diamonds from the GIA collections t

diamonds from the GIA collections that had category 2 fluorescence spectra (again, see table 1). All UV-Vis-NIR spectra showed the H3-related ZPL at ~504 nm. This peak was only observed in diamonds showing the category 2 fluorescence spectra. FTIR spectra of these diamonds along with an additional treated diamond showed they were type Ia, generally with both A and B aggregates in variable amounts.
Category 3: Fluorescence Spectra with a Dominant Peak at ~550 nm. Figure 8 shows a compilation of the category 3 fluorescence spectra, excited by 350 nm UV radiation, obtained from orange, violet, gray-green (including chameleon), and the type Ia diamonds in the blue-gray group. One violet diamond along with three diamonds in the blue-gray group had fluorescence spectra with weak-to-moderate intensity at 525–530 nm. In a related study, 93% of the 67 gray-to-blue diamonds tested did not show measurable fluorescence, but showed phosphorescence spectra that proved to be distinctive of type IIb diamonds (Eaton-Magaña et al., 2008). Most of the gray-green (including chameleon) diamonds indicated weak fluorescence at ~450 nm and moderate-to-strong fluorescence extending from ~450 to ~650 nm, with the center of the band ranging from 535 to 558 nm. Data obtained for a graygreen diamond using a spectrofluorometer at excitation wavelengths from 220 to 400 nm showed many interesting features (figure 9, left). The fluorescence intensity was quite low when excited at short UV wavelengths. However, as the excitation wavelength increased, the fluorescence intensity increased, with contributions from peaks centered at 495 and ~545 nm. The intensity reached a maximum when excited by UV radiation at 340–345 nm and then decreased as the wavelength of the excitation intensity increased further. At the higher excitation wave
342

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพชรจาก GIA คอลเลกชันที่มี 2 ประเภทสเปกตรัมแสง (อีกครั้งดูตารางที่ 1) ทั้งหมด UV-Vis-NIR สเปกตรัมแสดงให้เห็น ZPL H3 ที่เกี่ยวข้องประมาณ 504 นาโนเมตร ยอดเขานี้ถูกเพียงข้อสังเกตในการแสดงประเภทเพชร 2 สเปกตรัมเรืองแสง สเปกตรัม FTIR ของเพชรเหล่านี้พร้อมกับเพชรได้รับการรักษาที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นชนิด Ia โดยทั่วไปมีทั้ง A และ B มวลรวมในปริมาณตัวแปร.
ประเภทที่ 3: Spectra เรืองแสงที่มีความโดดเด่นที่ยอด ~ 550 นาโนเมตร รูปที่ 8 แสดงให้เห็นถึงการสะสมของหมวดหมู่ 3 สเปกตรัมแสงที่ตื่นเต้นโดยรังสียูวี 350 นาโนเมตรที่ได้รับจากสีส้ม, สีม่วง, สีเทาสีเขียว (รวมถึงกิ้งก่า) และชนิด Ia เพชรในกลุ่มสีฟ้าเทา หนึ่งเพชรสีม่วงพร้อมกับสามเพชรในกลุ่มสีฟ้าเทามีสเปกตรัมแสงที่มีความรุนแรงที่อ่อนแอถึงปานกลางที่ 525-530 นาโนเมตร ในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับ 93% ของ 67 เพชรสีเทาสีฟ้าในการทดสอบไม่ได้แสดงการเรืองแสงที่วัดได้ แต่แสดงให้เห็นสเปกตรัมฟอสฟอรัสที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นที่โดดเด่นของเพชรชนิด IIb (อีตัน-Magaña et al., 2008) ส่วนใหญ่เป็นสีเทาสีเขียว (รวมถึงกิ้งก่า) เพชรชี้ให้เห็นการเรืองแสงที่อ่อนแอ ~ 450 นาโนเมตรและเรืองแสงปานกลางถึงที่แข็งแกร่งจากการขยาย ~ 450 ~ 650 นาโนเมตรกับศูนย์กลางของวงตั้งแต่ 535-558 นาโนเมตร ข้อมูลที่ได้รับสำหรับเพชร graygreen ใช้ spectrofluorometer ในช่วงความยาวคลื่นกระตุ้น 220-400 นาโนเมตรแสดงให้เห็นคุณสมบัติที่น่าสนใจ (รูปที่ 9 จากซ้าย) ความเข้มของแสงอยู่ในระดับต่ำมากเมื่อตื่นเต้นในช่วงความยาวคลื่นสั้นยูวี อย่างไรก็ตามในขณะที่ความยาวคลื่นกระตุ้นเพิ่มความเข้มแสงเพิ่มขึ้นด้วยผลงานจากยอดเขาที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ 495 และ 545 นาโนเมตร ~ ความรุนแรงถึงสูงสุดเมื่อตื่นเต้นโดยรังสียูวีที่ 340-345 นาโนเมตรและจากนั้นลดลงตามความยาวคลื่นของความเข้มของการกระตุ้นที่เพิ่มขึ้นต่อไป ในการกระตุ้นคลื่นสูง
342

