Russell et al. (1993) reported that

Russell et al. (1993) reported that the rate of N20
release from pasture and forest irrigated with effluent
rose markedly immediately following irrigation,
but fell back to base emission rates within 24 h of
irrigation ceasing. Emission was affected by the type
of wastewater and temperature. Both N20 emission
and denitrification were minimal at temperatures
below 12°C (Russell et al., 1993).
A further concern for the management of slaughterhouse-
wastewater irrigation systems is human
exposure to potentially pathogen-contaminated
aerosols. Sprinkler irrigation systems lead to the
aerosolisation of 0.1-1% of the sprayed water.
Shuval et al. (1984) found that irrigation workers
exposed to aerosol-forming (sprinkler) irrigation
were three times more likely to be carrying antibodies
to Legionella pneumophila, the causative
agent of Legionnaires disease, than the normal
population, regardless of whether the water was
clean or treated-wastewater. Oxidation-pond water,
in particular, may be a natural habitat of this bacterium
and aerosol irrigation of such water may pose
an occupational risk to exposed workers. It must be
noted, however, that this finding was only preliminary
and the authors suggest a more detailed study
is required. Clearly, irrigation with slaughterhouse
wastewater should preferably be by non-aerosolforming
techniques.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัสเซล et al, (1993) รายงานว่าอัตราการ N20
ปล่อยตัวจากทุ่งหญ้าและป่าไม้ชลประทานที่มีน้ำเสีย
เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดชลประทานทันทีต่อไป
แต่กลับลงไปที่อัตราการปล่อยก๊าซเรือนกระจกฐานภายใน 24 ชั่วโมงของ
การยุติการชลประทาน ปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้รับผลกระทบโดยแบ่งตามชนิด
ของน้ำเสียและอุณหภูมิ ทั้งการปล่อย N20
และ denitrification ได้น้อยที่สุดที่อุณหภูมิ
ต่ำกว่า 12 องศาเซลเซียส (รัสเซล et al., 1993).
ความกังวลต่อการจัดการ slaughterhouse-
ระบบชลประทานน้ำเสียเป็นมนุษย์
สัมผัสกับเชื้อโรคที่อาจปนเปื้อน
ละออง ระบบชลประทานสปริงเกลอนำไปสู่การ
aerosolisation ของ 0.1-1% ของน้ำฉีดพ่น.
Shuval et al, (1984) พบว่าคนงานชลประทาน
สัมผัสกับละอองขึ้นรูป (ดับเพลิง) ชลประทาน
สามครั้งมีแนวโน้มที่จะมีการดำเนินการแอนติบอดี
เพื่อ Legionella pneumophila, สาเหตุ
ตัวแทนของโรค Legionnaires กว่าปกติ
ประชากรไม่ว่าจะเป็นน้ำ
ที่สะอาดหรือได้รับการรักษา -wastewater น้ำออกซิเดชันบ่อ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจจะเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของเชื้อแบคทีเรียนี้
และการชลประทานละอองน้ำดังกล่าวอาจก่อให้เกิด
ความเสี่ยงในการประกอบอาชีพให้กับคนงานที่สัมผัส จะต้องมีการ
ตั้งข้อสังเกตอย่างไรว่าการค้นพบนี้เป็นเพียงเบื้องต้น
และผู้เขียนขอแนะนำให้ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติม
ที่จำเป็น เห็นได้ชัดว่าการชลประทานที่มีโรงฆ่าสัตว์
น้ำเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ควรจะเป็นโดยที่ไม่ aerosolforming
เทคนิค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Russell et al . ( 1993 ) รายงานว่า อัตรา 20
ปล่อยจากทุ่งหญ้าและป่าไม้ที่มีน้ำชลประทานเพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดต่อทันที

แต่ชลประทานกลับมาอยู่ฐานอัตราการปล่อยภายใน 24 ชั่วโมงของ
ชลประทานหยุด . การได้รับผลกระทบจากประเภท
อุณหภูมิน้ำเสียและ ทั้ง 20 ปล่อย
และดีไนตริฟิเคชันเป็นน้อยที่สุดที่อุณหภูมิต่ำกว่า 12 ° C
( Russell et al . , 1993 ) .
เพิ่มเติม เกี่ยวกับ สำหรับการจัดการของโรงฆ่าสัตว์ -
น้ำเสียระบบชลประทานเป็นมนุษย์
แสงอาจปนเปื้อนเชื้อโรค
ละอองลอย . ระบบน้ำสปริงเกอร์ไป
aerosolisation ของ 0.1-1 % ของพ่นน้ำ . . .
shuval et al . ( 2527 ) พบว่า คนงานชลประทาน
ตากละอองสร้าง ( Sprinkler ) ชลประทาน
มีแนวโน้มมากขึ้นที่จะถือแอนติบอดี
3 ครั้งเพื่อ pneumophila Legionella ตัวแทนที่เป็นสาเหตุของโรคลีเจียนแนร์
กว่าประชากรปกติ

ไม่ว่าน้ำสะอาด หรือปฏิบัติ น้ำเสีย น้ำออกซิเดชันบ่อ
โดยเฉพาะอาจเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของน้ำและแบคทีเรีย
ละอองน้ำแบบนี้อาจก่อให้เกิดความเสี่ยงจากการตาก
คนงาน มันต้อง
กล่าว อย่างไรก็ตาม การค้นพบนี้เป็นเพียงเบื้องต้น
และผู้เขียนแนะนำ
การศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็น ชัดเจน , ชลประทานด้วยน้ำเสียโรงฆ่าสัตว์
ควรจะได้โดยไม่ aerosolforming
เทคนิค