Meng Hao quickly decided to change

Meng Hao quickly decided to change the topic. “Senior, sir, I’m sure you didn’t just call me here to eat some White Dragon.” The way the man had looked at him just now made him feel like food, and had caused his scalp to go numb.

Only at this point did the man reluctantly look back up. From the look if it, it took quite a bit of willpower to do so. He tilted his head back to look up at the stars.

“These stars come from my memories of ancient times….” said the man softly, sounding a bit melancholy. “Unfortunately, I’ve been asleep for far too long…. When I woke up, I was here, in this land. I couldn’t tell if the starry sky was the same or not, or whether there were more stars or fewer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮาตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อได้อย่างรวดเร็ว "อาวุโส ที่รัก ฉันแน่ใจว่า คุณไม่ได้โทรหาผมที่นี่กินมังกรขาวบาง" ทางคนก็มองไปที่เขาเพียงแค่ตอนนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนอาหาร และได้เกิดหนังศีรษะของเขาไปอาการเฉพาะจุดนี้ ไม่คนฝืนใจมองย้อนกลับไปขึ้น จากลักษณะถ้า มันใช้เวลาของจิตตานุภาพทำ เขาเอียงหลังศีรษะของเขาเพื่อค้นหาดาว"ดาวเหล่านี้มาจากความทรงจำของโบราณ..." กล่าวคนเบา ๆ เสียง melancholy บิต อับ การนอนหลับนานเกินไป... เมื่อผมตื่นขึ้น ได้ที่นี่ ในแผ่นดินนี้ บอกว่า บนท้องฟ้าเดียวกัน หรือไม่ หรือ ว่ามีดาวมากขึ้นหรือน้อยลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาได้อย่างรวดเร็วตัดสินใจที่จะเปลี่ยนหัวข้อ "อาวุโสครับฉันแน่ใจว่าคุณไม่ได้เพียงแค่โทรหาฉันที่นี่เพื่อกินมังกรขาว." วิธีที่ชายคนนั้นได้มองไปที่เขาเพียงแค่ตอนนี้ทำให้เขารู้สึกเช่นอาหารและทำให้เกิดหนังศีรษะของเขาที่จะไปชา.

เท่านั้น ณ จุดนี้ไม่คนที่ไม่เต็มใจมองย้อนกลับไปถึง จากรูปลักษณ์ถ้ามันก็เอาไม่น้อยของจิตตานุภาพที่จะทำเช่นนั้น เขาเอียงศีรษะของเขากลับไปมองขึ้นไปบนดาว.

"ดาวเหล่านี้มาจากความทรงจำของฉันสมัยโบราณ ... ." ชายคนดังกล่าวเบา ๆ ทำให้เกิดเสียงบิตเศร้าโศก " แต่น่าเสียดายที่ฉันได้รับการนอนหลับนานเกินไป ... เมื่อฉันตื่นขึ้นมาผมอยู่ที่นี่ในแผ่นดินนี้ ผมไม่สามารถบอกได้ว่าดาวบนท้องฟ้าได้เหมือนกันหรือไม่หรือว่ามีดาวมากขึ้นหรือน้อยลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่ารีบตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง " ครับรุ่นพี่ ผมมั่นใจว่าคุณไม่ได้เรียกฉันมาที่นี่เพื่อกินมังกรขาว " วิธีให้คนได้มองเขาในตอนนี้ทำให้เขารู้สึกอยากอาหาร และทำให้หนังศีรษะของเขาชาไปเลยแต่ ณจุดนี้ ทำคนเต็มใจกลับมองขึ้น จากที่ดูถ้ามันใช้เวลาไม่น้อยของความมุ่งมั่นที่จะทำเช่นนั้น เขาเอียงหัวกลับไปมองดาว" ดาวเหล่านี้มาจากความทรงจำครั้งเก่า . . . . . . . " เขาพูดเบาๆ เสียงเศร้านิดหน่อย " น่าเสียดายที่ผมเคยหลับนานเกินไปแล้ว . . . . . . . เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันก็มาอยู่ในแผ่นดินนี้ ฉันบอกไม่ได้ว่าท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวเหมือนเดิมหรือไม่ หรือ ว่ามีจำนวนดาวมากกว่าหรือน้อยกว่า