Together with Christine Branigan, I

Together with Christine Branigan, I have tested these twin hypotheses in a straightforward laboratory experiment. We induced the specific emotions of joy, contentment, fear, and anger by showing research participants short, emotionally film clip as a neutral comparison condition. Immediately following each film clip, we measured the breadth of participants’ thought-action repertoires. We did this by asking them to step away from the specifics of the film and take a moment to imagine themselves being in a situation in which similar feelings would arise. Given this feeling, we asked them to list all the things they would like to do right then. Participants were given 20 blank lines that began with the phrase “ I would like to” in which to record their responses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่วมกับคริสติน Branigan ผมได้ทดสอบสมมติฐานเหล่านี้ทวิในการทดสอบห้องปฏิบัติการที่ตรงไปตรงมา เราเกิดอารมณ์เฉพาะของความสุข ความพึงพอใจ ความกลัว และความโกรธแสดงอารมณ์ฟิล์มคลิปเป็นเงื่อนไขเปรียบเทียบโทนสั้น ผู้ร่วมวิจัย ทันทีต่อไปนี้แต่ละคลิปภาพยนตร์ เราวัดความกว้างของ repertoires ความคิดการกระทำของผู้เข้าร่วม เราสามารถทำได้ โดยขอให้พวกเขาออกจากข้อกำหนดของฟิล์ม และจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่จะเกิดความรู้สึกที่คล้ายกันในช่วงเวลา เรารับความรู้สึกนี้ ขอให้รายการสิ่งที่อยากทำขวาแล้ว ผู้เข้าร่วมได้รับบรรทัดว่าง 20 ที่เริ่มต้น ด้วยวลี "อยาก" ในการบันทึกการตอบสนองของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่วมกับคริสติน Branigan ผมได้ทดสอบสมมติฐานแฝดเหล่านี้ในการทดลองในห้องปฏิบัติการตรงไปตรงมา เราเหนี่ยวนำให้เกิดอารมณ์ที่เฉพาะเจาะจงของความสุขความพึงพอใจ, ความกลัวและความโกรธด้วยการแสดงเข้าร่วมการวิจัยระยะสั้นคลิปภาพยนตร์อารมณ์เป็นเงื่อนไขการเปรียบเทียบที่เป็นกลาง ทันทีหลังจากภาพยนตร์แต่ละเรื่องคลิปเราวัดความกว้างของผู้เข้าร่วม repertoires ความคิดการกระทำ เราทำอย่างนี้โดยขอให้พวกเขาก้าวออกไปจากรายละเอียดของภาพยนตร์เรื่องนี้และใช้เวลาสักครู่เพื่อจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ความรู้สึกที่คล้ายกันจะเกิดขึ้น ได้รับความรู้สึกนี้เราขอให้พวกเขาแสดงรายการทั้งหมดสิ่งที่พวกเขาต้องการจะทำถูกต้องแล้ว ผู้เข้าร่วมจะได้รับ 20 สายว่างเปล่าที่เริ่มต้นด้วยวลีที่ว่า "ผมอยากจะ" ในการที่จะบันทึกการตอบสนองของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้วยกันกับคริสติน แบรนิแกน ผมได้ทดสอบสมมติฐานแฝดเหล่านี้ในการทดลองในห้องปฏิบัติการที่ตรงไปตรงมา เราทำให้อารมณ์ที่เฉพาะเจาะจงของความสุข ความพอใจ ความกลัว และความโกรธ โดยให้ผู้เข้าร่วมวิจัยภาพยนตร์สั้น อารมณ์ภาพเป็นเงื่อนไขการเปรียบเทียบที่เป็นกลาง ต่อทันที แต่ละคลิป เราก็วัดความกว้างของผู้เข้าร่วม " คิดว่าการกระทำ repertoires . เราทำเรื่องนี้โดยขอให้พวกเขาที่จะก้าวออกไปจากเกร็ดของภาพยนตร์และใช้เวลาสักครู่เพื่อจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ความรู้สึกที่คล้ายกัน จะเกิดขึ้น ให้ความรู้สึกนี้ เราขอให้พวกเขารายการสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะทำถูกต้องแล้ว ผู้เข้าร่วมได้รับ 20 ว่างบรรทัดที่เริ่มด้วยคำว่า " อยาก " ซึ่งบันทึกการตอบสนองของพวกเขา