Previous Chapter | Project Page | N

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 313 – Returning to Su Manor (13)

Su Jingyu took note of His Highness Prince Jin’s expression, and immediately gave off a distinct coughing sound in an attempt to divert his attention, “Your Highness Prince Jin is too polite. You bringing along these gifts is enough even as a bride’s gift. If other people do not know, they would think you came to our home to bring the betrothal gifts. Ha ha ha.”

Su Jingyu saw that His Highness Prince Jin promptly stared at him unblinkingly, all of a sudden, he felt a little awkward and gave a forced smile.

Once he finished speaking, he became aware that his words were simply too rash.

Who was His Highness Prince Jin? Was his affair something he could just randomly say? Having thought of this, Su Jingyu immediately quivered from head to toe in fear. He had a terrified expression at once, nearly kneeling down.

Who would have imagined that once Nangong Liuyun heard it, not only was he not displeased, on the contrary, his dark red lips tilted up, carrying a touch of a smile. It also had a bit of hidden bitterness as it released a sigh: “Those words you said, this king likes to hear. Only, it’s a pity that even if this king brought over a mountain of gold and silver as bridal gifts, that certain person would also not agree.”

His Luo girl was indeed very hard to pursue. He also didn’t know how far he still had to walk on this road to chase after his wife before he could hug a beautiful wife. Sometimes, when he thought about this, he truly wished he could just kidnap her to his home and let it be.

Su Jingyu never expected that His Highness Prince Jin would let out such a sigh. Immediately, he started to plan and thought deeply, soon after, he thought he understood. He smiled very amusingly: “Your Highness, you are thinking too much. On this earth, how can there be a person who won’t agree to marrying you. Qing’er, what do you say?”

Originally, because of the sentence about bridal gifts from just a moment ago, Su Qing’s state of mind was disordered. Then, encountering Su Jingyu’s question, her eyes dropped low from shy modesty. Her voice was soft as mosquito: “Yes…I, I , I agree.”

Saying this, a cloud of red flew onto her face, both hands nervously crossed and uncrossed. She bashfully lowered her head, simply not daring to raise her head.

Once Su Qing said these words, Su Zian and the other members were immediately so happy that they nearly flew up, especially Su Zian. He burst into loud, happy laughter, he laughed to his heart’s content.

His Highness Prince Jin took a fancy to his Qing’er, surely very quickly, she would become Princess Jin. It looked like very quickly, his position would shift up once more, he was indeed very happy.

Nangong Liuyun’s hearing ability was really good, no matter how soft Su Qing said it, it was impossible for him not to hear. Only, he was somewhat unclear why this young lady would abruptly have a brain seizure to speak out to agree or not agree with these words. It was not like the person he wanted to marry was her.

Did the brains of everyone in Su Manor seized up? Could it be that aside from his Luo girl, there wasn’t another normal person?

He was still a Great General that protected the nation, how could a person with brain seizure protect the country? Looked like this position must be moved around a little.

Nangong Liuyun, having waited, had become a little impatient. He had always handled matters as he pleased, absolutely unrestrained. Today, him being able to restrain his temper to wait in Su Manor’s reception hall, was all because of his Luo girl. Because these were the people from her family, therefore, his temper was able to endure enough for him to sit there peacefully.

However, having waited for a while and still not seeing his Luo girl despite all this waiting, Nangong Liuyun was suddenly annoyed. His pair of remote and cold phoenix eyes swept towards Su Zian. “General Su, where is the person this king wanted to see? Why is she still not here yet?”

Once these words were spoken, Su Zian’s joyful laughter suddenly came to an end. He somewhat bewilderedly looked at His Highness Prince Jin. After a long time, he finally came to his senses: “Your, Your Highness, isn’t Qing’er already standing in front of you?”

Nangong Liuyun’s sword-like eyebrows knotted coldly, letting out a cold snort in displeasure: “Qing’er? What kind of thing is it? Does it have any relation to the person this king wanted to see?”

Once these words were spoken!

