studies have discussed the ocean ca

studies have discussed the ocean carbon cycle impact of
increased atmospheric CO2 and climate change. These studies
indicate that rising atmospheric CO2 levels lead to increased
radiative forcing produced by greenhouse gases (IPCC, 2013),
which causes sea surface warming. Warming seawater will
decrease the CO2 solubility of seawater (Plattner et al., 2001),
resulting in a reduction in oceanic CO2 uptake. Furthermore,
global warming will cause increased ocean stratification
(Sarmiento et al., 1998), which then will cause a reorganization
of the thermohaline circulation and the reduction or even
collapse of the North Atlantic deep water formation (Manabe
and Stouffer, 1994; Stocker and Schmittner, 1997). These
changes will reduce the total transport of oceanic CO2 from
the ocean surface to the deep ocean (Maier-Reimer et al.,
1996; Matebr and Hirst, 1999). The reduction in oceanic
carbon uptake, caused by the processes mentioned above, will
in turn accelerate the increase in atmospheric CO2 (Joos et al.,
1999). Ocean carbon cycle studies in China began later than
other studies worldwide, but have developed rapidly. The early
studies mainly used two-dimensional carbon cycle models. For
example, Xu et al. (1997) discussed the inorganic carbon
cycle, and the sinks and sources of oceanic carbon uptake. Pu
and Wang (2000, 2001) analyzed the distribution of chemical
components related to carbon and the critical factors influencing
the distribution of carbon in the Indian Ocean. At
present, three-dimensional ocean carbon cycle models are
being widely used in climate change research. Xing (2000)
and Jin and Shi (2001) pointed out that the biological pump
plays an important role in the ocean carbon cycle. Li and Xu
(2012) used a perturbation approach to compare the different
effects on oceanic CO2 uptake in the Pacific Ocean and also
modeled its biological processes. In addition to discussing the
factors that influence oceanic CO2 uptake, other studies (Xu
and Li, 2009; Bao et al., 2012) have analyzed oceanic CO2
uptake and distribution based on simulations. Moreover, Wei
et al. (2012, 2014) employed an earth system model (BNUESM)
to investigate the different climate change and ocean
warming responses, including oceanic CO2 uptake, carbon
sequestration, and ocean acidification, to various anthropogenic
CO2 emission scenarios.
Based on the previous work noted above, this study uses an
earth climate model to simulate the effect of increased atmospheric
CO2 and associated climate changes on oceanic CO2
uptake and the ocean carbon cycle.
2. Model and methods
2.1. Model description
The University of Victoria Earth System Climate Model
(UVic) was used, which consists of an energy-moisture balance
atmospheric model (Fanning and Weaver, 1996), a
dynamic-thermodynamic sea-ice model (Bitz et al., 2001;
Hibler, 1979; Hunke and Dukowicz, 1997), and a primitive
equation ocean general circulation model (Pacanowski, 1995).
This model has a horizontal resolution of 3.6
longitude and
1.8
latitude, and divides the ocean into 19 vertical layers.
In order to guarantee the model's computational efficiency,
we used a simplified atmospheric model with only one layer,
and included only CO2 forcing, with no other greenhouse gas
forcing such as CH4 or aerosol forcing. The vertically integrated
thermodynamic energy balance equations assume that
the energy and specific humidity decrease vertically with
specified scale heights. Momentum conservation equations are
replaced by specified wind data, and the atmospheric heat and
moisture transport by diffusion are parameterized for simplification
(Weaver et al., 2001). The model's wind stress data,
1958e1998 daily reanalysis data (Kalnay et al., 1996), are
used to force the ocean and ice components and to calculate
the latent heat and sensible heat fluxes between the atmosphere
and ocean or ice components. The coupled model's
ocean component is Modular Ocean Model (MOM) version
2.2, which is based on Navier Stokes equations that are conditional
on Boussinesq and hydrostatic approximations. In the
sea-ice component, an elastic-viscous-plastic rheology represents
the sea-ice dynamics, and various options for the sea-ice
thermodynamics and thickness distribution are included. More
information and equations may be found in Weaver et al.
(2001).
