยังเมืองหลวงที่จะได้รับการหารืออย่างเป็นทางการของเขาและตำแหน่งที่จะได้รับตราประทับอย่างเป็นทางการของการดำเนินการของ แต่เนื่องจากการเปิดโชคร้ายของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเขาเป็นสิ่งจำเป็นของเขากลับไปยังกำแพงเพชรจะใช้เวลาถึงข้าหลวงที่เป็นชาวพม่าผู้บัญชาการได้เปิดตัวแล้วการโจมตีออกทั้งหมดในทุนและเพื่อให้เขายังคงอยู่ในเมืองหลวงให้ความช่วยเหลือในการป้องกันทั่วไปของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในขณะที่การมีส่วนร่วมในกองกำลังของพม่าในการต่อสู้แหลมเนื่อง พระยาวชิระปราการ ("บาป") เหนื่อยใจกับการที่กำลังการป้องกันในขณะที่เขาได้รับการป้องกันจากการเปิดตัวรบแตกหัก เป็นอย่างนี้เพราะกษัตริย์เป็นคนที่อ่อนแอและไม่รักษาตัวเองอยู่ในสถานะอันชอบธรรมของพระมหากษัตริย์เพื่อเพิ่มสถานการณ์ที่เลวร้าย จำนวนมากของดี. 12 ผู้บัญชาการไทยและทหารที่กล้าหาญได้รับบาดเจ็บในขณะที่หลายคนได้ลดลงในการต่อสู้ มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสับสนและความไม่แน่นอนนี้ พระยา Vacchira สมุทรปราการมาถึงในที่สุดที่ก่อให้เกิดความเศร้าที่ทุกคนก็หายไปและที่อยุธยาไม่สามารถที่เขาบันทึกไว้จากชะตากรรมของเธอ ในคืนวันที่ 3 มกราคม BE2309 พระยาวชิระปราการซึ่งตอนนั้น 32 ปีตัดสินใจที่จะมาร์แชลล์ผูกพันขนาดเล็กประมาณ500 ที่แข็งแกร่งและต่อสู้ทางของเขาออกจากศัตรูกำมือซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสำลักอยุธยาความตายที่มีความตั้งใจที่จะหาวิธีการในภายหลังและหมายถึงการกลับมาและปลดปล่อยชาติของเขาและกำจัดประเทศของเขาในการประกอบอาชีพในต่างประเทศforces.Following การล่มสลายของอยุธยากับพม่าจำนวนมากออกนอนเมืองที่ไม่ถูกปิดล้อมและไล่ออกจากพม่ากองทัพทันทีได้ใช้โอกาสนี้ในการประกาศอิสรภาพบางส่วนที่มีการรวบรวมกองกำลังของพวกเขาร่วมกันจัดตั้งขึ้นจำนวนของอาณาเขตที่เป็นอิสระ หนึ่งเช่นอาณาเขตปกครองโดยพระยาตาก ("บาป") หรือพระยาวชิระปราการที่ยึดเมืองชายแดนของจังหวัดจันทบุรีและใช้ที่ป้อมปราการของเมืองเป็นสำนักงานใหญ่ทหารสั่งของเขา ในจันทบุรีพระยาตาก beefed ขึ้นและขยายกองทัพของเขาในขณะที่สำรองอาวุธและสั่งให้เรือที่ถูกสร้างขึ้นในการเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ปลดปล่อย. ขณะที่ใกล้จะสิ้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 2310 พระยาตากเอาคำสั่งของเรือประจัญบานของเขากลุ่มและการสำรวจกองกำลังของเขาทั่วทั้งอ่าวไทยและถึงแม่น้ำเจ้าพระยาที่จะโจมตีเมืองธนบุรีซึ่งเมื่อไม่นานมาลดลงไปกองกำลังของ จากนั้นเขาก็สำรวจกองทัพเรือของเขาต่อไปขึ้นแม่น้ำเจ้าพระยาที่จะโจมตีฐานที่มั่นของพม่าไก่ Boe Sarm ตันและยึดศัตรูตัวนี้ป้อม ในที่สุดเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2310 ที่เมืองหลวงของกรุงศรีอยุธยากลับมาอีกครั้งเพื่อครอบครองไทยน้อยกว่าหนึ่งปีหลังจากการสูญเสียที่เมืองหลวงไปยังพม่า. เมื่อเสร็จสิ้นพระราชพิธีศพปลายพระ Eka ที่พระยา ตาก Sin ตัดสินใจที่จะบรรเทาสถานะของเมืองกรุงธนบุรีจะกลายเป็นกองทุนใหม่ของราชอาณาจักรสยามและขึ้นครองราชบัลลังก์เมื่อวันที่28 ธันวาคม พ.