Oct 30, 2014: The Antarctic ozone h

Oct 30, 2014: The Antarctic ozone hole reached its annual peak size on Sept. 11, according to scientists from NASA and the National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). The size of this year’s hole was 24.1 million square kilometers (9.3 million square miles) — an area roughly the size of North America.
The single-day maximum area was similar to that in 2013, which reached 24.0 million square kilometers (9.3 million square miles). The largest single-day ozone hole ever recorded by satellite was 29.9 million square kilometers (11.5 million square miles) on Sept. 9, 2000. Overall, the 2014 ozone hole is smaller than the large holes of the 1998–2006 period, and is comparable to 2010, 2012, and 2013
With the increased atmospheric chlorine levels present since the 1980s, the Antarctic ozone hole forms and expands during the Southern Hemisphere spring (August and September). The ozone layer helps shield life on Earth from potentially harmful ultraviolet radiation that can cause skin cancer and damage plants.
The Montreal Protocol agreement beginning in 1987 regulated ozone depleting substances, such as chlorine-containing chlorofluorocarbons and bromine-containing halons. The 2014 level of these substances over Antarctica has declined about 9 percent below the record maximum in 2000.
“Year-to-year weather variability significantly impacts Antarctica ozone because warmer stratospheric temperatures can reduce ozone depletion,” said Paul A. Newman, chief scientist for atmospheres at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. “The ozone hole area is smaller than what we saw in the late-1990s and early 2000s, and we know that chlorine levels are decreasing. However, we are still uncertain about whether a long-term Antarctic stratospheric temperature warming might be reducing this ozone depletion.”
Scientists are working to determine if the ozone hole trend over the last decade is a result of temperature increases or chorine declines. An increase of stratospheric temperature over Antarctica would decrease the ozone hole’s area. Satellite and ground-based measurements show that chlorine levels are declining, but stratospheric temperature analyses in that region are less reliable for determining long-term trends.
Scientists also found that the minimum thickness of ozone layer this year was recorded at 114 Dobson units on Sept. 30, compared to 250-350 Dobson units during the 1960s. Over the last 50 years satellite and ground-based records over Antarctica show ozone column amounts ranging from 100 to 400 Dobson units, which translates to about 1 millimeter (1/25 inch) to 5 millimeters (1/6 inch) of ozone in a layer if all of the ozone were brought down to the surface.
The ozone data come from the Dutch-Finnish Ozone Monitoring Instrument on NASA’s Aura satellite and the Ozone Monitoring and Profiler Suite instrument on the NASA-NOAA Suomi National Polar-orbiting Partnership satellite. NOAA measurements at South Pole station monitor the ozone layer above that location by means of Dobson spectrophotometer and regular ozone-sonde balloon launches that record the thickness of the ozone layer and its vertical distribution. Chlorine amounts are estimated using NOAA and NASA ground measurements and observations from the Microwave Limb Sounder aboard NASA’s Aura satellite.
