A Matter of ConvenienceBy SilenceTh

A Matter of Convenience
By Silence
The clouds were nice today.
They rolled by lazily as he watched them with envious eyes. How he wished he could be a cloud. It must be great to not have to do anything but float around aimlessly day after day. He wouldn't have to worry about bothersome things like school or tests…
His attention was abruptly brought back to the matter at hand by a piece of chalk to the head.
"Have you heard anything I said, Shikamaru? If you keep falling asleep during the tests, you'll never graduate to become genin." For all the seriousness of his words, Asuma-sensei's tone was clearly that of mild exasperation rather than true anger. He'd long since given up trying to get through to the boy.
"Hai, hai." Shikamaru sighed and idly rubbed the spot on his head that was hit by the chalk, deciding that maybe he would pay attention during the next test after all. It was so bothersome to have to stay after school to be lectured.
From the corner of his bored gaze, he could see a blonde boy across the hall being reprimanded by one of the teachers. Uzumaki Naruto. He was probably caught doing one of his pranks, again. What a bothersome guy.
-
The clouds were nice today.
He had a good view of them from his seat-that was why he chose it. It also happened to be the one closest to the entrance.
"Are you going to eat that, Shikamaru?"
He turned his head to regard his new teammate, who happened to be eyeing his plate hungrily.
"Nah." He watched as the rather chubby genin thanked him cheerfully and proceeded to help himself to the plate's contents. In Shikamaru's opinion, it was too bothersome to fight over food. Besides, he wasn't even hungry. The only reason he was here in the first place was because Chouji and Ino wanted to celebrate passing Asuma-sensei's bothersome trial earlier today and becoming real genins. What a bothersome team. He'd rather be at home, playing go or shougi. Or better yet, sleeping. That was Shikamaru's idea of a celebration.
"Ramen! Ramen Ramen Ramen! Ohhh…what flavor should I get today? Miso! No, wait, beef! No no-shrimp! You're going to treat, right, Iruka-sensei? You promised!"
Shikamaru blinked slowly, his train of thought had been stopped short at the loud distraction.
"Yes, now calm down. You seem more excited about the ramen than about becoming a genin! You don't know how worried I was that Kakashi-sensei wouldn't pass you."
Shikamaru's eyes traveled lazily to the man settling down next to the bouncing Uzumaki Naruto, who was now drooling on the menu as he scanned it with glazed eyes. At his (ex)teacher's exasperated, and perhaps mildly amused, words, the blonde boy scoffed.
"Worried? I wasn't worried. There was no way Kakashi-sensei could fail someone as great as me. His test was a piece of cake. That bastard Sasuke had a lot of trouble though." With that, he jumped up on his seat, loudly claiming that he would "definitely kick that idiot's ass!" and "become Hokage and make everyone acknowledge his strength!"
"Naruto! Get down from there-ah, people are looking! Naruto!" came the distressed hiss of his companion.
Shikamaru looked away from the scene, regretting his decision to come to this stand to celebrate, simply because it was closest. He shook his head with a smirk. What a bothersome guy.
-
The clouds were nice today.
Their sluggish path across the sky matched perfectly the leisurely, unrushed atmosphere of the past few days. He was far from complaining.
He sat back in the chair and bit into his apple absently. He figured he should treasure the time while he could-he knew that soon enough, bothersome days would be coming with the arrival of the final round of the chuunin exam.
He sighed and cast a cursory glance at the sleeping boy on the hospital bed. He hadn't come with the intention of visiting the boy, not really. He was actually here for Chouji, after the bothersome idiot landed himself in the hospital from overeating. He'd even went through the trouble of bringing a fruit basket-all in vain, of course, considering the murderous gleam in the nurse's eyes at even the suggestion of giving Chouji solid foods. He'd left shortly afterward, deciding to spare his teammate the torment of being able to see the food, but not eat it.
He'd had full intentions of going straight home, but was distracted on his trek down the halls by a tuft of bright yellow hair peaking out from white covers. He wasn't a naturally curious person-not when it meant he had to go out of his way to sate such a curiosity, but it would save him the hassle of carrying the fruit basket all the way home. With that reasoning in mind, he'd entered and helped himself to the chair by the bed.
It had been a few hours since then (he hadn't bothered to count how many), and the patient still showed no signs of waking up.
It was unnerving, he decided, as he focused his eyes on the boy once more. It was unnerving to see such a bothersome character as Uzumaki Naruto be so quiet and still. Some might say he was a lot calmer in sleep, and that would probably be true. But he was also a lot plainer, too, he observed. The silently slumbering patient in the bed was hardly recognizable to the loud, prideful Naruto who somehow always managed to capture the attention of those around him, whether he tried to or not (though, truthfully, there was hardly a time when he did not).
He frowned at the direction his thoughts were taking and sighed again. It seemed that even in sleep, Naruto was bothersome.
A glance out the window told him it was getting dark and he should be heading home. He left the basket because, well, that was his reason for visiting Naruto in the first place, wasn't? So he wouldn't have to bring it home? (And if Naruto happened to wake up to find it, then, well, it would just be a coincidence that he would have something to eat.)
He wasn't quite sure why he came back the next day, however—nor the day after that. Perhaps the image of a silent, unmoving Naruto had unsettled him more than he thought. Whatever the reason, he found himself sitting in the same chair two days later, watching the sky and waiting…Waiting for what?, he wondered idly.
"Nn?…Shikamaru…?"
The shock of blue eyes against the stark whiteness of the rest of the room brought a relief to the tension Shikamaru hadn't noticed he'd developed in his shoulders.
"Hey...Finally awake…"
"Where…am I…?" Naruto croaked. Shikamaru sighed and went to the table to get the other boy some water. How bothersome.
