The knight was terrified; his mind

The knight was terrified; his mind was blank and he couldn’t think or react. Aside from peeing and crapping his pants, he was also drooling; his drool was like a waterfall. Every word and sentence Fei said was like a sword hanging over his head, and if he gave the signal, the swords would rain down and mince him into pieces. The screams of his peers who were on the ground begging for death were still sounding in his ears; the cavalry didn’t hesitate a bit and kneeled down to the ground and crawled to Fei like a dog. He stuck out his tongue and licked the dirt off of Fei’s boots. After he did that, he looked up and smiled flatteringly…….

Fei sneered as he shook his head, “How can someone who’s so arrogant yet afraid of death be worthy of being called a knight?”



“I’m not worthy, not worthy. I’m not a knight, I’m just an ordinary cavalry…… Your Majesty, I beg of your mercy……” The knight kneeled to the ground and kowtowed like there was no tomorrow. His high up arrogance had disappeared, and he shivered as if he was a wild dog who wanted to survive.

“I won’t kill you!” Fei said.

“Ah? Long live Your Majesty! Hail the king! Thanks you King Alexander for your kindness and greatness. I……” The cavalry was stoked and flattered Fei as much as he could.

Fei cut him off impatiently, “I won’t kill you, but……someone will.” After he said that, Fei beckoned at the teenage boy who had his throat sliced open. That teenage boy had fully recovered under the effects of the 【Normal Healing Potion】, and he was only a little bit tired now. He was standing in front of the crowd with support from his friends. After seeing King Alexander beckoning at him, he walked up excitedly and gave Fei a formal salute to greet the king.

“Warrior, what’s your name?” Fei asked with a smile.

“Tolis, Your Majesty, my name is Fernando-Torres.” The teenage boy silvered in excitement. In the previous Chambord Defense War, he joined the military recruitment on the last day, so hje was only able to guard the defense wall; he didn’t get a chance to participate in the real battle. But today, he had seen the blood boiling heroic scene of King Alexander dismantling and destroying the enemies almost all on his own. At that moment, King Alexander had become Torres’ role model and inspiration. Every young man had dreams of becoming a hero; Torres told himself that he had to become a great warrior just like King Alexander, even if he had to face cruel enemies and a cold death; nothing would stop him. That’s why when he saw the imperial cavalry and knights disrespecting the future queen Angela, he stood out first and reprimanded them.

Fei tapped Torres’ shoulder gently; he kicked the cavalry’s sword on the ground and flipped in into the air. Fei grabbed the sword in mid-air and passed it to Torres, “Torres, do you dare kill someone?”

Torres hesitated. He wanted to say no, but he quickly remember the bloody and thrilling scene on the stone bridge today. He bit his teeth and answered decisively, “I do, Your Majesty!”

“Alright then, help me kill this bastard who dares to insult our Chambord Kingdom.” Fei pointed at the cavalry who was kneeling on the ground begging for mercy; that poor man had lost the courage to resist. After seeing Torres approaching with the sword, he didn’t dare run away and just continued kowtowing.

This was the first time that Torres would kill someone.

Honestly, when he was walking towards the cavalry, he was very scared. But at the moment when he struck down with the sword and the hot spurting blood stained his face, Torres felt something ignite in his soul. He wasn’t no longer scared of anything and his blood felt as if it was boiling.

“Great, Fernando-Torres, from now on, you shall be my personal guard!” Fei was satisfied with Torres’ performance.

When he saw the teenage boy in front of him standing up for Angela and the dignity of the kingdom and didn’t back off when faced against the sharp swords of the imperial cavalry and knights, Fei had a favorable impression of the sixteen year old Torres. The bravery of a person who was fully armored and had an absolute advantage was not reliable; only when one was in a disadvantaged state and had nothing to depend on would bravery truly come from their soul. It was obvious that although he was shivering when he held onto the sword, the blonde haired young man was meant to be a true warrior.

“Ah?”