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพชรจาก GIA คอลเลกชันที่มีการเปลี่ยนแปลงประเภท 2 ( อีก ดูจากตารางที่ 1 ) UV VIS NIR ทั้งหมดนี้แสดงที่เกี่ยวข้องกับ zpl H3 ~ 504 nm . ยอดเขานี้เป็นเพียงสังเกตเพชรแสดงประเภท 2 เรืองแสง . FTIR spectra ของเพชรเหล่านี้พร้อมกับเพิ่มเติมรักษาเพชร พบจำนวนชนิด IA ,โดยทั่วไป มีทั้ง A และ B มาผสมในปริมาณที่ตัวแปร ประเภทที่ 3 : การเปลี่ยนแปลง
ด้วยยอดเด่นที่ ~ 550 นาโนเมตร รูปที่ 8 แสดงการรวบรวมของหมวด 3 สเปกตรัมฟลูออเรสเซนซ์ , ตื่นเต้น 350 nm รังสี UV ได้มาจาก ส้ม , ม่วง , เขียว , เทา ( รวมทั้งกิ้งก่า ) และประเภท IA เพชรในกลุ่มสีเทาสีฟ้าหนึ่งม่วงเพชรพร้อมกับสามเพชรในกลุ่มนี้มีการเรืองแสงสีฟ้าสีเทาอ่อนกับความเข้มปานกลางที่ 525 – 530 nm . ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา , 93% ของ 67 สีเทากับสีฟ้าเพชรทดสอบไม่ได้แสดงการวัด fluorescence แต่พบการเรืองแสงสเปกตรัม ที่พิสูจน์แล้วว่าเป็นชนิดที่โดดเด่นของเพชรด้วย ( Eaton เมกา 15 คน et al . , 2008 )ที่สุดของสีเทาเขียว ( รวมทั้งกิ้งก่า ) เพชร พบการเรืองแสงอ่อนแอ ~ 450 nm และแข็งแรง การขยายจาก ~ ~ 450 650 nm ปานกลาง กับศูนย์กลางของวงตั้งแต่แล้ว 610 nm . ข้อมูล สํา graygreen เพชรใช้กระตุ้น spectrofluorometer ที่ความยาวคลื่น 400 nm จาก 220 มีคุณลักษณะที่น่าสนใจมาก ( รูปที่ 9 , ซ้าย )เรืองแสงด้วยความเข้มต่ำมากเมื่อตื่นเต้นที่ความยาวคลื่นแสงสั้น แต่เป็นแบบคลื่น เพิ่มความเข้มเรืองแสงเพิ่มขึ้น จากยอดบริจาคอยู่ตรงกลางแล้ว ~ 545 nm . ความเข้มถึงสูงสุดเมื่อกระตุ้นด้วยรังสี UV ที่ 340 - 345 nm และลดลงเป็นคลื่นของความตื่นเต้นความรุนแรงเพิ่มมากขึ้นต่อไปสูงกว่าคลื่นกระตุ้น
342