English literature is generally see

English literature is generally seen as beginning with the epic poem Beowulf, that dates from between the 8th to the 11th centuries, the most famous work in Old English, which has achieved national epic status in England, despite being set in Scandinavia. The next important landmark is the works of the poet Geoffrey Chaucer (c. 1343–1400), especially The Canterbury Tales. Then during The Renaissance, especially the late 16th and early 17th centuries, major drama and poetry was written by William Shakespeare, Ben Jonson, John Donne and many others. Another great poet, from later in the 17th century, was John Milton (1608–74) author of the epic poem Paradise Lost (1667). The late 17th and the early 18th century are particularly associated with satire, especially in the poetry of John Dryden and Alexander Pope, and the prose works of Jonathan Swift. The 18th century also saw the first British novels in the works of Daniel Defoe, Samuel Richardson, and Henry Fielding, while the late 18th and early 19th century was the period of the Romantic poets Wordsworth, Coleridge, Shelley and Keats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณคดีอังกฤษโดยทั่วไปเห็นเป็นการเริ่มต้นด้วยบทกวีมหากาพย์เบวูล์ฟ วันที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 11, from between แห่งงานเก่าภาษาอังกฤษ ที่ได้รับสถานะมหากาพย์แห่งชาติประเทศอังกฤษ แม้ มีการตั้งค่าในสแกนดิเนเวีย แลนด์มาร์คสำคัญถัดไปคือ งานของกวีเจฟฟรีย์ชอเซอร์ (c. 1343-1400), โดยเฉพาะอย่างยิ่งเดอะแคนเตอร์บรี แล้ว ระหว่างเรอเนสซองส์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาย 16 และช่วง 17 ศตวรรษ ละครสำคัญ กับบทกวีที่เขียน โดยเชกส เปียร์ William เบนโจนสัน จอห์น Donne และอื่น ๆ อีกมากมาย อื่นกวีดี จากในภายหลังในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถูกจอห์นมิลตัน (1608 – 74) ผู้เขียนโคลงกลอนสวรรค์หาย (1667) 17 สายและช่วงศตวรรษที่ 18 จะสัมพันธ์อย่างยิ่งกับการเสียดสี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบทกวีของจอห์น Dryden และสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ และงานร้อยแก้ว Jonathan Swift ศตวรรษ 18 ก็เห็นนวนิยายอังกฤษครั้งแรกในงาน ของ Daniel Defoe, Samuel ริชาร์ดสัน เฮนรี Fielding ในขณะสาย 18 และต้นศตวรรษที่ 19 ยุคโรแมนติกกวี Wordsworth, Coleridge เชลลีย์ และ Keats

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมภาษาอังกฤษจะเห็นโดยทั่วไปเป็นจุดเริ่มต้นกับบทกวีมหากาพย์เบวูลฟ์ ซึ่งจากวันที่ระหว่าง 8 ถึงศตวรรษที่ 11 งานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในภาษาอังกฤษ ซึ่งประสบภาวะมหากาพย์แห่งชาติในอังกฤษ แม้จะเป็นฉากในสแกนดิเนเวีย สถานที่สำคัญต่อไป คือ งานของกวี เจฟฟรีย์ ชอเซอร์ ( C . พูด– 1400 ) , โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Canterbury Tales .แล้วในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยเฉพาะสาย 16 และศตวรรษที่ 17 ก่อน เอกการละครและบทกวีที่เขียนโดย วิลเลียม เชกสเปียร์ เบน จอนสัน จอห์นดอนน์ และอื่นๆ อีกมากมาย อีกกวียอดเยี่ยม จาก ต่อมาในศตวรรษที่ 17 คือ จอห์น มิลตัน ( 1608 ( 74 ) ผู้เขียนของบทกวีมหากาพย์ Paradise Lost ( 1667 ) สาย 17 และศตวรรษที่ 18 ต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเสียดสี ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบทกวีของจอห์นไดรเดน และ อเล็กซานเดอร์ โป๊ป และร้อยแก้วผลงานของโจนาธานสวิฟท์ ศตวรรษที่ 18 ก็เห็นนิยายอังกฤษครั้งแรกในผลงานของแดเนียล เดโฟ , ซามูเอล ริชาร์ดสัน และ เฮนรี่ฟิลดิ้ง ในขณะที่สาย 18 และต้นศตวรรษที่ 19 เป็นช่วงที่โรแมนติกกวีเวิดส์เวิร์ท , โคลริดจ์ เชลลี่ และ คีทส์