Yun Che kept the Purple Gold Card,

Yun Che kept the Purple Gold Card, and then, he suddenly pushed out his palm. With a dull bang, Xiao Kuangyun was sent flying in the sky. He spat out fresh blood in midair, and when he landed, he was already unconscious.

“Yun’er!” Although Xiao Juetian was extremely furious at Xiao Kuangyun, he was, after all, still his own son. He hurriedly charged over, saw that Xiao Kuangyun’s body was already covered entirely in blood, and an unknown number of his bones had been broken.

While Yun Che had already rode on the Snow Phoenix and rose into the skies. In the air, his arrogant voice rang out. “Don’t worry, he won’t die. He simply has to spend his days on the bed in the next few months. Also, from this point onwards, he shouldn’t think of ever procreating! A dog trash like him, is unworthy of having descendants! Your Xiao Sect best not allow him to step out of the doors of Xiao Sect forever. If I were to see his face again, then you people can simply take out more money to redeem his life!!”

The Snow Phoenix’s speed was extremely quick. Yun Che’s voice quickly faded away in their ears. Xiao Juetian swayed forward, and fiercely spat out a mouthful of blood.

“Sect Master!” The surrounding Elders hurriedly circled around him.

“Huu… I’m fine.” Xiao Juetian rubbed away the traces of blood at the corner of his lips. Waving his hands, he closed his eyes, and said powerlessly. “This is fine as well. At least, the safety of Xiao Sect is guaranteed. I can finally sleep peacefully… Have Yun’er carried over to Elder Wuji’s place.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun Che เก็บบัตรทองสีม่วงและจากนั้นเขาก็ผลักออกปาล์มของเขา โครมครามหมองคล้ำเสี่ยว Kuangyun ถูกส่งบินอยู่บนท้องฟ้า เขาถ่มน้ำลายออกเลือดสดกลางเวหาและเมื่อเขาที่ดินเขาได้แล้วหมดสติ. "Yun'er!" แม้ว่าเสี่ยว Juetian โกรธมากที่เสี่ยว Kuangyun เขาเป็นหลังจากทั้งหมดยังคงลูกชายของเขาเอง เขารีบเรียกเก็บมากกว่าเห็นว่าร่างกายของเสี่ยว Kuangyun ถูกปกคลุมแล้วทั้งหมดในเลือดและไม่ทราบจำนวนกระดูกของเขาได้ถูกทำลาย. ในขณะที่ยุน Che ได้ขี่ม้าอยู่บนหิมะฟีนิกซ์และเพิ่มขึ้นลงไปในท้องฟ้า ในอากาศเสียงหยิ่งของเขาดังออกมา "ไม่ต้องห่วงเขาจะไม่ตาย เขาก็มีการใช้จ่ายวันของเขาอยู่บนเตียงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า นอกจากนี้จากจุดนี้เป็นต้นไปเขาจะไม่คิดว่าเคย procreating! ถังขยะสุนัขเหมือนเขาเป็นไม่คู่ควรกับการมีลูกหลาน! เสี่ยวนิกายดีที่สุดของคุณไม่อนุญาตให้เขาก้าวออกจากประตูของเสี่ยวนิกายตลอดไป ถ้าฉันจะเห็นหน้าเขาอีกครั้งแล้วคนที่คุณก็สามารถที่จะออกเงินมากขึ้นเพื่อแลกชีวิตของเขา !! " ความเร็วหิมะฟีนิกซ์ได้อย่างรวดเร็วมาก เสียง Yun เจ๊จางหายไปอย่างรวดเร็วในหูของพวกเขา เสี่ยว Juetian แกว่งไปข้างหน้าและรุนแรงถ่มน้ำลายออกมาคำหนึ่งของเลือด. "นิกายโท!" ผู้สูงอายุรอบวงกลมรอบ ๆ ตัวเขารีบ. "Huu ... ผมสบายดี." เสี่ยว Juetian ลูบออกไปร่องรอยของเลือดที่มุมของริมฝีปากของเขา . โบกมือเขาปิดตาของเขาและกล่าวว่า powerlessly "นี่เป็นเรื่องปกติเช่นกัน อย่างน้อยความปลอดภัยของเสี่ยวนิกายมีการประกัน ในที่สุดผมก็สามารถนอนหลับอย่างสงบ ... มี Yun'er ดำเนินการไปยังสถานที่ที่พี่วูจิของ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเช เก็บบัตร ทอง ม่วง และจากนั้นเขาก็ผลักออก ฝ่ามือของเขา โครมครามๆ เสี่ยว kuangyun ส่งบินในท้องฟ้า เขาถ่มน้ำลายออกมาเลือดสดๆ อยู่กลางอากาศ และเมื่อเขาตกลงมา เขาไม่รู้สึกตัวแล้ว" yun"er ! " ถึงแม้ว่าเสี่ยว juetian มากโกรธที่เสี่ยว kuangyun เขาก็ยังเป็นลูกชายของเขาเอง เขารีบเรียกเก็บมา เห็นร่างของเสี่ยว kuangyun ได้ครอบคลุมทั้งหมดในเลือด และหมายเลขที่ไม่รู้จักของกระดูกของเขาได้รับการหักขณะที่ยุนเชก็ขี่บนหิมะ Phoenix และลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ในอากาศ เสียงหยิ่งของเขาดังออกมา " ไม่ต้องห่วง เขาจะไม่ตาย เขาเพียงแค่ต้องใช้จ่ายวันของเขาอยู่บนเตียงในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า นอกจากนี้ จากจุดนี้เป็นต้นไป เขาก็ไม่คิดจะ procreating ! สุนัขถังขยะอย่างเขา ไม่คู่ควรให้ลูกหลาน ! นิกายเสี่ยวที่สุดของคุณไม่อนุญาตให้เขาก้าวออกจากประตูของเสี่ยวพรรคตลอดไป ถ้าฉันได้เห็นหน้าของเขาอีกครั้ง แล้วคนที่คุณสามารถเอาเงินไปไถ่ชีวิต ! "ความเร็วหิมะ Phoenix ถูกมากด่วน เสียงยุนเชได้อย่างเลือนลางในหูของพวกเขา เสี่ยว juetian แกว่งไปข้างหน้า และก็บ้วนออกมาเป็นหยดเลือด" สำนักอาจารย์ " ผู้ใหญ่รีบรอบวงกลมรอบ ๆเขา" หู . . . . . . . ผมไม่เป็นไร " เสี่ยว juetian ลูบเก็บร่องรอยของเลือดที่มุมปากของเขา โบกมือ เขาหลับตาลงและพูดอย่างไม่เหลืออำนาจเลย " ก็ได้ค่ะ อย่างน้อยก็เพื่อความปลอดภัยของเสี่ยวนิกายรับประกัน ในที่สุดฉันก็หลับอย่างสงบ . . . . . . . มี yun"er หอบไปให้พี่บ่อกี้เป็นสถานที่ " .