When he lifted his head, he realize

When he lifted his head, he realized there was a thin lady looking down on her table, swiftly writing something.

Her long, black hair flowed down smooth like a waterfall, covering almost half of her face.

Yue Yang could only see her neat bangs. Due to the angle, he couldn’t see her face clearly. However, from her snow-white skin and delicate hands, Yue Yang could feel that her temperament was different from the others. She was just like a stalk of white orchid, clean and lofty.

She gave off a feeling of an especially educated person that was both calm and pure. She resembled a pure immortal in paintings who did not bother herself with the common folks troubles.

“You are the Principal?” Yue Yang heard that the Ivy Academy’s Principal was a beauty that no student had ever seen before. However, he never thought that she would be this young. She looked like she was a student, maybe even those geeky girls who scored exemplary results! Looking at her personality and interests, she looked a little similar to the mysterious beauty who always brought a book with her everywhere. It’s just that her voice and hairstyle was different from the mysterious beauty, otherwise, Yue Yang would have suspected that they were the same person. Yue Yang realized that he didn’t feel anything right now, he only wanted to save Fourth Mother. Hence, he hurriedly explained to the Principal who was still writing her documents busily, “Someone kidnapped my Fourth Mother and little sister. Tracking their smell, they should be at the Starved Dog Range. However, there was a big rain halfway there, hence we lost their tracks. I tried to sense them using their spirit, and found that my Fourth Mother is still in White Stone City. I, I came here to beg your help. Hope that you could lend me your strength… You can go to the White Stone City or the Starved Dog Range, but I hope that you could come and help me go both places to check their location. The old cunning fox, no, the Vice Principal is not here, Grandma Wu Teng and the eagle-eyed teacher is also not here, hence I can only ask for your help. I hope you can do us this favour. As long as you helped me save Fourth Mother, if you have any request in the future, I will do it without a second word!”

“I understand. Could you shout to your Fourth Mother and little sister sincerely with all of your heart when I raise my hands? I have a [Heart Cry] Inherent Skill, I would need your heart’s sincerest cry to determine their location!” The beautiful Principal who was bending over her desk slowly raised her hands, that was soft and tender as an orchid and flawless, unblemished. Her gentle voice floated into Yue Yang’s ears, “Start to cry out now, the more heartfelt your cry is, the more accurate I would feel their location in!”

