The traditional assumption of profi

The traditional assumption of profit maximisation can certainly be questioned as regards the ability and willingness of firms to pursue such an objective. This question was brought particularly into focus with the divorce of ownership from control in modern joint-stock companies and the unlikelihood that constraints upon managers would force them to retain profit as their sole objective. Managerial theories set out alternative models of behaviour with management assumed to seek the maximisation of its own utility through, for example, the maximisation of either sales revenue or growth. The choice of such an objective then impacts upon the firm’s price and output. In contrast, the behaviouralists focus upon the complexity of a modern business organization and question whether the firm should be seen to have a single goal. Instead, there emerge a number of goals, with top management seeking satisfactory levels of attainment for each goal rather than a strategy of maximisation.

Nevertheless, in all our alternative theories, profit still plays an important role as a constraint upon managerial behaviour. It is also an important source of investment and future growth. Profit therefore remains pivotal in explaining the strategic decisions of the business organisation.

It is also relevant to distinguish between short- and long-run behavioural objectives of the firm. For example, although the firm might pursue a short-run strategy of sales revenue maximisation as a means of increasing market share (and in the short run be willing to sacrifice profit to do so), the long-term strategy might be to maximise profit. Specifically, having captured a larger share of the market and having eliminated, or taken over, much of the competition, the firm can then achieve the benefits of greater profitability. Profit-maximising behaviour could therefore remain as a long-term objective

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานแบบดั้งเดิมของกำไรสูงสุดอย่างแน่นอนสามารถจะถูกสอบสวนในเรื่องความสามารถและความตั้งใจของ บริษัท ที่จะไล่ตามวัตถุประสงค์ดังกล่าว คำถามนี้ถูกนำมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโฟกัสด้วยการหย่าร้างของความเป็นเจ้าของจากการควบคุมใน บริษัท ร่วมหุ้นที่ทันสมัย​​และที่ไปไม่ จำกัด อยู่กับผู้บริหารจะบังคับให้พวกเขาที่จะรักษาผลกำไรเป็นเป้าหมายของพวกเขา แต่เพียงผู้เดียวทฤษฎีการบริหารกำหนดรูปแบบทางเลือกของพฤติกรรมที่มีการจัดการที่จะแสวงหาถือว่าสูงสุดของยูทิลิตี้ของตัวเองผ่านตัวอย่างเช่นสูงสุดของทั้งรายได้จากการขายหรือการเจริญเติบโต ทางเลือกของวัตถุประสงค์ดังกล่าวนั้นส่งผลกระทบต่อราคาของ บริษัท และการส่งออก ในทางตรงกันข้ามbehaviouralists มุ่งเน้นตามความซับซ้อนขององค์กรธุรกิจที่ทันสมัย​​และถามว่า บริษัท ควรจะเห็นที่จะมีเป้าหมายเดียว แทนมีออกมาจำนวนเป้าหมายที่มีผู้บริหารระดับสูงในระดับที่น่าพอใจแสวงหาสำเร็จสำหรับแต่ละเป้าหมายมากกว่ากลยุทธ์การสูงสุด.

แต่ในทฤษฎีทางเลือกทั้งหมดของเรากำไรยังคงมีบทบาทสำคัญเป็นข้อ จำกัด อยู่กับพฤติกรรมการบริหาร ก็ยังเป็นแหล่งสำคัญของการลงทุนและการเติบโตในอนาคต ดังนั้นกำไรยังคงเป็นจุดสำคัญในการอธิบายการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ขององค์กรธุรกิจ.

ก็ยังมีความเกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างพฤติกรรมวัตถุประสงค์ในระยะสั้นและระยะยาวของ บริษัท ตัวอย่างเช่นแม้ว่า บริษัท อาจจะไล่ตามกลยุทธ์ระยะสั้นของรายได้การขายสูงสุดเป็นวิธีการของการเพิ่มส่วนแบ่งการตลาด (และในระยะสั้นจะยินดีที่จะเสียสละผลกำไรที่จะทำเช่นนั้น), กลยุทธ์ระยะยาวอาจจะมีการเพิ่มกำไร โดยเฉพาะที่มีการจับหุ้นขนาดใหญ่ของตลาดและมีการกำจัดหรือถูกควบคุมมากของการแข่งขันบริษัท สามารถบรรลุผลประโยชน์ในการทำกำไรมากขึ้น พฤติกรรมการแสวงหาผลกำไรสูงสุดจึงอาจยังคงเป็นวัตถุประสงค์ระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานดั้งเดิมของ maximisation กำไรแน่นอนถูกไต่สวนตามความสามารถและความตั้งใจของบริษัทที่จะไล่ตามวัตถุประสงค์ คำถามนี้ถูกนำโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นความกับศาลเป็นเจ้าของจากการควบคุมในสมัยร่วม–หุ้นบริษัทและ unlikelihood ที่ว่า ข้อจำกัดตามผู้จัดการจะบังคับให้รักษากำไรเป็นวัตถุประสงค์ของพวกเขาแต่เพียงผู้เดียว ทฤษฎีบริหารการออกรุ่นอื่นของพฤติกรรมบริหารสันนิษฐานหา maximisation ของโปรแกรมอรรถประโยชน์ของตัวเองผ่าน เช่น maximisation ของรายได้จากการขายหรือการเจริญเติบโต ผลกระทบหลากหลายเช่นวัตถุประสงค์แล้วต่อราคาและผลผลิตของบริษัท ในทางตรงกันข้าม behaviouralists ที่มุ่งเน้นตามความซับซ้อนขององค์กรธุรกิจและถามว่าจะเห็นบริษัทมีเป้าหมายเดียว แทน มีเกิดจำนวนเป้าหมาย มีผู้บริหารระดับสูงที่ไม่น่าพอใจระดับ โดยในแต่ละเป้าหมายมากกว่ากลยุทธ์ของ maximisation

