DiscussionBiodelignification of pad

Discussion
Biodelignification of paddy straw seems to be a promising approach to overcome the problem of its lesser digestibility and thus lower nutritive value (Taniguchi et al. 2005). Selective ligninolysis results into more lignin loss when compared to other components, which enhances the in vitro digestibility as well as minimizes the TOM loss. Different fungi have been reported for their selective ligninolytic ability (Adaskaveg et al. 1995; Arora et al. 2002) and enhancement in in vitro digestibility of lemon grass, citronella bagasse and wheat straw (Rolz et al. 1986; Arora and Sharma 2009b). Degradation of lignin and enhancement in digestibility can be positively correlated from the current experimental data also (r = 0·856).

Phanerochaete chrysosporium and P. brevispora enhanced the maximum in vitro digestibility up to 250 g kg−1 with a respective loss of about 394 and 200 g kg−1 in lignin. Phanerochaete chrysosporium was nonselective in lignin degradation and degraded all the fibres simultaneously which resulted in more holocellulose loss and thus degraded a large amount (464 g kg−1) of TOM. On the other hand, P. brevispora degraded only 98 g kg−1 TOM during the fermentation process, which accounts for its more selective ligninolysis leaving behind a sufficient amount of TOM available to the animal as feed (Fig. 4). For the practical purpose, higher TOM loss severely limits the use of P. chrysosporium, which is in the consonance with earlier observations (Jung et al. 1992). The degradation profile of P. chrysosporium indicates that the higher holocellulose degradation may be because of the higher production of xylanase and CMCase-like enzymes. Similar remarks were also made during an earlier observation while working with P. chrysosporium (Kerem et al. 1992).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาBiodelignification ของฟางข้าวน่าจะ เป็นแนวทางว่าจะเอาชนะปัญหา digestibility ของน้อยกว่า และลดค่าวิจัย (Taniguchi et al. 2005) ดังนั้น ผล ligninolysis งานเข้ามากกว่า lignin ขาดทุนเมื่อเทียบกับส่วนประกอบอื่น ๆ ซึ่งช่วย digestibility เพาะเลี้ยง รวมทั้งช่วยลดการสูญเสียของทอม เชื้อราต่าง ๆ มีการรายงานความสามารถในการใช้ ligninolytic (Adaskaveg et al. 1995 แร et al. 2002) และเพิ่มประสิทธิภาพในการเพาะเลี้ยง digestibility ชานอ้อยตะไคร้หอม ตะไคร้ และฟางข้าวสาลี (Rolz et al. 1986 แรก Sharma 2009b) ย่อยสลาย lignin และเพิ่มประสิทธิภาพใน digestibility สามารถจะบวก correlated จากข้อมูลการทดลองปัจจุบันยัง (r = 0·856)Phanerochaete chrysosporium และ P. brevispora เพิ่ม digestibility เพาะเลี้ยงสูงสุดขึ้นไป 250 g kg−1 กับการสูญเสียต่าง ๆ ของเกี่ยวกับ kg−1 g 394 และ 200 ใน lignin Phanerochaete chrysosporium เป็น nonselective ในย่อยสลาย lignin และเสื่อมโทรมอยู่ทั้งหมดพร้อมกันซึ่งส่งผลให้ขาดทุนเพิ่มเติม holocellulose และจึง เสื่อมโทรมขนาดใหญ่ (kg−1 464 g) ทอม บนมืออื่น ๆ P. brevispora เสื่อมโทรมเพียง 98 g kg−1 ทอมในระหว่างกระบวนการหมัก การบัญชีสำหรับ ligninolysis ของงานมากขึ้นออกหลังจำนวนทอมว่างพอให้สัตว์เป็น อาหาร (Fig. 4) สำหรับวัตถุประสงค์ทางปฏิบัติ ขาดทุนทอมสูงจำกัดใช้ P. chrysosporium, consonance กับสังเกตก่อนหน้า (Jung et al. 1992) ที่ รุนแรง โพรไฟล์การสลายตัวของ P. chrysosporium บ่งชี้ว่า ย่อยสลาย holocellulose สูงอาจเกิดจากการผลิตที่สูงของไซลาเนสและเอนไซม์ CMCase เหมือน ยังได้ทำหมายเหตุคล้ายกันในระหว่างการสังเกตก่อนหน้าในขณะที่ทำงานกับ P. chrysosporium (Kerem et al. 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบาย
Biodelignification จากฟางข้าวน่าจะเป็นวิธีการที่มีแนวโน้มที่จะเอาชนะปัญหาที่เกิดจากการย่อยน้อยของมันและทำให้คุณค่าทางโภชนาการต่ำ (ทานิกูชิ et al. 2005) ผลการ ligninolysis เลือกในการสูญเสียลิกนินมากขึ้นเมื่อเทียบกับส่วนประกอบอื่น ๆ ซึ่งจะช่วยเพิ่มการย่อยในหลอดทดลองเช่นเดียวกับการลดการสูญเสียอินทรีย์รวม เชื้อราที่แตกต่างกันได้รับรายงานความสามารถ ligninolytic เลือกของพวกเขา (Adaskaveg et al, 1995;.. Arora et al, 2002) และการเพิ่มประสิทธิภาพในการย่อยหลอดทดลองของตะไคร้ชานอ้อยตะไคร้หอมและฟางข้าวสาลี (Rolz et al, 1986;. ร่าและชาร์ 2009b) . การย่อยสลายของลิกนินและการเพิ่มประสิทธิภาพในการย่อยสามารถมีความสัมพันธ์ในเชิงบวกจากข้อมูลการทดลองในปัจจุบันยัง (r = 0 · 856). Phanerochaete chrysosporium พี brevispora ที่เพิ่มขึ้นสูงสุดในการย่อยหลอดทดลองได้ถึง 250 กรัมต่อกิโลกรัม-1 กับการสูญเสียที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ 394 และ 200 กรัมต่อกิโลกรัม-1 ในลิกนิน Phanerochaete chrysosporium เป็น nonselective ในการย่อยสลายลิกนินและสลายเส้นใยทั้งหมดพร้อม ๆ กันซึ่งจะมีผลในการสูญเสีย holocellulose มากขึ้นและทำให้การสลายตัวเป็นจำนวนมาก (464 กรัมต่อกิโลกรัม-1) ของทอม ในทางตรงกันข้าม, พี brevispora สลายเพียง 98 กรัมต่อกิโลกรัม-1 TOM ในระหว่างขั้นตอนการหมักที่บัญชีสำหรับเลือกมากขึ้นของ ligninolysis ทิ้งไว้ข้างหลังเป็นจำนวนเงินที่เพียงพอของทอมที่มีให้กับสัตว์ที่เป็นอาหาร (รูปที่. 4) สำหรับวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติ, การสูญเสีย TOM สูงขึ้นอย่างรุนแรง จำกัด การใช้งานของ chrysosporium พีซึ่งอยู่ในสอดคล้องกับข้อสังเกตก่อนหน้านี้ (Jung et al. 1992) รายละเอียดการย่อยสลายของ chrysosporium พีระบุว่าการย่อยสลาย holocellulose ที่สูงขึ้นอาจจะเป็นเพราะการผลิตที่สูงขึ้นของไซลาเนสและเอนไซม์ CMCase เหมือน คำพูดที่คล้ายกันถูกสร้างขึ้นมาในระหว่างการสังเกตก่อนหน้านี้ขณะที่ทำงานกับพี chrysosporium (Kerem et al. 1992)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
biodelignification ของข้าวฟางที่ดูเหมือนจะเป็นวิธีการที่มีแนวโน้มที่จะเอาชนะปัญหาของการย่อยได้ของน้อยและดังนั้นจึงลดคุณค่าทางโภชนาการ ( ทานิ et al . 2005 ) เลือก ligninolysis ผลลัพธ์ในการสูญเสียมากขึ้นดังนั้นเมื่อเทียบกับส่วนประกอบอื่น ๆ ซึ่งจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการย่อยได้ รวมทั้งลดการสูญเสียทอมเชื้อราที่แตกต่างกันได้รับการรายงานความสามารถในการเลือกค่าของพวกเขา ( adaskaveg et al . 1995 ; Arora et al . 2002 ) และการเพิ่มประสิทธิภาพในการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ การย่อยได้ของตะไคร้ , ตะไคร้หอม และชานอ้อยฟางข้าวสาลี ( rolz et al . 1986 ; Arora Sharma และ 2009b ) การเพิ่มประสิทธิภาพในการย่อยสลายของลิกนิน และสามารถมีความสัมพันธ์เชิงบวก จากกระแสข้อมูล ( r = 0 ด้วย