Immediately, all the people present became cold and respectful, everyone inhaled a mouthful of cold air. Without exception, they all stared blankly at Nangong Liuyun with a disbelieving, stupefied expression——

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 313 - กลับไปซู Manor (13) ซู Jingyu เอาบันทึกการแสดงออกของสมเด็จเจ้าชายจินของเขาและทันทีให้ปิดเสียงไอแตกต่างกันในความพยายามที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของเขา "คุณจินเจ้าชายทรงสุภาพเกินไป คุณพร้อมนำของขวัญเหล่านี้ก็พอแม้กระทั่งเป็นของขวัญของเจ้าสาว ถ้าคนอื่น ๆ ไม่ได้รู้ว่าพวกเขาจะคิดว่าคุณมาที่บ้านของเราที่จะนำของขวัญหมั้น ฮ่า ๆ . " ซู Jingyu เห็นว่าพระองค์ได้ทรงเจ้าชายจินทันทีจ้องมองมาที่เขา unblinkingly ทั้งหมดในทันทีที่เขารู้สึกอึดอัดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ และยิ้มบังคับ. เมื่อเขาพูดจบเขาก็กลายเป็นทราบว่าคำพูดของเขามีเพียงผื่นเกินไป . ใครคือพระองค์ได้ทรงเจ้าชายจิน? เป็นเรื่องของเขาสิ่งที่เขาอาจจะเพียงการสุ่มพูด? มีความคิดนี้ซู Jingyu ทันทีสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าในความหวาดกลัว เขามีสีหน้าหวาดกลัวในครั้งเดียวเกือบคุกเข่าลง. ใครจะมีความคิดว่าเมื่อ Nangong Liuyun ได้ยินมันไม่เพียง แต่เขาก็ไม่พอใจในทางที่ริมฝีปากสีแดงเข้มของเขาเอียงขึ้นถือสัมผัสของรอยยิ้ม นอกจากนี้ยังมีบิตของความขมขื่นซ่อนในขณะที่มันปล่อยออกมาถอนหายใจ "คำพูดเหล่านั้นที่คุณกล่าวว่าพระมหากษัตริย์นี้ชอบที่จะได้ยิน เพียง แต่มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายว่าแม้ว่ากษัตริย์นี้นำมาภูเขาทองและเงินเป็นของขวัญเจ้าสาวที่บางคนยังจะไม่เห็นด้วย. " สาว Luo ของเขาเป็นจริงยากมากที่จะไล่ตาม นอกจากนี้เขายังไม่ทราบว่าไกลเขายังคงต้องเดินบนถนนสายนี้ในการไล่ล่าหลังจากที่ภรรยาของเขาก่อนที่เขาจะกอดภรรยาคนสวย บางครั้งเมื่อเขาคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแท้จริงเขาอยากที่เขาเพิ่งจะลักพาตัวเธอไปที่บ้านของเขาและปล่อยให้มันเป็น. ซู Jingyu ไม่เคยคาดหวังว่าพระองค์ได้ทรงเจ้าชายจินจะให้ออกเช่นถอนหายใจ ทันทีที่เขาเริ่มต้นในการวางแผนและคิดลึกไม่นานหลังจากนั้นเขาคิดว่าเขาเข้าใจ เขายิ้มมากขัน: "สมเด็จของคุณคุณจะคิดมากเกินไป บนโลกนี้ว่าอาจจะมีคนที่จะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานกับคุณ Qing'er ทำในสิ่งที่คุณพูด? " แต่เดิมเพราะของประโยคเกี่ยวกับของขวัญจากเจ้าสาวรอสักครู่ที่ผ่านมารัฐซูชิงจิตใจของถูกระเบียบ จากนั้นจะต้องเผชิญหน้ากับคำถามซู Jingyu ของดวงตาของเธอลดลงต่ำจากเจียมเนื้อเจียมตัวขี้อาย เสียงของเธออ่อนยุง: ". ใช่ ... ผมผมผมเห็นด้วย" คำพูดนี้มีเมฆสีแดงบินลงบนใบหน้าของเธอมือทั้งสองข้ามประหม่าและไม่ได้ข้าม