แต่ ในทุกทฤษฎีทางเลือกของเรา กำไรยังคงมีบทบาทสำคัญเป็นข้อจำกัดตามพฤติกรรมบริหารจัดการ นอกจากนี้ยังเป็นแหล่งสำคัญของการลงทุนและการเติบโตในอนาคต กำไรจึงยังคงแปรในการอธิบายการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ของธุรกิจองค์กร

ก็ยังเกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างวัตถุประสงค์พฤติกรรม และยาวสั้นของบริษัท ตัวอย่าง แม้ ว่าบริษัทอาจดำเนินกลยุทธ์สั้นของ maximisation รายได้จากการขายของส่วนแบ่งตลาดเพิ่มขึ้น (ในระยะสั้นจะยินดีเสียสละกำไรดัง), อาจเป็นกลยุทธ์ระยะยาวเพื่อ เพิ่มกำไร โดยเฉพาะ มีจับขนาดใหญ่ส่วนแบ่งตลาด และมีตัด หรือถูกควบคุม การแข่งขัน มาก บริษัทสามารถบรรลุประโยชน์ของทำกำไรแล้ว Maximising กำไรพฤติกรรมได้จึงยังคงเป็นวัตถุประสงค์ระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งสมมุติฐานแบบดั้งเดิมที่มีกำไรของมากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับสามารถตั้งคำถามในเรื่องความเต็มใจและความสามารถของบริษัทในการดำเนินการมีวัตถุประสงค์ดังกล่าวอย่างแน่นอน คำถามนี้ก็ถูกนำมาลงในโฟกัสให้โดยเฉพาะกับการหย่าร้างของการเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์จากการควบคุมในบริษัทร่วมทุนที่ทันสมัย - หุ้นและไม่น่าเป็นไปได้ที่ว่าเงื่อนไขเมื่อผู้จัดการก็จะมีผลใช้บังคับให้รักษากำไรเป็นแต่เพียงผู้เดียวโดยมีวัตถุประสงค์ของพวกเขาทฤษฎีการบริหารจัดการตั้งค่าออกจากรุ่นอื่นที่มีลักษณะการทำงานด้วยการจัดการคาดว่าจะไปหามากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับของยูทิลิตีของตัวเองผ่านตัวอย่างเช่นมากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับของทั้งรายได้จากการขายหรือการขยายตัว เป็นทางเลือกที่มีวัตถุประสงค์หลักที่ดังกล่าวแล้วมีผลกระทบต่อราคาของบริษัทที่ผลิตและ ในความเปรียบต่างbehavioralists ที่ให้ความสำคัญกับความซับซ้อนขององค์กรธุรกิจที่ทันสมัยและตั้งคำถามว่าบริษัทจะต้องเห็นมีเป้าหมายเดียว แต่จะมีออกมาจำนวนหนึ่งในเป้าหมายด้วยการจัดการทางด้านบนสุดที่ระดับน่าพอใจในฝีมือในการทำประตูมากกว่าแต่ละยุทธศาสตร์ของมากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับ.

อย่างไรก็ตามในทฤษฎีทางเลือกทั้งหมดของเรากำไรยังมีบทบาทสำคัญที่เป็นเงื่อนไขที่เมื่อพฤติกรรมในการบริหารจัดการ นอกจากนี้ยังเป็นแหล่งสำคัญของการลงทุนและการขยายตัวในอนาคต กำไรดังนั้นจึงยังคงอยู่ในกรุงฮานอยอธิบายถึงการตัดสินใจทางยุทธศาสตร์ขององค์กรธุรกิจที่.

นอกจากนั้นยังเป็นที่เกี่ยวข้องเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างตามวัตถุประสงค์เดิมระยะสั้นและระยะยาวใช้ของบริษัท ตัวอย่างเช่นแม้ว่าบริษัทจะดำเนินยุทธศาสตร์การในระยะเวลาอันสั้นซึ่งรายได้จากการขายของมากที่สุดซึ่งนี่ก็ย้อนกลับเป็นของเพิ่มส่วนแบ่งการตลาด(และในระยะสั้นจะไม่เต็มใจที่จะเป็นเครื่องบูชามีกำไรในการดำเนินการดังกล่าวให้)กลยุทธ์ระยะยาวที่อาจเป็นการแสวงหากำไรสูงสุด โดยเฉพาะการใช้ร่วมกันได้มีขนาดใหญ่กว่าได้ของตลาดและมีการกำหนดหรือไปทำอะไรมากในการแข่งขันบริษัทที่สามารถทำให้คุณประโยชน์ของความสามารถในการทำกำไรมากกว่า ลักษณะการทำงานมีกำไร - เพิ่มไม่สามารถจะยังคงเป็นเป้าหมายระยะยาวดังนั้น
ตามมาตรฐาน