Honey bee dance communication is a

Honey bee dance communication is a classic form of animal behavior,
with over 70 years of intense study. In this chapter, we fi rst discuss conceptually how
it is possible to dissect dance communication into simpler behavioral modules for
neurogenomics analysis, based on information from prior ethological studies of
dance behavior and a rapidly advancing functional analysis of the insect brain. We
then review recent studies that have used this conceptual approach and new genomic
tools to begin to explore neurogenomic and neurochemical aspects of dance communication, highlighting the following fi ndings. Comparative transcriptomic studies
of specifi c brain regions across Apis species that differ in dance behavior have implicated genes involved in the geotactic and odometric elements of dance, and genes
involved in learning and memory systems and the circadian clock as important modulators of dance output. This research also has identifi ed distinct patterns of gene
expression in different brain regions that provide additional hints about the regulation of dance behavior. Pharmacological studies with octopamine and related compounds have demonstrated the role of the reward system in modulating the likelihood
that a bee will dance upon returning from a foraging trip. The results of these early
studies provide a foundation for a more comprehensive molecular dissection of dance
behavior and suggest that the mechanisms regulating dance communication involve
evolutionary reuse and adaptation of neuromolecular systems that control elements
of solitary behavior

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้ำผึ้งผึ้งเต้นสื่อสารเป็นแบบคลาสสิกของพฤติกรรมสัตว์ กว่า 70 ปีการศึกษาที่รุนแรง ในบทนี้ เราfi rst พูดคุยกันทางแนวคิดอย่างไร สามารถ dissect สื่อสารเต้นเข้าง่ายกว่าพฤติกรรมโมดูล neurogenomics วิเคราะห์ ตามข้อมูลจากการศึกษา ethological ก่อน เต้นรำลักษณะการทำงานและวิเคราะห์งานอย่างรวดเร็ว advancing สมองแมลง เรา แล้ว ทบทวนการศึกษาล่าสุดที่ใช้วิธีการแนวคิดนี้ และสร้าง genomic เครื่องมือที่จะเริ่มต้นสำรวจ neurogenomic และ neurochemical ด้านการสื่อสารการเต้น การเน้น ndings fiต่อไปนี้ การศึกษาเปรียบเทียบ transcriptomic c ของ specifi ภูมิภาคข้ามพันธุ์ Apis ที่แตกต่างในลักษณะการเต้นมีเกี่ยวข้องเกี่ยวข้องกับ geotactic และ odometric องค์ประกอบของรำ ยีนยีน เกี่ยวข้องในระบบการเรียนรู้และหน่วยความจำและนาฬิกา circadian เป็นข้อสำคัญของการเต้นรำออก งานวิจัยนี้ยังมี identifi ed รูปแบบแตกต่างกันของยีน นิพจน์ในภูมิภาคต่าง ๆ สมองที่ให้คำแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับข้อบังคับลักษณะการเต้นรำ ศึกษา pharmacological octopamine และสารประกอบที่เกี่ยวข้องได้แสดงบทบาทของระบบรางวัลในโอกาสเกี่ยว ที่ผึ้งจะเต้นรำเมื่อกลับจากการเดินทางที่อก ผลของต้นเหล่านี้ มีการศึกษาพื้นฐานชำแหละโมเลกุลครอบคลุมมากขึ้นของการเต้น ลักษณะการทำงาน และแนะนำว่า กลไกควบคุมการเต้นสื่อสารเกี่ยวข้องกับ นำวิวัฒนาการและการปรับตัวของระบบ neuromolecular ที่ควบคุมองค์ประกอบ ลักษณะปัจเจก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสื่อสารการเต้นรำผึ้งเป็นรูปแบบคลาสสิกของพฤติกรรมสัตว์ที่มีมากกว่า 70 ปีของการศึกษาที่รุนแรง