เธออายลดลงหัวของเธอก็ไม่กล้าที่จะยกศีรษะของเธอ. เมื่อซูชิงกล่าวว่าคำเหล่านี้ซูเซียนและสมาชิกคนอื่น ๆ ได้ทันทีมีความสุขมากที่พวกเขาเกือบจะบินขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งซูเซียน เขาออกมาเป็นดังเสียงหัวเราะมีความสุขเขาหัวเราะกับเนื้อหาหัวใจของเขา. เสด็จเจ้าชายจินเอาจินตนาการให้ Qing'er ของเขาอย่างรวดเร็วแน่นอนเธอจะกลายเป็นเจ้าหญิงจิน มันดูเหมือนอย่างรวดเร็วตำแหน่งของเขาจะเลื่อนขึ้นอีกครั้งเขาก็มีความสุขมากแน่นอน. ความสามารถในการได้ยิน Nangong Liuyun เป็นดีจริงๆไม่ว่านุ่มซูชิงกล่าวว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาไม่ได้ยิน เพียง แต่เขาก็ค่อนข้างชัดเจนว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ทันทีจะมีการยึดสมองจะพูดออกมาจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับคำพูดเหล่านี้ มันไม่ได้เหมือนคนที่เขาอยากจะแต่งงานเป็นของเธอ. Did สมองของทุกคนในซู Manor ยึดได้หรือไม่ มันสามารถเป็นที่นอกเหนือจากสาว Luo ของเขามีไม่ได้อีกคนปกติ? ที่เขายังเป็นที่ดีโดยทั่วไปว่าการป้องกันประเทศได้อย่างไรที่คนที่มีการยึดสมองป้องกันประเทศหรือไม่ ดูเหมือนว่าตำแหน่งนี้จะต้องย้ายไปรอบ ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ . Nangong Liuyun ต้องรอได้กลายเป็นใจร้อนเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาได้รับการจัดการเรื่องเสมอในขณะที่เขายินดีอย่างดุเดือดเลือดพล่าน วันนี้เขาความสามารถในการยับยั้งอารมณ์ของเขาจะรออยู่ในห้องโถงของคฤหาสน์ซูเป็นทั้งหมดเป็นเพราะสาว Luo ของเขา เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นคนที่มาจากครอบครัวของเธอจึงอารมณ์ของเขาก็สามารถที่จะอดทนพอที่เขาจะนั่งอยู่อย่างสงบ. แต่มีรอในขณะที่และยังไม่เห็นสาว Luo ของเขาแม้จะรอทั้งหมดนี้ Nangong Liuyun รำคาญอย่างกระทันหัน คู่ของเขาตา Phoenix ระยะไกลและเย็นกวาดต่อซูเซียน "นายพลซูซึ่งเป็นบุคคลที่พระมหากษัตริย์นี้อยากจะเห็น? เป็นเพราะเหตุใดเธอยังคงไม่ได้ที่นี่หรือยัง " เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกพูดซูเซียนของเสียงหัวเราะความสุขก็มาถึงจุดสิ้นสุด เขาค่อนข้าง bewilderedly มองที่เสด็จเจ้าชายจิน หลังจากที่เวลานานในที่สุดเขาก็มาถึงความรู้สึกของเขา: "คุณใต้ฝ่าพระบาทไม่ได้ Qing'er แล้วยืนอยู่ในหน้าของคุณ?" Nangong Liuyun ของคิ้วดาบเหมือนผูกปมอย่างเย็นชาให้ออก Snort หนาวเย็นในความไม่พอใจ " Qing'er? สิ่งที่ชนิดของสิ่งที่มันคืออะไร? มันมีความสัมพันธ์กับบุคคลที่พระมหากษัตริย์นี้อยากจะเห็น? "ใด ๆเมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกพูด! ทันทีทุกคนในปัจจุบันกลายเป็นเย็นและเคารพทุกคนสูดดมคำหนึ่งของอากาศเย็น โดยไม่มีข้อยกเว้นพวกเขาทุกคนจ้อง blankly ที่ Nangong Liuyun กับปฏิเสธการศรัทธา expression-- มึนงง