Alfred Sloan (1875-1966) was not on

Alfred Sloan (1875-1966) was not only arguably the most original CEO and organisational thinker of the 20th century, but he was also clever enough to set his record down in a book that has become a management classic: “My Years with General Motors”, written with the help of John McDonald, an editor from Fortune magazine, and a rising young historian called Alfred Chandler.

Sloan studied electrical engineering at MIT before joining a small company that manufactured ball bearings. By the age of 24, at the dawn of the 20th century, he was already president of the company and steering it towards making anti-friction bearings for the then fledgling market for automobiles. Four years later the company, which had been close to bankruptcy, was making profits of $60m. Sloan was soon in close touch with many of the pioneers of the car industry, men such as Henry Ford and William Durant.

Before long his ball-bearing business became part of General Motors, and in 1923 (in the midst of a dire slump in the car industry) Sloan became president of GM. It was there that his reputation was made. He reorganised the company in a way that became the template for virtually every corporate entity for the rest of the century. He divided the company into separate autonomous divisions that were subject only to financial and policy controls from a small central staff.
This “federal decentralisation”, as he called it, is said to have taken only a month to set up, but its results were enduring and dramatic. Within six years the company had moved from being a laggard in the industry (way behind Ford with its famous Model T) to being the market leader with a turnover of $1.5 billion and a share price that had almost quintupled.

Sloan also introduced a systematic strategic planning procedure for the company's divisions, the first CEO ever to do such a thing. Each GM model was changed and updated annually, and models were designed not to compete with each other—a strategy that effectively made Sloan the inventor of the second-hand car market. His aim was to produce a car “for every purse and purpose”, unlike Ford, which stuck with its single model—understandably since, when Sloan took over at GM, Ford had some 60% of the market, compared with GM's 12%.
He was president of the company from 1923 to 1937, chief executive from 1923 to 1946, and chairman from 1937 to 1956, over 30 years with his hand effectively on the helm of one of the largest companies in the world. However, he was known as “Silent Sloan” to the company's workers because he preferred to run the business from behind the scenes. Management by walking about (see article) was not one of his methods. His management style is well illustrated by his famous summing up at the end of a GM senior executive meeting. “Gentlemen, I take it we are all in complete agreement on the decision here,” he started, and everyone nodded their heads in agreement. “Then,” he went on, “I propose we postpone further discussion of this matter until the next meeting to give ourselves time to develop disagreement, and perhaps gain some understanding of what the decision is all about.”

In his later years Sloan gave large sums of money to his alma mater, MIT, which in gratitude named its business school after him. He also helped fund the Sloan-Kettering Institute for Cancer Research in New York.

Notable publication

“My Years with General Motors”, Doubleday, 1964
More management gurus

This profile is adapted from “The Economist Guide to Management Ideas and Gurus”, by Tim Hindle (Profile Books; 322 pages; £20). The guide has the low-down on more than 50 of the world's most influential management thinkers past and present and over 100 of the most influential business-management ideas. To buy this book, please visit our online shop.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัลเฟรดสโลน (1875-1966) ไม่เพียง แต่เนื้อหาที่ซีอีโอของเดิมมากที่สุดและนักคิดขององค์กรของศตวรรษที่ 20 แต่เขาก็ยังฉลาดพอที่จะตั้งบันทึกของเขาลงในหนังสือที่ได้กลายเป็นคลาสสิกการจัดการ "ปีของฉันกับมอเตอร์ทั่วไป "เขียนด้วยความช่วยเหลือของจอห์นแมคโดนับรรณาธิการจากนิตยสารโชคลาภและประวัติศาสตร์หนุ่มที่เพิ่มขึ้นที่เรียกว่าอัลเฟรดเทียน.