ในบทนี้เรา fi
แรกหารือเกี่ยวกับแนวคิดที่ว่ามันเป็นไปได้ที่จะผ่าสื่อสารเต้นรำเป็นโมดูลพฤติกรรมง่ายสำหรับการวิเคราะห์
neurogenomics บนพื้นฐานของข้อมูลจากการศึกษา ethological
ก่อนพฤติกรรมการเต้นรำและการก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วการวิเคราะห์การทำงานของสมองแมลง เราจากนั้นตรวจสอบการศึกษาล่าสุดที่มีการใช้วิธีการนี้แนวคิดและจีโนมใหม่เครื่องมือในการเริ่มต้นในการสำรวจด้านneurogenomic และ neurochemical ของการสื่อสารการเต้นเน้น ndings สายต่อไปนี้ การศึกษาเปรียบเทียบ transcriptomic ของระบุไว้บริเวณสมองคข้ามสายพันธุ์ Apis ที่แตกต่างในพฤติกรรมการเต้นรำได้เกี่ยวข้องยีนที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบ geotactic และ odometric ของการเต้นรำและยีนที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้และระบบหน่วยความจำและเป็นกลางนาฬิกาเป็นmodulators สำคัญของการส่งออกเต้นรำ งานวิจัยนี้ยังมีการระบุสายเอ็ดรูปแบบที่แตกต่างของยีนที่แสดงออกในบริเวณสมองที่แตกต่างกันที่ให้คำแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับการควบคุมพฤติกรรมการเต้นรำ การศึกษาทางเภสัชวิทยาที่มี octopamine และสารประกอบที่เกี่ยวข้องได้แสดงให้เห็นบทบาทของระบบการให้รางวัลในการปรับความน่าจะเป็นที่ผึ้งจะเต้นรำเมื่อกลับจากการเดินทางหาอาหาร ผลที่ได้จากต้นเหล่านี้การศึกษาให้รากฐานสำหรับการผ่าโมเลกุลที่ครอบคลุมมากขึ้นของการเต้นรำพฤติกรรมและการแสดงให้เห็นว่ากลไกการควบคุมการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับการเต้นรำนำมาใช้ใหม่วิวัฒนาการและการปรับตัวของระบบการneuromolecular ที่ควบคุมองค์ประกอบของพฤติกรรมโดดเดี่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสื่อสารเต้นรำผึ้งเป็นรูปแบบคลาสสิกของพฤติกรรมสัตว์
กว่าการศึกษาที่เข้มข้น 70 ปี ในบทนี้ เราจึงตัดสินใจเดินทางหารือแนวคิดวิธีการ
มันเป็นไปได้ที่จะตัดขาดการสื่อสารเต้นเป็นหน่วยการวิเคราะห์พฤติกรรมง่ายขึ้น
neurogenomics ตามข้อมูลจากการศึกษาก่อน ethological
พฤติกรรมการฟ้อนรำและการวิเคราะห์ของแมลงอย่างรวดเร็ว advancing การทำงานของสมอง เรา
แล้วทบทวนการศึกษาที่ใช้วิธีการนี้และแนวคิดเครื่องมือจีโนม
ใหม่ที่จะเริ่มต้นสำรวจด้าน neurogenomic การป้องกันการสื่อสารและเต้นเน้นจึง ndings ดังต่อไปนี้ การศึกษาเปรียบเทียบ transcriptomic
ของกาจึง C พื้นที่สมองผ่าน APIs ชนิดที่แตกต่างกันในพฤติกรรมการเต้นมีความยีนที่เกี่ยวข้องใน geotactic odometric และองค์ประกอบของนาฏศิลป์ และยีนที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ และระบบความทรงจำ
และนาฬิกาที่เป็นกลางเป็น modulators สำคัญของผลผลิต แดนซ์ งานวิจัยนี้ยังได้ identi จึงเอ็ดที่แตกต่างกันรูปแบบของยีน
การแสดงออกในพื้นที่สมองที่แตกต่างกันที่ให้คำแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับกฎระเบียบของพฤติกรรมการเต้น การศึกษาฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาและสารประกอบที่เกี่ยวข้องกับคโทพามีนได้แสดงให้เห็นถึงบทบาทของระบบรางวัลในของโอกาส
ที่ผึ้งจะเต้นเมื่อกลับมาจากหาอาหาร การเดินทาง ผลเหล่านี้ในช่วงต้น
การศึกษาให้รากฐานสำหรับการชำแหละโมเลกุลที่ครอบคลุมมากขึ้นของพฤติกรรมเต้น
และชี้ให้เห็นว่ากลไกที่ควบคุมการสื่อสารเกี่ยวข้องกับการเต้น
วิวัฒนาการและการปรับตัวของระบบ neuromolecular ที่ควบคุมองค์ประกอบ
พฤติกรรมโดดเดี่ยว