วันนี้ฉันมีประสบการณ์ที่จำได้ไม่ลืม

วันนี้ฉันมีประสบการณ์ที่จำได้ไม่ลืมมาเล่าให้ฟัง เมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้ วันนี้ฉันมีประสบการณ์ที่จำได้ไม่ลืมมาเล่าให้ฟัง เมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้วฉันไปเล่นกับน้องใกล้บ้านของฉัน พอเล่นไปนานๆฉันรู้สึกเบื่อจึงหนีกลับบ้าน.ฉันวิ่งเพื่อจะได้กลับบ้านแต่ฉันดันไปสะดุดกับไม้ที่มีขนาดใหญ่จึงทำให้ล้ม ฉันพยายามไม่ร้องไห้แล้วเดินไปล้างแผลที่บ้าน ทันทีที่ล้างแผลทำให้ฉันเห็นว่าแผลของฉันมันทีขนาดใหญ่,ลึกตึงทำให้เห็นเนื้อข้างในและเลือดไหลไม่หยุด ฉันทำอะไรไม่ถูกจนย่าของฉันมาเห็นฉันย่าจึงตกใจมากและบอกกับฉันว่าต้องไปเย็บแผลฉันกลัวมาก ๆ จึงร้องไห้ แล้วฉันก็ถูกนำมาที่สถานีอนามัยแล้วคุณหมอก็เย็บแผลให้ฉัน แต่คุณหมอไม่ได้ฉีดยาชาให้ จึงทำให้ฉันเจ็บมากๆร้องดังไปทั่วอย่าทรมาน และนี้ก้เป็นเหตุการณ์ที่ฉันจำไดัไม่ วฉันไปเล่นกับน้องใกล้บ้านของฉัน พอเล่นไปนานๆฉันรู้สึกเบื่อจึงหนีกลับบ้าน.ฉันวิ่งเพื่อจะได้กลับบ้านแต่ฉันดันไปสะดุดกับไม้ที่มีขนาดใหญ่จึงทำให้ล้ม ฉันพยายามไม่ร้องไห้แล้วเดินไปล้างแผลที่บ้าน ทันทีที่ล้างแผลทำให้ฉันเห็นว่าแผลของฉันมันทีขนาดใหญ่,ลึกตึงทำให้เห็นเนื้อข้างในและเลือดไหลไม่หยุด ฉันทำอะไรไม่ถูกจนย่าของฉันมาเห็นฉันย่าจึงตกใจมากและบอกกับฉันว่าต้องไปเย็บแผลฉันกลัวมาก ๆ จึงร้องไห้ แล้วฉันก็ถูกนำมาที่สถานีอนามัยแล้วคุณหมอก็เย็บแผลให้ฉัน แต่คุณหมอไม่ได้ฉีดยาชาให้ จึงทำให้ฉันเจ็บมากๆร้องดังไปทั่วอย่าทรมาน และนี้ก้เป็นเหตุการณ์ที่ฉันจำไดัไม่เคยลืม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้ เมื่อประมาณ 7 ๆ จึงร้องไห้ แต่คุณหมอไม่ได้ฉีดยาชาให้ วฉันไปเล่นกับน้องใกล้บ้านของฉัน ๆ จึงร้องไห้ แต่คุณหมอไม่ได้ฉีดยาชาให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ฉันมีประสบการณ์ที่จำได้ไม่ลืมมาเล่าให้ฟังเมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้วันนี้ฉันมีประสบการณ์ที่จำได้ไม่ลืมมาเล่าให้ฟังเมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้วฉันไปเล่นกับน้องใกล้บ้านของฉันฉันวิ่งเพื่อจะได้กลับบ้านแต่ฉันดันไปสะดุดกับไม้ที่มีขนาดใหญ่จึงทำให้ล้มทันทีที่ล้างแผลทำให้ฉันเห็นว่าแผลของฉันมันทีขนาดใหญ่ฉันพยายามไม่ร้องไห้แล้วเดินไปล้างแผลที่บ้าน ,ลึกตึงทำให้เห็นเนื้อข้างในและเลือดไหลไม่หยุดฉันทำอะไรไม่ถูกจนย่าของฉันมาเห็นฉันย่าจึงตกใจมากและบอกกับฉันว่าต้องไปเย็บแผลฉันกลัวมากจะจึงร้องไห้แล้วฉันก็ถูกนำมาที่สถานีอนามัยแล้วคุณหมอก็เย็บแผลให้ฉันจึงทำให้ฉันเจ็บมากๆร้องดังไปทั่วอย่าทรมานและนี้ก้เป็นเหตุการณ์ที่ฉันจำไดัไม่วฉันไปเล่นกับน้องใกล้บ้านของฉันพอเล่นไปนานๆฉันรู้สึกเบื่อจึงหนีกลับบ้าน .ฉันวิ่งเพื่อจะได้กลับบ้านแต่ฉันดันไปสะดุดกับไม้ที่มีขนาดใหญ่จึงทำให้ล้มทันทีที่ล้างแผลทำให้ฉันเห็นว่าแผลของฉันมันทีขนาดใหญ่ฉันพยายามไม่ร้องไห้แล้วเดินไปล้างแผลที่บ้าน ,ลึกตึงทำให้เห็นเนื้อข้างในและเลือดไหลไม่หยุดฉันทำอะไรไม่ถูกจนย่าของฉันมาเห็นฉันย่าจึงตกใจมากและบอกกับฉันว่าต้องไปเย็บแผลฉันกลัวมากจะจึงร้องไห้แล้วฉันก็ถูกนำมาที่สถานีอนามัยแล้วคุณหมอก็เย็บแผลให้ฉันจึงทำให้ฉันเจ็บมากๆร้องดังไปทั่วอย่าทรมานและนี้ก้เป็นเหตุการณ์ที่ฉันจำไดัไม่เคยลืม