Second, we did not determine the MI

Second, we did not determine the MICs of the cultured isolates to the carbapenems, but chose rather to confirm the presence of a carbapenemase gene using the same PCR assay. The purpose of the study was to compare the PCR-based screening assay to culture of CPE, with subsequent determi- nation of the presence of a carbapenemase gene in the cultured isolate. We do not feel that MIC determination is relevant to the comparison since currently a rectal swab pos- itive by PCR is the trigger for IPC measures to be implemented, not the isolation of carbapenem-resistant Enterobacteriaceae for which MIC determination would be relevant. Admittedly, some isolates that were isolated by culture and negative by PCR may have been carbapenem susceptible, possibly sec- ondary to a large inoculum (as discussed above).
Third, our study is limited to the low numbers of specific carbapenemase genes that were detected in patients selected for screening within a specific region. No KPC gene was detected in any samples and the predominant gene detected was VIM; thus, we cannot necessarily extrapolate the comparative findings to all carbapenemase genes and to different settings where CPE carriage may vary. Based on local laboratory and hospital data, KPC-positive isolates are rarely detected within the Gauteng region, and VIM, NDM and OXA-48- like appear to be the most prominent, although sporadic, genes. These data, however, support the notion that routine PCR screening results need to be contextualized with culture findings and an understanding of local hospital epidemiology.
Finally, we had no information as to the exact reason for screening but rather surmised that the majority of screening swabs were done as part of an active surveillance admission protocol, known to be the standard within the hospitals served. There is the possibility that some of the swabs were sent in response to a positive case being identified, although we were not aware of any confirmed outbreaks during the study period.
In summary, we present data on the applicability of sur- veillance screening for CPE using a multiplex PCR assay. From a laboratory perspective, despite the excellent performance characteristics of PCR, its use must be tempered by the objective and clinical utility. The result of a diagnostic assay has a clinical implication, and as a screening tool for CPE that implication is the implementation of resource-intensive IPC measures. The consequence of this is that if the screening test has a positive predictive value of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอง เราไม่ได้กำหนด MICs ของอ่างแยกไป carbapenems ใน ได้เลือกแทนที่จะไปยืนยันสถานะของยีน carbapenemase ที่ใช้ทดสอบ PCR เดียว วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการ เปรียบเทียบวิเคราะห์ผลคัดกรองวัฒนธรรมของ CPE กับ determi ประเทศต่อ ๆ ไปของสถานะของยีน carbapenemase ในอ่างที่แยก เราไม่รู้สึกว่า MIC กำหนดคือเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบตั้งแต่ปัจจุบันกวาดไส้ pos-itive โดย PCR ถูกทริกเกอร์สำหรับ IPC มาตรการการดำเนินการ ไม่แยกของ Enterobacteriaceae carbapenem ทนสำหรับการกำหนดที่ MIC จะเกี่ยวข้องกัน เป็นที่ยอมรับ บางแยกที่แยกตามวัฒนธรรม และลบ โดย PCR อาจได้ไวต่อ carbapenem อาจวินาที-ondary ให้ inoculum ขนาดใหญ่ (ตามที่กล่าวถึงข้างต้น)ที่สาม เรามีจำกัดหมายเลขต่ำสุดของยีน carbapenemase เฉพาะที่พบในผู้ป่วยที่เลือกสำหรับตรวจภายในภูมิภาคที่เฉพาะเจาะจง ยีนเคพีซีไม่พบในตัวอย่างใด ๆ และยีนกันที่ตรวจพบคือ VIM ดังนั้น เราไม่จำเป็นต้อง extrapolate พบเปรียบเทียบยีน carbapenemase ทั้งหมด และการตั้งค่าต่าง ๆ ที่รถ CPE อาจแตกต่างกัน ตามห้องปฏิบัติการท้องถิ่นและข้อมูลโรงพยาบาล เคพีซีบวกแยกไม่ค่อยพบในภูมิภาค Gauteng และ VIM, NDM และ OXA 48 เหมือนปรากฏ เป็นยีนเด่นสุด มี แม้ว่า ข้อมูลเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม สนับสนุนแนวคิดที่ว่า ผลการตรวจ PCR เป็นประจำต้องมี contextualized ค้นพบวัฒนธรรมและความเข้าใจเกี่ยวกับระบาดวิทยาโรงพยาบาลท้องถิ่นสุดท้าย เรามีข้อมูลไม่เป็นสาเหตุตรวจแน่นอน แต่ค่อนข้าง surmised ที่ คัดกรอง swabs ส่วนใหญ่ทำเป็นส่วนหนึ่งของการเฝ้าระวังงานเข้าโพรโทคอล เรียกว่าเป็น มาตรฐานภายในโรงพยาบาลที่ให้บริการ มีความเป็นไปได้ว่า บาง swabs ถูกส่งในกรณีค่าบวกที่ระบุ แม้ว่าเราไม่ทราบถึงระบาดใด ๆ ยืนยันในระหว่างรอบระยะเวลาศึกษาในสรุป เรานำเสนอข้อมูลบนความเกี่ยวข้องของของเซอ-veillance ตรวจสำหรับ CPE ใช้การ multiplex PCR assay จากมุมมองการปฏิบัติการ แม้มีลักษณะสภาพของ PCR ต้องอารมณ์การใช้ตามวัตถุประสงค์และอรรถประโยชน์ทางคลินิก ผลของแบบทดสอบวินิจฉัยมีปริยายคลินิก และเป็นเครื่องมือคัดกรองสำหรับ CPE ปริยายที่จะใช้ทรัพยากรมาก IPC มาตรการ สัจจะนี้คือถ้าการตรวจทดสอบมีค่าคาดการณ์บวกของ < 50% แล้ววัดค่าใช้จ่ายจะถูกดำเนินการโดยไม่จำเป็นครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยทั้งหมด ค่าทางคลินิกของ PCR จะลดลงในกรณีบริบทความผิด และ ไม่ดื่ม - ข้อมูลชุกตามวัฒนธรรม portive ปัจจุบัน เนื่องจากค่าต่ำสุดบวก predic-tive ของ PCR สำหรับตรวจสอบ CPE เราไม่สนับสนุนให้ใช้ในการตั้งค่าของเราเป็นเครื่องมือเฝ้าระวังแบบสแตนด์อโลน นอกโดยเฉพาะอย่างยิ่งการตั้งค่าที่มีการระบาด/ยุง ประเมินเพิ่มเติมของ PCR จากวัฒนธรรม จำเป็นต้องเข้าใจที่ดีขึ้น และกำหนดบทบาทของมันเป็นเครื่องมือในการเฝ้าระวังที่ใช้งานอยู่ เราเสนอให้ เพิ่มเติมการศึกษาต้องดำเนินการเปรียบเทียบ PCR วัฒนธรรมในแง่ของระยะเวลาการบิน CPE สนามระดับ ปัจจัยเสี่ยงรถ CPE เกียร์ และประสิทธิผลของงานการเฝ้าระวังในการแพร่กระจายของ CPE curtailing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Second, we did not determine the MICs of the cultured isolates to the carbapenems, but chose rather to confirm the presence of a carbapenemase gene using the same PCR assay. The purpose of the study was to compare the PCR-based screening assay to culture of CPE, with subsequent determi- nation of the presence of a carbapenemase gene in the cultured isolate. We do not feel that MIC determination is relevant to the comparison since currently a rectal swab pos- itive by PCR is the trigger for IPC measures to be implemented, not the isolation of carbapenem-resistant Enterobacteriaceae for which MIC determination would be relevant. Admittedly, some isolates that were isolated by culture and negative by PCR may have been carbapenem susceptible, possibly sec- ondary to a large inoculum (as discussed above).
Third, our study is limited to the low numbers of specific carbapenemase genes that were detected in patients selected for screening within a specific region. No KPC gene was detected in any samples and the predominant gene detected was VIM; thus, we cannot necessarily extrapolate the comparative findings to all carbapenemase genes and to different settings where CPE carriage may vary. Based on local laboratory and hospital data, KPC-positive isolates are rarely detected within the Gauteng region, and VIM, NDM and OXA-48- like appear to be the most prominent, although sporadic, genes. These data, however, support the notion that routine PCR screening results need to be contextualized with culture findings and an understanding of local hospital epidemiology.
Finally, we had no information as to the exact reason for screening but rather surmised that the majority of screening swabs were done as part of an active surveillance admission protocol, known to be the standard within the hospitals served. There is the possibility that some of the swabs were sent in response to a positive case being identified, although we were not aware of any confirmed outbreaks during the study period.
In summary, we present data on the applicability of sur- veillance screening for CPE using a multiplex PCR assay. From a laboratory perspective, despite the excellent performance characteristics of PCR, its use must be tempered by the objective and clinical utility. The result of a diagnostic assay has a clinical implication, and as a screening tool for CPE that implication is the implementation of resource-intensive IPC measures. The consequence of this is that if the screening test has a positive predictive value of <50% then costly measures are being implemented unnecessarily for half of all patients. In the absence of an epidemiological context and without sup- portive culture-based prevalence data, the clinical value of PCR is diminished. At present, due to the low positive predic- tive value of PCR for detection of CPE, we do not support its use in our setting as a stand-alone surveillance tool, especially outside of an outbreak/endemic setting. Further evaluation of PCR, aided by culture, is necessary to better understand and define its role as a tool for active surveillance. We propose that further studies need to be conducted comparing PCR to culture in terms of duration of CPE carriage, colonization levels, risk factors for CPE carriage and transmission, and effectiveness of active surveillance in curtailing the spread of CPE.