On May 12, 1946, Louis Alexander Sl

On May 12, 1946, Louis Alexander Slotin was carrying out an experiment in the laboratories at Los Alamos with seven other men. Slotin was good with his hands; he liked using his head; he was bright and a little daring – in short, he was like any other man anywhere who is happy in his work.

At Los Alamos, Slotin, then aged thirty-five, was concerned with the assembly of pieces of plutonium, each of which alone is too small to be dangerous and which will only sustain a chain reaction when they are put together. Atomic bombs are, in fact, detonated in this way, by suddenly bringing together several harmless pieces of plutonium so that they form a larger, explosive mass. Slotin himself has tested the assembly of the first experimental bomb which had been exploded in New Mexico in July 1945.

Now, nearly a year later, Slotin was again doing an experiment of this kind. He was nudging toward one another, by tiny movements, several pieces of plutonium, in order to ensure that their total mass would be large enough to make a chain reaction; and he was doing it, as experts are tempted to do such things, with a screwdriver. The screwdriver slipped, the pieces of plutonium came a fraction too close together and suddenly the instruments which everyone was watching registered a great upsurge of neutrons which is the sign that a chain reaction has begun. The assembly was filling the room with radioactivity.

Slotin moved at once; he pulled the pieces of plutonium apart with his bare hands. This was virtually an act of suicide for it exposed him to the largest dose of radioactivity. Then he calmly asked his seven co-workers to mark their precise positions at the time of the accident in order that the degree of exposure of each one to the radioactivity could be fixed. Having done this and alerted the medical service, Slotin apologised to his companions and said what turned out exactly true: that he thought that he would die and they would recover.

Slotin had saved the lives of the seven men working with him by cutting to a minimum the time during which the assembly of plutonium was giving out neutrons and radioactive rays.He himself died of radiation sickness nine days later. The setting for his act, the people involved and the disaster are scientific: but this is not the reason why I tell Slotin’s story. I tell it to show that morality – shall we call it heroism in this case? – has the same anatomy the world over. There are two things that make up morality. One is the sense that other people matter: the sense of common loyalty, of charity and tenderness, the sense of human love. The other is a clear judgement of what is at stake: a cold knowledge, without a trace of deception, of precisely what will happen to oneself and to others if one plays either the hero or the coward. This is the highest morality: to combine human love with an unflinching, scientific judgement.

I tell the story of Louis Slotin for another reason also. He was an atomic physicist who made a different choice from mine: he was still working on bombs when he died, a year after the war ended. I do not think the less of him because he took one view of a scientist’s duty and I take another. For the essence of morality is not that we should all act alike. The essence of morality is that each of us should deeply search his own conscience – and should then act steadfastly as it tells him to do.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 1946, หลุยส์อเล็กซานเด SlotIn ได้รับการดำเนินการทดลองในห้องปฏิบัติการที่ Los Alamos กับเจ็ดคนอื่น ๆ SlotIn เป็นสิ่งที่ดีด้วยมือของเขา; เขาชอบใช้หัวของเขา; เขาเป็นคนที่สดใสและกล้าหาญน้อย - ในระยะสั้นเขาเป็นเหมือนคนอื่น ๆ ได้ทุกที่ที่มีความสุขในการทำงานของเขา.

ที่ Los Alamos, SlotIn แล้วอายุสามสิบห้าได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการชุมนุมของชิ้นส่วนของพลูโตเนียมซึ่งแต่ละ คนเดียวที่มีขนาดเล็กเกินไปที่จะเป็นอันตรายและที่จะรักษาปฏิกิริยาลูกโซ่เมื่อพวกเขาจะใส่กัน ระเบิดปรมาณูในความเป็นจริง, ระเบิดในลักษณะนี้โดยจู่ ๆ ก็นำมารวมกันหลายชิ้นที่ไม่เป็นอันตรายของพลูโตเนียมเพื่อให้พวกเขาในรูปแบบที่มีขนาดใหญ่มวลระเบิด SlotIn ตัวเองมีการทดสอบการชุมนุมของระเบิดการทดลองครั้งแรกที่ได้รับการระเบิดในเม็กซิโกในเดือนกรกฎาคมปี 1945

ตอนนี้เกือบหนึ่งปีต่อมา SlotIn อีกครั้งทำการทดสอบชนิดนี้ เขาถูกดันไปสู่อีกคนหนึ่งโดยการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ หลายชิ้นของพลูโตเนียมในการสั่งซื้อเพื่อให้มั่นใจว่ามวลรวมของพวกเขาจะมีขนาดใหญ่พอที่จะทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่; และเขาก็ทำมันเป็นผู้เชี่ยวชาญอยากจะทำสิ่งนั้นด้วยไขควง ไขควงหลุดชิ้นส่วนของพลูโตเนียมมาเศษส่วนใกล้กันเกินไปและก็เครื่องดนตรีซึ่งทุกคนกำลังเฝ้าดูการขึ้นจดทะเบียนที่ดีของนิวตรอนซึ่งเป็นสัญญาณที่ปฏิกิริยาลูกโซ่ได้เริ่ม การชุมนุมได้รับการเติมห้องที่มีกัมมันตภาพรังสี.

