Yin Zhenluo took the plate and was

Yin Zhenluo took the plate and was focused on the food. She didn't notice Xuanyuan's expression, nor did she know what was on his mind.



She took out a small silver knife and cut a tiny piece of pork. She chewed it slowly and enjoyed the delicious flavour.



However, she saw that Xuanyuan and Guxing were eating some old dried meat. She was confused and asked. "Why are you eating old dried meat instead of the freshly cooked meat you prepared?"



Xuanyuan smiled after hearing her question.



"Today I became your disciple, obviously I have to prepare something delicious for you. The hog would've fed Guxing and I for two days, longer if we rationed it. There are always powerful beasts wandering around the forest. It is not everyday that we get to enjoy a full stomach. We don't mind having dried meat as long as we can eat."



Xuanyuan halved the hardened dried meat and gave it to Guxing. They both started to eat their half of the dried, flavourless meat. Yin Zhenluo felt a bitter taste in her mouth. She had grown up in a prestigious family and never wanted for anything. They both lived in very different worlds.



"Xuanyuan, where are your parents?"



He stopped chewing when he heard her question. His eyes revealed a trace of loneliness. In both his last life and this life, he was an orphan. He never had parents who would love and care for him. After a while, he answered,



"I'm an orphan. I have never had parents to care for me. Guxing and Guyue were the only ones to ever care for me, but Guyue is now dead because of the young master Yuejue."



Yin Zhenluo saw the loneliness that was hidden deep in his eyes. It softened her heart and she sighed, she no longer continued to question him.



Xuanyuan was observing Yin Zhenluo as she ate her pork. She chewed very slowly and her every movement was elegant.



Some time had passed and night had darkened the sky. The cold moonlight shone through the window, shining down on Yin Zhenluo. Under the moonlight, she looked like the fairy of the moon, Chang-e, cold and untouchable. He was mesmerised and couldn't look away.



At this moment, he was revelling in the bliss. How nice it would be if this moment could last forever. If he could just watch over her forever.



Yin Zhenluo opened her eyes and saw that Xuanyuan was staring at her while she ate. She pointed at the grilled pork behind him and said. "Dry the meat, in the future I will eat what you eat. There's no need to prepare such special meals for me. Your practice will start tomorrow."



Xuanyuan nodded while drooling.



She stood up and rolled her eyes, half with annoyance and half with amusement. She walked towards the bed and laid down. She then told Xuanyuan. "Go get some rest. I'll take the bed and you can sleep on the floor."



Xuanyuan wiped his drool from his mouth and nodded vigorously,



"Of course. I'm grateful for not having to sleep outside."



"Also, since you are my disciple, there is one rule you have to follow." Yin Zhenluo laid on her side. Her eyes seemed more tender when under the moonlight. Her beauty was making Xuanyuan feel light headed.



"Starting from tonight, if you successfully ambush me at anytime, I will let you do whatever you want.”



Yin Zhenluo's smile was stunning like a blossoming flower.



When she finished her words, a fire was lit in Xuanyuan's eyes. His body trembled and his mouth started watering. He rushed in Yin Zhenluo’s direction and attacked like a hungry wolf.



"That's not an ambush, that's more like suicide."



She sighed and flicked her finger lightly against his forehead. A strong wind hit Xuanyuan's head and knocked him backwards. He rolled across the floor in an embarrassing state.