In addition, our model simulations of the ocean carbon
cycle are based not only on the inorganic carbon cycle,
following the protocol of the Ocean Carbon Cycle Model
Intercomparison Project (Orr et al., 1999), but also take into
consideration the ocean ecosystem, including the interactions
between nutrients, phytoplankton, zooplankton, and detritus
(Schmittner et al., 2008). Model simulations of the terrestrial
carbon cycle and vegetation are based on the Met Office-
Hadley Centre TRIFFID dynamic vegetation model
(Meissner et al., 2003). The model we used in this paper
simulates well the large-scale distribution of key climate
variables (Weaver et al., 2001) and the ocean carbon cycle
(Schmittner et al., 2008), and has been widely used in various
global climate and carbon cycle studies

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาได้กล่าวถึงผลกระทบต่อมหาสมุทรวัฏจักรคาร์บอนของ
CO2 ที่เพิ่มขึ้นในชั้นบรรยากาศและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การศึกษาเหล่านี้
แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของระดับ CO2 ในชั้นบรรยากาศเพิ่มขึ้นนำไปสู่การ
ผลักดันของรังสีที่ผลิตโดยก๊าซเรือนกระจก (IPCC, 2013)
ซึ่งเป็นสาเหตุของภาวะโลกร้อนที่พื้นผิวทะเล ร้อนน้ำทะเลจะ
ลดลงสามารถในการละลาย CO2 ของน้ำทะเล (Plattner et al., 2001)
ผลในการลดการดูดซึม CO2 ในมหาสมุทร นอกจากนี้
ภาวะโลกร้อนจะทำให้เกิดการแบ่งชั้นมหาสมุทรที่เพิ่มขึ้น
ซึ่งจะทำให้เกิดการปฏิรูป (เมีย, et al, 1998.)
ของ thermohaline หมุนเวียนและลดหรือแม้กระทั่ง
การล่มสลายของแอตแลนติกเหนือน้ำลึกการสร้าง (Manabe
และ Stouffer, 1994; Stocker และ Schmittner, 1997) เหล่านี้
จะช่วยลดการเปลี่ยนแปลงการขนส่งรวมของ CO2 มหาสมุทรจาก
พื้นผิวมหาสมุทรไปยังทะเลลึก (Maier-ไรเมอร์, et al.
1996; Matebr และเฮิรสท์, 1999) การลดลงในมหาสมุทร
ดูดซึมคาร์บอนไดออกไซด์ที่เกิดจากกระบวนการดังกล่าวข้างต้นจะ
เปิดในการเร่งการเพิ่มขึ้นของ CO2 ในชั้นบรรยากาศ (จูซ et al.,
1999) การศึกษามหาสมุทรวัฏจักรคาร์บอนในประเทศจีนเริ่มช้ากว่า
การศึกษาอื่น ๆ ทั่วโลก แต่ได้มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ในช่วงต้นของ
การศึกษาส่วนใหญ่ใช้รูปแบบวัฏจักรคาร์บอนสองมิติ สำหรับ
ตัวอย่างเช่น Xu และคณะ (1997) กล่าวถึงคาร์บอนนินทรีย์
วงจรและอ่างล้างมือและแหล่งที่มาของการดูดซับคาร์บอนมหาสมุทร ปู่
และวัง (2000, 2001) การวิเคราะห์การกระจายของสารเคมี
ส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องกับคาร์บอนและปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อ
การกระจายตัวของคาร์บอนในมหาสมุทรอินเดีย ใน
ปัจจุบันสามมิติมหาสมุทรรุ่นวัฏจักรคาร์บอนจะ
ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิจัยการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ซิง (2000)
และจินและชิ (2001) ชี้ให้เห็นว่าเครื่องสูบน้ำชีวภาพ
มีบทบาทสำคัญในมหาสมุทรวัฏจักรคาร์บอน และหลี่เสี่ยว
(2012) ที่ใช้วิธีการก่อกวนเพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างกัน
มีผลต่อการดูดซึม CO2 มหาสมุทรในมหาสมุทรแปซิฟิกและ
สร้างแบบจำลองกระบวนการทางชีวภาพของมัน นอกจากนี้ในการหารือกันเกี่ยวกับ
ปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึม CO2 มหาสมุทร, การศึกษาอื่น ๆ (Xu
และหลี่ 2009;. เบ้า, et al, 2012) มีการวิเคราะห์ CO2 มหาสมุทร
ดูดซึมและการกระจายอยู่บนพื้นฐานของการจำลอง นอกจากนี้เหว่ย
และคณะ (2012, 2014) การจ้างงานระบบโลกรุ่น (BNUESM)
เพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่แตกต่างกันและมหาสมุทร
ตอบสนองร้อนรวมถึงการดูดซับ CO2 มหาสมุทรคาร์บอน
อายัดและกรดในมหาสมุทรเพื่อมนุษย์ต่างๆ
สถานการณ์การปล่อยก๊าซ CO2.