NASA and NOAA are mandated under the Clean Air Act to monitor ozone-depleting gases and stratospheric depletion of ozone. Scientists from NASA and NOAA have been monitoring the ozone layer and the concentrations of ozone-depleting substances and their breakdown products from the ground and with a variety of instruments on satellites and balloons since the 1970s. These observations allow us to provide a continuous long-term record to track the long-term and year-to-year evolution of ozone amounts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

30 ตุลาคม 2014: หลุมโอโซนแอนตาร์กติกถึงขนาดสูงสุดประจำปีวันที่ 11 ก.ย. ตามนักวิทยาศาสตร์จากนาซ่า และ มหาสมุทรแห่งชาติ และจัดบรรยากาศ (NOAA) 24.1 ล้านตารางกิโลเมตร (9.3 ล้านตารางไมล์) มีขนาดของรูในปีนี้คือพื้นที่ประมาณขนาดของทวีปอเมริกาเหนือพื้นที่วันเดียวสูงสุดอยู่ที่ใน 2013 ซึ่งถึง 24.0 ล้านตารางกิโลเมตร (9.3 ล้านตารางไมล์) หลุมโอโซนวันเดียวที่ใหญ่ที่สุดเคยบันทึก โดยดาวเทียม 29.9 ล้านตารางกิโลเมตร (11.5 ล้านตารางไมล์) ใน 9 ก.ย. 2000 โดยรวม หลุมโอโซน 2014 มีขนาดเล็กกว่าหลุมใหญ่ของปี 1998 – 2006 และเทียบได้ กับ 2010, 2012, 2013กับบรรยากาศคลอรีนเพิ่มขึ้นระดับปัจจุบันตั้งแต่ทศวรรษ 1980 หลุมโอโซนที่แอนตาร์กติกแบบฟอร์ม และขยายตัวในระหว่างฤดูใบไม้ผลิซีกโลกใต้ (เดือนสิงหาคมและกันยายน) ชั้นโอโซนช่วยชีวิตโล่บนโลกจากรังสีอัลตราไวโอเลตรังสีอันตรายที่สามารถก่อให้เกิดโรงมะเร็งและความเสียหายของผิวจุดเริ่มต้นข้อตกลงสารมใน 1987 ควบคุมโอโซนพึ่งสาร chlorofluorocarbons พลังน้ำที่ประกอบด้วยคลอรีนและโบรมีนประกอบด้วย halons ระดับ 2014 ของสารเหล่านี้เหนือทวีปแอนตาร์กติกาได้ปฏิเสธประมาณ 9 เปอร์เซ็นต์ต่ำกว่าระเบียนสูงสุด 2000"สำหรับความผันผวนของสภาพอากาศปีต่อปีอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อโอโซนแอนตาร์กติกาเนื่องจากอุณหภูมิอุ่น stratospheric สามารถลดการลดลงของโอโซน กล่าวว่า Paul A. นิวแมน หัวหน้านักวิทยาศาสตร์ในบรรยากาศที่ศูนย์การบินอวกาศก็อดเดิร์ดของนาซ่าในกรีนเบล แมริแลนด์ "บริเวณหลุมโอโซนน้อยกว่าสิ่งที่เราเห็นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 และช่วงต้น 2000s และเรารู้ว่า ระดับคลอรีนจะลดลง อย่างไรก็ตาม เราไม่ยังแน่ใจว่าเป็นระยะยาวแอนตาร์กติก stratospheric อุณหภูมิร้อนอาจจะลดลงลดลงของโอโซนนี้"นักวิทยาศาสตร์กำลังทำงานเพื่อกำหนดว่าถ้าแนวโน้มหลุมโอโซนมากกว่าทศวรรษเป็นผลลัพธ์ของการเพิ่มอุณหภูมิ หรือ chorine ปฏิเสธ การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ stratospheric เหนือแอนตาร์กติกาจะลดพื้นที่ของรูโอโซน ดาวเทียมและภาคพื้นวัดแสดงว่า ระดับคลอรีนจะลดลง แต่วิเคราะห์อุณหภูมิ stratospheric ในภูมิภาคที่มีความน่าเชื่อถือน้อยในการกำหนดแนวโน้มระยะยาวนักวิทยาศาสตร์พบว่า ความหนาต่ำสุดของชั้นโอโซนในบรรยากาศปีนี้เป็นบันทึกที่หน่วยด็อบสัน 114 วันที่ 30 ก.