Who art thou, striving," etc. This

Who art thou, striving," etc. This story the Master, while dwelling at Jetavana, told concerning the great Renunciation. One day the Brethren sat in the Hall of Truth discussing the Tathāgata's great Renunciation. The Master came and found that this was their subject; so he said "This is not the first time that the Tathāgata performed the great Renunciation,—he performed it also formerly." And herewith he told a story of the past.

Once upon a time there was a king named Mahājanaka reigning in Mithilā in the kingdom of Videha. He had two sons, Ariṭṭhajanaka and Polajanaka; the elder he made viceroy and the younger commander-in-chief. Afterwards, when Mahājanaka died, Ariṭṭhajanaka, having become king, gave the viceroyalty to his brother. One day a slave went to the king and told him that the viceroy was desirous to kill him. The king, after repeatedly hearing the same story, became suspicious, and had Polajanaka thrown into chains and imprisoned with a guard in a certain house not far from the palace. The prince made a solemn asseveration, "If I am my brother's enemy, let not my chains be unloosed nor the door become opened; but otherwise, may my chains be unloosed and the door become opened," and thereupon [31] the chains broke into pieces and the door flew open. He went out and, going to a frontier village, took up his abode there, and the inhabitants, having recognised him, waited upon him; and the king was unable to have him arrested. In course of time he became master of the frontier district, and, having now a large following, he said to himself, "If I was not my brother's enemy before, I am indeed his enemy now," and he went to Mithilā with a large host, and encamped in the outskirts of the city. The inhabitants heard that Prince Polajanaka was come, and most of them joined him with their elephants and other riding animals, and the inhabitants of other towns also gathered with them. So he sent a message to his brother, "I was not your enemy before but I am indeed your enemy now; give the royal umbrella up to me or give battle." As the king went to give battle, he bade farewell to

p. 20

his principal queen. "Lady," he said, "victory and defeat in a battle cannot be foretold,—if any fatal accident befalls me, do you carefully preserve the child in your womb": so saying he departed; and the soldiers of Polajanaka ere long took his life in battle. The news of the king's death caused a universal confusion in the whole city. The queen, having learned that he was dead, quickly put her gold and choicest treasures into a basket and spread a cloth on the top and strewed some husked rice over that; and having put on some soiled clothes and disfigured her person, she set the basket on her head and went out at an unusual time of the day, and no one recognised her. She went out by the northern gate; but she did not know the way, as she had never gone anywhere before and was unable to fix the points of the compass; so since she had only heard that there was such a city as Kāḷacampā, she sat down and kept asking whether there were any people going to Kāḷacampā city. Now it was no common child in her womb, but it was the Great Being re-born, after he had accomplished the Perfections, and all Sakka's world shook with his majesty. Sakka considered what the cause could be, and he reflected that a being of great merit must have been conceived in her womb, and that he must go and see it; so he created a covered carriage and prepared a bed in it and stood at the door of the house where she was sitting, as if he were an old man driving the carriage, and he asked if any one wanted to go to Kāḷacampā. "I want to go there, father." [32] "Then mount up into this carriage, lady, and take your seat." "Father, I am far gone with child, and I cannot climb up; I will follow behind, but give me room for this my basket." "What are you talking about, mother? there is no one who knows how to drive a carriage like me; fear not, but climb up and sit down." By his divine power he caused the earth to rise as she was climbing up, and made it touch the hinder end of the carriage. She climbed up and lay down in the bed, and she knew that it must be a god. As soon as she lay down on the divine bed she fell asleep. Sakka at the end of thirty leagues came to a river, and he woke her, saying, "Mother, get down and bathe in the river; at the head of the bed there is a cloak, put it on; and in the carriage there is a cake to eat, eat it." She did so and lay down again and at evening time, when she reached Campā and saw the gate, the watch-tower and the walls, she asked what city it was. He replied, "Campā city, mother." "What sayest thou, father? Is it not sixty leagues from our city to Campā?" "It is so, mother, but I know the straight road." He then made her alight at the southern gate; "Mother, my village lies further on,—do you enter the city," so saying Sakka went on, and vanishing, departed to his own place.