สโลนศึกษาวิศวกรรมไฟฟ้าที่ mit ก่อนเข้าร่วมเป็น บริษัท ขนาดเล็กที่ผลิตตลับลูกปืน โดยอายุ 24, ในยามเช้าของศตวรรษที่ 20 เขาเป็นประธานอยู่แล้วของ บริษัท และพวงมาลัยมันต่อการทำแบริ่งแรงเสียดทานป้องกันสำหรับตลาดประสบการณ์แล้วสำหรับรถยนต์ สี่ปีต่อมา บริษัท ที่ได้รับใกล้เคียงกับการล้มละลายได้รับการทำกำไรของ $ 60mสโลนได้เร็ว ๆ นี้ในการติดต่ออย่างใกล้ชิดกับหลายผู้บุกเบิกของอุตสาหกรรมรถยนต์คนเช่นฟอร์ดเฮนรีและวิลเลียมดูแรนต์.

ไม่นานธุรกิจลูกปืนของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของมอเตอร์ทั่วไปและในปี 1923 (ในท่ามกลางความเลวร้าย ตกต่ำในอุตสาหกรรมรถยนต์) โลนกลายเป็นประธานาธิบดีของจีเอ็ม มันก็มีที่ชื่อเสียงของเขาถูกสร้างขึ้นมาเขาจัดของ บริษัท ในทางที่กลายเป็นแม่แบบสำหรับเกือบทุกนิติบุคคลสำหรับส่วนที่เหลือของศตวรรษที่ เขาแบ่งออก บริษัท เป็นหน่วยงานอิสระแยกต่างหากที่เป็นเรื่องเดียวกับการควบคุมทางการเงินและนโยบายจากพนักงานของกลางขนาดเล็ก.
นี้ "การกระจายอำนาจของรัฐบาลกลาง" ในขณะที่เขาเรียกว่ามันจะบอกว่าจะมีการดำเนินการเพียงหนึ่งเดือนในการตั้งค่าแต่ผลของมันเป็นที่ยั่งยืนและน่าทึ่ง ภายในหกปี บริษัท ฯ ได้ย้ายจากการเป็นสิ่งที่ล้าหลังในอุตสาหกรรม (วิธีหลังฟอร์ดที่มีเสื้อแบบที่มีชื่อเสียง) ที่จะเป็นผู้นำตลาดที่มีมูลค่าการซื้อขาย 1.5 $ พันล้านดอลลาร์และราคาหุ้นที่ได้ quintupled เกือบ.

โลนยังแนะนำ เป็นระบบขั้นตอนการวางแผนเชิงกลยุทธ์สำหรับหน่วยงานของ บริษัท ฯซีอีโอคนแรกที่ได้ทำสิ่งนั้น แต่ละรุ่นกรัมก็เปลี่ยนและปรับปรุงเป็นประจำทุกปีและรูปแบบได้รับการออกแบบที่จะไม่แข่งขันกับแต่ละอื่น ๆ -กลยุทธ์ที่ทำให้มีประสิทธิภาพโลนนักประดิษฐ์ของตลาดรถยนต์มือสอง จุดมุ่งหมายของเขาคือการผลิตรถ "สำหรับทุกกระเป๋าและวัตถุประสงค์" ซึ่งแตกต่างจากฟอร์ดซึ่งติดอยู่กับรูปแบบเดียว-เข้าใจตั้งแต่เมื่อสโลนเข้ามาที่กรัมฟอร์ดมี 60% ของตลาดเมื่อเทียบกับจีเอ็ม 12%.
เขาเป็นประธานของ บริษัท จากปี 1923 ถึงปี 1937, หัวหน้าผู้บริหาร 1923-1946 และประธาน 1937-1956, กว่า 30 ปีด้วยมือของเขาอย่างมีประสิทธิภาพใน หางเสือของหนึ่งใน บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดในโลก อย่างไรก็ตามเขาเป็นที่รู้จักในฐานะ "เงียบโลน" เพื่อคนงานของ บริษัท เพราะเขาต้องการที่จะดำเนินธุรกิจอยู่เบื้องหลัง การจัดการโดยการเดินเรื่อง (ดูบทความ) ไม่ได้เป็นหนึ่งในวิธีการของเขา รูปแบบการจัดการของเขาจะแสดงอย่างดีจากบทสรุปของเขามีชื่อเสียงขึ้นมาในตอนท้ายของการประชุมผู้บริหารระดับสูงกรัม "สุภาพบุรุษฉันจะเอามันเราทุกคนอยู่ในข้อตกลงที่สมบูรณ์ในการตัดสินใจที่นี่" เขาเริ่มต้นและทุกคนพยักหน้าหัวของพวกเขาอยู่ในข้อตกลง "แล้ว" เขาก็ "ฉันเสนอที่เราเลื่อนการอภิปรายต่อไปของเรื่องนี้จนกว่าจะประชุมครั้งต่อไปที่จะให้ตัวเองเวลาในการพัฒนาไม่เห็นด้วยและบางทีอาจจะได้รับความเข้าใจในสิ่งที่ตัดสินใจเป็นข้อมูลเกี่ยวกับบาง."

