Environmental impact assessment at

Environmental impact assessment at the same level (farm or
cropping system) is much more recent. Among other methodologies,
life cycle assessment (LCA) has long been identified as a potential
contributor to eco-efficiency analysis (Tyteca, 1996),
including in agriculture (Van der Werf and Petit, 2002). LCA
application in agriculture has developed over the last 15 years
(Audsley et al., 1997) and addressed most agricultural commodities
(e.g., Williams et al., 2005). Yet, paradoxically, rice, as a crucial
global commodity, has rarely been studied. To date, there is abundant
literature on the assessment of greenhouse gas (GHG) emissions
from irrigated paddy fields (as reviewed by Blengini and
Busto, 2009). Few studies have applied LCA for assessing environmental
impacts of rice production in Asia. Most published research
essentially focused on GHG and global warming potential (in Japan,
Harada et al., 2007; Hokazono et al., 2009), on organic farming of
rice (in Japan, Hokazono and Hayashi, 2012), and on weighting and
normalization of results (in China, Wang et al., 2010). To the authors’
knowledge, there are only three comprehensive published
applications of LCA to rice (in Italy, Blengini and Busto, 2009; in
China, Wang et al., 2010; in Japan, Hokazono and Hayashi, 2012).
Basset-Mens et al. (2010) assessed the scarce rice LCA literature and
highlighted the overall paucity and limitations, including a lack of
consideration of the actual diversity of field and farm situations and
of water and energy use. Until recently, water in LCA was only
considered a qualitative compartment susceptible of being
impacted upon. Newmethodologies onwater resource depletion in
LCA have been extensively investigated recently, with important
breakthroughs that suggest using partial water footprinting
approach (Mila i Canals, 2009; Pfister et al., 2009). However,
empirical validation and local case studies are still lacking. Actual
water consumption in agricultural systems is seldom known in
developing, gravity-based conditions. Crop water requirements
(CWR) and irrigation water requirements (IWR, blue water), both
modelled from soil, crop and climate data, are usually used as proxies (Allen et al., 1998). The use of recent versions of FAO’s
CropWat (Mom, 2007; Chapagain and Hoekstra, 2011), coupled
with water balance modelling in ponding conditions (Rahatwal,