"Hospital. You've been asleep for three days." He handed Naruto the glass with a frown, hoping that the other ninja hadn't noticed his slip that implied he'd been waiting here for those three days. Shikamaru couldn't very well explain his actions if he didn't understand them himself.
"Why am I here with you?" Naruto asked suspiciously. And added as an afterthought, "And where's the pervert sennin?"
Shikamaru blinked. Pervert sennin? Who was this idiot babbling about? "Hah? How would I know?" He paused before answering the other question. Why did he feel as if he'd been caught doing something he shouldn't be? It had all been a matter of convenience, after all-visiting Naruto.
"Well, it sucks but, I came to see Chouji," he explained quickly. "And you were sleeping here, so…"
Naruto's eyes widened with surprise. "Huh? His injuries were that serious?"
He had to suppress a grin at the thought of his idiot teammate. "Don't get confused. Chouji ate so much meat after his fight that he injured his stomach…"
"That's just like him!" Naruto broke into a laugh-a welcome relief from his unmoving state of only a few minutes prior, in Shikamaru's opinion.
"Heh." He smirked as he looked down at the patient. "Well you two aren't the type to have girls come visit you, so…" His lazily shifting gaze landed absently on the fruit basket on the table.
"Oh yeah. It's stupid but I brought Chouji a fruit basket. But the doc says no, so I thought we could eat it."
"Oh! Really?"
No, Shikamaru decided with a smirk as he observed Naruto's whole countenance brighten at the mention of food. No, there was no way the sleeping boy from before could be the same person as the bouncing ball of energy in front of him.
"You're a pretty nice guy." Naruto's wild grin had softened into a grateful smile, and Shikamaru had to look away before he didsomething…Did what?, he wondered offhandedly.
"You idiot! It's just because it would be a waste if it spoiled!" he justified, looking anywhere but at the boy in front of him. Why did he suddenly feel so uncomfortable?
Naruto gave no reply, which made Shikamaru refocus his attention on him after a while. Naruto's mischievous smirk was a worrying sight. "What?"
The boy snickered evilly and declared (as if he'd just come up with the greatest idea ever), "We should eat it in front of Chouji!"
Shikamaru sighed again and raked a hand through his hair. What a hassle. "You're tiring me out…" And it was the truth. He was beginning to regret coming here in the first place.
"Come on! Come on!" Naruto threw the covers off himself excitedly and scrambled out of bed at the prospect of another prank.
…And proceeded to fall over on shaky legs.
"Oi oi! Take it easy!"
Not that Naruto paid any heed, so great was his excitement.
And so, they left the room to head over to Chouji's, and if Naruto had to lean on Shikamaru once or twice because of unstable feet, and if Shikamaru had to keep a (barely there, mind you) steadying hand on Naruto's shoulder for a little while at the beginning…well, they had no witness except for unaccusing white walls.
What a bothersome guy.
-
The clouds were nice today.
If he closed his eyes, he could almost imagine that the events of the past few years hadn't happened-that they were still genin, training with their teams, or students, sleeping through their lessons at the academy. Things had been so uncomplicated, so much less bothersome.
"Oi! Shikamaru! It's your turn! Are you ignoring me? Come on! You were the one who wanted to play