ในปีต่อ ๆ มา สโลนให้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อให้โรงเรียนเก่า mit ของเขาซึ่งในความกตัญญูชื่อโรงเรียนธุรกิจของ บริษัท หลังจากเขา นอกจากนี้เขายังช่วยให้กองทุนสถาบันสโลนสำหรับการวิจัยโรคมะเร็งในนิวยอร์ก.

เด่นสิ่งพิมพ์

"ปีของฉันกับมอเตอร์ทั่วไป" ดับเบิล 1964
ผู้เชี่ยวชาญด้านการบริหารจัดการมากขึ้น

รายละเอียดนี้จะถูกดัดแปลงมาจาก "คู่มือนักเศรษฐศาสตร์เพื่อการจัดการ ความคิดและผู้เชี่ยวชาญด้าน "โดย tim Hindle (หนังสือราย; 322 หน้า; 20 £)คู่มือมีต่ำลงกว่า 50 ของโลกที่นักคิดที่มีอิทธิพลมากที่สุดในการจัดการในอดีตและปัจจุบันและกว่า 100 ของความคิดทางธุรกิจการจัดการที่มีอิทธิพลมากที่สุด ที่จะซื้อหนังสือเล่มนี้กรุณาเยี่ยมชมร้านค้าออนไลน์ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัลเฟรดสโลน (1875-1966) ไม่เฉพาะว่า CEO เดิมมากที่สุดและ thinker organisational ศตวรรษ แต่เขายังฉลาดพอที่จะตั้งค่าระเบียนของเขาลงในหนังสือที่เป็นคลาสสิกจัดการ: "ฉันปีกับมอเตอร์" เขียน ด้วยความช่วยเหลือของจอห์นแมกดอนัลด์ บรรณาธิการจากนิตยสาร ฟอร์จูนและนักประวัติที่เพิ่มขึ้นหนุ่มศาสตร์ชื่ออัลเฟรด Chandler

สโลนเรียนวิศวกรรมไฟฟ้าที่ MIT ก่อนร่วมงานกับบริษัทขนาดเล็กที่ผลิตลูกปืน โดยอายุที่รุ่งอรุณของศตวรรษที่ 20, 24 เขาได้แล้วประธานของบริษัทและการหมุนพวงมาลัยไปทางทำปืนต้านแรงเสียดทานในตลาดนกแล้วสำหรับรถยนต์ สี่ปีต่อมาบริษัท ซึ่งใกล้ล้มละลาย ถูกทำให้กำไรของ $60 m สโลนอยู่เร็ว ๆ นี้ปิดสัมผัสกับหลายผู้บุกเบิกอุตสาหกรรมรถยนต์ ชายเฮนรีฟอร์ดและ William Durant