The queen sat down in a certain

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เจ้า มุ่งมั่น, "เป็นต้น ปริญญาโท ในขณะที่ Jetavana ที่อยู่อาศัยเรื่องนี้บอกเกี่ยวกับรู้จักดี วันหนึ่งพี่นั่งในฮอลล์จริงคุยรู้จักดีของตถาคต ต้นมา และพบว่า นี้เรื่องของพวกเขา เขาตอบว่า "นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ว่า ตถาคตที่ทำรู้จักดี, — เขาดำเนินการเดิมยัง" และพร้อมกันนี้เขาเล่าเรื่องราวในอดีตครั้งถูกกษัตริย์ชื่อ Mahājanaka ครองราชย์ใน Mithilā ในราชอาณาจักร Videha เขามีบุตรชายสองคน Ariṭṭhajanaka และ Polajanaka พี่เขาทำอุปราชและยังคอยน้อง หลังจากนั้น เมื่อ Mahājanaka ตาย Ariṭṭhajanaka มีเป็น พระมหากษัตริย์ ให้เขตอุปราชพี่ชายของเขา วันหนึ่งเป็นทาสไปกษัตริย์ และบอกเขาว่า อุปราชต้องการฆ่าเขา กษัตริย์ จากเรื่องเดียวกัน การได้ยินซ้ำ ๆ กลายเป็นน่าสงสัย และ Polajanaka โยนลงไปในโซ่ และถูกจำคุก ด้วยยามในบ้านไม่ไกลจากพระราชวัง เจ้าชายผู้เคร่งขรึม asseveration "ถ้าฉันเป็นศัตรูของพี่ชายของฉัน ให้ได้กลุ่มของฉันได้ที่ unloosed หรือประตูกลายเป็นเปิด แต่อย่างอื่น โซ่ฉันอาจ unloosed และกลายเป็น เปิดประตู และ thereupon [31] โซ่แตกเป็นชิ้น และประตูบินเปิด เขาออกไป และ เอาไปจากหมู่บ้านชายแดน ค่าพำนักของเขามี และผู้อยู่อาศัย ไม่รู้ เขารอเขา และพระมหากษัตริย์ไม่สามารถถูกเขาจับ In course of เวลา เขาหลักเขตชายแดน และ มีตอนต่อไปนี้เป็นขนาดใหญ่ เขากล่าวว่า เพื่อตัวเอง "ถ้าไม่ถูกพี่ชายของฉันศัตรูก่อน ผมแท้ศัตรูของเขาตอนนี้ และเขาก็ไป Mithilā ด้วยขนาดใหญ่ และ encamped ในเขตชานเมืองของเมือง อาศัยอยู่ได้ยินว่า เจ้า Polajanaka ถูก มา และพวกเขาร่วมกับช้างและสัตว์อื่น ๆ ขี่ และชาวเมืองอื่น ๆ ยังรวมตัวกันกับพวกเขา เพื่อให้เขาส่งข้อความพี่ชายของเขา "ไม่ถูกศัตรูของคุณก่อน แต่ฉันจริง ๆ ศัตรูของคุณตอนนี้ ให้ร่มรอยัลถึงผม หรือให้ต่อสู้" เป็นพระมหากษัตริย์ไปให้รบ เขา bade อำลาหนา 20his principal queen. "Lady," he said, "victory and defeat in a battle cannot be foretold,—if any fatal accident befalls me, do you carefully preserve the child in your womb": so saying he departed; and the soldiers of Polajanaka ere long took his life in battle. The news of the king's death caused a universal confusion in the whole city. The queen, having learned that he was dead, quickly put her gold and choicest treasures into a basket and spread a cloth on the top and strewed some husked rice over that; and having put on some soiled clothes and disfigured her person, she set the basket on her head and went out at an unusual time of the day, and no one recognised her. She went out by the northern gate; but she did not know the way, as she had never gone anywhere before and was unable to fix the points of the compass; so since she had only heard that there was such a city as Kāḷacampā, she sat down and kept asking whether there were any people going to Kāḷacampā city. Now it was no common child in