of the potential human health risks

of the potential human health risks from these chemical exposure.
Current non-cancer risk assessment methods are typically based
on the use of the target hazard quotient (THQ), a ratio between
the estimated dose of a contaminant and the reference dose below
which there will not be any appreciable risk (US EPA, 2000). If such
ratio exceeds unity, there may be concern for potential health effects.
An other approach for estimating exposure and risks by dietary
intake of toxic substances is the use of toxic equivalency
factors (TEFs) scheme and TEQ methodology. This approach assigns
relative toxicity values to structurally related chemicals in comparison
to a reference chemical. Using this latter procedure, human
exposure to PCBs via the consumption of seafood has been estimated
in several studies (Storelli et al., 2003a,b, 2007a; Judd et
al., 2004; Bocio and Domingo, 2005; Darnerud et al., 2006), while
few reports on the potential health risk assessment to dietary intake
of heavy metals based on target hazard quotient have been
found (Han et al., 1998, 2000; Chien et al., 2002; Zheng et al.,
2007). In response to this, the presence of heavy metals (Hg, Cd
and Pb), as well as ‘‘dioxin-like” PCBs and other relevant PCB congeners,
in fish and seafood has been evaluated in combination with
the health risk associated to their consumption, completing previous
studies carried out in the Mediterranean area (Storelli et al.,
2003a,b, 2006a,b, 2007a; Storelli and Marcotrigiano, 2004). The
differences in the toxic load among the species analyzed are also

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเสี่ยงสุขภาพของมนุษย์อาจเกิดขึ้นจากการสัมผัสสารเคมีเหล่านี้วิธีการประเมินความเสี่ยง-มะเร็งปัจจุบันโดยทั่วไปอยู่การใช้เป้าหมายอันตรายหาร (THQ), อัตราส่วนระหว่างปริมาณโดยประมาณของการสิ่งปลอมปนและปริมาณอ้างอิงด้านล่างซึ่งจะไม่เห็นความเสี่ยง (EPA, 2000) ถ้าบริษัทดังกล่าวอัตราส่วนเกินสามัคคี อาจมีความกังวลสำหรับกระทบทางสุขภาพวิธีการอื่น ๆ สำหรับการประมาณค่าแสงและความเสี่ยงโดยการบริโภคอาหารปริมาณของสารพิษคือ การใช้พิษแต่กระนั้นปัจจัย (TEFs) โครงร่างและวิธี TEQ วิธีการนี้กำหนดค่าความเป็นพิษที่สัมพันธ์เกี่ยวข้องโครงสร้างสารเคมีในการเปรียบเทียบเพื่อเป็นสารเคมีอ้างอิง ใช้ขั้นตอนนี้หลัง มนุษย์สัมผัสกับซีบีเอสผ่านการบริโภคของอาหารทะเลได้รับการประเมินในการศึกษาหลาย (Storelli et al. 2003a บี 2007a จัดด์ etal., 2004 Bocio และซันโตโดมิงโก 2005 Darnerud et al. 2006), ในขณะที่ไม่กี่รายงานการประเมินความเสี่ยงสุขภาพมีศักยภาพในการบริโภคอาหารของโลหะหนักตามเป้าหมายผลหารอันตรายได้พบ (Han et al. 1998, 2000 Chien et al. 2002 เจิ้ง et al.,2007) . ในการตอบสนองนี้ การปรากฏตัวของโลหะหนัก (Hg, Cdand Pb) เช่นเป็น ''ออกซินเช่น" PCBs และอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับ PCB congenersในปลาและอาหารทะเลได้รับการประเมินร่วมกับความเสี่ยงสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการบริโภค ดำเนินการก่อนหน้านี้การศึกษาดำเนินการในบริเวณเมดิเตอร์เรเนียน (Storelli et al.,2003a, 2006a บี บี 2007a Storelli และ Marcotrigiano, 2004) การยังมีความแตกต่างในการโหลดพิษระหว่างสายพันธุ์ที่วิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศักยภาพความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์จากการสัมผัสสารเคมีเหล่านี้.
วิธีการประเมินความเสี่ยงที่ไม่ใช่มะเร็งปัจจุบันเป็นไปตามปกติ
ในการใช้สิ่งที่อันตรายเป้าหมายเชาวน์ (ทีเอช) อัตราส่วนระหว่างการให้
ยาโดยประมาณของสารปนเปื้อนและปริมาณการอ้างอิงด้านล่าง
ซึ่งจะมี ไม่เห็นมีความเสี่ยงใด ๆ (US EPA, 2000) ถ้าเช่น
อัตราส่วนเกินความสามัคคีอาจจะมีความกังวลสำหรับผลกระทบต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้น.