Guxing didn't growl at Yin Zhenluo this time. It actually looked amused by the schadenfreude.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยิน Zhenluo เอาจาน และเน้นอาหาร เธอไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกของ Xuanyuan หรือเธอรู้ไหมอะไรคือในใจของเขา เธอเอาออกมีดสีเงินขนาดเล็ก และตัดชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของหมู เธอเคี้ยวช้า ๆ และเพลิดเพลินกับรสชาติอร่อย อย่างไรก็ตาม เธอเห็นว่า Xuanyuan และ Guxing กินบางเนื้อแห้งเก่า เธอสับสน และคำถาม "ทำไมคุณกินเนื้อเก่าแห้งแทนเนื้อสัตว์ปรุงสดที่คุณเตรียมไว้" Xuanyuan ยิ้มหลังจากได้ยินคำถามของเธอ "วันนี้ฉันเป็นศิษย์ของคุณ เห็นได้ชัดว่ามีการเตรียมสิ่งที่แสนอร่อยสำหรับคุณ หมูจะได้เลี้ยง Guxing และสองวัน นานถ้าเรา rationed มีประสิทธิภาพสัตว์รอบ ๆ ป่าอยู่เสมอ มันไม่ได้ในชีวิตประจำวันที่เราจะเพลิดเพลินกับกระเพาะอาหารเต็ม เราไม่ทราบมีเนื้อแห้งตราบใดที่เราสามารถรับประทาน" Xuanyuan เนื้อแห้งแข็งผ่าครึ่ง และมอบมันให้กับ Guxing พวกเขาทั้งสองเริ่มที่จะกินครึ่งตัวเนื้อแห้ง flavourless Zhenluo หยินรู้สึกถึงรสขมในปากของเธอ เธอมีการเจริญเติบโตในครอบครัวพัก และไม่เคยต้องการอะไร พวกเขาทั้งสองอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันมาก " Xuanyuan ที่เป็นพ่อแม่ของคุณ? " เขาหยุดเคี้ยวเมื่อเขาได้ยินคำถามของเธอ ตาของเขาเปิดเผยร่องรอยของความเหงา ในชีวิตของเขาครั้งสุดท้ายและชีวิตนี้ เขาเป็นกำพร้า เขาไม่เคยมีผู้ปกครองที่จะรัก และดูแลเขา หลัง เขาตอบ "ฉันกำพร้า ผมไม่เคยมีผู้ปกครองดูแลฉัน Guxing และ Guyue เป็นคนเดียวที่เคยดูแลฉัน แต่ตอนนี้ Guyue จะตายเนื่องจาก Yuejue หลักหนุ่ม" Zhenluo หยินเห็นความเหงาที่ถูกซ่อนไว้ลึกในดวงตาของเขา มันลดลงหรือหัวใจของเธอ และเธอถอนหายใจ เธอไม่ต่อสอบถาม Xuanyuan ถูกสังเกต Zhenluo หยินเป็นเธอกินหมูของเธอ เธอเคี้ยวช้า ๆ และเธอทุกการเคลื่อนไหวสง่างาม บางครั้งได้ผ่าน และกลางคืนมีมืดท้องฟ้า เย็นแสงจันทร์ที่ส่องผ่านหน้าต่าง ส่องลงมาบน Zhenluo หยิน ใต้แสงจันทร์ เธอเหมือนนางฟ้าของดวงจันทร์ ช้าง e, untouchable และเย็น เขาคือ mesmerised และไม่สามารถมองออกไป ขณะนี้ เขาถูก revelling ใน ดีมันจะถ้าขณะนี้สามารถสุดท้ายตลอดไป ถ้าเขาสามารถเพียงแค่ดูเธอตลอดไป ยิน Zhenluo เปิดดวงตาของเธอ และเห็นว่า Xuanyuan ถูกจ้องเธอขณะที่เธอกิน เธอชี้ไปที่หมูย่างหลังเขา และกล่าวว่า "แห้งเนื้อ ในอนาคตฉันจะกินสิ่งที่คุณกิน ไม่จำเป็นต้องจัดเตรียมอาหารพิเศษดังกล่าวสำหรับฉัน ปฏิบัติของคุณจะเริ่มวันพรุ่งนี้" Xuanyuan เลยต้องในขณะที่น้ำลายไหล เธอยืนขึ้น และยกดวงตาของเธอ ครึ่ง ด้วยความรำคาญ และครึ่งเวลาที่สนุก เธอเดินเข้าไปหานอน และวางลง นอกจากนั้นเธอก็บอก Xuanyuan "ไปได้บางส่วนที่เหลือ ฉันจะใช้นอน และคุณสามารถนอนบนพื้น" Xuanyuan เช็ด drool ของเขาจากปากของเขา และเลยต้องแรง ๆ "อย่างแน่นอน "ผมขอบคุณที่ไม่ต้องนอนข้างนอก" "นอกจากนี้ เนื่องจากคุณเป็นศิษย์ของฉัน มีเป็นกฎหนึ่งที่คุณต้องทำตาม" ยิน Zhenluo วางบนด้านข้างของเธอ ดวงตาของเธอดูเหมือนอ่อนโยนมากขึ้นเมื่ออยู่ใต้แสงจันทร์ ความงามของเธอถูกทำ Xuanyuan รู้สึกเบาหัว "เริ่มจากคืนนี้ ถ้าคุณประสบความสำเร็จซุ่มฉันได้ตลอดเวลา ฉันจะให้คุณทำสิ่งที่คุณต้องการ" ยิน Zhenluo ยิ้มสวยงามเหมือนดอกไม้บาน เมื่อเธอเสร็จสิ้นคำพูดของ ไฟสว่างในดวงตาของ Xuanyuan ร่างกายของเขา trembled และปากของเขาเริ่มรดน้ำ เขาวิ่งในทิศทางที่หยิน Zhenluo และโจมตีเช่นหมาป่าหิว "ที่ไม่ใช่การลอบโจมตี ที่มีมากขึ้นเช่นฆ่าตัวตาย" เธอถอนหายใจ และ flicked ของเธอนิ้วเบา ๆ กับหน้าผากของเขา แรงลมที่ตีหัวของ Xuanyuan และเคาะเขาย้อนหลัง เขารีดพื้นในสถานะน่าอาย Guxing ไม่คำรามที่หยิน Zhenluo ครั้งนี้ จริง ๆ มันดูขบขัน โดย schadenfreude

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หยิน Zhenluo เอาแผ่นและได้รับการมุ่งเน้นไปที่อาหาร เธอไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกของ Xuanyuan หรือเธอไม่ทราบว่าสิ่งที่อยู่ในใจของเขา.



เธอหยิบเอามีดสีเงินขนาดเล็กและตัดเป็นชิ้นเล็ก ๆ ของเนื้อหมู เธอเคี้ยวมันช้าและมีความสุขรสชาติอร่อย.



แต่เธอเห็นว่า Xuanyuan และ Guxing กำลังรับประทานบางเนื้อแห้งเก่า เธอได้รับการสับสนและถาม "ทำไมคุณกินเนื้อแห้งเก่าแทนเนื้อสัตว์ปรุงสดใหม่ที่คุณเตรียม?"



Xuanyuan ยิ้มหลังจากที่ได้ยินคำถามของเธอ.



"วันนี้ฉันกลายเป็นสาวกของคุณแน่นอนผมต้องเตรียมอะไรอร่อยสำหรับคุณ. หมูจะได้เฟด Guxing และ ฉันเป็นเวลาสองวันอีกต่อไปถ้าเราแบ่งสรรมัน. มีเสมอสัตว์ที่มีประสิทธิภาพเดินไปรอบ ๆ ป่า. มันไม่ได้ในชีวิตประจำวันที่เราได้เพลิดเพลินไปกับท้องเต็มรูปแบบ. เราไม่ได้คิดมีเนื้อแห้งตราบใดที่เราสามารถที่จะกิน. "



Xuanyuan ลดลงครึ่งหนึ่งเนื้อแห้งแข็งและมอบมันให้กับ Guxing พวกเขาทั้งคู่ก็เริ่มที่จะกินครึ่งหนึ่งของพวกเขาแห้งเนื้อรสจืด หยิน Zhenluo รู้สึกว่ามีรสขมในปากของเธอ เธอเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่มีชื่อเสียงและไม่เคยต้องการอะไร พวกเขาทั้งสองอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างมาก.



"Xuanyuan ที่เป็นพ่อแม่ของคุณหรือไม่"



เขาหยุดเคี้ยวเมื่อเขาได้ยินคำถามของเธอ ดวงตาของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของความเหงา ทั้งในชีวิตครั้งสุดท้ายของเขาและชีวิตนี้เขาเป็นเด็กกำพร้า เขาไม่เคยมีพ่อแม่ที่จะรักและดูแลเขา หลังจากที่ในขณะที่เขาตอบว่า



"ผมเป็นเด็กกำพร้า. ฉันไม่เคยมีพ่อแม่ผู้ปกครองในการดูแลสำหรับฉัน. Guxing และ Guyue เป็นคนเดียวที่เคยดูแลผม แต่ Guyue คือตอนนี้ตายไปเพราะเจ้านายหนุ่ม Yuejue."



หยิน Zhenluo เห็นความเหงาที่ถูกซ่อนอยู่ลึกลงไปในดวงตาของเขา มันนิ่มหัวใจของเธอและเธอถอนหายใจเธอไม่ยังคงถามเขา.



Xuanyuan สังเกตหยิน Zhenluo ขณะที่เธอกินหมูของเธอ เธอเคี้ยวช้ามากและเธอทุกการเคลื่อนไหวเป็นสง่างาม.



บางเวลาที่ผ่านมาและได้คืนท้องฟ้ามืด แสงจันทร์เย็นส่องผ่านหน้าต่างที่ส่องแสงลงบนหยิน Zhenluo ภายใต้แสงจันทร์เธอมองเหมือนนางฟ้าของดวงจันทร์ช้าง-E, เย็นและจัณฑาล เขาได้รับการสะกดจิตและไม่สามารถมองออกไป.



ขณะนี้เขาก็ปลาบปลื้มในความสุข วิธีการที่ดีมันจะถ้าขณะนี้จะคงอยู่ตลอดไป ถ้าเขาเพิ่งจะดูมากกว่าเธอตลอดไป.