ย. เมื่อเทียบกับ 250-350 หน่วยด็อบสันระหว่างปี 1960 50 ปี ดาวเทียมและภาคพื้นระเบียนเหนือแอนตาร์กติกาแสดงโอโซนคอลัมน์จำนวนตั้งแต่ 100 ถึง 400 ด็อบสันหน่วย ซึ่งแปลประมาณ 1 มิลลิเมตร (1/25 นิ้ว) ถึง 5 มิลลิเมตร (1/6 นิ้ว) ของโอโซนในชั้นของโอโซนถูกนำลงสู่พื้นผิวข้อมูลโอโซนมาจากเครื่องมือตรวจสอบโอโซนดัตช์ฟินแลนด์บนดาวเทียม Aura ของ NASA และ ติดตามโอโซน และเครื่องมือทตัวสร้างโพรไฟล์บนดาวเทียม NASA NOAA ซวาชาติขั้วโคจรร่วม NOAA วัดที่ขั้วโลกใต้สถานีตรวจสอบชั้นโอโซนเหนือตำแหน่งที่ตั้งโดยใช้เครื่องทดสอบกรดด่างด็อบสันและบอลลูน sonde โอโซนปกติเปิดระเบียนนั้นความหนาของชั้นโอโซนและการกระจายของแนวตั้ง มีประเมินจำนวนคลอรีนใช้ NOAA และ NASA พื้นวัดและสังเกตจากที่ไมโครเวฟขา Sounder บนเรือดาวเทียม Aura ของ NASAนาซ่าและ NOAA กำหนดภายใต้พระราชบัญญัติอากาศสะอาดเพื่อตรวจสอบก๊าซโอโซนพึ่งและการลดลงของ stratospheric ของโอโซน นักวิทยาศาสตร์จากนาซ่าและ NOAA ได้รับการตรวจชั้นโอโซนในบรรยากาศ และความเข้มข้นของโอโซนพึ่งสาร และผลิตภัณฑ์ของตนแบ่ง จากพื้นดิน และ มีความหลากหลายของเครื่องมือบนบอลลูนและดาวเทียมตั้งแต่ทศวรรษ 1970 ข้อสังเกตเหล่านี้ช่วยให้เราสามารถให้ข้อมูลระยะยาวอย่างต่อเนื่องเพื่อติดตามวิวัฒนาการปีต่อปี และระยะยาวจำนวนโอโซน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

30 ตุลาคม 2014: หลุมโอโซนแอนตาร์กติกถึงขนาดสูงสุดประจำปีเมื่อวันที่ 11 กันยายนตามที่นักวิทยาศาสตร์จากองค์การนาซ่าและมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติการบริหาร (NOAA) ขนาดของหลุมในปีนี้เป็น 24,100,000 ตารางกิโลเมตร (9,300,000 ตารางไมล์). - พื้นที่ประมาณขนาดของทวีปอเมริกาเหนือ
พื้นที่มากที่สุดวันเดียวก็คล้ายคลึงกับในปี 2013 ถึง 24.0 ล้านตารางกิโลเมตร (9,300,000 ตาราง ไมล์) หลุมโอโซนวันเดียวที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยบันทึกโดยดาวเทียมเป็น 29,900,000 ตารางกิโลเมตร (11,500,000 ตารางไมล์) เมื่อวันที่ 9 กันยายน 2000 โดยรวม, หลุมโอโซน 2014 มีขนาดเล็กกว่ารูขนาดใหญ่ของ 1998-2006 ระยะเวลาและเป็น เปรียบได้กับ 2010, 2012 และ 2013
ด้วยระดับคลอรีนในชั้นบรรยากาศเพิ่มขึ้นในปัจจุบันตั้งแต่ปี 1980 ในรูปแบบหลุมโอโซนแอนตาร์กติกและขยายในช่วงฤดูใบไม้ผลิซีกโลกใต้ (เดือนสิงหาคมและกันยายน) ชั้นโอโซนจะช่วยให้ชีวิตโล่บนโลกจากรังสีอัลตราไวโอเลตที่อาจเป็นอันตรายที่อาจทำให้เกิดพืชโรคมะเร็งผิวหนังและความเสียหาย.
ข้อตกลงพิธีสารมอนทรีออเริ่มต้นในปี 1987 โอโซนควบคุมสารทำลายเช่น chlorofluorocarbons ที่มีคลอรีนและโบรมีนฮาลอนที่มี 2014 ระดับของสารเหล่านี้มากกว่าทวีปแอนตาร์กติกาได้ลดลงประมาณร้อยละ 9 ต่ำกว่าค่าสูงสุดเป็นประวัติการณ์ในปี 2000.
"ปีในปีที่สภาพอากาศแปรปรวนอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อโอโซนแอนตาร์กติกาเพราะอุณหภูมิที่อบอุ่นใจสามารถลดการสูญเสียโอโซน" พอลนิวแมน A. หัวหน้านักวิทยาศาสตร์กล่าวว่า สำหรับบรรยากาศที่นาซาก็อดดาร์ดศูนย์การบินอวกาศในกรีนเบล, แมรี่แลนด์ "พื้นที่หลุมโอโซนมีขนาดเล็กกว่าสิ่งที่เราเห็นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 และต้นยุค 2000 และเรารู้ว่าระดับคลอรีนจะลดลง อย่างไรก็ตามเรายังคงมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับว่าในระยะยาวอุณหภูมิร้อนใจแอนตาร์กติกอาจจะมีการลดการสูญเสียโอโซนนี้ ".
นักวิทยาศาสตร์กำลังทำงานเพื่อตรวจสอบว่าแนวโน้มหลุมโอโซนกว่าทศวรรษที่ผ่านมาเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิลดลงหรือคลอรีน การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิใจมากกว่าทวีปแอนตาร์กติกาจะลดลงในพื้นที่ของหลุมโอโซน ดาวเทียมและการวัดภาคพื้นดินแสดงให้เห็นว่าระดับคลอรีนจะลดลง แต่อุณหภูมิใจวิเคราะห์ในภูมิภาคที่มีความน่าเชื่อถือน้อยลงสำหรับการกำหนดแนวโน้มระยะยาว.