ศ. 2310 ที่อายุ 33 และได้รับพระราชทานชื่อพระราชสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี แต่เรื่องของเขาด้วยความรักหมายถึงพระองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นสมเด็จพระเจ้าTab บาป. เหตุผลที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ตัดสินใจที่จะย้ายเมืองหลวงไปยังฝั่งธนบุรีเป็นเพราะเพื่อให้การทำลายมากถูกนำเกี่ยวกับการผ่านการปล้นและชิงทรัพย์โดยพม่าที่เก่าเมืองหลวงของอยุธยาถูกทิ้งไว้ในการทำลายไม่สามารถแก้ไขได้ นอกจากนี้ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของกรุงธนบุรีได้เสนอข้อดีและสิ่งอำนวยความสะดวกโดยเฉพาะอย่างยิ่งตำแหน่งเชิงกลยุทธ์. หลังจากที่ตั้งของเขากรุงธนบุรีเป็นทุนไทยใหม่และขึ้นเขาไปยังบัลลังก์สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชได้ตระหนักถึงความจำเป็นที่จะนำเมืองออกโกหกซึ่งมีการเปิดตัวเองเข้ามาในอาณาเขตที่เป็นอิสระกลับไปพับเพื่อที่จะเสริมสร้างความเข้มแข็งและความมั่นคงในราชอาณาจักรเช่นเดียวกับการป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีกในอนาคตใดๆ ของการรุกรานจากต่างประเทศ ในอีกสามปีที่เขาประสบความสำเร็จในการเอาชนะและคร่ำครึทุกอาณาเขตที่เป็นอิสระและนำเมืองเหล่านั้นกลับมาอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของเขา. 13 ตลอดการดำรงตำแหน่งของการครองราชย์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้หมดกับงานเร่งด่วนจำนวนมากเช่นได้กระทำอย่างไม่ลดละความพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพของประเทศ ครั้งแรกที่เขามีเพื่อให้งานของเขาในการขับรถทุกเศษของกองกำลังจากดินแดนของเขาและเสริมการป้องกันของประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองชายแดนและเมืองเพื่อป้องกันการรุกรานจากกองกำลังต่างชาติจากเพื่อนบ้านราชอาณาจักรเช่นเดียวกับการรวมและขยายดินแดนของอาณาจักรของเขา คิงตากสินยังได้รับการสนับสนุนการฟื้นตัวของศิลปะคลาสสิกและประเพณีเช่นเดียวกับวรรณกรรมบทกวีและศาสนา เขาได้แสดงให้เห็นว่าตัวเองเป็นพระมหากษัตริย์ที่จะเต็มไปด้วยความเมตตาและความสามารถของเขาหลายคนซึ่งถูกนำมาใช้อย่างแท้จริงสร้างชาติไทยแยกส่วนไม่ดีเป็นของขวัญพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่คนไทยเป็นอย่างมากเป็นหนี้บุญคุณและปลื้มจนกว่าวันนั้น. แม้ว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงถูกนำพิธีการไปสู่ความตายในวันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2315 ทั้งหมดไทยคนยังคงรู้สึกขอบคุณสำหรับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของเขาและได้รับunammously เขาชื่อของพระมหากษัตริย์Takin ใหญ่สำหรับการที่ดีและมีชื่อเสียงนักรบพระมหากษัตริย์ที่มี มีอิสรเสรีและรวมประเทศเข้าสู่อาณาจักรที่มีประสิทธิภาพ ในฐานะที่เป็นเครื่องบรรณาการให้ความยิ่งใหญ่ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เป็นกฎเกณฑ์ขี่ม้าที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงกลางของวงเวียนใหญ่(จราจร) วงกลมธนบุรี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่ออดีตผู้ว่าราชการเมืองตากตาย หลวงยก krabat " บาป " เป็นเจ้าเมืองตาก
ใน b.e.2308 กษัตริย์ mangra กษัตริย์พม่า ได้นำทหารไปปราบอยุธยามี
nemiewsihabodi นำทหารจากทางเหนือ ชัยเมือง เชียงใหม่ ลำปาง นครสวรรค์
สวรรคโลก , สุโขทัย , ตาก , kamphaengpetch . มันเป็นเวลาที่ชาวพม่าทั่วไป โดยใช้ชื่อของ
มหา noratha marshaled กองกำลังมีถั่วเขียวและเดินบนใต้บุก ทั่วไป , ถั่วเขียว
มหา noratha สามารถใช้หมายเลขของเมือง รวมถึงท่าหวาย , ชุมพร , เพชรบุรี ,
ราชบุรี กาญจนบุรี และในตอนท้ายของ b.e.2308 นี้ชาวพม่าทั่วไปเคย
อีกรั้งกองกำลังของเขาและฝังอยู่ที่ทุนไทยกรุงศรีอยุธยา .