2010), shows potential.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมในระดับเดียวกัน (ฟาร์ม หรือครอบระบบ) จะมากล่าสุด ในหลักสูตรอื่น ๆระบุการประเมินวัฏจักรชีวิต(ผลิตภัณฑ์ LCA) เป็นศักยภาพยาวนานในนิเวศวิเคราะห์ (Tyteca, 1996),รวมทั้งในการเกษตร (Van der Werf และเปอตี 2002) LCAโปรแกรมประยุกต์ในการเกษตรได้พัฒนา 15 ปี(Audsley et al., 1997) และส่งสินค้าโภคภัณฑ์เกษตรมากที่สุด(เช่น วิลเลียมส์ et al., 2005) ยัง paradoxically ข้าว เป็นตัวสำคัญไม่ค่อยได้ศึกษาสินค้าที่ทั่วโลก วันที่ มีมากมายวรรณกรรมเกี่ยวกับปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG) ก๊าซจากชลประทานทุ่ง (เป็นทาน โดย Blengini และBusto, 2009) บางการศึกษาใช้ LCA ในการประเมินสิ่งแวดล้อมผลกระทบต่อการผลิตข้าวในเอเชีย งานวิจัยที่เผยแพร่มากที่สุดหลักเน้นปริมาณและศักยภาพโลกร้อน (ในญี่ปุ่นHarada et al., 2007 Hokazono et al., 2009), ในเกษตรอินทรีย์ของข้าว (ในญี่ปุ่น Hokazono และฮายา ชิ 2012), และน้ำหนัก และฟื้นฟูผลลัพธ์ (ในประเทศจีน วัง et al., 2010) การของผู้เขียนความรู้ มีสามเท่าครอบคลุมการเผยแพร่โปรแกรมประยุกต์ของ LCA ข้าว (ในอิตาลี Blengini และ Busto, 2009จีน วัง et al., 2010 ในประเทศญี่ปุ่น Hokazono และฮายา ชิ 2012)Basset บุรุษ et al. (2010) ประเมินข้าวขาดแคลนเอกสารประกอบการ LCA และเน้น paucity โดยรวมและข้อจำกัด รวมทั้งการขาดพิจารณาความหลากหลายของฟิลด์และฟาร์มสถานการณ์จริง และการใช้น้ำและพลังงาน จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ ใน LCA ถูกเท่านั้นพิจารณาช่องคุณภาพไวต่อการรับผลกระทบเมื่อ Newmethodologies ลดลงของทรัพยากร onwater ในLCA ได้รับอย่างกว้างขวางตรวจสอบล่าสุด ด้วยสำคัญนวัตกรรมใหม่ที่แนะนำใช้ footprinting น้ำบางส่วนวิธีการ (Mila ฉันคลอง 2009 Pfister et al., 2009) อย่างไรก็ตามตรวจสอบผลและภายในกรณีศึกษายังไม่มี เกิดขึ้นจริงค่อยเป็นที่รู้จักการใช้น้ำในระบบเกษตรในพัฒนา แรงโน้มถ่วงตามสภาพ ความต้องการน้ำของพืช(ศูนย์วิจัยฯ) และความต้องการน้ำชลประทาน (IWR น้ำสีฟ้า), ทั้งสองคือ แบบจำลองจากข้อมูลดิน พืช และสภาพภูมิอากาศ ใช้มักจะเป็นผู้รับมอบฉันทะ (อัลเลนและ al., 1998) ใช้รุ่นล่าสุดของ FAOCropWat (หม่อม 2007 ควบคู่ไป Chapagain และ Hoekstra, 2011),กับน้ำสมดุลแบบจำลองในบ่อ (Rahatwal2010 แสดงศักยภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในระดับเดียวกัน (ฟาร์มหรือ
ระบบการปลูกพืช) เป็นมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ในบรรดาวิธีการอื่น ๆ
การประเมินวัฏจักรชีวิต (LCA) ได้รับการระบุว่าเป็นที่มีศักยภาพ
ร่วมกับการวิเคราะห์ประสิทธิภาพเชิงเศรษฐนิเวศ (Tyteca, 1996),
รวมทั้งในภาคเกษตร (Van der Werf และ Petit, 2002) LCA
การประยุกต์ใช้ในการเกษตรได้มีการพัฒนาในช่วง 15 ปี
(Audsley et al., 1997) และการที่สินค้าเกษตรมากที่สุด
(เช่นวิลเลียมส์ et al., 2005) แต่ขัดแย้งข้าวเป็นสิ่งสำคัญ
สินค้าโภคภัณฑ์ทั่วโลกได้รับการศึกษาที่ไม่ค่อย ในวันที่มีความอุดมสมบูรณ์เป็น
หนังสือที่เกี่ยวกับการประเมินของก๊าซเรือนกระจก (GHG)
จากนาข้าวในเขตชลประทาน (ตรวจสอบโดย Blengini และ
บุส, 2009) การศึกษาน้อยได้นำมาใช้ในการประเมิน LCA สิ่งแวดล้อม
ผลกระทบของการผลิตข้าวในเอเชีย เผยแพร่งานวิจัยส่วนใหญ่
มุ่งเน้นเป็นหลักในก๊าซเรือนกระจกที่มีศักยภาพและภาวะโลกร้อน (ในญี่ปุ่น
ฮาราดะ et al, 2007;.. Hokazono, et al, 2009) ในการทำการเกษตรอินทรีย์ของ
ข้าว (ในประเทศญี่ปุ่น Hokazono และฮายาชิ, 2012) และในน้ำหนักและ
บรรทัดฐานของผล (ในประเทศจีน, วัง et al., 2010) เพื่อเขียน
ความรู้มีเพียงสามตีพิมพ์ที่ครอบคลุม
การใช้งานของ LCA ข้าว (ในอิตาลี Blengini และบุ 2009; ใน
ประเทศจีน, วัง, et al, 2010;. ในญี่ปุ่น Hokazono และฮายาชิ, 2012).