นักวิทยาศาสตร์ยังพบว่ามีความหนาต่ำสุดของชั้นโอโซนในปีนี้ได้รับการบันทึกไว้ในหน่วย 114 ด๊อบสันในกันยายน . 30 เมื่อเทียบกับ 250-350 หน่วยด๊อบสันในช่วงทศวรรษที่ 1960 ผ่านดาวเทียมในช่วง 50 ปีที่ผ่านมาและมีการบันทึกภาคพื้นดินมากกว่าทวีปแอนตาร์กติกาแสดงคอลัมน์ปริมาณโอโซนตั้งแต่ 100-400 หน่วยด๊อบสันซึ่งแปลว่าจะประมาณ 1 มิลลิเมตร (1/25 นิ้ว) ถึง 5 มิลลิเมตร (1/6 นิ้ว) ของโอโซนใน ถ้าทุกชั้นของโอโซนถูกนำตัวลงไปที่พื้นผิว.
ข้อมูลโอโซนมาจากชาวดัตช์ฟินแลนด์โอโซนตรวจสอบเครื่องมือใน Aura ดาวเทียมของนาซ่าและตรวจสอบโอโซนและเครื่องมือ Profiler Suite บนนาซา-NOAA ฟินนิชแห่งชาติขั้วโลกโคจรดาวเทียมห้างหุ้นส่วนจำกัด วัดโอเอที่สถานีขั้วโลกใต้ตรวจสอบชั้นโอโซนเหนือสถานที่โดยวิธีของสเปกด๊อบสันและเปิดตัวบอลลูนโอโซน sonde ปกติที่บันทึกความหนาของชั้นโอโซนและการกระจายของแนวตั้ง ปริมาณคลอรีนจะมีการประเมินโดยใช้โอเอและนาซาวัดพื้นดินและข้อสังเกตจากกิ่งไมโครเวฟ Sounder บนดาวเทียมของนาซา Aura.
นาซาและ NOAA ได้รับคำสั่งภายใต้พระราชบัญญัติอากาศบริสุทธิ์ในการตรวจสอบก๊าซทำลายโอโซนและการสูญเสียใจของโอโซน นักวิทยาศาสตร์จากนาซาและ NOAA ได้รับการตรวจสอบชั้นโอโซนและความเข้มข้นของสารที่ทำลายโอโซนและผลิตภัณฑ์สลายของพวกเขาจากพื้นดินและมีความหลากหลายของเครื่องมือที่ใช้บนดาวเทียมและลูกโป่งตั้งแต่ปี 1970 ข้อสังเกตเหล่านี้ช่วยให้เราสามารถให้การบันทึกในระยะยาวอย่างต่อเนื่องในการติดตามในระยะยาวและวิวัฒนาการปีต่อปีของจำนวนเงินโอโซน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตุลาคม 30 , 2010 : หลุมโอโซนที่ขั้วโลกใต้มาถึงขนาดสูงสุดของปี วันที่ 11 กันยายนนี้ ตามที่นักวิทยาศาสตร์จากนาซาและบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติ ( NOAA ) ขนาดของหลุมปีนี้เป็น 24.1 ล้านตารางกิโลเมตร ( 9.3 ล้านตารางไมล์ ) - พื้นที่ประมาณขนาดของทวีปอเมริกาเหนือ
วันเดียวสูงสุดในพื้นที่ใกล้เคียงกับในปี 2013 ซึ่งถึง 240 ล้านตารางกิโลเมตร ( 9.3 ล้านตารางไมล์ ) วันเดียวที่ใหญ่ที่สุดที่เคยบันทึกโดยดาวเทียมเป็นหลุมโอโซน 29.9 ล้านตารางกิโลเมตร ( 11.5 ล้านตารางไมล์ ) เมื่อวันที่ 9 กันยายน 2543 โดย 2014 หลุมโอโซนมีขนาดเล็กกว่ารูขนาดใหญ่ของปี 1998 และ 2006 ระยะเวลาและเทียบได้กับปี 2012 และ 2013
ด้วยการเพิ่มบรรยากาศคลอรีนที่ระดับปัจจุบันตั้งแต่ 1980 ,หลุมโอโซนแอนตาร์กติกรูปแบบและขยายในซีกโลกใต้ สปริง ( เดือนสิงหาคมและกันยายน ) ชั้นโอโซนช่วยป้องกันชีวิตบนโลกจากอันตรายรังสีอัลตราไวโอเลตที่สามารถทำให้เกิดโรคมะเร็งผิวหนังและความเสียหายพืช
พิธีสารมอนทรีออลข้อตกลงเริ่มต้นในปี 1987 ระเบียบโอโซนลดลง สารเช่นคลอรีนและโบรมีนที่มีคลอโรฟลูออโรคาร์บอนที่มี halons . 2014 ระดับสารเหล่านี้อยู่เหนือทวีปแอนตาร์กติกาได้ลดลงประมาณร้อยละ 9 ด้านล่างของบันทึกได้สูงสุด 2000 .