หยิน Zhenluo เปิดตาของเธอและเห็นว่า Xuanyuan ถูกจ้องมองเธอในขณะที่เธอกิน เธอชี้ไปที่หมูย่างหลังเขาและกล่าวว่า "แห้งเนื้อในอนาคตผมจะกินสิ่งที่คุณกิน. ไม่จำเป็นต้องมีการเตรียมอาหารพิเศษเช่นสำหรับฉันเป็น. การปฏิบัติของคุณจะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้."



Xuanyuan พยักหน้าในขณะที่น้ำลายไหล.



เธอลุกขึ้นยืนและเหล็กแผ่นรีดดวงตาของเธอครึ่งหนึ่งที่มีความน่ารำคาญและ ช่วงครึ่งปีกับสวนสนุก เธอเดินไปที่เตียงและวางลง จากนั้นเธอก็บอก Xuanyuan "ไปรับส่วนที่เหลือบางส่วน. ฉันจะเอาเตียงและคุณสามารถนอนบนพื้น."



Xuanyuan เช็ด drool ของเขาออกมาจากปากของเขาและพยักหน้าอย่างจริงจัง



"แน่นอน. ฉันขอบคุณไม่ต้องไปนอนข้างนอก."



"นอกจากนี้ เนื่องจากคุณเป็นสาวกของเรามีกฎหนึ่งคุณต้องปฏิบัติตาม. " หยิน Zhenluo วางอยู่บนด้านข้างของเธอ ดวงตาของเธอดูเหมือนจะอ่อนโยนมากขึ้นเมื่ออยู่ภายใต้แสงจันทร์ ความงามของเธอก็ทำให้ Xuanyuan รู้สึกเบาหัว.



"เริ่มต้นจากคืนนี้ถ้าคุณประสบความสำเร็จในการซุ่มโจมตีฉันได้ตลอดเวลาผมจะให้คุณทำสิ่งที่คุณต้องการ."



รอยยิ้มหยิน Zhenluo เป็นที่สวยงามเหมือนดอกไม้บาน.



เมื่อเธอพูดจบคำพูดของเธอไฟ ถูกไฟในสายตา Xuanyuan ของ. ร่างของเขาสั่นสะท้านและปากของเขาเริ่มต้นรดน้ำ. เขารีบไปในทิศทางหยิน Zhenluo และโจมตีเหมือนหมาป่าหิว.



"นั่นไม่ใช่การซุ่มโจมตีที่มากขึ้นเช่นการฆ่าตัวตาย."



เธอถอนหายใจและสะบัดนิ้วของเธอเบา ๆ กับหน้าผากของเขา . ลมแรงตีหัว Xuanyuan และเคาะเขาข้างหลัง. เขากลิ้งบนพื้นในสภาพที่น่าอาย.