จากงานก่อนหน้านี้ที่ระบุไว้ข้างต้น การศึกษาครั้งนี้ใช้
แบบจำลองสภาพภูมิอากาศโลกที่จะจำลองผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นในชั้นบรรยากาศ
CO2 และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เกี่ยวข้องใน CO2 มหาสมุทร
ดูดซึมและมหาสมุทรวัฏจักรคาร์บอน.
2 รุ่นและวิธีการ
2.1 คำอธิบายรุ่น
มหาวิทยาลัยวิกตอเรียสภาพภูมิอากาศโลกทั้งระบบรุ่น
(UVic) ถูกนำมาใช้ซึ่งประกอบด้วยความสมดุลของพลังงานความชื้น
แบบบรรยากาศ (พัดและผู้ประกอบการ, 1996),
แบบไดนามิก-อุณหพลศาสตร์ทะเลน้ำแข็งรูปแบบ (Bitz et al, 2001.
Hibler 1979; Hunke และ Dukowicz, 1997) และแบบดั้งเดิม
. ทะเลสมการรูปแบบการไหลเวียนทั่วไป (Pacanowski, 1995)
รุ่นนี้มีความละเอียดแนวนอนของ 3.6? แวงและ
1.8? เส้นรุ้งและมหาสมุทรแบ่งออกเป็น 19 ชั้นแนวตั้ง.
เพื่อรับประกันประสิทธิภาพการประมวลผลรูปแบบที่
เราใช้ในรูปแบบบรรยากาศที่เรียบง่ายมีเพียงหนึ่งชั้น
และรวม CO2 บังคับเฉพาะกับก๊าซเรือนกระจกอื่น ๆ ไม่มี
การบังคับเช่น CH4 หรือละอองบังคับ บูรณาการแนว
อุณหพลศาสตร์สมการสมดุลพลังงานคิดว่า
พลังงานที่เฉพาะเจาะจงและความชื้นลดลงในแนวตั้งที่มี
ความสูงขนาดที่กำหนด สมการอนุรักษ์โมเมนตัมจะถูก
แทนที่ด้วยข้อมูลที่ระบุลมและความร้อนในชั้นบรรยากาศและ
การขนส่งโดยการแพร่ความชื้นจะแปรให้เข้าใจง่าย
(ประกอบ et al., 2001) ข้อมูลความเครียดลมรุ่น
1958e1998 ข้อมูล reanalysis ในชีวิตประจำวัน (Kalnay et al., 1996) จะ
ใช้ในการบังคับมหาสมุทรและส่วนประกอบน้ำแข็งและการคำนวณ
ความร้อนแฝงและฟลักซ์ความร้อนที่เหมาะสมระหว่างบรรยากาศ
และมหาสมุทรหรือส่วนประกอบน้ำแข็ง รูปแบบคู่ของ
องค์ประกอบมหาสมุทรคือมหาสมุทร Modular รุ่น (MOM) เวอร์ชั่น
2.2 ซึ่งจะขึ้นอยู่ในสมการเนเวียร์สโตกส์ที่มีเงื่อนไข
ใน Boussinesq และใกล้เคียงไฮโดรลิก ใน
องค์ประกอบทะเลน้ำแข็งไหลยืดหนืดพลาสติกแสดงให้เห็นถึง
การเปลี่ยนแปลงของทะเลน้ำแข็งและตัวเลือกต่างๆสำหรับทะเลน้ำแข็ง
อุณหพลศาสตร์และการกระจายความหนาที่จะถูกรวม เพิ่มเติม
ข้อมูลและสมอาจพบได้ในผู้ประกอบ et al.
(2001).