ก่อนยาวธุรกิจลูกปืนของเขากลายเป็น ส่วนหนึ่งของเจนเนอรัลมอเตอร์ และพี่ (ท่ามกลางการตกต่ำเลวร้ายในอุตสาหกรรมรถยนต์) สโลนกลายเป็น ประธานของจีเอ็ม ได้มีชื่อเสียงของเขาได้ทำ เขา reorganised บริษัทในลักษณะที่เป็นแบบสำหรับเอนทิตีแทบทุกองค์กรในส่วนเหลือของศตวรรษ เขาแบ่งบริษัทเป็นหน่วยงานอิสระแยกที่เรื่องเท่ากับทางการเงินและนโยบายการควบคุมจากตัวเล็กกลางพนักงาน
นี้ "กลาง decentralisation" ตามที่เรียกเขาว่า กล่าวได้เพียงหนึ่งเดือนเพื่อตั้งค่า แต่ผลของมันก็ยั่งยืน และละคร ภายใน 6 ปี บริษัทได้ย้ายจาก laggard ในอุตสาหกรรม (ทางหลังฟอร์ดด้วยการจำลองสถาน) เป็น ผู้นำตลาด ด้วยยอดขาย $1.5 พันล้านและราคาหุ้นที่มี quintupled เกือบ

สโลนยังนำระบบกระบวนวางแผนเชิงกลยุทธ์สำหรับหน่วยงานของบริษัท ประธานกรรมการบริหารแรกเคยไปทำสิ่งดังกล่าว เปลี่ยนแปลง และปรับปรุงเป็นประจำทุกปีแต่ละรูปแบบของ GM และรุ่นออกแบบมาไม่ให้แข่งขันกันซึ่งกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพทำสโลนนักประดิษฐ์ของตลาดรถยนต์มือสอง จุดมุ่งหมายของเขาคือการ ผลิตรถ "สำหรับใส่และทุกวัตถุประสงค์" ซึ่งแตกต่างจากฟอร์ด ซึ่งติดอยู่กับรูปแบบเดียวของ — ช้า ๆ ตั้งแต่ เมื่อสโลนเอามากกว่าที่ GM ฟอร์ดมีบาง 60% ของตลาด เปรียบเทียบกับของ GM 12%.
He เป็นประธานบริษัทจาก 1923 1937 ประธานเจ้าหน้าที่บริหารจาก 1923 1946 และประธานจากปีค.ศ. 1937 เพื่อ 1956 ด้วยมือของเขามีประสิทธิภาพในโอกาสหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโลกกว่า 30 ปี อย่างไรก็ตาม เขาถูกเรียกว่า "Silent สโลน" คนงานของบริษัทเนื่องจากเขาต้องการทำธุรกิจพอฉาก จัดการเกี่ยวกับการเดิน (ดูบทความ) ไม่ใช่วิธีของเขา ดีมีแสดงสไตล์การบริหารของเขา โดยเขามีชื่อเสียงรวมเมื่อสิ้นสุดการประชุมผู้บริหารอาวุโสกรัม "สุภาพบุรุษ ผมคิดว่าเราอยู่ในข้อตกลงที่สมบูรณ์ในการตัดสินใจที่นี่ เขาเริ่มต้น และทุกคน nodded ศีรษะของพวกเขาตกลง "แล้ว เขาก็ "ฉันเสนอเราเลื่อนเพิ่มเติมสนทนาเรื่องนี้จนกว่าการประชุมถัดไปเพื่อให้ตนเองพัฒนากัน และอาจจะได้รับบางเข้าใจการตัดสินใจใดเป็น"

ในปีภายหลังเขา สโลนให้เงินเขาอัลม่า mater, MIT ซึ่งในความกตัญญูชื่อโรงเรียนของเขา เขายังช่วย สถาบันสโลนเดย์ตันกองทุนวิจัยมะเร็งในนิวยอร์ก