Torres was stunned. The next second, the young boy felt like he had been hit by a gift that had fallen from the sky. He was a bit lost and didn’t dare believe it. Finally, from his friends’ reminders, he kneeled down and thanked the king’s reward in a fluster. After he stood up and stood behind Fei, he still couldn’t believe his luck. He pinched his thigh again and again; the violent pain told him that what happened wasn’t a dream. He really did become the personal guard of his role model King Alexander. Torres quietly straightened his back and stood tal

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัศวินคือกลัว จิตว่างเปล่า และเขาไม่สามารถคิด หรือตอบสนอง นอกเหนือจากฉี่ และ crapping กางเกงของเขา เขาก็ยังน้ำลายไหล เล็กของเขาเป็นเหมือนน้ำตก ทุกคำและประโยค Fei กล่าวว่า เป็นเหมือนดาบแขวนอยู่เหนือศีรษะของเขา และถ้าเขาให้สัญญาณ ดาบจะโปรย และเขาสับเป็นชิ้น เสียงกรีดร้องของเพื่อนของเขาที่อยู่บนพื้นดินขอทานสำหรับความตายยังคงมีเสียงในหูของเขา ทหารไม่ได้ลังเลเล็กน้อย และ kneeled ลงไปพื้น และตระเวนไปเฟยเหมือนสุนัข เขาแพลมออกมาลิ้นของเขา และเลียสิ่งสกปรกออกจากรองเท้าของเฟย หลังจากที่เขาทำอย่างนั้น เขามองขึ้น และยิ้ม flatteringly ...เฟยยิ้มเยาะเป็นเขาส่ายหัวของเขา, "ไรคนหยิ่งมากของอัศวินจะยังกลัวตาย? " "ฉันไม่สมควร ไม่คุ้มค่า ผมไม่ได้เป็นอัศวิน ฉันเพียงทหารม้าเป็นธรรมดา... มหาบพิตร ดวงดีความเมตตาของคุณ..." อัศวิน kneeled กับพื้น และ kowtowed เหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้ หายไปของเขาสูงขึ้นหยิ่ง และเขา shivered ว่าเขาเป็นหมาป่าที่ต้องการอยู่รอด"ฉันจะไม่ฆ่าคุณ" Fei กล่าวว่า"อา พระยาวสด ตะโกนเรียกกษัตริย์ ขอบคุณคุณคิงอเล็กซานเดอร์สำหรับความเมตตาและความยิ่งใหญ่ของคุณ ฉันนี้... " ทหารม้ามีความสุข และปลื้มเฟยมากเท่าที่เขาสามารถเฟยตัดเขาออกอย่างกระสับกระส่าย, "ฉันจะไม่ฆ่าคุณ แต่...คนที่จะ" หลังจากที่เขากล่าวว่า เฟย beckoned ที่เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่คอของเขามีการเตรียมการเปิด เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่มีคืนภายใต้ผลกระทบของ 【Normal Potion】 การรักษา และเขาก็เพียงเหนื่อยเล็กน้อยตอนนี้ เขากำลังยืนอยู่ต่อหน้าฝูงชนด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนของเขา หลังจากเห็นกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ขอที่เขา เขาเดินขึ้นขึ้ง และให้เฟยตะเบ๊ะทักทายกษัตริย์อย่างเป็นทางการ"นักรบ ชื่อของคุณคืออะไร" เฟยถาม ด้วยรอยยิ้ม" Tolis พระ ชื่อของฉันคือ เฟอร์นานโดตอร์เรส" เด็กหนุ่มวัยรุ่น silvered ในเมือง ในสงครามป้องกันชามบอร์ดก่อนหน้านี้ เขาได้เข้าร่วมเปิดรับสมัครวันสุดท้าย ทหารเพื่อ hje ได้เพียงรักษาผนังป้องกัน เขาไม่ได้รับโอกาสในการมีส่วนร่วมในการรบจริง แต่วันนี้ เขาได้เห็นเลือดเดือดฉากกล้าหาญของกษัตริย์อเล็กซานเดอร์รื้อ และทำลายศัตรูได้เกือบทั้งหมดด้วยตนเอง ขณะที่การ กษัตริย์อเล็กซานเดอร์ได้กลายเป็น แบบอย่างและแรงบันดาลใจของตอร์เรส ชายหนุ่มทุกคนมีความฝันที่อยาก เป็นฮีโร่ ตอร์เรสบอกตัวเองว่า เขาจะกลายเป็น นักรบดีเช่นเดียวกับกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ แม้ว่าเขาจะเผชิญศัตรูที่โหดร้ายและเสียชีวิตที่เย็น ไม่มีอะไรจะหยุดเขา นั่นคือ เหตุผลที่เมื่อเขาเห็นทหารม้าอิมพีเรียล และอัศวินตัวควีนในอนาคต Angela เขายืนอยู่ก่อน และตำหนิพวกเขาหุยของตอร์เรสไหล่เคาะเบา ๆ เขาเตะดาบของทหารบนพื้นดิน และพลิกในไปในอากาศ เฟยคว้าดาบในกลางอากาศ และผ่านไปตอร์เรส "ตอร์เรส ทำคุณกล้าฆ่าคน"ตอร์เรสลังเล เขาอยากจะบอกว่า ไม่มี แต่เขาได้อย่างรวดเร็วจำฉากน่าตื่นเต้น และเลือดบนสะพานหินวันนี้ เขาบิตฟันของเขา และตอบอย่างเด็ดขาด "ทำอย่างไร มหาบพิตร""ไม่เป็นไรแล้ว ช่วยฉันฆ่าลูกครึ่งนี้ผู้กล้าดูหมิ่นราชอาณาจักรชามบอร์ดของเรา" เฟยชี้ไปที่ทหารที่ถูกเข่าบนพื้นดินขอทานเมตตา คนยากจนที่ได้สูญเสียความกล้าหาญที่จะต้านทาน หลังจากเห็นตอร์เรสใกล้ ด้วยดาบ เขาไม่กล้าวิ่งเก็บ และเพียงต่อ kowtowingนี้เป็นครั้งแรกว่า ตอร์เรสจะฆ่าคนอย่างสุจริต เมื่อเขาเดินไปทางทหาร เขาก็กลัวมาก แต่ในขณะที่เมื่อเขาหลงลง ด้วยดาบ และเลือด spurting ร้อนย้อมใบหน้าของเขา ตอร์เรสรู้สึกสิ่งที่จุดประกายในจิตวิญญาณของเขา ไม่เขาไม่กลัวอะไรและเลือดของเขารู้สึกราวกับว่ามันถูกต้ม"ดี เฟอร์นันโดตอร์เรส จากนี้ คุณจะรักษาส่วนบุคคลของฉัน" หุยก็พอใจกับประสิทธิภาพของตอร์เรสWhen he saw the teenage boy in front of him standing up for Angela and the dignity of the kingdom and didn’t back off when faced against the sharp swords of the imperial cavalry and knights, Fei had a favorable impression of the sixteen year old Torres. The bravery of a person who was fully armored and had an absolute advantage was not reliable; only when one was in a disadvantaged state and had nothing to depend on would bravery truly come from their soul. It was obvious that although he was shivering when he held onto the sword, the blonde haired young man was meant to be a true warrior.“Ah?”Torres was stunned. The next second, the young boy felt like he had been hit by a gift that had fallen from the sky. He was a bit lost and didn’t dare believe it. Finally, from his friends’ reminders, he kneeled down and thanked the king’s reward in a fluster. After he stood up and stood behind Fei, he still couldn’t believe his luck. He pinched his thigh again and again; the violent pain told him that what happened wasn’t a dream. He really did become the personal guard of his role model King Alexander. Torres quietly straightened his back and stood tal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัศวินกลัว; จิตใจของเขาเป็นที่ว่างเปล่าและเขาไม่สามารถคิดหรือตอบสนอง นอกเหนือจากฉี่และ crapping กางเกงของเขานอกจากนี้เขายังน้ำลายไหล; drool ของเขาเป็นเหมือนน้ำตก ทุกคำและประโยค Fei กล่าวว่าเป็นเหมือนดาบที่แขวนอยู่เหนือหัวของเขาและถ้าเขาให้สัญญาณดาบจะโปรยปรายลงมาและเขาสับเป็นชิ้น เสียงกรีดร้องของเพื่อนของเขาที่อยู่บนพื้นดินขอให้ตายก็ยังคงมีเสียงในหูของเขา ม้าไม่ลังเลเล็กน้อยและคุกเข่าลงกับพื้นและรวบรวมข้อมูลเพื่อ Fei เหมือนสุนัข เขาโผล่ออกมาลิ้นของเขาและเลียสิ่งสกปรกออกจากรองเท้าเฟ หลังจากที่เขาไม่ว่าเขาเงยหน้าขึ้นมองและยิ้มประจบสอพลอ ...... .