นอกจากนี้ยังมีการจำลองรูปแบบของเราของมหาสมุทรคาร์บอน
รอบจะขึ้นไม่เพียง แต่ในวัฏจักรคาร์บอนนินทรีย์,
ต่อไปนี้ของโปรโตคอลรุ่นมหาสมุทรวัฏจักรคาร์บอน
intercomparison โครงการ (ออร์ et al., 1999) แต่ยังใช้เวลาในการ
พิจารณาระบบนิเวศทะเลรวมทั้งการมีปฏิสัมพันธ์
ระหว่างสารอาหารแพลงก์ตอนพืชแพลงก์ตอนสัตว์และเศษซาก
(Schmittner et al., 2008) การจำลองรูปแบบของบก
วัฏจักรคาร์บอนและพืชจะขึ้นอยู่กับเม็ Office-
นายอำเภอศูนย์ triffid รูปแบบพืชแบบไดนามิก
(Meissner et al., 2003) รูปแบบที่เราใช้ในบทความนี้
เลียนแบบทั้งการกระจายขนาดใหญ่ของสภาพภูมิอากาศที่สำคัญ
ตัวแปร (ประกอบ et al., 2001) และมหาสมุทรวัฏจักรคาร์บอน
(Schmittner et al., 2008) และได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายในหลาย ๆ ด้าน
สภาพภูมิอากาศโลกและ การศึกษาวัฏจักรคาร์บอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาได้กล่าวถึงผลกระทบของมหาสมุทรวงจรคาร์บอน
เพิ่มคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ . การศึกษานี้บ่งชี้ว่าระดับของ CO2 ในบรรยากาศเพิ่มขึ้น

radiative บังคับนำ 3 ผลิตโดยก๊าซเรือนกระจก ( IPCC , 2013 ) ซึ่งเป็นสาเหตุของภาวะโลกร้อน
พื้นผิวทะเล น้ำทะเลอุ่นจะ
ลดการละลาย CO2 ของน้ำทะเล ( plattner et al . , 2001 ) ,
ผลในการลดปริมาณ CO2 ในมหาสมุทร . นอกจากนี้
ภาวะโลกร้อนจะทำให้การเพิ่มขึ้นของมหาสมุทร
( Sarmiento et al . , 1998 ) ซึ่งจะทำให้เกิดการปฏิรูป
การไหลเวียนของ thermohaline และลดหรือยุบแม้
แห่งแอตแลนติกการพัฒนาน้ำลึก ( มานาเบะ
และ stouffer , 1994 ; ค้นหา และ schmittner , 1997 ) เหล่านี้
การเปลี่ยนแปลงจะช่วยลดการขนส่งทั้งหมดของ CO2 ในมหาสมุทรจาก
ผิวมหาสมุทรสู่มหาสมุทรลึก ( Maier ไรเมอร์ et al . ,
1996 ; และ matebr เฮิร์สต , 1999 ) การลดการใช้คาร์บอนในมหาสมุทร
เกิดจากกระบวนการดังกล่าวข้างต้นจะ
จะเร่งเพิ่ม CO2 ในชั้นบรรยากาศ ( ยูส et al . ,
1999 ) ทะเลวงจรคาร์บอน การศึกษาในประเทศจีนเริ่มช้ากว่า
การศึกษาอื่น ๆทั่วโลกแต่ได้มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ต้น
ศึกษาส่วนใหญ่ใช้รูปแบบวัฏจักรของคาร์บอนสองมิติ สำหรับ
เช่น Xu et al . ( 1997 ) ได้กล่าวถึงวงจรคาร์บอน
อนินทรีย์ และอ่างล้างมือ และแหล่งที่มาของการใช้คาร์บอนมหาสมุทร PU
และวัง ( 2000 , 2001 ) วิเคราะห์การกระจายของสารเคมี
องค์ประกอบกับคาร์บอน และวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ
การกระจายของคาร์บอนในมหาสมุทรอินเดีย ที่
ปัจจุบันรูปแบบวัฏจักรของคาร์บอนมหาสมุทรสามมิติ
ถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิจัยการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ซิ่ง ( 2000 )
และจินและ Shi ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า
ปั๊มทางชีววิทยามีบทบาทสำคัญในมหาสมุทร คาร์บอนวัฏจักร หลี่ และ Xu
( 2012 ) ใช้วิธีสมการเพื่อเปรียบเทียบผลที่แตกต่างกันในการดูด CO2
ทางทะเลในมหาสมุทรแปซิฟิกและ
จำลองกระบวนการทางชีวภาพของนอกจากการอภิปราย
ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อมหาสมุทร CO2 การ การศึกษาอื่น ๆ ( Xu
และ Li , 2009 ; เปา et al . , 2012 ) ได้วิเคราะห์การกระจายมหาสมุทร CO2
และตามด้วย . นอกจากนี้ เว่ย
et al . ( พ.ศ. 2557 ) ในระบบโลกแบบ ( bnuesm )
ศึกษาแตกต่างกัน การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและภาวะโลกร้อนรวมถึงมหาสมุทรมหาสมุทร
การตอบสนอง , การสะสมคาร์บอน
, CO2 ,และมหาสมุทร acidification ในสถานการณ์ต่าง ๆที่เกิดจากมนุษย์

การปล่อย CO2 จากงานก่อนหน้านี้ที่ระบุไว้ข้างต้น การศึกษานี้ใช้บรรยากาศ
โลกจำลองระบบผลการเพิ่มขึ้นของคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศและภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงในมหาสมุทรที่

ใช้ CO2 และมหาสมุทร วัฏจักรคาร์บอน .
2 รูปแบบและวิธีการ
2.1 . รูปแบบรายละเอียด
มหาวิทยาลัยของระบบภูมิอากาศโลกแบบ
วิกตอเรีย