" ปีสภาพอากาศแปรปรวนอย่างมาก เพราะชั้นสตราโตสเฟียร์อุณหภูมิอุ่นจากทวีปแอนตาร์กติกา โอโซนสามารถลดการสูญเสียโอโซน " กล่าว Paul A . นิวแมนหัวหน้านักวิทยาศาสตร์สำหรับบรรยากาศที่ศูนย์การบินอวกาศกอดดาร์ดของนาซาในกรีนเบลท์ , แมรี่แลนด์ " รูโอโซนพื้นที่มีขนาดเล็กกว่าสิ่งที่เราเห็นใน late-1990s และต้นยุค 2000 และเรารู้ว่าคลอรีนระดับจะลดลง อย่างไรก็ตาม เรายังคงมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับว่าร้อนอุณหภูมิสูงในระยะยาวอาจจะลดปรากฏการณ์นี้โอโซน "
.นักวิทยาศาสตร์กำลังทำงานเพื่อตรวจสอบว่า รูโอโซน แนวโน้ม กว่าทศวรรษที่ผ่านมามีการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิหรือ chorine ปฏิเสธ การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิในชั้นสตราโตสเฟียร์อยู่เหนือทวีปแอนตาร์กติกาจะลดพื้นที่รูโอโซน . ดาวเทียมและการวัดภาคพื้นดินแสดงให้เห็นว่าระดับคลอรีนลดลงแต่อุณหภูมิวิเคราะห์ปรากฏการณ์ในภูมิภาคที่มีความน่าเชื่อถือน้อย เพื่อกำหนดแนวโน้มระยะยาว .
นักวิทยาศาสตร์ยังพบว่าค่าความหนาของชั้นโอโซนในปีนี้เป็นบันทึกที่ 114 หน่วย Dobson ในวันที่ 30 กันยายน เมื่อเทียบกับ 250-350 Dobson หน่วยในช่วง 1960ในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา ดาวเทียมและระเบียนพื้นดินอยู่เหนือทวีปแอนตาร์กติกาแสดงคอลัมน์โอโซนปริมาณตั้งแต่ 100 - 400 หน่วยด็อบสัน ซึ่งแปลประมาณ 1 มิลลิเมตร ( 1 / 25 นิ้ว ) ถึง 5 มิลลิเมตร ( 1 / 4 นิ้ว ) ของโอโซนในชั้นถ้าทั้งหมดของโอโซนถูกนำลงสู่พื้นผิว .
ข้อมูลโอโซนมาจากดัตช์ฟินแลนด์โอโซน เครื่องมือตรวจสอบในนาซาร่า ดาวเทียมและโอโซนและชุดเครื่องมือการตรวจสอบรายละเอียดใน nasa-noaa ขั้วโลกโคจรดาวเทียมเอนกประสงค์แห่งชาติพันธมิตรวัดที่สถานีตรวจสอบ NOAA ขั้วโลกใต้ชั้นโอโซนเหนือบริเวณนั้น โดยวิธีการของ Dobson Spectrophotometer และบอลลูน Sonde โอโซน ปกติเปิดตัวที่บันทึกความหนาของชั้นโอโซนและแนวตั้ง การกระจายสินค้า ปริมาณคลอรีนประมาณ NOAA และนาซาใช้พื้นวัดและสังเกตจากขาเสียงยานนาซาร่า ไมโครเวฟ ดาวเทียม
นาซาและ NOAA ถูกบังคับภายใต้กฎหมายอากาศบริสุทธิ์เพื่อตรวจสอบก๊าซโอโซนและการใช้ปรากฏการณ์ของโอโซน นักวิทยาศาสตร์จาก NASA NOAA และได้รับการตรวจสอบชั้นโอโซนและความเข้มข้นของโอโซน และการใช้สารผลิตภัณฑ์ของพวกเขาจากพื้นดินและมีความหลากหลายของเครื่องมือบนดาวเทียมและบอลลูนตั้งแต่ทศวรรษข้อสังเกตเหล่านี้ช่วยให้เราสามารถให้ต่อเนื่องระยะยาว บันทึกการติดตามระยะยาวถึงปีปีและวิวัฒนาการของปริมาณโอโซน