เฟ sneered ในขณะที่เขาส่ายหัวว่า "คนที่หยิ่งดังนั้นยังกลัวความตายอาจจะสมควรที่จะถูกเรียกว่าเป็นอัศวิน?"



"ผมไม่ได้คุ้มค่าไม่ได้ คุ้มค่า ฉันไม่อัศวินฉันแค่ทหารม้าธรรมดา ...... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณผมขอความเมตตาของคุณ ...... "อัศวินคุกเข่ากับพื้นและ kowtowed เหมือนมีวันพรุ่งนี้ไม่มี สูงขึ้นไปของเขาหยิ่งได้หายไปและเขาสั่นราวกับว่าเขาเป็นสุนัขป่าที่ต้องการที่จะอยู่รอด.

"ฉันจะไม่ฆ่าคุณ!" เฟยกล่าวว่า.

"แอมป์? Long live พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ! ลูกเห็บกษัตริย์! ขอบคุณกษัตริย์อเล็กซานเดสำหรับความเมตตาและความยิ่งใหญ่ของคุณ ฉัน ...... "ทหารม้ามีความสุขและภูมิใจ Fei มากที่สุดเท่าที่จะทำได้.

เฟตัดเขาออกอย่างหงุดหงิดว่า" ผมจะไม่ฆ่าคุณ แต่ ...... คนที่จะ. "หลังจากที่เขาบอกว่าเฟกวักมือเรียกที่เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่ ลำคอของเขาได้เปิดหั่นบาง ๆ ที่เด็กวัยรุ่นได้ฟื้นตัวเต็มที่ภายใต้ผลกระทบของ【ปกติ Healing Potion 】และเขาก็เป็นเพียงเล็กน้อยเหนื่อยในขณะนี้ เขาเป็นคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของฝูงชนด้วยการสนับสนุนจากเพื่อน ๆ ของเขา หลังจากที่ได้เห็นพระมหากษัตริย์อเล็กซานเด beckoning ที่เขาเดินขึ้นพล่านและให้เฟทักทายอย่างเป็นทางการที่จะทักทายกษัตริย์.

"นักรบคุณชื่ออะไร?" เฟถามด้วยรอยยิ้ม.

"Tolis, มหาบพิตรชื่อของฉันคือ Fernando-อร์เรส "เด็กวัยรุ่นสีเงินในความตื่นเต้น ในสงครามก่อนหน้า Chambord กลาโหมเขาเข้าร่วมการรับสมัครทหารในวันสุดท้ายดังนั้น HJE เป็นเพียงสามารถที่จะป้องกันผนังป้องกัน; เขาไม่ได้รับโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้จริง แต่วันนี้เขาได้เห็นเลือดเดือดฉากที่กล้าหาญของกษัตริย์อเล็กซานเดรื้อและทำลายศัตรูเกือบทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง ในขณะที่พระมหากษัตริย์อเล็กซานเดได้กลายเป็นแบบอย่างที่ตอร์เร 'และแรงบันดาลใจ ทุกคนหนุ่มสาวที่มีความฝันที่จะกลายเป็นพระเอก; ตอร์เรบอกตัวเองว่าเขาจะกลายเป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับกษัตริย์อเล็กซานเดแม้ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่โหดร้ายและตายเย็น ไม่มีอะไรที่จะหยุดเขา . นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อเขาเห็นทหารของจักรพรรดิและอัศวิน disrespecting สมเด็จพระราชินีในอนาคตแองเจล่าเขายืนอยู่ออกไปก่อนและตำหนิพวกเขา

เฟเคาะไหล่อร์เรส 'เบา ๆ ; เขาเตะดาบทหารม้าอยู่บนพื้นดินและในพลิกไปในอากาศ เฟคว้าดาบกลางอากาศและส่งมันไปให้ตอร์เร "Torres, คุณกล้าที่จะฆ่าใครบางคน?"