her womb, but it was the Great Being re-born, after he had accomplished the Perfections, and all Sakka's world shook with his majesty. Sakka considered what the cause could be, and he reflected that a being of great merit must have been conceived in her womb, and that he must go and see it; so he created a covered carriage and prepared a bed in it and stood at the door of the house where she was sitting, as if he were an old man driving the carriage, and he asked if any one wanted to go to Kāḷacampā. "I want to go there, father." [32] "Then mount up into this carriage, lady, and take your seat." "Father, I am far gone with child, and I cannot climb up; I will follow behind, but give me room for this my basket." "What are you talking about, mother? there is no one who knows how to drive a carriage like me; fear not, but climb up and sit down." By his divine power he caused the earth to rise as she was climbing up, and made it touch the hinder end of the carriage. She climbed up and lay down in the bed, and she knew that it must be a god. As soon as she lay down on the divine bed she fell asleep. Sakka at the end of thirty leagues came to a river, and he woke her, saying, "Mother, get down and bathe in the river; at the head of the bed there is a cloak, put it on; and in the carriage there is a cake to eat, eat it." She did so and lay down again and at evening time, when she reached Campā and saw the gate, the watch-tower and the walls, she asked what city it was. He replied, "Campā city, mother." "What sayest thou, father? Is it not sixty leagues from our city to Campā?" "It is so, mother, but I know the straight road." He then made her alight at the southern gate; "Mother, my village lies further on,—do you enter the city," so saying Sakka went on, and vanishing, departed to his own place.พระราชินีนั่งลงในบางอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหนึ่งเป็นทาสไปกษัตริย์และบอกเขาว่าอุปราชปรารถนาที่จะฆ่าเขา กษัตริย์ซ้ำหลังจากได้ยินเรื่องเดียวกันกลายเป็นที่น่าสงสัยและได้ Polajanaka โยนเข้าไปในโซ่ขังไว้กับยามในบ้านบางอย่างอยู่ไม่ไกลจากพระราชวัง เจ้าชายทำคำยืนยันเคร่งขรึม "ถ้าฉันเป็นศัตรูพี่ชายของฉันขออย่าให้เครือข่ายของฉันจะถูก unloosed มิได้ประตูกลายเป็นเปิด แต่มิฉะนั้นอาจโซ่ของฉันจะถูก unloosed และประตูที่กลายเป็นเปิด" และครั้นแล้ว [31] โซ่ยากจน เป็นชิ้นและประตูที่เปิดบิน เขาก็ออกไปและจะไปหมู่บ้านชายแดนเข้ามาพำนักที่เขามีและผู้อยู่อาศัยที่มีการได้รับการยอมรับให้เขารออยู่บนเขา; และพระมหากษัตริย์ก็ไม่สามารถดำเนินการจับกุมเขา ในหลักสูตรของเวลาที่เขากลายเป็นต้นแบบของอำเภอชายแดนและตอนนี้มีขนาดใหญ่ตามเขาพูดกับตัวเอง " ถ้าผมไม่ได้เป็นศัตรูพี่ชายของฉันก่อนที่ฉันแน่นอนศัตรูของเขาตอนนี้ "และเขาก็ไป Mithila