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องของความสะดวกสบายเงียบเมฆได้ดีวันนี้พวกเขาสะสมโดยมูมเป็นเขาดู ด้วยสายตาอิจฉา ว่าเขาปรารถนาเขาอาจจะเป็นเมฆ มันต้องดีไม่ต้องทำอะไร แต่รอบลอยพเนจรตลอดวัน เขาจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่ง bothersome เช่นโรงเรียนหรือทดสอบ...สนใจทันทีปรารถนากลับเรื่องที่ โดยชิ้นส่วนของชอล์กที่ศีรษะ"คุณเคยได้ยินอะไรผมพูด Shikamaru ถ้าคุณให้หลับในระหว่างการทดสอบ คุณจะไม่เคยศึกษาเป็น genin " สำหรับทั้งหมดที่ความรุนแรงของคำพูดของเขา Asuma อาจารย์เสียงได้อย่างชัดเจนของ exasperation อ่อนแทนที่เป็นความจริง เขาจะมีความยาวตั้งแต่ขึ้นพยายามไปถึงเด็ก"ไฮ ไฮ" Shikamaru ถอนหายใจ และเปล่า ๆ rubbed จุดบนศีรษะของเขาถูกตี โดยชอล์ก ตัดสินใจที่บางทีเขาจะให้ความสนใจในระหว่างการทดสอบต่อไปจากนั้น Bothersome ดังนั้นเพื่อให้โรงเรียนสามารถ lectured ได้จากมุมของสายตาเบื่อของเขา เขาได้เห็นเด็กสีบลอนด์ในฮอลล์ถูก reprimanded โดยครู นารูโตะของ Uzumaki นอกจากนี้เขาคงถูกจับทำเขา pranks หนึ่งอีกครั้ง อะไร bothersome ผู้ชาย-เมฆได้ดีวันนี้เขามีของเหล่านั้นจากพระที่นั่ง-ที่เป็นเหตุผลที่เขาเลือก มันยังเกิดขึ้นให้ใกล้เคียงกับทางเข้า"คุณไปกินที่ Shikamaru ? "เขาเปิดศีรษะถือเขาใหม่เพื่อนร่วมทีม ที่เกิดขึ้นกับจะ eyeing จานของเขา hungrily"ไม่" เขาดูเป็น genin ค่อนข้างท้วมขอบคุณเขา cheerfully และครอบครัวเพื่อช่วยตัวเองกับเนื้อหาของแผ่น ในความคิดของ Shikamaru มันเป็น bothersome เกินไปที่จะต่อสู้มากกว่าอาหาร นอกจาก เขาไม่ได้หิว เหตุผลเดียวที่เขาได้ที่นี่แรกได้เนื่องจาก Chouji และไออยากฉลองผ่าน Asuma อาจารย์ bothersome ทดลองก่อนหน้านี้วันนี้และกลายเป็น genins จริง อะไร bothersome ทีมกัน เขาค่อนข้างจะบ้าน เล่นไปหรือ shougi หรือดีกว่ายัง นอน ที่เป็นความคิดของ Shikamaru จัดงานฉลอง"ราเมง ราเมนราเมน Ramen โอ้...รสชาติใดควรได้รับวันนี้หรือไม่ มิโซะ ไม่ รอ เนื้อ ไม่มีกุ้ง คุณจะรักษา ขวา Iruka อาจารย์ คุณสัญญา"Shikamaru คันนั้นกะพริบช้า รถไฟความคิดมีการหยุดสั้น ๆ ที่เพลิดเพลินไปกับเสียง"ใช่ ตอนนี้ สงบลง คุณดูเหมือนราเม็งมากกว่าเกี่ยวกับการเป็น genin ที่ตื่นเต้น คุณอย่ากังวลว่าผมที่อาจารย์คาคาชิจะไม่ผ่านคุณ"ตาของ Shikamaru มูมเดินเพื่อคนที่ตกตะกอนลงอยู่ใหญ่ Uzumaki นารูโตะ ที่มีตอนนี้น้ำลายไหลอยู่เขาสแกน ด้วยตาเคลือบ ที่ของเขา (อดีต) คำ exasperated และเพลิด เพลินบางที mildly ครู เด็กสีบลอนด์ scoffed"ห่วง ฉันไม่ได้กังวล มีวิธีที่อาจารย์คาคาชิสามารถล้มคนดีว่าเป็นฉัน ตัวทดสอบของเขาได้ ลูกครึ่งที่คุณมีปัญหาว่า" พร้อมที่ เขาไปขึ้นบนพระที่นั่ง ดังอ้างว่า เขาจะ "แน่นอน เตะตูดว่า idiot " และ "เป็น Hokage และทำให้ทุกคนยอมรับความแรงของเขา""Naruto! Get down from there-ah, people are looking! Naruto!" came the distressed hiss of his companion.Shikamaru looked away from the scene, regretting his decision to come to this stand to celebrate, simply because it was closest. He shook his head with a smirk. What a bothersome guy.-The clouds were nice today.Their sluggish path across the sky matched perfectly the leisurely, unrushed atmosphere of the past few days. He was far from complaining.He sat back in the chair and bit into his apple absently. He figured he should treasure the time while he could-he knew that soon enough, bothersome days would be coming with the arrival of the final round of the chuunin exam.He sighed and cast a cursory glance at the sleeping boy on the hospital bed. He hadn't come with the intention of visiting the boy, not really. He was actually here for Chouji, after the bothersome idiot landed himself in the hospital from overeating. He'd even went through the trouble of bringing a fruit basket-all in vain, of course, considering the murderous gleam in the nurse's eyes at even the suggestion of giving Chouji solid foods. He'd left shortly afterward, deciding to spare his teammate the torment of being able to see the food, but not eat it.เขาเคยมีความตั้งใจเต็มไปบ้านตรง แต่ไม่ต้องคอยกังวลบนเขาเดินป่าลงห้องโถง โดยปุยของผมสีเหลืองสดใสจุดออกจากหน้ากากสีขาว เขาไม่ได้อยากรู้อยากเห็นตามธรรมชาติคนไม่เมื่อหมายความว่า เขาต้องไปจากเขาให้ sate ความอยากรู้ แต่มันจะประหยัดเขาแบกตะกร้าผลไม้ทุกแบบบ้าน ด้วยเหตุผลที่ในจิตใจ เขามีใส่ และช่วยเหลือตัวเองกับเก้าอี้ โดยนอนมันได้ตั้งแต่กี่ชั่วโมง แล้ว (เขาไม่ได้ bothered เพื่อนับจำนวน), และผู้ป่วยยัง พบว่าไม่มีร่องรอยของการตื่นขึ้นมาได้ทำให้ตกใจ ตัดสินใจ เขาเป็นเขาเน้นตาเด็กอีกครั้ง ก็ทำให้ตกใจเห็นเช่น bothersome อักขระเป็น Uzumaki นารูโตะจึงเงียบ และนิ่ง บางคนอาจพูดว่า เขาจอมมากในการนอนหลับ และที่อาจจะเป็นจริง แต่เขาเป็น plainer มาก เกินไป เขาสังเกต ผู้ป่วยในนอนเงียบ ๆ slumbering แทบไม่รู้จักการเสียงดัง ด้วยนารูโตะที่อย่างใด เสมอได้จับความสนใจของคนรอบข้างเขา ว่าเขาพยายามที่จะ หรือไม่ (แม้ว่า ดี ๆ มีแทบเป็นเวลาเมื่อเขาไม่ได้)เขา frowned ที่ทิศทางความคิดของเขาถูกถ่าย และถอนหายใจอีกครั้ง ดูเหมือนว่า แม้แต่ในการนอนหลับ นารูโตะถูก bothersomeรวดเร็วขึ้นบอกเขาได้รับความมืด และเขาควรจะมุ่งหน้าแรก เขาทิ้งตะกร้าเนื่องจาก ดี ที่มีเหตุผลของเขาในนารูโตะแรก ไม่ได้หรือไม่ ดังนั้น เขาจะไม่ได้นำบ้าน (และถ้านารูโตะเกิดปลุกถึงหา แล้ว ดี มันจะเป็นเรื่องบังเอิญที่เขาจะมีให้กินเพียงครั้ง)ไม่แน่ใจว่าทำไมเขากลับมาในวันถัดไป อย่างไรก็ตาม — วันหลังจากนั้นไม่ บางทีภาพของนารูโตะเงียบ unmoving มี unsettled เขามากกว่าว่าเขาคิดว่า ด้วยเหตุผลใด เขาพบตัวเองนั่งเก้าอี้เดียวกันสองวันต่อมา ดูท้องฟ้า และรอ... รออะไร?, เขาสงสัยว่า เปล่า ๆ" Nn ?... Shikamaru..."