SlotIn การย้ายในครั้งเดียว; เขาดึงชิ้นส่วนของพลูโตเนียมออกจากกันด้วยมือเปล่า นี่คือความจริงการกระทำของการฆ่าตัวตายให้มันสัมผัสให้เขายาที่ใหญ่ที่สุดของกัมมันตภาพรังสี จากนั้นเขาก็ใจเย็นถามเจ็ดเพื่อนร่วมงานของเขาที่จะทำเครื่องหมายตำแหน่งที่แม่นยำของพวกเขาในช่วงเวลาของการเกิดอุบัติเหตุในการสั่งซื้อว่าระดับของการสัมผัสของแต่ละคนที่จะกัมมันตภาพรังสีจะได้รับการแก้ไข มีการกระทำนี้และแจ้งเตือนการให้บริการทางการแพทย์ SlotIn ขอโทษสหายของเขาและบอกว่าสิ่งที่จะกลายเป็นความจริงว่า: ว่าเขาคิดว่าเขาจะตายไปแล้วและพวกเขาจะกู้คืน.

SlotIn ได้ช่วยชีวิตของเจ็ดคนทำงานกับเขาโดยการตัดไป ขั้นต่ำในช่วงเวลาที่การชุมนุมของพลูโตเนียมที่ถูกให้ออกนิวตรอนและกัมมันตรังสี rays.He ตัวเองเสียชีวิตจากการเจ็บป่วยรังสีเก้าวันต่อมา การตั้งค่าสำหรับการกระทำของเขาคนที่เกี่ยวข้องและภัยพิบัติที่มีทางวิทยาศาสตร์ แต่นี้ไม่ได้เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันบอกเล่าเรื่องราวของ SlotIn ผมบอกได้ว่ามันจะแสดงให้เห็นว่าคุณธรรม - เราจะเรียกมันว่าความกล้าหาญในกรณีนี้หรือไม่? - มีลักษณะทางกายวิภาคเดียวกันทั่วโลก มีสองสิ่งที่ทำขึ้นมีคุณธรรม หนึ่งคือความรู้สึกที่ว่าคนอื่น ๆ ที่สำคัญ: ความรู้สึกของความจงรักภักดีร่วมกันขององค์กรการกุศลและความอ่อนโยนความรู้สึกของความรักของมนุษย์ อื่น ๆ คือการตัดสินที่ชัดเจนของสิ่งที่อยู่ที่เสาเข็ม: ความรู้เย็นโดยไม่มีร่องรอยของการหลอกลวงของสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองและกับคนอื่น ๆ ถ้ามีใครเล่นทั้งพระเอกหรือคนขี้ขลาดตาขาว นี้เป็นคุณธรรมสูงสุด: การรวมความรักของมนุษย์ที่มีความไม่ท้อถอยตัดสินทางวิทยาศาสตร์.