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระเจ้าอีกา ( 2301 - 2310 ) ซึ่งเป็นพระมหากษัตริย์ครองราชย์ในกรุงศรีอยุธยา
ตอนนั้นไม่ได้เตรียมการป้องกันกลยุทธ์ใด ๆ และกองทัพของเขาถูกทหาร
ครบถ้วน ก้าวร้าวดังนั้นฝ่าบาทไม่สามารถส่งกองกำลังไปช่วย
roval ชายแดนเมืองต่อต้านการรุกรานของต่างชาติ และต่อมาที่เมืองชายแดนและเมือง
ตกอยู่ภายใต้การยึดครองของทหารต่างชาติ ต่อไปนี้การพิชิตของพวกเขา
ของเขตแดนเมืองและเมืองพม่าสามารถ
เพื่อเติมเสบียงของพวกเขา , และสามารถปัดเศษขึ้นเป็นจำนวนมากของเยาวชนที่พวกเขากด
เอาใจเข้ารับราชการทหาร
.
เมื่อเมืองหลวงของกรุงศรีอยุธยาเป็น
บุกรุกโดยกองกำลังต่างชาติต่อชาวไร่ที่รักของพวกเขา
8
ปิตุภูมิรวบรวมกองกำลังของพวกเขาในขนาดเล็กและ scatted กองทัพชาวนาซึ่งได้ต่อสู้อย่างกล้าหาญกับ
หลักที่ยุทธการกลุ่มกองทัพต่างชาติ แหลมต่อสู้สู้ที่เมือง viset ชาญ
( เมือง ) และชาวบ้านในหมู่บ้านบางระจันฟาร์ม ( หมู่บ้าน ) ได้ต่อสู้สงครามยืดเยื้อและ
skirmished กับ contingents ไปข้างหน้าของกองทัพพม่าเป็นเวลา 5 เดือน จนกระทั่งพม่า
ผู้บัญชาการถูกบังคับให้ส่งกลุ่มต่อสู้หลักของพวกเขาเพื่อระงับความไม่พอใจของชาวนา
" บางระจัน " การปั่นป่วนพม่าแม่ทัพถูกบังคับให้ส่งรวม 8
contingents ก่อนที่บางระจันอาสาสมัคร ในที่สุดก็พ่ายแพ้ ความกล้าหาญของบางระจัน
ชาวนา ผู้ที่ต่อสู้กับผู้ชายและผู้หญิง ได้ประดิษฐานอยู่ในเล่มภาษาไทย
ประวัติภายหลังรุ่นจำของพวกเขากล้าหาญและรักประเทศ พม่าย้าย
กองกำลังที่จะวางล้อมเมืองหลวงของกรุง ศรีอยุธยา ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2309
. พม่ามีความพร้อม ผู้บัญชาการกองกำลัง ซึ่งพร้อมที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้
ในฤดูใด พวกเขามีความตั้งใจมีความทะเยอทะยานที่จะเอาชนะเมืองหลวง
กรุงศรีอยุธยาพม่าได้วางแผนยุทธศาสตร์รุกผู้บัญชาการที่พวกเขาครั้งแรก
เข้มข้นในการสำคัญนอนเมืองและเมือง เพื่อป้องกันเมืองจาก
ส่งของภูมิภาคและจังหวัด contingents เพื่อช่วยในการป้องกันเมืองหลวง
กับบ่วงเชิงกลยุทธ์นี้ พม่าแม่ทัพไม่เพียงสามารถ replentish วัสดุอาหาร ของพวกเขา
,แต่ก็ยังสามารถกดได้ศพแก๊งเยาวชน เข้ารับราชการทหาร พร้อมยึดอาวุธ
จัดหาอุดมสมบูรณ์ ช้างศึกและม้า ซึ่งทั้งหมดเป็นการเตรียม
การต่อสู้ครั้งสุดท้ายของอยุธยา แอทเทอ่ร์กองทัพพม่าได้วางล้อมกรุงศรีอยุธยา 1
1 ปี 2 เดือน เมื่อวันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2310 กองทัพพม่าสามารถยึดเมืองหลวง
เมื่อเมืองหลวงตกอยู่ในมือของกองทัพต่างชาติโหดปล้นตกทอดสู่เมืองที่สง่างามของ
อยุธยาและ marvels สถาปัตยกรรม เช่น ปราสาทราชา monthien ( พระราชวัง ) และหลาย
เยี่ยมชาวพุทธและที่อยู่อาศัยบ้านร้องใส่กับไฟฉายโดย maruders ต่างประเทศ

โดยการทำลายไปทั่วทั้งเมืองหลวง กองทัพพม่าได้จัดการปล่อยข่าว