วิธีการอื่น ๆ สำหรับการประเมินการสัมผัสและความเสี่ยงจากการบริโภคอาหารที่
ปริมาณของสารพิษคือการใช้สารพิษเทียบเท่า
ปัจจัย (TEFs) โครงการและวิธีการ TEQ วิธีการนี้จะกำหนด
ค่าความเป็นพิษเมื่อเทียบกับสารเคมีที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างในการเปรียบเทียบ
สารเคมีอ้างอิง โดยใช้ขั้นตอนหลังนี้มนุษย์
สัมผัสกับซีบีเอสผ่านการบริโภคอาหารทะเลได้รับการประเมิน
ในการศึกษาหลาย (Storelli, et al, 2003a, B, 2007A. จัดด์ et
al, 2004;. Bocio และโดมิงโก, 2005. Darnerud, et al, 2006) ในขณะที่
รายงานไม่กี่ในการประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพที่มีศักยภาพในการบริโภคอาหาร
ของโลหะหนักอยู่บนพื้นฐานของความเป็นอันตรายเป้าหมายเชาวน์ได้รับการ
ค้นพบ (Han et al, 1998, 2000. เชียน, et al., 2002;. เจิ้งเหอ, et al,
2007) . ในการตอบนี้การปรากฏตัวของโลหะหนัก (Hg, ซีดี
และ Pb) เช่นเดียวกับ '' ไดออกซินเหมือน "ซีบีเอสและ congeners PCB อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง
ในปลาและอาหารทะเลได้รับการประเมินร่วมกับ
ความเสี่ยงต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องของพวกเขา การบริโภคเสร็จก่อน
การศึกษาดำเนินการในพื้นที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (Storelli, et al.,
2003a, B, 2006a, B, 2007A; Storelli และ Marcotrigiano, 2004)
ความแตกต่างในการโหลดที่เป็นพิษในหมู่สายพันธุ์นี้ยังมีการวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศักยภาพของมนุษย์ความเสี่ยงต่อสุขภาพจากสารเคมีที่สัมผัสปัจจุบันองค์กรมักจะใช้วิธีการประเมินความเสี่ยงโรคมะเร็งในการใช้เป้าหมายระดับอันตราย ( THQ ) อัตราส่วนระหว่างประมาณการปริมาณของสิ่งปนเปื้อน และปริมาณรังสีอ้างอิงด้านล่างซึ่งจะไม่มีความเสี่ยงใด ๆที่รู้สึกได้ ( US EPA , 2000 ) ถ้าเป็นแบบนั้นอัตราส่วนเกินความสามัคคี อาจจะมีความกังวลกับผลกระทบต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นวิธีการอื่น ๆเพื่อประเมินความเสี่ยงและความเสี่ยง โดยอาหารการบริโภคของสารพิษ คือ ใช้ของเทียบเท่าเป็นพิษปัจจัย ( tefs ) รูปแบบและวิธีการ teq . วิธีการนี้ทำได้โดยความเป็นพิษของสารเคมีที่มีผลต่อค่าสัมพัทธ์ที่เกี่ยวข้องในการเปรียบเทียบเพื่อการอ้างอิงทางเคมี ใช้ขั้นตอนหลังนี้ มนุษย์แสง PCBs ผ่านการบริโภคอาหารทะเลได้ถูกประเมินในการศึกษาหลาย ( storelli et al . , 2003a , B , 2007a ; จัดด์และal . , 2004 ; และ bocio Domingo , 2005 ; darnerud et al . , 2006 ) ขณะที่รายงานไม่กี่ในการประเมินความเสี่ยงต่อสุขภาพ การบริโภคอาหารที่มีศักยภาพโลหะหนัก ตามเป้าหมายที่ได้รับ กับ อันตรายพบ ( Han et al . , 1998 , 2000 ; เจียน et al . , 2002 ; เจิ้ง et al . ,2007 ) ในการตอบสนองนี้ สถานะของโลหะหนัก ( Hg ซีดีและตะกั่ว ) เช่นเดียวกับ " "dioxin-like " PCBs และ congeners PCB ที่เกี่ยวข้องอื่น ๆในปลาและอาหารทะเลได้ถูกประเมินในการรวมกันกับสุขภาพความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคของพวกเขา เสร็จสิ้นก่อนการศึกษาทดลองในบริเวณทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ( storelli et al . ,2003a , B , 2006a , B , 2007a ; storelli และ marcotrigiano , 2004 ) ที่ความแตกต่างระหว่างชนิดที่เป็นพิษในโหลดข้อมูลยัง