ฉันบอกเล่าเรื่องราวของหลุยส์ SlotIn สำหรับอีกเหตุผลหนึ่งที่ยัง เขาเป็นนักฟิสิกส์อะตอมที่ทำทางเลือกที่แตกต่างจากข้าเขายังคงทำงานในการระเบิดเมื่อเขาเสียชีวิตปีหลังจากสงครามสิ้นสุดลง ฉันไม่คิดว่าน้อยของเขาเพราะเขาเอามุมมองหนึ่งของการปฏิบัติหน้าที่ของนักวิทยาศาสตร์และฉันใช้เวลาอีก สำหรับสาระสำคัญของความมีคุณธรรมไม่ได้ที่เราทุกคนควรจะทำหน้าที่เหมือนกัน สาระสำคัญของความมีคุณธรรมคือว่าเราแต่ละคนควรจะค้นหาลึกจิตสำนึกของเขาเอง - แล้วควรทำหน้าที่อย่างเหนียวแน่นขณะที่มันบอกให้เขาทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2489 ( ค.ศ. 1946 ) , หลุยส์ อเล็กซานเดอร์ slotin แบกออกทดลองในห้องปฏิบัติการที่ลอสอลามอสกับเจ็ดคน อื่น ๆ slotin ดีกับมือของเขา เขาชอบใช้หัวของเขา เขาสดใสและกล้าหาญน้อยและสั้นๆ เขาก็เหมือนชายอื่นใดก็ได้ที่พอใจในผลงานที่ลอส อลามอส , slotin แล้วอายุสามสิบห้า เป็นกังวลกับการประกอบชิ้นส่วนของพลูโทเนียมซึ่งแต่ละคนเดียวมีขนาดเล็กเกินไปที่จะอันตราย ซึ่งจะทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ เมื่อพวกเขาจะใส่กัน ระเบิดปรมาณู ในความเป็นจริง จุดชนวนด้วยวิธีนี้ โดยร่วมกันนำอันตรายหลายชิ้นก็พลูโตเนียมเพื่อให้พวกเขาในรูปแบบขนาดใหญ่ , ระเบิดมวล slotin เองได้มีการทดสอบก่อนทดลองประกอบระเบิดซึ่งมีระเบิดในเม็กซิโกในกรกฎาคม 1945ตอนนี้เกือบปีต่อมา slotin อีกครั้งทำการทดลองประเภทนี้ เขาเขยิบตัวเข้าหากันและกัน โดยการเคลื่อนไหวเล็ก ๆของพลูโทเนียมหลายชิ้น เพื่อให้แน่ใจว่า มวลทั้งหมดของพวกเขาจะใหญ่พอที่จะทำให้ปฏิกิริยาลูกโซ่ และเขาก็ทำมันเป็นผู้ล่อลวงไปทำเช่นนั้น ด้วยไขควง ไขควงลื่นชิ้นส่วนของพลูโทเนียมมาส่วนใกล้กันเกินไป และก็ใช้เครื่องมือที่ทุกคนกำลังได้รับการขึ้นมากของนิวตรอนซึ่งเป็นเครื่องหมายว่าเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ได้เริ่มขึ้นแล้ว ที่ประชุมเต็มในห้องกับกัมมันตภาพรังสีslotin ย้ายทันที เขาดึงชิ้นส่วนของพลูโทเนียมกันด้วยมือเปล่า นี้ก็แทบฆ่าตัวตาย ก็เปิดเผยให้เขาในปริมาณที่ใหญ่ที่สุดของกัมมันตภาพรังสี แล้วเขาก็ค่อยๆ ถามของเขาเจ็ดเพื่อนร่วมงานเพื่อทำเครื่องหมายตำแหน่งที่แม่นยำในเวลาของอุบัติเหตุ เพื่อให้ระดับของความเสี่ยงของแต่ละคน กับกัมมันตภาพรังสีอาจจะคงที่ ทำแบบนี้ และการแจ้งเตือนการแพทย์ slotin ขอโทษกับสหายของเขาและกล่าวว่าสิ่งที่เปิดออกจริง : ที่เขาคิดว่า เขาจะตาย พวกเขาจะกู้คืนslotin ได้บันทึกชีวิตของเจ็ดคน ทำงานกับเขา โดยการตัดให้น้อยที่สุดเวลาในระหว่างที่สภานิติบัญญัติของพลูโทเนียมถูกให้นิวตรอนและสารกัมมันตรังสีรังสี เขาเสียชีวิตจากการแผ่รังสีความเจ็บป่วยเก้าวันต่อมา การตั้งค่าสำหรับการกระทำของเขา คนที่เกี่ยวข้องและภัยพิบัติเป็นวิทยาศาสตร์ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ฉันเล่าเรื่อง slotin . ผมบอกมัน แสดงว่า คุณธรรมและเราเรียกมันว่าวีรกรรมในคดีนี้ - มีเหมือนกันกายวิภาคศาสตร์โลกมากกว่า มีอยู่สองสิ่งที่สร้างคุณธรรม หนึ่งคือความรู้สึกที่คนอื่น เรื่อง : ความรู้สึกของทั่วไปความภักดีขององค์กรการกุศลและอ่อนโยน ความรู้สึกของความรักของมนุษย์ อื่น ๆคือ การตัดสินที่ชัดเจนของสิ่งที่เป็นเดิมพัน : ความรู้เย็นโดยไม่มีร่องรอยของการหลอกลวงของสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองและผู้อื่น ถ้าใครเล่นให้พระเอกหรือขี้ขลาด นี่เป็นคุณธรรมสูงสุด รวม ความรักของมนุษย์กับการตัดสินใจทางวิทยาศาสตร์ ไม่ท้อถอย .ฉันบอกเรื่องราวของ ลู ส ลทินเพราะเหตุผลอื่นด้วย เขาเป็นนักฟิสิกส์ที่อะตอมสร้างทางเลือกแตกต่างจากผม เขาก็ยังคงทำงานอยู่ ระเบิดเมื่อเขาเสียชีวิต หนึ่งปีหลังจากสงครามสิ้นสุดลง ผมไม่คิดว่าน้อยของเขา เพราะเขาเอามุมมองของนักวิทยาศาสตร์และมีหน้าที่ผมใช้อีก สำหรับสาระสำคัญของจริยธรรม ไม่ใช่ว่าเราควรจะทำเหมือนกัน สาระสําคัญของจริยธรรมว่า เราแต่ละคนต้องค้นหาลึก–มโนธรรมของเขาเอง และควรทำและมันสั่งให้ทำ