กระแทกของตาสีฟ้ากับขาวสิ้นเชิงของห้องนำที่บรรเทาความตึงเครียด Shikamaru ไม่ได้สังเกตเห็นเขาได้พัฒนาขึ้นในไหล่ของเขา"เฮ้... สุดท้าย ตื่น...""...ฉัน.. ? " นารูโตะ croaked Shikamaru ถอนหายใจ และไปตารางเด็กได้รับน้ำ วิธี bothersome"โรงพยาบาล คุณเคยหลับสามวัน" เขามอบนารูโตะกระจกกับหน้างอ หวังว่า นินจาอื่น ๆ ไม่ได้สังเกตเห็นใบของเขาที่นัยเขามารอที่นี่วันที่สาม Shikamaru ดีไม่สามารถอธิบายการกระทำของเขาถ้าเขาไม่เข้าใจตัวเอง"ทำไมฉันที่นี่กับคุณ" นารูโตะขอพิรุธ และเพิ่มเป็นเป็นไท, " และ sennin บิดเบือนหรือไม่? "Shikamaru คันนั้นกะพริบ Pervert sennin ที่มีคนบ้านี้ babbling เกี่ยวกับ "ไร จะฉันรู้ได้อย่างไร" เขาหยุดชั่วคราวก่อนที่จะตอบคำถาม ทำไมไม่ได้เขารู้สึกว่าเขาได้รับการติดทำอะไรเขาไม่ควร มันทั้งหมดได้เป็นเรื่องของความสะดวกสบาย หลังจากนารูโตะทุกชม"ดี มันครับ แต่ ฉันมาเพื่อดู Chouji เขาอธิบายอย่างรวดเร็ว " และคุณได้นอนที่นี่ ให้... "Naruto's eyes widened with surprise. "Huh? His injuries were that serious?"
He had to suppress a grin at the thought of his idiot teammate. "Don't get confused. Chouji ate so much meat after his fight that he injured his stomach…"
"That's just like him!" Naruto broke into a laugh-a welcome relief from his unmoving state of only a few minutes prior, in Shikamaru's opinion.
"Heh." He smirked as he looked down at the patient. "Well you two aren't the type to have girls come visit you, so…" His lazily shifting gaze landed absently on the fruit basket on the table.
"Oh yeah. It's stupid but I brought Chouji a fruit basket. But the doc says no, so I thought we could eat it."
"Oh! Really?"
No, Shikamaru decided with a smirk as he observed Naruto's whole countenance brighten at the mention of food. No, there was no way the sleeping boy from before could be the same person as the bouncing ball of energy in front of him.
"You're a pretty nice guy." Naruto's wild grin had softened into a grateful smile, and Shikamaru had to look away before he didsomething…Did what?, he wondered offhandedly.
"You idiot! It's just because it would be a waste if it spoiled!" he justified, looking anywhere but at the boy in front of him. Why did he suddenly feel so uncomfortable?
Naruto gave no reply, which made Shikamaru refocus his attention on him after a while. Naruto's mischievous smirk was a worrying sight. "What?"
The boy snickered evilly and declared (as if he'd just come up with the greatest idea ever), "We should eat it in front of Chouji!"
Shikamaru sighed again and raked a hand through his hair. What a hassle. "You're tiring me out…" And it was the truth. He was beginning to regret coming here in the first place.
"Come on! Come on!" Naruto threw the covers off himself excitedly and scrambled out of bed at the prospect of another prank.
…And proceeded to fall over on shaky legs.
"Oi oi! Take it easy!"
Not that Naruto paid any heed, so great was his excitement.
And so, they left the room to head over to Chouji's, and if Naruto had to lean on Shikamaru once or twice because of unstable feet, and if Shikamaru had to keep a (barely there, mind you) steadying hand on Naruto's shoulder for a little while at the beginning…well, they had no witness except for unaccusing white walls.
What a bothersome guy.
-
The clouds were nice today.
If he closed his eyes, he could almost imagine that the events of the past few years hadn't happened-that they were still genin, training with their teams, or students, sleeping through their lessons at the academy. Things had been so uncomplicated, so much less bothersome.