ไพศาล-บุรุษ และคณะ (2010) การประเมินวรรณกรรมข้าวขาดแคลน LCA และ
เน้นความยากจนโดยรวมและข้อ จำกัด รวมทั้งขาดการ
พิจารณาของความหลากหลายที่เกิดขึ้นจริงของสนามและสถานการณ์และฟาร์ม
ของน้ำและการใช้พลังงาน จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ น้ำใน LCA เป็นเพียง
การพิจารณาช่องคุณภาพไวต่อการถูก
ผลกระทบเมื่อ Newmethodologies onwater การสูญเสียทรัพยากรใน
LCA ได้รับการตรวจสอบอย่างกว้างขวางเมื่อเร็ว ๆ นี้มีความสำคัญ
นวัตกรรมที่แนะนำให้ใช้น้ำบางส่วน footprinting
วิธี (Mila ฉันคลอง. 2009; Pfister et al, 2009) อย่างไรก็ตาม
การตรวจสอบเชิงประจักษ์และกรณีศึกษาในท้องถิ่นยังขาด ที่เกิดขึ้นจริง
การใช้น้ำในระบบการเกษตรไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกันใน
การพัฒนาสภาพตามแรงโน้มถ่วง ความต้องการน้ำพืช
(CWR) และความต้องการน้ำชลประทาน (IWR น้ำทะเลสีฟ้า) ทั้ง
รูปแบบจากดินพืชและข้อมูลสภาพภูมิอากาศมักจะใช้เป็นผู้รับมอบฉันทะ (อัลเลน et al., 1998) ใช้รุ่นล่าสุดของเอฟเอโอ
CropWat (แม่ 2007; Chapagain และ Hoekstra 2011) ควบคู่ไป
กับการสร้างแบบจำลองสมดุลของน้ำในสภาพน้ำขัง (Rahatwal,
2010) แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในระดับเดียวกัน ( ฟาร์มหรือ
ระบบปลูกพืช ) เป็นเรื่องล่าสุด ในวิธีการอื่น ๆ ,
การประเมินวัฏจักรชีวิตผลิตภัณฑ์ ( LCA ) ได้ถูกระบุว่าเป็นผู้ที่มีศักยภาพ
เพื่อการวิเคราะห์ประสิทธิภาพเชิงนิเวศ ( tyteca , 1996 ) ,
รวมถึงการเกษตร ( แวนเดอร์กราฟ และ Petit , 2002 ) LCA
การใช้ประโยชน์ทางการเกษตรได้พัฒนามา
15 ปีสุดท้าย ( audsley et al . ,1997 ) และจัดการสินค้าเกษตรส่วนใหญ่
( เช่นวิลเลียม et al . , 2005 ) แต่น่าฉงนว่า ข้าวเป็นสินค้าสำคัญ
ทั่วโลกได้ไม่ค่อยถูก ) วันที่ มีวรรณกรรมมากมาย
ในการประเมินการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ( GHG )
จากเขตนาชลประทาน ( ตรวจสอบโดย blengini และ
บุส , 2009 ) ไม่กี่การศึกษา LCA ใช้สำหรับการประเมินสิ่งแวดล้อม
ผลกระทบของการผลิตข้าวในเอเชีย ส่วนใหญ่เผยแพร่งานวิจัย
เป็นหลักเน้นก๊าซเรือนกระจกและศักยภาพโลกร้อน ( ในญี่ปุ่น
ฮาราดะ et al . , 2007 ; hokazono et al . , 2009 ) ในการทำเกษตรอินทรีย์ของ
ข้าว ( ในญี่ปุ่น hokazono และ ฮายาชิ , 2012 ) , และน้ำหนักและ
การฟื้นฟูผล ( ในจีน หวัง และ อัล . , 2010 ) ผู้เขียน '
ความรู้ มีเพียงสามครอบคลุมตีพิมพ์
การประยุกต์ใช้ LCA ของข้าว ( ในประเทศอิตาลี และ blengini บุส , 2009 ;
จีน Wang et al . , 2010 , ในญี่ปุ่น hokazono และ ฮายาชิ , 2012 ) .
เร็วบุรุษ et al . ( 2010 ) การประเมิน LCA ขาดแคลนข้าวและวรรณกรรม
เน้นความขัดสนโดยรวมและข้อจำกัด รวมทั้งขาด
พิจารณาความหลากหลายที่แท้จริงของข้อมูลและสถานการณ์ที่ฟาร์มและ
ของน้ำและการใช้พลังงาน . จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้น้ำใน LCA เพียง
ถือว่าคุณภาพช่องเสี่ยงถูก
รับผลกระทบตาม newmethodologies onwater ทรัพยากรใน
LCA ได้รับอย่างกว้างขวางใช้เมื่อเร็ว ๆนี้ที่สำคัญที่แนะนำให้ใช้น้ำ
นวัตกรรมบางส่วน footprinting
วิธี ( มิล่า ผมคลอง , 2009 ; ฟิสเตอร์ et al . , 2009 ) อย่างไรก็ตาม การตรวจสอบท้องถิ่นกรณีศึกษา
เชิงประจักษ์และยังขาดการใช้น้ำจริง
ในระบบการเกษตรไม่ใคร่รู้จัก
การพัฒนาแรงโน้มถ่วงตามเงื่อนไข ความต้องการน้ำของพืช
( cwr ) และความต้องการน้ำชลประทาน ( iwr , น้ำสีฟ้า ) ทั้ง
จำลองจากดิน พืช และข้อมูลสภาพอากาศ มักจะใช้เป็นผู้รับมอบฉันทะ ( Allen et al . , 1998 ) ใช้รุ่นล่าสุดขององค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติเป็น
cropwat ( แม่ , 2007 ; chapagain และ hoekstra 2011 คู่
)ด้วยแบบจำลองสมดุลน้ำในการบำบัดแบบเงื่อนไข ( rahatwal
, 2010 ) แสดงศักยภาพ