Waste not, want not A number of int

Waste not, want not
A number of international and national regulations now state that producers have to be held accountable for the amount and toxicity of the waste they produce. However, even though this principle of ‘polluter-pays’ started a few decades ago, the price of many products, like computers, still does not include the full cost of recycling and disposal. As an alternative, some businesses and governments (mostly in developed countries) are moving to ‘clean production’ and eco-design principles. These include the intelligent use of raw materials and steering production towards the use of durable non-toxic components that are easy to reuse, remanufacture, or recycle.

Zero waste initiatives are also gathering speed. The idea of zero waste is based on the belief that all discarded materials have resource potential (and hence they are not really waste). This approach looks for alternatives to incineration and landfills. Some countries, like New Zealand, are promoting zero waste in their economic development agenda - building on their image as an exporter of clean green products (zero waste, NZ).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เสีย ไม่ต้อง จำนวนของรัฐขณะนี้กฎระเบียบในประเทศ และระหว่างประเทศที่ผู้ผลิตต้องรับผิดชอบสำหรับยอดเงิน และความเป็นพิษของเสียพวกเขาผลิต อย่างไรก็ตาม แม้ว่าหลักการของการ 'จ่าย polluter' เริ่มต้นผ่าน ราคาผลิตภัณฑ์จำนวนมาก เช่นคอมพิวเตอร์ ยังไม่รวมราคาเต็มและ แทน บางธุรกิจและรัฐบาล (ส่วนใหญ่ในประเทศพัฒนาแล้ว) จะย้ายไป 'ผลิตสะอาด' และหลักการออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อม เหล่านี้รวมถึงการใช้วัตถุดิบและผลิตพวงมาลัยต่อการใช้งานประกอบแข็งแรงทนทานปลอดสารพิษที่ง่ายต่อการนำมาใช้ใหม่ remanufacture หรือไซโครงการขยะเป็นศูนย์ยังได้รวบรวมความเร็ว ความคิดของขยะเป็นไปตามความเชื่อที่ว่า ทั้งหมดทิ้งทรัพยากรศักยภาพ (และดังนั้น พวกเขาจะไม่เสียจริง ๆ) วิธีการนี้ค้นหาทางเลือกในการเผาและฝังกลบ ประเทศ นิวซีแลนด์ เช่นจะส่งเสริมศูนย์เสียในวาระของการพัฒนาเศรษฐกิจ - สร้างภาพเป็นผู้ส่งออกของผลิตภัณฑ์สีเขียวสะอาด (ขยะ NZ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก็ไม่ได้อยากทำเท่าไหร่หมายเลขของนานาชาติ และข้อบังคับแห่งชาติตอนนี้รัฐนั้นผู้ผลิตต้องเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับปริมาณและความเป็นพิษของขยะที่พวกเขาผลิต อย่างไรก็ตาม แม้ว่าหลักการของ " ผู้จ่ายเริ่มต้นไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ราคาของผลิตภัณฑ์หลายอย่าง เช่น คอมพิวเตอร์ ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายเต็มรูปแบบของการรีไซเคิลและการจัดการ เป็นทางเลือกที่บางธุรกิจและรัฐบาล ( ส่วนใหญ่ในประเทศที่พัฒนาแล้ว ) จะย้ายไปผลิตที่สะอาดและเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม " " หลักการออกแบบ เหล่านี้รวมถึงการฉลาดใช้วัตถุดิบและการผลิตพวงมาลัยต่อการใช้ทนทานปลอดสารพิษต่างๆ ที่ง่ายต่อการนำมาใช้ใหม่ , remanufacture หรือรีไซเคิลศูนย์เสีย ซึ่งยังมีการรวบรวมความเร็ว แนวคิดของศูนย์ขยะบนพื้นฐานความเชื่อที่ว่า ทุกคนทิ้งวัสดุมีศักยภาพทรัพยากร ( และดังนั้นพวกเขาจะไม่เสีย ) วิธีการนี้จะมองหาทางเลือกในการเผา และฝังกลบ บางประเทศ เช่น นิวซีแลนด์ จะส่งเสริมศูนย์เสียในวาระการพัฒนาเศรษฐกิจของพวกเขาสร้างในรูปของพวกเขาเป็นผู้ส่งออกของผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดสีเขียว ( ศูนย์เสีย , NZ )