"Oi! Shikamaru! It's your turn! Are you ignoring me? Come on! You were the one who wanted to play

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องของความสะดวกสบายโดยเงียบเมฆมีความสุขในวันนี้. พวกเขารีดโดยซมขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาด้วยตาอิจฉา วิธีการที่เขาอยากให้เขาอาจจะเมฆ มันจะต้องเป็นที่ดีที่จะไม่ต้องทำอะไร แต่ลอยไปลอยคว้างวันหลังจากวัน เขาจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่น่ารำคาญเช่นโรงเรียนหรือ ... การทดสอบความสนใจของเขาถูกนำตัวกลับไปทันทีว่าที่มือโดยชิ้นส่วนของชอล์กที่ศีรษะ. "คุณเคยได้ยินอะไรที่ฉันกล่าวว่าชิกามารุหรือไม่ถ้าคุณให้นอนหลับ ในระหว่างการทดสอบที่คุณจะไม่มีวันจบการศึกษาจะกลายเป็น genin. " สำหรับทุกความรุนแรงของคำพูดของเขาเสียง Asuma อาจารย์เป็นอย่างชัดเจนว่าการโกรธเคืองรุนแรงมากกว่าความโกรธที่แท้จริง เขาต้องการความยาวตั้งแต่เลิกพยายามที่จะผ่านไปยังเด็ก. "ไห่ไห่." ถอนหายใจชิกามารุและลูบอย่างเกียจคร้านจุดบนศีรษะของเขาที่ถูกตีด้วยชอล์กตัดสินใจว่าบางทีเขาจะให้ความสนใจในระหว่างการทดสอบต่อไปหลังจากทั้งหมด มันจึงน่ารำคาญที่จะต้องอยู่หลังเลิกเรียนที่จะสอน. จากมุมของสายตาเบื่อของเขาที่เขาจะได้เห็นเด็กผู้ชายสีบลอนด์ข้ามห้องโถงถูกตำหนิโดยหนึ่งของครู Uzumaki นารูโตะ เขาอาจจะถูกจับได้ว่าทำอย่างใดอย่างหนึ่งของการเล่นแผลง ๆ ของเขาอีกครั้ง สิ่งที่เป็นผู้ชายที่น่ารำคาญ. -. เมฆมีความสุขในวันนี้เขามีมุมมองที่ดีของพวกเขาจากที่นั่งที่ของเขาคือเหตุผลที่เขาเลือกมัน นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นจะเป็นคนที่ใกล้ชิดกับทางเข้า. "คุณกำลังจะไปกินที่ชิกามารุ?" เขาหันหัวของเขาที่จะเชื่อว่าเพื่อนร่วมทีมใหม่ของเขาที่เกิดขึ้นจะ eyeing จานของเขาอย่างกระหาย. "Nah." เขาดูเป็น genin อ้วนค่อนข้างขอบคุณเขาอย่างมีความสุขและดำเนินการเพื่อช่วยให้ตัวเองกับเนื้อหาของแผ่น ในความคิดของชิกามารุก็เป็นที่น่ารำคาญมากเกินไปที่จะต่อสู้มากกว่าอาหาร นอกจากนี้เขาก็ไม่ได้หิว เหตุผลเดียวที่เขาอยู่ที่นี่ในสถานที่แรกเป็นเพราะ Chouji Ino และต้องการที่จะเฉลิมฉลองผ่านการทดลองที่น่ารำคาญ Asuma อาจารย์ก่อนหน้านี้ในวันนี้และกลายเป็น genins จริง สิ่งที่ทีมงานที่น่ารำคาญ เขาควรจะอยู่ที่บ้านหรือไปเล่น Shougi หรือดีกว่ายังนอนหลับอยู่ นั่นเป็นความคิดของชิกามารุของการเฉลิมฉลอง. "ราเมน! ราเมนราเมนราเมน! Ohhh ... สิ่งที่รสชาติฉันควรจะได้รับในวันนี้มิโซะ! ไม่รอเนื้อ! ไม่มีไม่มีกุ้งคุณกำลังจะไปรักษาที่ถูกต้อง Iruka อาจารย์? คุณสัญญา! "ชิกามารุกระพริบตาอย่างช้าๆรถไฟของความคิดของเขาได้รับการหยุดสั้นๆ ที่ทำให้ไขว้เขวดัง." ใช่ตอนนี้สงบลง. คุณดูเหมือนตื่นเต้นเกี่ยวกับราเม็งกว่าเกี่ยวกับการเป็น genin คุณไม่ทราบว่าผมเป็นห่วง คาคาชิว่าอาจารย์จะไม่ผ่านคุณ. "ตาชิกามารุเดินทางอย่างเฉื่อยชากับคนนั่งลงถัดจากกำยำUzumaki นารูโตะที่ตอนนี้น้ำลายบนเมนูในขณะที่เขาสแกนด้วยตาเคลือบ ที่เขา (อดีต) ของครูโกรธและอาจขบขันอย่างอ่อนโยนคำเด็กชายสีบลอนด์เย้ยหยัน. "กังวลหรือไม่ฉันไม่กังวล. ไม่มีทางที่คาคาชิอาจารย์อาจล้มเหลวคนที่เป็นใหญ่เป็นฉันไม่ได้. การทดสอบของเขาคือชิ้นส่วนของ เค้ก. ที่ไอ้ซาสึเกะมีปัญหามากว่า. " กับที่เขากระโดดขึ้นไปบนที่นั่งของเขาเสียงดังอ้างว่าเขาจะ "แน่นอนเตะตูดของคนบ้าที่!" และ "กลายเป็น Hokage และทำให้ทุกคนได้รับทราบความแข็งแรงของเขา!" "นารูโตะ! รับลงจากที่นั่น-ah, คนกำลังมองหา! นารูโตะ!" มาฟ่อทุกข์ของเพื่อนของเขา. ชิกามารุมองออกไปจากที่เกิดเหตุเสียใจการตัดสินใจของเขาที่จะมาถึงขาตั้งนี้เพื่อเฉลิมฉลองเพียงเพราะมันเป็นที่ใกล้เคียงที่สุด เขาส่ายหัวของเขาด้วยรอยยิ้ม