The space elevator probably became

The space elevator probably became most famous when
Arthur C. Clarke published his novel The Fountains of Paradise
(1979). But at that time there was no material that could
withstand the enormous tensile stress in a cable tens of thousands
of kilometers long. In 1991 carbon nanotubes were first
identified in an electron microscope image by Japanese Sumio
Iijima.2 Strong chemical bonds between carbon atoms and its
small mass made carbon nanotubes a promising material for
the construction of a space elevator cable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิฟต์อวกาศคงกลายเป็นที่โด่งดังมากเมื่อArthur C. คลาร์กเผยแพร่นวนิยายของเขาน้ำพุแห่งสวรรค์(1979) แต่เวลาที่ มีไม่มีวัสดุที่สามารถทนต่อความเครียดแรงดึงมหาศาลในสิบพันกิโลเมตรยาว ในปีพ.ศ. 2534 คาร์บอน nanotubes ถูกแรกระบุในรูปกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนโดย Sumio ญี่ปุ่นIijima.2 แข็งแรงเคมีพันธบัตรระหว่างคาร์บอนอะตอมและมวลขนาดเล็กทำคาร์บอน nanotubes วัสดุสัญญาสำหรับการก่อสร้างสายลิฟท์พื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิฟท์พื้นที่อาจจะกลายเป็นที่รู้จักมากที่สุดเมื่อ
อาร์เธอร์ซีคลาร์กรับการตีพิมพ์นวนิยายของเขาสู่สวรรค์
(1979) แต่ในเวลาที่มีวัสดุใดที่สามารถ
ทนต่อความเครียดแรงดึงมหาศาลในสายนับพัน
ๆ กิโลเมตรยาว ในปี 1991 ท่อนาโนคาร์บอนเป็นครั้งแรก
ที่ระบุไว้ในภาพกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนโดยญี่ปุ่น Sumio
Iijima.2 พันธะเคมีที่แข็งแกร่งระหว่างอะตอมคาร์บอนและของ
มวลขนาดเล็กที่ทำท่อนาโนคาร์บอนวัสดุที่มีแนวโน้มสำหรับ
การก่อสร้างสายเคเบิลลิฟต์อวกาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิฟท์อวกาศอาจจะกลายเป็นที่มีชื่อเสียงมากที่สุดเมื่อ
อาร์เทอร์ ซี. คลาร์กตีพิมพ์ของเขานวนิยายเรื่องน้ำพุแห่งสวรรค์
( 1979 ) แต่ตอนนั้นไม่มีวัสดุที่สามารถทนต่อแรงดึงมหาศาล

ในสายนับพันกิโลเมตรยาว ในท่อนาโนคาร์บอน 1991 ครั้งแรก
ระบุในอิเล็กตรอนกล้องจุลทรรศน์ โดยญี่ปุ่น sumio
อิจิมะ .2 แรงพันธะเคมีระหว่างอะตอมของคาร์บอนและคาร์บอนนาโนทิวบ์ขนาดเล็กมวลทำ

สัญญาสำหรับวัสดุการก่อสร้างสายเคเบิลลิฟต์อวกาศ