พิมพ์โดดเด่น

"ของฉันปีกับรถยนต์ทั่วไป" Doubleday, 1964
กูรูส์จัดการเพิ่มเติม

ส่วนกำหนดค่านี้ถูกดัดแปลงจากกู "นักเศรษฐศาสตร์แนะนำการจัดการความคิดและรูส์" โดย Tim Hindle (หนังสือประวัติ หน้า 322; £20) รายการแนะนำได้ low-down 50 กว่าของโลกมากที่สุดมีอิทธิพลจัดการ thinkers อดีตและปัจจุบัน และเกิน 100 ความคิดธุรกิจการจัดการมีอิทธิพลมากที่สุด ซื้อหนังสือเล่มนี้ กรุณาเยี่ยมชมร้านค้าออนไลน์ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัลเฟรดดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management ( 1875-1966 )ไม่ใช่แค่เป็นที่ถกเถียงกันมากที่สุดที่บริษัทเดิมและความคิดเป็นอิสระขององค์กรในศตวรรษที่ 20 แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะตั้งค่าการบันทึกของเขาลงในหนังสือที่ได้กลายเป็นคลาสสิคการจัดการ"ปีที่ฉันพร้อมด้วย General Motors ,"ด้วยความช่วยเหลือของ John McDonald บรรณาธิการจากนิตยสาร Fortune นักประวัติศาสตร์และหนุ่มขึ้นที่เรียกว่าอัลเฟรดแชนด์เลอร์.

ดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management ศึกษาด้านวิศวกรรมไฟฟ้าสถาบัน MIT ก่อนเข้าร่วมบริษัทขนาดเล็กที่ผลิตจากลูก โดยมีอายุต่ำกว่า 24 ที่รุ่งอรุณของศตวรรษที่ 20 ที่เขาเป็นประธานอยู่แล้วของบริษัทฯและพวงมาลัยไปทางทำให้ทิศทางการป้องกัน - ลดการเสียดสีแล้วตลาดเข้มแข็งสำหรับรถยนต์ 4 ปีต่อมาบริษัทที่ได้รับการอยู่ใกล้กับศาลล้มละลายกลางแล้วก็ทำให้กำไรของ$ 60 ม.ดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management ไม่นานก็แตะที่อยู่ใกล้กับจำนวนมากของของอุตสาหกรรมรถยนต์ที่คนเช่น Henry Ford และวิลเลียม durant .

ก่อนระยะยาวทางธุรกิจแบบ Ball bearing ของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของ General Motors และในปี 1923 (ในช่วงกลางของการค้าขายกันในอุตสาหกรรมรถยนต์)ดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management กลายเป็นกรรมการผู้จัดการใหญ่ของมล. มันอยู่ที่นั่นว่าชื่อเสียงของเขาก็ทำให้เขาโดยพรรคการเมืองของบริษัทในลักษณะที่กลายเป็นเทมเพลตสำหรับทุกหน่วยงานขององค์กรสำหรับส่วนที่เหลือของช่วงศตวรรษที่ เขาแบ่งออกเป็นบริษัทที่เข้าไปในเขตปกครองตนเองแบบแยกพื้นที่ที่อยู่เรื่องเดียวในการควบคุมการเงินและนโยบายจากพนักงานในศูนย์รักษาความ ปลอดภัย ขนาดเล็กที่.
"การกระจายอำนาจรัฐบาลกลางแห่งนี้"ที่เขาเรียกว่ามีการพูดกันถึงได้เพียงหนึ่งเดือนในการตั้งค่าแต่ผลของมันเป็นเรื่องความทนทานและที่งดงาม ภายใน หกปีที่บริษัทฯได้ย้ายจากที่ laggard ในอุตสาหกรรม(ทางด้านหลังพร้อมด้วยของฟอร์ดมีชื่อเสียงรุ่น T )เพื่อเป็นผู้นำตลาดด้วยรายได้ของ$ 1.5 ล้านบาทและราคาที่ใช้ร่วมกันที่เกือบจะ quintupled .

ดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management นอกจากนั้นยังได้นำกลยุทธ์การวางแผนอย่างเป็นระบบที่ทำให้บริษัทของเขตเมืองหลวง,ประธานเจ้าหน้าที่บริหารบริษัทแรกที่จะทำสิ่งนี้. GM แต่ละรุ่นได้รับการเปลี่ยนแปลงและการปรับปรุงทุกปีและรุ่นได้รับการออกแบบมาไม่ได้การแข่งขัน - กลยุทธ์แต่ละครั้งที่ได้อย่างมี ประสิทธิภาพ ทำให้ดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management ผู้ประดิษฐ์คิดค้นของตลาดรถมือสองที่ เป้าหมายของเขาในการผลิตรถยนต์คันหนึ่ง"สำหรับวัตถุประสงค์และกระเป๋าสตางค์ทุกครั้ง"ไม่เหมือนกับฟอร์ดซึ่งติดอยู่กับรุ่นเดียวของ - ผลประโยชน์ขัดแย้งกันตั้งแต่เมื่อดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management ก็ที่ GMฟอร์ดได้บางส่วน 60% ของตลาดซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับของ GM 12% .
เขาเป็นประธานาธิบดีของบริษัทฯจากปี 1923 ถึงปี 1937 หัวหน้าผู้บริหารจากปี 1923 ถึงปี 1946 และประธานจากปี 1937 ถึง 1956 มากกว่า 30 ปีด้วยมือของเขาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ บนหางเสือที่เป็นหนึ่งในบริษัทที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาเป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า"เงียบไปดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management "ให้กับพนักงานของบริษัทฯเพราะเขาที่ต้องการใช้ในการบริหารธุรกิจที่อยู่ข้างหลัง ภาพ ที่ การบริหารจัดการโดยเดินไปเดินมา(โปรดดูบทความ)ไม่ได้เป็นหนึ่งในวิธีการของเขา สไตล์การบริหารจัดการของเขาได้แสดงไว้โดยมีชื่อเสียงการสรุปเรื่องขึ้นมาในช่วงปลายของการประชุมผู้บริหารระดับสูง GM เป็นอย่างดี "ท่าน สุภาพบุรุษ ผมคิดว่าเรามีทั้งหมดในข้อตกลงเสร็จสมบูรณ์ในการตัดสินใจที่อยู่ที่นี่"เขาเริ่มใช้งานและทุกๆท่านพยักหน้าศีรษะของตนในข้อตกลง "แล้วเขาก็ไปที่"ผมเสนอเราเลื่อนเวลาการ อภิปราย เพิ่มเติมในเรื่องนี้จนกว่าการประชุมครั้งต่อไปที่จะทำให้เราจะต้องพัฒนาความขัดแย้งและอาจจะมีความเข้าใจบางอย่างของการตัดสินใจที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ"

ในปีต่อมาเขาดำเนินธุรกิจแห่ง Sloan School of Management มอบเงินจำนวนมากในมหาวิทยาลัยหรือโรงเรียนที่ได้ร่ำเรียนมาของเขา, MITซึ่งในความกตัญญูกตเวทีต่อโรงเรียนตั้งชื่อธุรกิจของตนหลังจากเขา เขายังช่วยให้กองทุนกูรูด้านการบริหารจัดการมากกว่า 1964
sloan-kettering สถาบันแห่งนี้สำหรับการรักษามะเร็งการวิจัยใน New York .

โดยเฉพาะการ ประกาศ

"ปีพร้อมด้วย General Motors " doubleday

โปรไฟล์นี้คือดัดแปลงมาจาก"นักเศรษฐศาสตร์มัคคุเทศก์เพื่อการจัดการกูรูด้านความคิดและ"โดย Tim hindle (โปรไฟล์หนังสือ 322 หน้า 20 ล้านปอนด์)มัคคุเทศก์ที่มีระดับต่ำลงมากกว่า 50 แห่งมีอิทธิพลมากที่สุดในโลกที่ผ่านมาบรรดานักคิดการบริหารจัดการและในปัจจุบันและมากกว่า 100 แห่งความคิดการบริหารธุรกิจที่มีอิทธิพลมากที่สุด ในการเลือกซื้อหนังสือเล่มนี้โปรดเยี่ยมชมร้านค้าออนไลน์ของเรา