Goal 1: Eradicate extreme poverty a

Goal 1: Eradicate extreme poverty and hunger. New poverty data (preliminary) show that the proportion of people living in extreme poverty fell from 41.7% (1.8 billion people) in 1990 to 25.7% (1.4 billion) in 2005, and at this pace the MDG target of halving extreme poverty would be met at the global level by 2015.

The East Asia and Pacific region has made dramatic progress in reducing poverty—from 56% in 1990 to 18% in 2005. South Asia has cut its poverty rate from 51% to 40%. Sub-Saharan Africa has not shown a consistent downward trend in poverty reduction over time and the number of poor individuals has increased substantially.

There are serious shortfalls in fighting hunger and malnutrition, which has long been the “forgotten MDG.” The prevalence of undernourishment (percent of the population that is undernourished) has only declined from 20% in 1992 to 16% in 2004. The recent hike in food prices is eroding the limited gains in reducing hunger.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายที่ 1: ขจัดความหิวโหยมาก ข้อมูลความยากจนใหม่ (เบื้องต้น) แสดงว่า สัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่ในสภาวะยากจนตกจาก 41.7% (1.8 ล้านคน) ในปี 1990 25.7% (1.4 พันล้านดอลลาร์) ในปี 2005 และในจังหวะนี้ เป้าหมาย MDG ของ halving ความยากจนมากจะพบในระดับสากล โดย 2015ภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกได้ความคืบหน้าอย่างมากในการลดความยากจนซึ่งจาก 56% ในปี 1990 เป็น 18% ในปี 2005 เอเชียใต้มีตัดอัตราความยากจนจาก 51% เป็น 40% แอฟริกาใต้ซาฮาราได้แสดงแนวโน้มลงสอดคล้องกันในการลดความยากจนช่วงเวลาและจำนวนคนจนเพิ่มขึ้นมากมีคาดร้ายแรงในการต่อสู้กับความหิวและขาดสารอาหาร ซึ่งได้รับการ "ลืม MDG" ส่วน undernourishment (ร้อยละของประชากรที่เป็น undernourished) เฉพาะปฏิเสธจาก 20% ในปี 1992 16% ในปี 2004 เดินป่าล่าอาหารราคาถูกกัดเซาะกำไรจำกัดในการลดความหิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายที่ 1: การขจัดความยากจนและความหิวโหย ข้อมูลความยากจนใหม่ (เบื้องต้น) แสดงให้เห็นว่าสัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนลดลงจาก 41.7% (1.8 พันล้านคน) ใน 1990-25.7% (1400000000) ในปี 2005 และที่ก้าวนี้เป้าหมาย MDG ของลดลงครึ่งหนึ่งความยากจนจะเป็น พบกันในระดับโลกในปี 2015 เอเชียตะวันออกและแปซิฟิกมีความคืบหน้าอย่างมากในการลดความยากจนจาก 56% ในปี 1990 เป็น 18% ในปี 2005 เอเชียใต้ได้ลดอัตราความยากจนจาก 51% เป็น 40% ซาฮาราย่อยแอฟริกายังไม่ได้แสดงให้เห็นว่ามีแนวโน้มลดลงสอดคล้องกันในการลดปัญหาความยากจนในช่วงเวลาและจำนวนของบุคคลที่น่าสงสารได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ. มีไขความร้ายแรงในการต่อสู้กับความหิวโหยและภาวะขาดสารอาหารที่ได้รับการ "ลืม MDG." ความชุกของการขาดอาหาร (ร้อยละของประชากรที่ขาด) ได้ลดลงจาก 20% ในปี 1992 16% ในปี 2004 ที่ผ่านมาการปรับขึ้นของราคาอาหารที่ถูกกัดเซาะกำไรที่ จำกัด ในการลดความหิว