ตอร์เรลังเล เขาอยากจะบอกว่าไม่มี แต่เขาได้อย่างรวดเร็วจำฉากนองเลือดและน่าตื่นเต้นบนสะพานหินในวันนี้ เขากัดฟันของเขาและตอบอย่างเด็ดขาด "ผมทำพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ!"

"เอาล่ะแล้วช่วยฉันฆ่าไอ้นี้ที่กล้าพอที่จะดูถูก Chambord ราชอาณาจักรของเรา" เฟชี้ไปที่ทหารม้าที่ถูกคุกเข่าบนพื้นดินเพื่อขอความเมตตา. ที่คนยากจนได้สูญเสียความกล้าหาญที่จะต่อต้าน หลังจากที่ได้เห็นตอร์เรใกล้ด้วยดาบเขาไม่กล้าวิ่งหนีและก็ยังคง kowtowing.

นี่เป็นครั้งแรกที่ตอร์เรจะฆ่าใครสักคน.

สุจริตเมื่อเขาได้เดินไปทางทหารม้าเขาก็กลัวมาก แต่ในขณะที่เมื่อเขาหลงลงด้วยดาบและเลือดกระฉูดร้อนเปื้อนใบหน้าของเขาอร์เรสรู้สึกว่าสิ่งที่จุดชนวนในจิตวิญญาณของเขา เขาไม่ได้เป็นไม่กลัวอะไรและเลือดของเขารู้สึกราวกับว่ามันก็เดือด.

"Great เฟอร์นันโดตอร์เร-จากนี้ไปคุณจะเป็นยามส่วนตัวของฉัน!" เฟยก็พอใจกับผลงานของตอร์เร '.

เมื่อเขาเห็น เด็กวัยรุ่นในด้านหน้าของเขาลุกขึ้นยืนเพื่อแองเจล่าและศักดิ์ศรีของราชอาณาจักรและไม่ได้กลับออกเมื่อต้องเผชิญกับคมดาบของทหารจักรวรรดิและอัศวินเฟมีการแสดงผลที่ดีของสิบหกปีเก่าอร์เรส ความกล้าหาญของคนที่เป็นเกราะอย่างเต็มที่และมีประโยชน์แน่นอนก็ไม่น่าเชื่อถือ; เฉพาะเมื่ออยู่ในสภาพด้อยโอกาสและมีอะไรที่ต้องขึ้นอยู่กับความกล้าหาญที่จะมาจริงจากชีวิตของเขา มันเป็นที่ชัดเจนว่าแม้ว่าเขาจะสั่นเมื่อเขาจับดาบชายหนุ่มผมบลอนด์ผมหมายถึงการเป็นนักรบที่แท้จริง.

"อา?"

ตอร์เรตะลึง ที่สองต่อมาเด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้รับการตีโดยของขวัญที่ได้ลดลงจากท้องฟ้า เขาได้รับการบิตหายไปและไม่กล้าเชื่อว่ามัน ในที่สุดการแจ้งเตือนจากเพื่อน ๆ ของเขา 'เขาคุกเข่าลงและขอบคุณรางวัลของกษัตริย์ในความตะขิดตะขวงใจ หลังจากที่เขายืนขึ้นและยืนอยู่ข้างหลังเฟเขาก็ยังคงไม่สามารถเชื่อว่าโชคของเขา เขาบีบต้นขาของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง อาการปวดรุนแรงเขาบอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นความฝัน เขาจริงๆไม่กลายเป็นดินแดนส่วนบุคคลของรูปแบบบทบาทของกษัตริย์อเล็กซานเด ตอร์เรเงียบยืดหลังของเขายืนอยู่ Tal