กับพื้นที่ขนาดใหญ่และตั้งค่ายในเขตชานเมืองของเมือง. ที่อาศัยอยู่ได้ยินว่าเจ้าชาย Polajanaka มาและส่วนใหญ่ของพวกเขาเข้าร่วม . เขากับช้างและสัตว์ขี่อื่น ๆ และอาศัยอยู่ในเมืองอื่น ๆ ยังรวมตัวกันกับพวกเขาเพื่อให้เขาส่งข้อความไปยังพี่ชายของเขาว่า "ผมไม่ได้เป็นศัตรูของคุณมาก่อน แต่ผมแน่นอนศัตรูของคุณในขณะนี้ . ให้ร่มพระราชขึ้นอยู่กับผมหรือให้การสู้รบ "ในฐานะกษัตริย์เสด็จที่จะให้การต่อสู้ที่เขากล่าวคำอำลา P 20. พระราชินีหลักของเขา." เลดี้ "เขากล่าวว่า" ชัยชนะและความพ่ายแพ้ในการต่อสู้ไม่สามารถทำนาย - ถ้าเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงใด ๆ ประสบแก่ฉันทำคุณอย่างระมัดระวังรักษาเด็กที่อยู่ในครรภ์ของคุณ "ดังนั้นเขาบอกว่าเขาออกเดินทางไป และทหารของ Polajanaka ก่อนที่ยาวใช้ชีวิตในการสู้รบ ข่าวการตายของกษัตริย์ก่อให้เกิดความสับสนสากลในเมืองทั้งเมือง สมเด็จพระราชินีได้เรียนรู้ว่าเขาตายอย่างรวดเร็วใส่ทองและทรัพย์สมบัติ choicest ของเธอลงในตะกร้าและการแพร่กระจายผ้าด้านบนและโปรยข้าวข้าวกล้องบางกว่าที่มิ และมีการใส่เสื้อผ้าที่เปื้อนบางอย่างและคนพิการของเธอเธอตั้งตะกร้าบนศีรษะของเธอและเดินออกไปในเวลาที่ผิดปกติของวันและไม่มีใครได้รับการยอมรับของเธอ เธอเดินออกจากประตูทางตอนเหนือ; แต่เธอไม่เคยรู้วิธีการที่เธอไม่เคยหายไปที่ไหนมาก่อนและไม่สามารถที่จะแก้ไขจุดของเข็มทิศ; ดังนั้นตั้งแต่เธอมีเพียงได้ยินว่ามีเช่นเมืองที่เป็นKāḷacampāเธอนั่งลงและเก็บไว้ถามว่ามีคนใดจะไปเมืองKāḷacampā ตอนนี้มันก็ไม่มีเด็กที่พบบ่อยในครรภ์ของเธอ แต่มันก็มามากมายอีกครั้งเกิดหลังจากที่เขาได้ประสบความสำเร็จ Perfections และโลกทั้งหมดของ Sakka ส่ายกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว Sakka พิจารณาว่าสาเหตุอาจจะเป็นและเขาสะท้อนให้เห็นว่าเป็นบุญที่ดีต้องได้รับการปฏิสนธิในครรภ์ของเธอและว่าเขาจะต้องไปดูมัน ดังนั้นเขาจึงสร้างสายการบินที่ครอบคลุมและเตรียมเตียงในมันและยืนอยู่ที่ประตูบ้านที่เธอนั่งราวกับว่าเขาเป็นชายชราคนหนึ่งขับรถการขนส่งและเขาถามว่าถ้าคนใดคนหนึ่งอยากจะไปKāḷacampā "ผมอยากจะไปที่นั่นพ่อ." [32] "จากนั้นกำหนดขึ้นเป็นสายการบินนี้เลดี้และนั่งของคุณ." "พ่อผมไปไกลกับเด็กและผมก็ไม่สามารถปีนขึ้น. ฉันจะเป็นไปตามที่อยู่เบื้องหลัง แต่ให้ฉันนี้ห้องพักสำหรับตะกร้าของฉัน" ? "คุณมีอะไรพูดคุยเกี่ยวกับแม่ไม่มีใครที่รู้วิธีการขับรถการขนส่งอย่างผมกลัวไม่ แต่ปีนขึ้นไปและนั่งลง. "โดยอำนาจของพระเจ้าของเขาที่เขาได้ทำให้แผ่นดินที่จะเพิ่มขึ้นในขณะที่เธอกำลังปีนขึ้นและทำให้มันสัมผัสปลายขัดขวางการขนส่ง. เธอปีนขึ้นไปและล้มตัวลงนอนอยู่บนเตียงและเธอรู้ว่ามัน จะต้องเป็นพระเจ้าเร็วที่สุดเท่าที่เธอนอนลงบนเตียงของพระเจ้าเธอหลับ Sakka ในตอนท้ายของสามสิบลีกมาถึงแม่น้ำและเขาตื่นเธอว่า "แม่ได้ลงและอาบน้ำในแม่น้ำ..; ที่หัวเตียงมีเสื้อคลุมวางไว้บน; และอยู่ในรถมีเค้กที่จะกินกินมัน. "เธอทำเช่นนั้นและวางลงอีกครั้งและในเวลาช่วงเย็นเมื่อเธอมาถึง Campa และเห็นประตูที่หอนาฬิกาและผนังเธอถามสิ่งที่เมืองมันเป็น . เขาตอบว่า "เมือง Campa แม่." "อะไรแน่ท่านพ่อ? คือมันไม่ได้หกสิบไมล์จากเมืองของเราที่จะ Campa? "" มันเป็นเช่นนั้นแม่ แต่ฉันรู้ว่าถนนตรง