สิ่งที่เป็นผู้ชายที่น่ารำคาญ. -. เมฆมีความสุขในวันนี้เส้นทางของพวกเขาที่ซบเซาทั่วท้องฟ้าจับคู่อย่างสมบูรณ์แบบสบายบรรยากาศunrushed ไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาก็ยังห่างไกลจากบ่น. เขานั่งในเก้าอี้และบิตของเขาเข้าไปในแอปเปิ้ล์อย่างเลื่อนลอย เขาคิดว่าเขาควรสมบัติเวลาในขณะที่เขาจะได้รู้ว่าเขาว่าเร็ว ๆ นี้พอวันที่น่ารำคาญจะมาพร้อมกับการมาถึงของรอบสุดท้ายของการสอบ chuunin ได้. เขาถอนหายใจและโยนภาพรวมคร่าวๆที่เด็กนอนหลับอยู่บนเตียงโรงพยาบาล เขาไม่ได้มาด้วยความตั้งใจของการเยี่ยมชมเด็กที่ไม่ได้จริงๆ เขาเป็นจริงที่นี่สำหรับ Chouji หลังจากที่งี่เง่าน่ารำคาญเป็นเจ้าของที่ดินตัวเองอยู่ในโรงพยาบาลจากการกินมากเกินไป เขาต้องการแม้ผ่านไปปัญหาของการนำตะกร้าผลไม้ทั้งหมดในไร้สาระของหลักสูตรพิจารณาประกายฆาตกรรมในสายตาของพยาบาลที่แม้ข้อเสนอแนะของการให้อาหารที่เป็นของแข็ง Chouji เขาต้องการที่เหลือหลังจากนั้นไม่นานในการตัดสินใจที่จะสำรองทีมทรมานของความสามารถในการมองเห็นอาหาร แต่ไม่ได้กินมัน. เขาต้องการมีความตั้งใจที่เต็มไปด้วยจะตรงบ้าน แต่ถูกดึงความสนใจในช่วงระยะการเดินทางของเขาลงห้องโถงโดยกระจุก ผมสีเหลืองสดใสจุดจากปกสีขาว เขาไม่ได้เป็นคนที่ไม่อยากรู้อยากเห็นตามธรรมชาติเมื่อมันหมายความว่าเขาจะต้องออกไปจากทางของเขาที่จะพึงพอใจเช่นอยากรู้อยากเห็น แต่มันจะช่วยเขายุ่งยากของการแบกตะกร้าผลไม้ทุกทางบ้าน ด้วยเหตุผลในใจว่าเขาจะเข้ามาและช่วยตัวเองให้เก้าอี้เตียง. จะได้รับไม่กี่ชั่วโมงตั้งแต่นั้น (เขาไม่ได้ใส่ใจที่จะนับจำนวน) และผู้ป่วยยังคงมีสัญญาณของการตื่นขึ้นมาไม่มี . มันก็ตกใจเขาตัดสินใจในขณะที่เขามุ่งเน้นไปที่ดวงตาของเขาเกี่ยวกับเด็กอีกครั้ง มันก็ตกใจที่จะเห็นเช่นตัวละครที่น่ารำคาญเป็น Uzumaki นารูโตะเป็นที่เงียบสงบมากและยังคง บางคนอาจจะบอกว่าเขาเป็นจำนวนมากในการนอนหลับสงบและนั่นอาจจะเป็นความจริง แต่เขาก็ยังชัดมากเกินไปเขาสังเกตเห็น ผู้ป่วยเงียบหลับใหลอยู่บนเตียงแทบจะไม่เป็นที่รู้จักไปดังทรนารูโตะที่จัดการอย่างใดเสมอที่จะดึงดูดความสนใจของคนรอบข้างเขาไม่ว่าเขาพยายามที่จะหรือไม่ (แต่ตามความเป็นจริงมีแทบจะเป็นช่วงเวลาที่เขาไม่ได้) . เขาขมวดคิ้วที่ทิศทางความคิดของเขากำลังและถอนหายใจอีกครั้ง มันดูเหมือนว่าแม้ในการนอนหลับนารูโตะเป็นที่น่ารำคาญ. ได้อย่างรวดเร็วออกไปนอกหน้าต่างบอกเขาว่ามันได้รับมืดและเขาควรจะมุ่งหน้ากลับบ้าน เขาออกจากตะกร้าเพราะดีว่าเป็นเหตุผลของเขาสำหรับการเยี่ยมชมนารูโตะในสถานที่แรกไม่ได้? ดังนั้นเขาจะได้ไม่ต้องนำมาไว้ที่บ้าน? (นารูโตะและถ้าเกิดขึ้นที่จะตื่นขึ้นมาก็พบมันแล้วดีก็จะเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่เขาจะมีบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน.) เขาก็ไม่แน่ใจว่าทำไมเขากลับมาในวันรุ่งขึ้น แต่-หรือวัน หลังจากนั้น. บางทีอาจจะเป็นภาพของเงียบ unmoving นารูโตะได้ค้างเติ่งเขามากกว่าที่เขาคิดว่า ไม่ว่าเหตุผลที่เขาพบว่าตัวเองนั่งอยู่บนเก้าอี้เหมือนกันสองวันต่อมาดูท้องฟ้าและรอ ... รอให้สิ่งที่เขาสงสัย ?, อย่างเกียจคร้าน. "Nn ... ชิกามารุ ... ?" ช็อตของตาสีฟ้ากับสีขาวโดยสิ้นเชิงของที่ ส่วนที่เหลือของห้องนำเพื่อบรรเทาความตึงเครียดชิกามารุไม่ได้สังเกตเห็นเขาต้องการการพัฒนาในไหล่ของเขา. "เฮ้ ... ตื่นในที่สุด ... " "ที่ไหน ... ฉัน ... ?" นารูโตะ croaked ถอนหายใจชิกามารุและเดินไปที่โต๊ะเพื่อให้ได้เด็กอื่น ๆ ที่น้ำบางส่วน วิธีที่น่ารำคาญ. "โรงพยาบาล. คุณได้รับการนอนหลับเป็นเวลาสามวัน." เขาส่งนารูโตะแก้วกับขมวดหวังว่านินจาอื่น ๆ ไม่ได้สังเกตเห็นใบของเขาว่าโดยนัยเขาต้องการได้รับการรอคอยที่นี่สำหรับผู้ที่สามวัน ชิกามารุไม่สามารถเป็นอย่างดีอธิบายการกระทำของเขาถ้าเขาไม่เข้าใจตัวเองพวกเขา. "ทำไมฉันที่นี่กับคุณ?" นารูโตะถามพิรุธ และเพิ่มเป็นภายหลัง "และที่เป็น sennin ในทางที่ผิดหรือไม่" ชิกามารุกระพริบตา sennin ในทางที่ผิด? ใครคือคนบ้าพูดพล่ามเกี่ยวกับเรื่องนี้? "ฮะ? ฉันจะรู้หรือไม่" เขาหยุดชั่วคราวก่อนที่จะตอบคำถามอื่น ๆ ทำไมเขาไม่รู้สึกว่าเขาต้องการได้รับการจับทำสิ่งที่เขาไม่ควรจะเป็นอย่างไร มันได้รับทั้งหมดเรื่องของความสะดวกหลังจากทั้งหมดไปเยือนนารูโตะ. "ดีมัน sucks แต่ฉันมาเพื่อดู Chouji" เขาอธิบายได้อย่างรวดเร็ว "และคุณกำลังนอนหลับอยู่ที่นี่ดังนั้น ... " ตานารูโตะกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ "หือ? บาดเจ็บของเขาเป็นที่ร้ายแรง?" เขามีการปราบปรามรอยยิ้มที่คิดว่าเพื่อนร่วมทีมของเขางี่เง่า "ไม่ได้รับสับสน. Chouji กินเนื้อสัตว์มากหลังจากการต่อสู้ของเขาที่เขาได้รับบาดเจ็บที่ท้องของเขา ... " "นั่นคือเช่นเดียวกับเขา!" นารูโตะบุกเข้าไปหัวเราะบรรเทาต้อนรับจากรัฐ unmoving ของเขาเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่ในความคิดของชิกามารุ. "หึ." เขา smirked ในขณะที่เขามองลงไปที่ผู้ป่วย "ดีที่คุณทั้งสองจะไม่ได้เป็นประเภทที่จะมีสาว ๆ มาเยี่ยมคุณจึง ... " สายตาขยับอย่างเฉื่อยชาของเขาเป็นเจ้าของที่ดิน์อย่างเลื่อนลอยในตะกร้าผลไม้บนโต๊ะ. "Oh yeah. มันโง่ แต่ผมนำ Chouji ตะกร้าผลไม้. แต่หมอ บอกว่าไม่มีดังนั้นฉันคิดว่าเราจะกินมัน. "" โอ้! จริงเหรอ? "ไม่ชิกามารุตัดสินใจด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาสังเกตเห็นสีหน้าของทั้งนารูโตะสดใสที่กล่าวถึงของอาหาร ไม่มีไม่มีทางที่เด็กนอนหลับจากก่อนที่อาจจะเป็นบุคคลเดียวกันกับลูกใหญ่ของพลังงานในด้านหน้าของเขา. "คุณเป็นคนดีสวย." รอยยิ้มป่านารูโตะได้ปรับตัวลดลงเป็นรอยยิ้มขอบคุณและชิกามารุต้องมองออกไปก่อนที่เขาจะ didsomething ... ทำสิ่งที่เขาสงสัย ?, ทันควัน. "คุณโง่! มันเป็นเพียงเพราะมันจะเสียถ้ามันนิสัยเสีย!" เขาเป็นธรรมที่กำลังมองหาที่ใดก็ได้ แต่ที่เด็กผู้ชายในด้านหน้าของเขา ทำไมจู่ ๆ เขาก็รู้สึกอึดอัดเพื่อ? นารูโตะไม่ได้ให้คำตอบซึ่งทำให้ชิกามารุละแวกเดียวกันความสนใจของเขากับเขาหลังจากที่ในขณะ รอยยิ้มซุกซนของนารูโตะเป็นภาพที่น่าเป็นห่วง "คืออะไร" เด็ก snickered ชั่วและประกาศ (เช่นถ้าเขาต้องการเพียงแค่มากับความคิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคย) "เราควรจะกินมันในด้านหน้าของ Chouji!" ชิกามารุถอนหายใจอีกครั้งและกวาดมือผ่านผมของเขา สิ่งที่รบกวน "คุณกำลังเหนื่อยฉันออก ... " และมันก็เป็นความจริง เขาก็เริ่มที่จะเสียใจมาที่นี่ในสถานที่แรก. "Come on! Come on!" นารูโตะโยนผ้าห่มออกจากตัวเองตื่นเต้นและตะกายออกจากเตียงที่คาดหมายของการเล่นตลกอีก. ... และดำเนินการต่อไปลดลงกว่าที่ขาสั่นคลอน. "เฮ้ยเฮ้ย! ใช้ง่าย!" ไม่ว่านารูโตะใส่ใจใด ๆ ดังนั้นที่ดีเป็นความตื่นเต้นของเขา . และเพื่อให้พวกเขาออกจากห้องที่จะมุ่งหน้าไปยัง Chouji และถ้านารูโตะต้องพึ่งพาชิกามารุครั้งหรือสองครั้งเพราะของเท้าที่ไม่แน่นอนและถ้าชิกามารุมีการเก็บ (แทบจะไม่มีใจคุณ) มือ steadying บนไหล่ของนารูโตะสำหรับ ในขณะที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จุดเริ่มต้น ... ดีที่พวกเขามีพยานไม่มียกเว้น unaccusing ผนังสีขาว. สิ่งที่เป็นผู้ชายที่น่ารำคาญ. -. เมฆมีความสุขในวันนี้ถ้าเขาปิดตาของเขาเกือบจะคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในไม่กี่ปีที่ผ่านมาhadn 'ทีเกิดขึ้นที่พวกเขายังคง genin การฝึกอบรมกับทีมของพวกเขาหรือนักเรียนนอนผ่านบทเรียนของพวกเขาที่โรงเรียน สิ่งที่ได้รับไม่ซับซ้อนดังนั้นมากน้อยน่ารำคาญ. "เฮ้ย! ชิกามารุ! มันเปิดของคุณ! คุณไม่สนใจฉัน? Come on! คุณเป็นคนหนึ่งที่อยากจะเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องของความสะดวกสบาย ความเงียบ

โดยเมฆสวยวันนี้ .