แล้ว )phanerochaete chrysosporium และ P . brevispora เพิ่มสูงสุดในหลอดทดลองได้ถึง 250 กรัมต่อกิโลกรัม− 1 กับการสูญเสียที่เกี่ยวข้องของเกี่ยวกับ 394 และ 200 กรัมต่อกิโลกรัม− 1 ใน ลิกนิน phanerochaete chrysosporium คือ nonselective ในการสลายลิกนินและเสื่อมโทรมทั้งหมดเส้นใยพร้อมกันซึ่งส่งผลให้เกิดการสูญเสียและเสื่อมโทรมมากขึ้น holocellulose ปริมาณมาก ( กก 464 G − 1 ) ทอม บนมืออื่น ๆ , หน้าbrevispora ทรามเพียง 98 กรัมต่อกิโลกรัม− 1 ทอมในระหว่างกระบวนการหมัก ซึ่งบัญชีสำหรับการเลือก ligninolysis หลังออกจากยอดเงินเพียงพอของทอม ใช้ได้กับสัตว์เป็นอาหาร ( รูปที่ 4 ) เพื่อวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติ สูงกว่าทอมการสูญเสียอย่างรุนแรง จำกัด การใช้ของ พี chrysosporium ซึ่งอยู่ในความสอดคล้องกันกับก่อนหน้านี้สังเกต ( จอง et al . 1992 ) การย่อยสลายของหน้าโปรไฟล์chrysosporium แสดงว่าสูงกว่า holocellulose การย่อยสลายอาจจะเนื่องจากสูงกว่าการผลิตไซลาเนสและเอนไซม์ เช่น เอนไซม์ ข้อสังเกตที่คล้ายกันยังทำให้ในระหว่างการสังเกตก่อนหน้านี้ในขณะที่ทำหน้า chrysosporium ( กรุณา et al . 1992 )