Thai, also known as Siamese is the

Thai, also known as Siamese is the national . Over half of the words in Thai are borrowed from Pali, Sanskrit and Old Khmer. It is a tonal and analytic language. Thai also has a complex orthography and relational markers.[citation needed] Spoken Thai is mutually intelligible with Lao; the two languages are written with slightly different scripts, but linguistically similar.
Thai alphabet (ตัวอักษรไทย)
The Thai alphabet was probably derived from, or at least influenced by, the Old Khmer alphabet. According to tradition it was created in 1283 by King Ramkhamhaeng (พ่อขุนรามคำแหงมหาราช).

The Thai alphabet is used to write Thai, Sanskrit, Pali, and a number of minority languages spoken in Thailand.

Notable features
Type of writing system: syllabic alphabet consisting of 44 basic consonants, each with an inherent vowel: [o] in medial position and [a] in final position. The [a] is usually found in words of Sanskrit, Pali or Khmer origin while the [o] is found native Thai words. The 18 other vowels and 6 diphthongs are indicated using diacritics which appear in front of, above, below of after the consonants they modify.
Direction of writing: left to right in horizontal lines.
8 of the letters are used only for writing words of Pali and Sanskrit origin.
For some consonants there are multiple letters. Originally they represented separate sounds, but over the years the distinction between those sounds was lost and the letters were used instead to indicate tones.
Thai is a tonal language with 5 tones. The tone of a syllable is determined by a combination of the class of consonant, the type of syllable (open or closed), the tone marker and the length of the vowel. More details.
There are no spaces between words, instead spaces in a Thai text indicate the end of a clause or sentence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไทย ยังเรียกว่าสยามเป็นชาติ กว่าครึ่งหนึ่งของคำไทยยืมมาจากภาษาบาลี สันสกฤต และ เขมรเก่า มันเป็นภาษาใช้ และที่สำคัญคือ นอกจากนี้ไทยยังมี orthography ซับซ้อนและเครื่องหมายที่สัมพันธ์กัน [ต้องการอ้างอิง] พูดไทยเป็น intelligible ร่วมกับลาว ภาษาสองจะถูกเขียน ด้วย สคริปต์ที่ต่างกันเล็กน้อย แต่มีคล้ายอักษรไทย (ตัวอักษรไทย)อักษรไทยคงมา หรือน้อย ได้รับอิทธิพลจาก อักษรเขมรเก่า ตามประเพณี สร้าง 1283 โดยกษัตริย์รามคำแหง (พ่อขุนรามคำแหงมหาราช)ใช้อักษรไทยเขียนไทย สันสกฤต บาลี และตัวเลขภาษาชนกลุ่มน้อยที่พูดในประเทศไทยคุณลักษณะที่โดดเด่นชนิดของการเขียนระบบ: ประกอบด้วย 44 พื้นฐานพยัญชนะ สระมีโดยธรรมชาติแต่ละอักษร syllabic: [o] ในตำแหน่งด้านใกล้กลางและตำแหน่งสุดท้ายใน [a] [A] เป็นมักจะพบในคำสันสกฤต บาลี หรือเขมรขณะ [o] พบคำภาษาไทย 18 อื่น ๆ สระและควบกล้ำกับ 6 จะแสดงโดยใช้อักขระที่แสดงในหน้าของ ข้าง ด้านล่างของหลังพยัญชนะจะปรับเปลี่ยนทิศทางการเขียน: จากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน8 ของตัวอักษรที่ใช้สำหรับการเขียนคำของภาษาบาลีและสันสกฤตเท่านั้นพยัญชนะบาง มีหลายตัว เดิม แสดงเสียงแยกต่างหาก แต่ปี ความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นได้หายไป และตัวอักษรใช้แทนเสียงบ่งชี้ไทยเป็นภาษาใช้ มี 5 โทนสี เสียงของพยางค์ถูกกำหนด โดยที่ชั้นของพยัญชนะ ชนิดของพยางค์ (เปิด หรือปิด), เครื่องหมายเสียง และความยาวของสระ รายละเอียดเพิ่มเติมไม่มีช่องว่างระหว่างคำ แทน ช่องว่างในข้อความภาษาไทยระบุจุดสิ้นสุดของอนุประโยคหรือประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไทยยังเป็นที่รู้จักสยามเป็นชาติ กว่าครึ่งหนึ่งของคำในภาษาไทยที่มีการยืมมาจากภาษาบาลีสันสกฤตและเขมรเก่า มันเป็นภาษาวรรณยุกต์และการวิเคราะห์ ไทยยังมีการันต์ที่ซับซ้อนและเครื่องหมายสัมพันธ์ [อ้างจำเป็น] พูดไทยเข้าใจร่วมกันกับลาว. สองภาษาจะเขียนสคริปที่มีแตกต่างกันเล็กน้อย แต่ที่คล้ายกันภาษา.
อักษรไทย (ตัวอักษรไทย)
ตัวอักษรไทยอาจจะได้มาจากหรือได้รับอิทธิพลอย่างน้อยโดยตัวอักษรขอมเก่า . ตามประเพณีมันถูกสร้างขึ้นใน 1283 โดยพ่อขุนรามคำแหง (พ่อขุนรามคำแหงมหาราช) ตัวอักษรไทยที่ใช้ในการเขียนภาษาไทย, ภาษาสันสกฤตภาษาบาลีและจำนวนของภาษาชนกลุ่มน้อยพูดในประเทศไทย. ลักษณะเด่นประเภทของการเขียนของระบบ: อักษรพยางค์ที่ประกอบด้วย 44 พยัญชนะพื้นฐานแต่ละคนมีสระธรรมชาติ: [o] ในตำแหน่งตรงกลางและ [เป็น] ในตำแหน่งสุดท้าย [a] มักจะพบในคำพูดของภาษาสันสกฤตภาษาบาลีหรือแหล่งกำเนิดเขมรขณะที่ [o] จะพบคำไทยพื้นเมือง 18 สระอื่น ๆ และ 6 คำควบกล้ำที่ระบุโดยใช้กำกับที่ปรากฏในหน้าของด้านบนด้านล่างของหลังพยัญชนะที่พวกเขาปรับเปลี่ยน. ทิศทางการเขียน: จากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน. 8 ของตัวอักษรจะใช้เฉพาะสำหรับการเขียนคำภาษาบาลี และที่มาจากภาษาสันสกฤต. สำหรับบางพยัญชนะที่มีตัวอักษรหลาย แต่เดิมพวกเขาเป็นตัวแทนของเสียงที่แยกจากกัน แต่ในช่วงปีที่ผ่านมาความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นก็หายไปและตัวอักษรที่ถูกนำมาใช้แทนเพื่อบ่งชี้เสียง. ไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ 5 เสียง เสียงของพยางค์ถูกกำหนดโดยการรวมกันของชั้นเรียนของพยัญชนะประเภทของพยางค์ (เปิดหรือปิด) เครื่องหมายเสียงและความยาวของสระที่ รายละเอียดเพิ่มเติม. มีช่องว่างระหว่างคำแทนช่องว่างในข้อความที่ไทยแสดงให้เห็นในตอนท้ายของประโยคหรือประโยค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไทย , ยังเรียกว่าสยามเป็นชาติ กว่าครึ่งของคำที่ไทยยืมมาจากภาษาบาลี สันสกฤต และเขมรเก่า . มันเป็นประเภทวิเคราะห์เชิงภาษา ไทยยังมีเรื่องซับซ้อนและเครื่องหมายเชิงสัมพันธ์ [ อ้างอิงที่จำเป็น ] พูดไทยกับลาวเข้าใจร่วมกัน ; สองภาษาที่เขียนด้วยสคริปต์ที่แตกต่างกันเล็กน้อย แต่ที่คล้ายกัน
ภูมิหลัง .ภาษาไทย ( ตัวอักษรไทย )
ตัวอักษรภาษาไทยน่าจะมาจาก หรืออย่างน้อยได้รับอิทธิพลจากเขมรเก่าตัวอักษร ตามประเพณี มันถูกสร้างขึ้นโดยกษัตริย์ราม ( พ่อขุนรามคำแหงมหาราช ) .

ตัวอักษรภาษาไทยที่ใช้เขียนภาษาไทย ภาษาสันสกฤต ภาษาบาลี และจำนวนของภาษาชนกลุ่มน้อยที่พูดในประเทศไทย


เด่นประกอบด้วยประเภทของการเขียนระบบอักษรพยางค์ประกอบด้วยพยัญชนะพื้นฐาน , แต่ละคนมีสระที่แท้จริง : [ O ] ในตำแหน่งและแนว [ ] ในตำแหน่งสุดท้าย [ ] มักพบในคำภาษาสันสกฤต บาลี เขมรหรือประเทศในขณะที่ [ O ] พบคำไทยพื้นเมือง 18 อื่น ๆ 2 สระและ 6 จะระบุโดยใช้อักขระที่ปรากฏในหน้า , ข้างต้นด้านล่างของหลังพยัญชนะที่ปรับเปลี่ยน .
ทิศทางการเขียนจากซ้ายไปขวาในเส้นแนวนอน .
8 ของตัวอักษรจะถูกใช้เพียงสำหรับการเขียนคำภาษาบาลีและสันสกฤตกำเนิด .
บางพยัญชนะมีตัวอักษรหลาย เดิมทีพวกเขาเป็นตัวแทนเสียงแยกต่างหาก แต่กว่าปี ความแตกต่างระหว่างเสียงเหล่านั้นได้หายไป และตัวอักษรที่ใช้แสดงแทน
โทนภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์มี 5 เสียง เสียงของพยางค์ที่กำหนดโดยการรวมกันของชั้นของพยัญชนะ ชนิดของพยางค์ ( เปิดหรือปิด ) เสียง เครื่องหมาย และความยาวของส่วนสระ รายละเอียดเพิ่มเติม
มีไม่มีช่องว่างระหว่างคำแทนช่องว่างในข้อความภาษาไทยระบุจุดสิ้นสุดของอนุประโยคหรือประโยค