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัศวินกลัว จิตใจของเขามันว่างเปล่า เขาไม่สามารถคิดหรืออย่างไร นอกเหนือจากฉี่ crapping กางเกงของเขา เขายังน้ำลายไหล ; ของเขาไหลเหมือนน้ำตก ทุกๆคำและประโยคเฟยพูดเหมือนดาบที่แขวนอยู่เหนือหัวเขา และถ้าเขาให้สัญญาน ดาบจะฝนตกลงมาและสับเขาเป็นชิ้นๆ เสียงร้องของเขา เพื่อนซึ่งอยู่ในพื้นดินร้องขอความตายยังทำให้เกิดเสียงในหูของเขา ทหารม้าไม่ลังเลเล็กน้อยและคุกเข่าลงกับพื้น แล้วคลานไปเฟยเหมือนสุนัข เขาติดลิ้นเลียสิ่งสกปรกออกของเฟยของรองเท้า หลังจากที่เขาทำแบบนั้น เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มอย่างประจบสอพลอ . . . . . . .เฟย sneered ที่เขาส่ายศีรษะ " ทำไมคนที่หยิ่งยังกลัวตายอยู่ สมควรถูกเรียกว่าอัศวิน "" ผมไม่น่า ไม่น่า ข้าไม่ใช่อัศวิน ผมเป็นแค่ทหารธรรมดา . . . . . . . ฝ่าบาท ข้าขอร้อง . . . . . . . " ความเมตตาของคุณอัศวินคุกเข่ากับพื้นและ kowtowed เหมือนจะไม่มีวันพรุ่งนี้ ความหยิ่งสูงของเขาหายไป เขาตัวสั่นเป็นถ้าเขาเป็นหมาป่าที่อยากจะมีชีวิตอยู่" ผมจะไม่ฆ่าคุณ " เฟยกล่าวว่า" อ๊ะ ? ทรงพระเจริญพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ต้อนรับกษัตริย์ ! ขอบคุณคุณกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ สำหรับความเมตตาและความยิ่งใหญ่ ฉัน . . . . . . . " ทหารม้าถูก stoked ปลื้ม เฟย และเท่าที่เขาจะทำได้เฟย ตัดเขาออกไปอย่างหงุดหงิด " ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่ . . . . . . . คนที่จะ " หลังจากที่เขากล่าวว่า เฟย กวักมือเรียกที่เด็กผู้ชายวัยรุ่น ที่ลำคอถูกเฉือน . เด็กคนนี้ได้เต็มที่ภายใต้ผลกระทบของ【ปกติการรักษายา】 เขาแค่เหนื่อยนิดหน่อยนะ เขายืนอยู่ในด้านหน้าของฝูงชนด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนๆ หลังจากเห็นกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ กวักมือเรียกเขา เขาเดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้นและให้เฟยทักทายอย่างเป็นทางการเพื่อต้อนรับกษัตริย์" นักรบ เธอชื่ออะไร ? " เฟยถามด้วยรอยยิ้ม" tolis ฝ่าบาท ข้าชื่อ เฟอร์นันโด ตอร์เรส เด็กชายวัยรุ่นล่ามในความตื่นเต้น ในก่อนหน้านี้อยู่ป้องกันสงคราม เขาได้เข้าร่วมคัดเลือกทหารในวันสุดท้าย ดังนั้น hje สามารถป้องกันผนังป้องกัน ; เขาไม่ได้รับโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้จริง แต่ในวันนี้เขาได้เห็นเลือดเดือดเด็ดฉากของกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ การรื้อและทำลายศัตรูเกือบทั้งหมดของเขาเอง