“Fourth Mother!” Yue Yang shouted loudly. He didn’t know if this was possible, but he would believe her Inherent Skill.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเขายกศีรษะของเขา เขาตระหนักว่า มีผู้หญิงบางที่กำลังลงบนโต๊ะของเธอ เขียนบางสิ่งบางอย่างอย่างรวดเร็วผมยาว ดำไหลลงเรียบเช่นน้ำตก ครอบคลุมเกือบครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเธอYue ยางสามารถเห็นความเรียบของเธอเรียบร้อย เนื่องจากมุม เขาไม่เห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม จากผิวหิมะและมือบอบบางของเธอ หยางหยูอาจรู้สึกว่า อารมณ์ของเธอแตกต่างจากคนอื่น ๆ เธอเป็นเหมือนก้านของกล้วยไม้สีขาว สะอาด และสูงส่งเธอให้ปิดความรู้สึกของผู้ศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทั้งสงบ และบริสุทธิ์ เธอคล้ายอมตะบริสุทธิ์ในภาพวาดที่ไม่ได้รำคาญตัวเองกับปัญหาคนทั่วไป"คุณเป็นหลัก" ยางเยว่ได้ยินว่าหลักของไอวี่สถาบันความงามที่นักเรียนไม่เคยได้เห็นมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดว่า เธอจะหนุ่มนี้ เธอดูเหมือนนักเรียน สาวบางทีแม้แต่เร้าใจที่ได้คะแนนเป็นผล กำลังดูบุคลิกภาพและความสนใจของเธอ เธอมองเล็กน้อยคล้ายกับความงามลึกลับที่มักจะนำหนังสือกับเธอทุกที่ มันเป็นเพียงว่า เสียงของเธอและทรงผมแตกต่างจากความงามลึกลับ มิฉะนั้น หยูหยางจะมีสงสัยว่า พวกเขาเป็นคนเดียวกัน ยางยิวรู้ว่า เขาไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่ เขาเพียงต้องการบันทึกแม่สี่ ดังนั้น เขารีบอธิบายถึงหลักที่ยังคงเขียนเอกสารของเธอยุ่ง "คนลักพาตัวสี่แม่และน้องสาวของฉัน ติดตามกลิ่นของพวกเขา พวกเขาควรจะที่ Starved สุนัข อย่างไรก็ตาม มีฝนตกใหญ่ครึ่งหนึ่งมี ดังนั้น เราสูญเสียเพลงของพวกเขา ฉันพยายามสัมผัสโดยใช้จิตวิญญาณของพวกเขา และพบว่า แม่สี่ยังคงอยู่ในเมืองหินขาว มาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือของคุณ หวังว่า คุณสามารถยืมของความแข็งแรง... คุณสามารถไปเมืองหินสีขาวหรือช่วงสุนัข Starved แต่ฉันหวังว่า คุณอาจมา และช่วยให้ฉันไปทั้งสองที่เพื่อตรวจสอบตำแหน่งของพวกเขา อายุสุนัขจิ้งจอกฉลาดแกมโกง ไม่ รองหลักไม่ที่นี่ ยายอู่โหน่งและครูเฉียบไม่นี่ ดังนั้น ฉันสามารถเพียงขอความช่วยเหลือของคุณ ฉันหวังว่า คุณสามารถทำให้เราเห็นความโปรดปรานนี้ ตราบใดที่คุณช่วยผมประหยัดแม่สี่ ถ้าคุณมีคำขอในอนาคต ฉันจะทำมัน โดยไม่มีคำที่สอง""ผมเข้าใจ สามารถคุณตะโกนสี่แม่และน้องสาวของคุณอย่างจริงใจ ด้วยหัวใจของคุณเมื่อฉันยกมือ มีทักษะโดยธรรมชาติ [หัวใจร้องไห้] ต้องการเพื่อกำหนดตำแหน่งร้องขัดข้องใจ" หลักการสวยงามที่ถูกดัดกว่าโต๊ะของเธออย่างช้า ๆ ยกมือของเธอ ที่นุ่ม และอ่อนโยนเป็นกล้วยไม้ และสมบูรณ์ รอยสิว เสียงนุ่มลอยเข้าหูหยางหยู "เริ่มร้องตอนนี้ ใจยิ่งร้องของคุณ ยิ่งแม่นยำฉันรู้สึกตำแหน่งใน""สี่แม่" ยาง Yue ตะโกนเสียงดัง เขาไม่ทราบถ้านี้เป็นไปได้ แต่เขาจะเชื่อว่าทักษะของเธออยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเขายกศีรษะของเขาเขาก็ตระหนักว่ามีผู้หญิงบางมองลงมาบนโต๊ะของเธออย่างรวดเร็วเขียนบางสิ่งบางอย่าง. ผมยาวสีดำของเธอไหลลงไปอย่างราบรื่นเช่นน้ำตกครอบคลุมเกือบครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเธอ. ยูหยางเท่านั้นสามารถดูเรียบเรียบร้อยของเธอ . เนื่องจากมุมที่เขาไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน แต่จากหิมะสีขาวของเธอผิวที่ละเอียดอ่อนและมือยูยางอาจจะรู้สึกว่าอารมณ์ของเธอแตกต่างจากคนอื่น ๆ เธอเป็นเช่นเดียวกับก้านดอกกล้วยไม้สีขาวสะอาดและสูงส่งได้. เธอให้ออกจากความรู้สึกของคนที่มีการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นทั้งความสงบและบริสุทธิ์ เธอคล้ายกับอมตะบริสุทธิ์ในภาพวาดที่ไม่ได้รำคาญตัวเองด้วยปัญหาที่คนทั่วไป. "คุณเป็นหลักหรือไม่" ยูหยางได้ยินว่าอาจารย์ใหญ่ไอวีสถาบันการศึกษาเป็นความงามที่นักเรียนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะมีหนุ่มคนนี้ เธอดูเหมือนเธอเป็นนักเรียนแม้กระทั่งบรรดาสาว geeky ที่ได้คะแนนผลที่เป็นแบบอย่าง! มองไปที่บุคลิกภาพและความสนใจของเธอเธอมองเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คล้ายกับความงามลึกลับที่มักจะนำหนังสือที่มีเธอทุกที่ มันเป็นเพียงว่าเสียงและทรงผมของเธอแตกต่างจากความงามลึกลับมิฉะนั้น Yue ยางจะได้สงสัยว่าพวกเขาเป็นคนคนเดียวกัน ยูหยางตระหนักว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรตอนนี้เขาต้องการที่จะบันทึกสี่แม่ ดังนั้นเขารีบอธิบายให้หลักที่ยังคงเขียนเอกสารของเธอยุ่ง, "ใครบางคนที่ถูกลักพาตัวแม่ที่สี่ของฉันและน้องสาวคนเล็ก ติดตามกลิ่นของพวกเขาควรจะอยู่ในช่วงที่สุนัขขาดแคลน แต่มีเป็นครึ่งหนึ่งฝนขนาดใหญ่ที่นั่นด้วยเหตุนี้เราหายไปเพลงของพวกเขา ผมพยายามที่จะรู้สึกพวกเขาโดยใช้จิตวิญญาณของพวกเขาและพบว่าแม่ที่สี่ของฉันยังคงอยู่ในเมืองหินสีขาว ฉันฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ หวังว่าคุณจะให้ฉันยืมความแข็งแรงของคุณ ... คุณสามารถไปที่หินเมืองใหญ่สีขาวหรือช่วงสุนัขหิวโหย แต่ฉันหวังว่าคุณจะมาและช่วยให้ผมไปสถานที่ทั้งสองเพื่อตรวจสอบตำแหน่งของพวกเขา สุนัขจิ้งจอกไหวพริบเก่าไม่มีรองอาจารย์ไม่อยู่ที่นี่คุณยายวูเต็งและครูช่างพินิจพิเคราะห์ยังเป็นไม่ได้ที่นี่ดังนั้นฉันสามารถขอความช่วยเหลือจากคุณ ฉันหวังว่าคุณสามารถทำเราโปรดปรานนี้ ตราบใดที่คุณช่วยฉันประหยัดสี่แม่ถ้าคุณมีคำขอในอนาคตใด ๆ ฉันจะทำมันได้โดยไม่ต้องเป็นคำที่สอง! " " ผมเข้าใจ คุณสามารถที่จะตะโกนสี่แม่และน้องสาวคนเล็กของคุณด้วยความจริงใจที่มีทั้งหมดของหัวใจของคุณเมื่อฉันยกมือของฉันได้อย่างไร ฉันมี [หัวใจร้องไห้] ทักษะโดยธรรมชาติที่ฉันจะต้องร้องไห้จริงใจหัวใจของคุณเพื่อตรวจสอบตำแหน่งของพวกเขา! "ครูใหญ่ที่สวยงามที่ถูกดัดมากกว่าโต๊ะทำงานของเธอค่อย ๆ ยกขึ้นมือของเธอที่เป็นนุ่มและอ่อนโยนเป็นกล้วยไม้และไร้ที่ติด่างพร้อย เสียงอ่อนโยนของเธอลอยเข้าหู Yue ยางของ "เริ่มที่จะร้องไห้ออกมาตอนนี้จริงใจมากขึ้นเสียงร้องของคุณให้มีความถูกต้องมากขึ้นผมจะรู้สึกว่าตำแหน่งของพวกเขาใน!" "สี่แม่!" ยูหยางตะโกนเสียงดัง เขาไม่ทราบว่านี้เป็นไปได้ แต่เขาจะเชื่อฝีมือแรงงานโดยธรรมชาติของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเขายกศีรษะของเขา เขารู้สึกว่ามีบางผู้หญิงดูถูกโต๊ะของเธออย่างรวดเร็วเขียนอะไรสักอย่างของเธอ ผมยาวสีดำไหลลงที่ราบเรียบเหมือนน้ำตก ครอบคลุมเกือบครึ่งของใบหน้าเธอเยว่หยางได้แต่ดูเรียบเนี้ยบของเธอ จากมุมที่เขามองไม่เห็นหน้าของเธออย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม จากผิวขาวจั๊วะของเธอ และละเอียดอ่อน มือ เยว่หยางอาจจะรู้สึกว่าอารมณ์มันแตกต่างจากคนอื่น ๆ เธอแค่เหมือนลำต้นของกล้วยไม้ขาว สะอาด และสูงส่ง .เธอให้ความรู้สึกแบบคนมีการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทั้งสงบและบริสุทธิ์ เธอเหมือนอมตะเพียวภาพวาดที่ไม่รำคาญตัวเองกับปัญหาร่วมกันครับ" คุณเป็นอาจารย์ใหญ่ " เยว่หยางได้ยินที่ไอวี่ สถาบันหลักคือ ความสวยที่นักเรียนเคยเห็นมาก่อน อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะเป็นเด็ก ดูเหมือนเธอยังเป็นนักเรียน หรือแม้แต่ผู้ที่ได้คะแนนการเล่นหญิงไร้เทียมทาน ! มองบุคลิกภาพและความสนใจของเธอ เธอดูคล้ายกับความงามลึกลับที่มักจะนำหนังสือกับเธอทุกที่ มันก็แค่เสียง และทรงผมของเธอแตกต่างจากความงามที่ลึกลับ มิฉะนั้น เยว่หยางจะสงสัยว่าพวกเขาเป็นบุคคลเดียวกัน เยว่หยางตระหนักว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เขาแค่อยากจะช่วยแม่ 4 เขาจึงรีบอธิบายให้ต้นที่ยังเขียนเอกสารของเธอๆ " ใครลักพาตัวแม่ที่สี่ของฉันและน้องสาว ตามกลิ่นของพวกเขา พวกเขาควรที่อดอาหารสุนัขช่วง อย่างไรก็ตาม มีสายฝนได้ครึ่งทางแล้ว เพราะเราแพ้เพลงของพวกเขา ฉันพยายามที่จะสัมผัสได้ด้วยจิตวิญญาณของพวกเขา และพบว่าแม่ที่สี่ของฉันยังอยู่ในเมือง หินขาว ฉันมาที่นี่เพื่อขอให้คุณช่วย หวังว่าคุณสามารถให้ฉันยืมความแข็งแรงของคุณ . . . คุณสามารถไปที่หินขาว เมืองหรืออดอาหารสุนัขช่วง แต่ฉันหวังว่าคุณจะมาและช่วยฉันไปทั้งสองแห่ง เพื่อตรวจสอบตำแหน่งของพวกเขา คนแก่เจ้าเล่ห์ Fox ครับ อาจารย์ใหญ่ไม่อยู่ คุณยายวูเทงนกอินทรีตาอาจารย์ยังไม่ได้ที่นี่ , ดังนั้น ฉันจึงได้แต่ขอร้องให้คุณช่วย ฉันหวังว่าคุณจะทำเราอย่างนี้ . ตราบที่เธอช่วยฉันช่วยชีวิตแม่สี่ ถ้าคุณมีการร้องขอ ในอนาคต ผมก็จะทำโดยไม่ลังเล ! "" ผมเข้าใจ คุณจะตะโกนใส่แม่สี่ของคุณและน้องสาวอย่างจริงใจด้วยหัวใจทั้งหมดของคุณเมื่อฉันยกมือของฉัน ? ผมมี [ หัวใจร้องไห้ ] แท้จริงทักษะ , ฉันต้องการหัวใจของคุณจริงใจร้องไห้เพื่อระบุตำแหน่งของพวกเขา " สวย หลักที่ถูกดัดมากกว่าโต๊ะของเธอค่อยๆยกมือของเธอที่อ่อนโยนเป็นกล้วยไม้ และใสสะอาด ผุดผ่อง . เสียงที่อ่อนโยนของเธอลอยเข้าไปในหูของเยว่หยาง " เริ่มร้องไห้ออกมา ยิ่งใจร้องไห้ก็ยิ่งถูกต้อง ผมจะรู้สึกสถานที่ของพวกเขาใน ! "" แม่ที่สี่ ! " เยว่หยางตะโกนเสียงดัง เขาไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้ แต่เขาก็เชื่อว่าทักษะที่แท้จริงของเธอ