Guxing ไม่คำรามที่หยิน Zhenluo เวลานี้. มันจริงมองขบขันโดย Schadenfreude

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หยิน zhenluo หยิบจานและมุ่งเน้นไปที่อาหาร เธอคงไม่ได้สังเกตสีหน้าของ xuanyuan หรือเธอรู้สิ่งที่อยู่ในจิตใจของเขาเธอเอามีดเงินขนาดเล็กและตัดเป็นชิ้นเล็ก ๆหมู เธอเคี้ยวช้าๆ และเพลิดเพลินกับรสชาติที่แสนอร่อยอย่างไรก็ตาม เธอเห็นว่า xuanyuan guxing และกินบางเก่าแห้ง เนื้อ เธองงและถามว่า " ทำไมคุณถึงกินเก่าเนื้อแห้งแทนที่จะปรุงสดใหม่เนื้อคุณเตรียม ?xuanyuan ยิ้มเมื่อได้ยินคำถามของเธอ" วันนี้ผมเป็นลูกศิษย์ของคุณ เห็นได้ชัดว่าผมต้องทำอะไรอร่อยๆให้คุณ หมูก็จะเลี้ยง guxing และฉันสองวัน ต่อไปถ้าเราแบ่งส่วนได้ มีที่มีประสิทธิภาพสัตว์หลงป่า มันไม่ได้เป็นทุกวันที่เราได้เพลิดเพลินกับการอิ่มท้อง เราไม่ทราบมีเนื้อแห้ง ตราบเท่าที่เราสามารถกิน .xuanyuan ครึ่งแข็งเนื้อแห้งและให้ guxing . พวกเขาทั้งสองเริ่มที่จะกินของแห้ง flavourless เนื้อครึ่งหนึ่งของพวกเขา หยิน zhenluo รู้สึกขมในปากของเธอ เธอเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่มีชื่อเสียงและไม่เคยต้องการอะไร พวกเขาทั้งสองอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันมาก" xuanyuan พ่อแม่นายอยู่ที่ไหน "เขาหยุดเคี้ยวเมื่อเขาได้ยินคำถามของเธอ ดวงตาของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของความเหงา ในช่วงชีวิตของเขา และชีวิตนี้ เขาเป็นเด็กกำพร้า เขาไม่เคยมีพ่อแม่ที่ต้องดูแลและให้ความรักกับเขา หลังจากที่ในขณะที่เขาตอบ" ผมเป็นเด็กกำพร้า ผมไม่เคยมีพ่อแม่ที่ต้องดูแลฉัน guxing guyue และเป็นคนเดียวที่เคยดูแลผม แต่ guyue ตายแล้ว เพราะ yuejue นายน้อย "หยิน zhenluo เห็นความเหงาที่ซ่อนอยู่ลึกเข้าไปในดวงตาของเขา มันทำให้หัวใจเธอ เธอถอนหายใจ เธอไม่ได้จะถามต่อเขาxuanyuan คือ zhenluo หยินสังเกตเธอกินหมูของเธอ เธอเคี้ยวอย่างช้าๆ ทุกความเคลื่อนไหวของเธอเป็นหรูหราเวลาผ่านไป ค่ำคืนมืดท้องฟ้า แสงจันทร์ส่องผ่านกระจกเย็น ส่องแสงลงมาที่หยิน zhenluo . ภายใต้แสงจันทร์ เธอดูเหมือนนางฟ้าแห่งดวงจันทร์ chang-e , เย็นและจัณฑาล เขา mesmerised และไม่สามารถมองไปที่อื่นตอนนี้ เขา revelling ในความสุข มันคงจะดีถ้าช่วงเวลานี้จะคงอยู่ตลอดไป ถ้าเขาจะดูแลเธอตลอดไปหยิน zhenluo ลืมตาขึ้น และเห็นว่า xuanyuan จ้องมองเธอขณะกิน เธอชี้ที่หมูย่างอยู่ข้างหลังเขาและกล่าวว่า " . แห้งเนื้อ ในอนาคตผมจะกินสิ่งที่คุณกิน ไม่ต้องเตรียมเรื่องอาหารที่พิเศษสำหรับฉัน การฝึกจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ .xuanyuan พยักหน้าในขณะที่น้ำลายไหลเธอลุกขึ้นยืน นัยน์ตาของเธอรีดครึ่งกับความรำคาญและครึ่งกับสวนสนุก เธอเดินไปที่เตียงนอน แล้วเธอก็บอก xuanyuan ” ไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะนอนที่เตียงและคุณสามารถนอนบนพื้น .xuanyuan เช็ดเขาน้ำลายไหลจากปากของเขาและพยักหน้าอย่างแข็งขัน" แน่นอน ฉันดีใจมากที่คุณไม่ต้องนอนข้างนอก "" ก็เพราะคุณเป็นลูกศิษย์ของฉัน มีกฎที่คุณต้องทำตาม " หยิน zhenluo นอนข้างเธอ ตาของเธอดูอ่อนโยนมากขึ้นเมื่ออยู่ใต้แสงจันทร์ ความงามของเธอทำให้ xuanyuan รู้สึกเวียนหัว" เริ่มจากคืนนี้ ถ้าคุณประสบความสำเร็จในการซุ่มโจมตีผมตลอดเวลา ผมจะให้คุณทำสิ่งที่คุณต้องการ . "ยูน zhenluo รอยยิ้มที่สวยงามเป็นเหมือนดอกไม้แรกแย้มเมื่อเธอจบคำพูด ไฟก็สว่างใน xuanyuan สิ ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ปากของเขาเริ่มรดน้ำ . เขาวิ่งในหยิน zhenluo ทิศทางและโจมตีเหมือนหมาป่าที่หิว" นั่นไม่ใช่การซุ่มโจมตี มันเหมือนฆ่าตัวตายมากกว่า "เธอถอนหายใจและสะบัดนิ้วเบาๆกับหน้าผากของเขา ลมแรงตีหัว xuanyuan และเคาะเขาถอยหลัง เขารีดบนพื้นในสภาพที่น่าอายguxing ไม่ได้คำรามที่หยิน zhenluo ในครั้งนี้ มันจริงดูขบขันโดยไอ่เจ้าชวาเคนฟอยส์ .