พวกเขารีดโดยซม เขามองดูด้วยความอิจฉา ตา ว่าเขาหวังว่าเขาจะเป็นเมฆ มันคงจะดีไม่ต้องทำอะไรแต่ลอยไปอย่างไร้จุดหมายวันแล้ววันเล่า เขาไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องน่ารำคาญเช่นโรงเรียนหรือ
สอบ . . . . . .ความสนใจของเขาถูกชะงักกลับมาอย่างไร โดยชิ้นส่วนของชอล์กกับหัว .
" คุณได้ยินอะไรที่ฉันพูด ชิกามารุ ? ถ้าคุณต้องนอนในระหว่างการทดสอบ คุณจะไม่มีวันจบเป็นเกะนิน . " สำหรับความรุนแรงของคำพูด น้ำเสียงของอาสึมะอาจารย์ชัดเจนที่อ่อนทำให้ฉุนเฉียวมากกว่าโกรธจริงเขานานแล้ว ตั้งแต่เลิกพยายามที่จะเข้าถึงเด็ก .
" ครับ ครับ " ชิกามารุถอนหายใจและลูบเล่นจุดบนหัวของเขาถูกตีโดยชอล์ก ตัดสินใจว่า เขาอาจจะสนใจในช่วงถัดไปทดสอบหลังจากทั้งหมด มันน่ารำคาญที่จะต้องอยู่หลังโรงเรียน lectured .
จากมุมของเขา เบื่อดู ,เขาอาจจะเห็นสีบลอนด์หนุ่มห้องตรงข้ามถูกตำหนิโดยหนึ่งของครู อุซึมากิ นารูโตะ เขาอาจจะถูกจับทำหนึ่งของ pranks ของเขาอีกครั้ง ไอ้พวกน่ารำคาญ .
-
เมฆสวยวันนี้ .
เขามีมุมมองที่ดีของพวกเขาจากที่นั่งของเขา นั่นคือเหตุผลที่เค้าเลือกมัน นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นจะเป็นหนึ่งในใกล้ทางเข้า .
" คุณจะกิน ชิกามารุ " ?
เขาหันศีรษะของเขาเกี่ยวข้องกับเพื่อนร่วมทีมใหม่ของเขา ที่เกิดขึ้นถูกจ้องจานอย่างหิวโหย
" ไม่หรอก " เขาดูเป็นเกะนินค่อนข้างอ้วนขอบคุณเขาอย่างร่าเริงและเริ่มช่วยตัวเองของแผ่นเนื้อหา ในความคิดเห็นของชิกามารุมันยุ่งยากเกินไปที่จะต่อสู้มากกว่าอาหาร นอกจากนี้ เขายังไม่หิวเหตุผลที่เขามาที่นี่ในตอนแรก เพราะ โจจิ อิโนะ และอยากจะฉลองผ่านการทดลองประดักประเดิดของอาสึมะอาจารย์ก่อนหน้านี้ในวันนี้และกลายเป็น genins จริง ทีมอะไรน่ารำคาญ เขาน่าจะอยู่บ้าน เล่น ไป หรือ โชหงิ หรือดีกว่ายังหลับอยู่ นั่นคือความคิดของชิกามารุ . .
" ราเมน ราเมน ราเมน ราเมน ! โอ้ . . . . . . . รสอะไรฉันควรได้รับวันนี้ ? มิโซะ ! ไม่ เดี๋ยวเนื้อ ไม่มีกุ้ง ! คุณจะทำใช่ไหม iruka อาจารย์ ? คุณสัญญาแล้ว ! "
ชิกามารุกระพริบตาช้าๆ รถไฟของความคิดที่ได้รับการหยุดสั้น ๆในการรบกวนดัง .
" ครับ ตอนนี้ใจเย็นลง เธอดูตื่นเต้นกับราเมงมากกว่าเป็นเกะนิน ! คุณไม่รู้หรอกว่าฉันกังวลแค่ไหนที่คาคาชิอาจารย์ไม่ส่ง "
.ชิกามารุมองเดินทางซมเพื่อคนนั่งข้างๆ แสง อุซึมากิ นารูโตะ ซึ่งตอนนี้กำลังน้ำลายไหลบนเมนูที่เค้าสแกน ด้วยกระจกตา ที่เขา ( อดีต ) อาจารย์โมโห และบางที ละเมียดละไม ขำคำ เด็กชายผมบลอนด์เย้ยหยัน .
" กังวลมั้ย ? อะไรฉันรึเปล่า ไม่กังวล ไม่มีวิธีอะไรเหรอ คาคาชิอาจารย์สามารถล้มคนที่เก่งอย่างฉัน การทดสอบของเขาเป็นชิ้นส่วนของเค้ก