ในช่วงเวลานั้น กษัตริย์อเล็กซานเดอร์ได้กลายเป็นแบบอย่างของตอเรสและแรงบันดาลใจ ทุกครั้งที่ชายหนุ่มมีความฝันที่จะเป็นวีรบุรุษ ตอร์เรส บอกตัวเองว่า เขาต้องกลายเป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่เหมือนกษัตริย์อเล็กซานเดอร์ แม้เขาจะต้องเผชิญกับศัตรูที่โหดร้ายและความตายเย็น ไม่มีอะไรจะหยุดเขาได้ นั่นคือเหตุผลที่เมื่อเขาเห็นกองทหารม้าหลวง และดูถูกอนาคตราชินีอัศวินแองเจล่า เขายืนออกก่อน และตำหนิพวกเขาเฟยทาบทามตอร์เรสไหล่เบาๆ เขาเตะดาบของทหารม้าบนพื้นดินและพลิกไปในอากาศ เฟยคว้าดาบในกลางอากาศและส่งให้ Torres " ตอร์เรส คุณกล้าฆ่าคน ? "ตอร์เรส ลังเล เขาต้องการที่จะบอกว่าไม่ แต่เขารีบจำเลือดและน่าตื่นเต้นฉากบนสะพานวันนี้ เขากัดฟันของเขาและตอบเด็ดขาด " ฉันทำ ฝ่าบาท "" ก็ได้ งั้นช่วยฉันฆ่าไอ้คนที่บังอาจดูถูกอาณาจักรอยู่ของเรา . " เฟยชี้ไปที่ทหารม้าที่คุกเข่าบนพื้นอ้อนวอนขอความเมตตา ที่คนจนได้สูญเสียความกล้าหาญที่จะต่อต้าน หลังจากที่ได้เห็น ตอร์เรส ใกล้กับดาบ เขาไม่กล้าหนี และยัง kowtowing .นี้เป็นครั้งแรกที่ ตอร์เรส จะฆ่าใครบางคนจริงๆ แล้วตอนที่เขาเดินไปนั้น เขาก็กลัวมาก แต่ในตอนที่เขาถูกฆ่าด้วยดาบ และจากระฉูดเปื้อนเลือดที่ใบหน้าของเขา ตอร์เรสรู้สึกจุดในวิญญาณของเขา เขาไม่กลัวอะไรและเลือดของเขารู้สึกราวกับว่ามันกำลังเดือด" ยอดเยี่ยม เฟร์นานโด ตอร์เรส จากนี้ไป เจ้าจะเป็นองครักษ์ของข้า ! " เฟย พอใจกับผลงานของตอเรส .เมื่อเขาเห็นเด็กผู้ชายตรงหน้าเขายืนสำหรับแองเจล่าและศักดิ์ศรีของราชอาณาจักรและไม่ได้ถอยเมื่อเผชิญกับดาบคมของทหารม้าหลวงและอัศวินเฟยมีความประทับใจที่ดีของสิบหกปีเก่า ทอเรส ความกล้าหาญของคนที่พร้อมหุ้มเกราะและมีความได้เปรียบสัมบูรณ์คือเชื่อถือไม่ได้ แต่เมื่ออยู่ในสถานะที่เสียเปรียบ และไม่ต้องขึ้นอยู่กับความกล้าหาญที่แท้จริงจะมาจากจิตใจของพวกเขา เห็นได้ชัดว่า ถึงแม้เขาจะตัวสั่นสะท้านเมื่อเขาจับดาบ ชายหนุ่มผมบลอนด์ หมายถึงการเป็นนักรบที่แท้จริง" อ๊ะ ? "ตอร์เรส ตะลึง วินาทีต่อมา เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนเขาถูกตี โดยของขวัญที่หล่นจากฟ้า เขาเป็นบิตสูญหาย และไม่อยากจะเชื่อเลย สุดท้ายจากเพื่อนเตือน เขาคุกเข่าลงและขอบคุณพระรางวัลในสับสน หลังจากที่เขาลุกขึ้นและยืนอยู่ข้างหลัง เฟย เขายังไม่สามารถเชื่อว่าโชคของเขา เขาจับต้นขาของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง ความเจ็บปวดรุนแรง บอกเค้าว่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ความฝัน เขาก็กลายเป็นกระทิงส่วนบุคคล