Fish and shellfish concentrate merc

Fish and shellfish concentrate mercury in their bodies, often in the form of methylmercury, a highly toxic organic compound of mercury. Fish products have been shown to contain varying amounts of heavy metals, particularly mercury and fat-soluble pollutants from water pollution. Species of fish that are long-lived and high on the food chain, such as marlin, tuna, shark, swordfish, king mackerel, tilefish (Gulf of Mexico), and northern pike, contain higher concentrations of mercury than others.[1]

Mercury is known to bioaccumulate in humans, so bioaccumulation in seafood carries over into human populations, where it can result in mercury poisoning. Mercury is dangerous to both natural ecosystems and humans because it is a metal known to be highly toxic, especially due to its ability to damage the central nervous system.[2] In human-controlled ecosystems of fish, usually done for market production of wanted seafood species, mercury clearly rises through the food chain via fish consuming small plankton, as well as through non-food sources such as underwater sediment. This mercury grows in concentration within the bodies of fish and can be measured in the tissues of selected species.[3]

The presence of mercury in fish can be particularly a health issue for women who are or may become pregnant, nursing mothers, and young children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาและหอยเข้มข้นปรอทในร่างกายของพวกเขามักจะอยู่ในรูปแบบของเมทิลสารอินทรีย์ที่เป็นพิษสูงของสารปรอท ผลิตภัณฑ์ปลาได้รับการแสดงที่จะมีปริมาณที่แตกต่างกันของโลหะหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งสารปรอทและสารที่ละลายในไขมันจากมลพิษทางน้ำ ชนิดของปลาที่มีระยะยาวและสูงในห่วงโซ่อาหารเช่นมาร์ลิน, ปลาทูน่า, ปลาฉลาม, นาก, ปลาทูกษัตริย์ tilefish (อ่าวเม็กซิโก) และหอกเหนือมีความเข้มข้นของสารปรอทสูงกว่าคนอื่น ๆ . [1] เมอร์เป็นที่รู้จักกันในมนุษย์สะสมทางชีวภาพเพื่อการสะสมทางชีวภาพในทะเลดำเนินการไปสู่ประชากรมนุษย์ที่มันสามารถทำให้เกิดพิษปรอท ดาวพุธเป็นอันตรายต่อทั้งระบบนิเวศธรรมชาติและมนุษย์เพราะมันเป็นโลหะที่รู้จักกันเป็นพิษสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความสามารถในการสร้างความเสียหายต่อระบบประสาทส่วนกลาง. [2] ในระบบนิเวศที่มนุษย์ควบคุมของปลามักจะทำสำหรับการผลิตการตลาดของที่ต้องการ ชนิดอาหารทะเลเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดปรอทผ่านห่วงโซ่อาหารที่ผ่านการบริโภคปลาแพลงก์ตอนขนาดเล็กเช่นเดียวกับผ่านแหล่งที่ไม่ใช่อาหารเช่นตะกอนใต้น้ำ ปรอทนี้เติบโตในความเข้มข้นที่อยู่ในร่างของปลาและสามารถวัดได้ในเนื้อเยื่อของสปีชีส์ที่เลือก. [3] การปรากฏตัวของสารปรอทในปลาสามารถโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาสุขภาพสำหรับผู้หญิงที่มีหรืออาจจะตั้งครรภ์การพยาบาลมารดาและหนุ่มสาว เด็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลาและหอยสมาธิปรอทในร่างกายของพวกเขามักจะอยู่ในรูปแบบของเมทิลเมอร์คิวรีเป็นสารประกอบอินทรีย์ที่มีพิษของปรอท ผลิตภัณฑ์ปลาได้รับการแสดงที่จะมีปริมาณของโลหะหนักที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารปรอทและสารพิษที่ละลายในไขมันจากมลพิษทางน้ำ ชนิดของปลาที่จีรัง และสูงในห่วงโซ่อาหาร เช่น Marlin , ปลา , ปลาฉลาม , ปลา , ปลาทูคิงปลาไท ( อ่าวเม็กซิโก ) และหอกภาคเหนือ มีความเข้มข้นของปรอทที่สูงกว่าคนอื่น ๆ [ 1 ]

ปรอทเป็นที่รู้จักกัน bioaccumulate ในมนุษย์ ดังนั้นสารเคมีในอาหารทะเลมีกว่าในประชากรมนุษย์ ซึ่งมันได้ผลในโรคพิษปรอท ปรอทเป็นอันตรายทั้งระบบนิเวศธรรมชาติและมนุษย์ เพราะมันเป็นโลหะที่รู้จักกันจะเป็นพิษสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความสามารถในการทำลายระบบประสาทส่วนกลาง [ 2 ] ในมนุษย์ควบคุมระบบนิเวศของปลามักจะทำเพื่อการผลิต ตลาดต้องการอาหารทะเลชนิดปรอทชัดเจนขึ้นผ่านห่วงโซ่อาหารผ่านการบริโภคปลาขนาดเล็กแพลงก์ตอน รวมถึงผ่านไม่ใช่แหล่งอาหารเช่นตะกอนใต้น้ำพุธนี้เติบโตในความเข้มข้นภายในร่างกายของปลาและสามารถวัดได้ในเนื้อเยื่อของชนิดที่เลือก [ 3 ]

สถานะของปรอทในปลาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาสุขภาพสำหรับผู้หญิงที่มี หรืออาจตั้งครรภ์ พยาบาลมารดาและเด็ก