Variant versions[edit]See also: Ver

Variant versions[edit]
See also: Versions of Ramayana

The epic story of Ramayana was adopted by several cultures across Asia. Shown here is a Thai historic artwork depicting the battle which took place between Rama and Ravana.
As in many oral epics, multiple versions of the Ramayana survive. In particular, the Ramayana related in north India differs in important respects from that preserved in south India and the rest of south-east Asia. There is an extensive tradition of oral storytelling based on the Ramayana in Indonesia, Cambodia, Philippines, Thailand, Malaysia, Laos, Vietnam, and Maldives.[citation needed] Father Kamil Bulke, author of Ramakatha, has identified over 300 variants of Ramayana.[56]

India[edit]
The 7th century CE "bhatti's poem" Bhaṭṭikāvya of Bhaṭṭi is a Sanskrit retelling of the epic that simultaneously illustrates the grammatical examples for Pāṇini's Aṣṭādhyāyī as well as the major figures of speech and the Prakrit language.[57]

There are diverse regional versions of the Ramayana written by various authors in India. Some of them differ significantly from each other. During the 12th century, Kamban wrote Ramavataram, known popularly as Kambaramayanam in Tamil. A Telugu version, Ranganatha Ramayanam, was written by Gona Budda Reddy in the 14th century. The earliest translation to a regional Indo-Aryan language is the early-14th century Saptakanda Ramayana in Assamese by Madhava Kandali.[58] Valmiki's Ramayana inspired the Sri Ramacharit Manas by Tulsidas in 1576, an epic Awadhi (a dialect of Hindi) version with a slant more grounded in a different realm of Hindu literature, that of bhakti; it is an acknowledged masterpiece of India, popularly known as Tulsi-krta Ramayana. Gujarati poet Premanand wrote a version of Ramayana in the 17th century. Other versions include Krittivasi Ramayan, a Bengali version by Krittivas in the 14th century; in Odia by Balarama das in the 16th century; a Torave Ramayana in Kannada by the 16th-century poet Narahari; Adhyathma Ramayanam Kilippattu, a Malayalam version by Tunccattu Ezhuttaccan in the 16th century; in Marathi by Sridhara in the 18th century; in Maithili by Chanda Jha in the 19th century; and in the 20th century, rashtrakavi Kuvempu's Sri Ramayana Darshanam in Kannada.

There is a sub-plot to Ramayana, prevalent in some parts of India, relating the adventures of Ahi Ravana and Mahi Ravana, the evil brother of Ravana, which enhances the role of Hanuman in the story. Hanuman rescues Rama and Lakshmana after they are kidnapped by the Ahi-Mahi Ravana at the behest of Ravana and held prisoner in a subterranean cave, to be sacrificed to the goddess Kali. Adbhuta Ramayana is a version that is obscure but also attributed to Valmiki - intended as a supplementary to original Valmiki Ramayana[59] In this variant of the narrative, Sita is accorded far more prominence such as elaboration of the events surrounding her birth — in this case to Ravana’s wife, Mandodari as well as her conquest of Ravana’s older brother in her Mahakali form.

Mappillapattu—a genre of song popular among the Muslims belonging to Kerala and Lakshadweep—has incorporated some episodes from the Ramayana into its songs. These songs, known as mappila ramayana, have been handed down from one generation to the next orally.[56] In mappila ramayana, the story of the Ramayana has been changed into that of a sultan, and there are no major changes in the names of characters except for that of Rama which is `laman' in many places. The language and the imagery projected in the mappilapattu are in accordance with the social fabric of the earlier Muslim community.[56]

Buddhist version[edit]
In the Buddhist variant of Rāmāyaṇa (Dasarathajātaka, #467), Dasaratha was the king of Benares and not Ayodhya. Rāma [called Rāmapaṇḍita in this version] was son of kausalya first wife of Dasaratha, Lakṣmaṇa [Lakkhaṇa] was sibling of Rama and son of Sumitra second wife of Dasaratha, and Sītā wife of Rama. To protect his children from his wife Kaikayi, who wished to promote her son Bharata, Dasaratha sent the three to a hermitage in the Himalayas for a twelve-year exile. After nine years, Dasaratha died, and Lakkhaṇa and Sītā returned; Rāmapaṇḍita, in deference to his father's wishes, remained in exile for a further two years. This version does not include the abduction of Sītā.[60]

In the explanatory commentary on the Jātaka, Rāmapaṇḍita is said to have been a previous incarnation of the Buddha and Sītā an incarnation of Yasodharā.

Sikh version[edit]
In Guru Granth Sahib, there is description of two types of Ramayana. One is spiritual Ramayana which is actual subject of Guru Granth Sahib, in which Ravan is ego, Seeta is budhi (intellect), Rama is inner soul and Laxman is mann (attention, mind). Guru Granth Sahib also believes in existence of dasavtara who were kings of their times which tried their best to bring revolution in the world. King Ramchandra was one of those and it is not covered in Guru Granth Sahib. Guru Granth Sahib states:

ਹੁਕਮਿ ਉਪਾਏ ਦਸ ਅਉਤਾਰਾ॥
हुकमि उपाए दस अउतारा॥
By hukam (supreme command), he created his ten incarnations,[61]
This version of Ramayana was written by Guru Gobind Singh, which is part of Dasam Granth. In dasam granth, Guru Gobind Singh also explained that he does not believe Ramchandra as a God. He is equating Ramchandra with a common man by calling him insect, though he calls himself insect, too.

He also said that the almighty, invisible, all prevailing God created so many of Indras, Moons and Suns, Deities, Demons and sages, so many Prophets and Brahmanas (enlightened people). But they too were caught in the noose of death (KAAL)(Transmigration of soul). This is very well same to as explained in Geeta which is part of Mahabharata

Jain version[edit]
Main articles: Rama in Jainism and Salakapurusa
Jain versions of Ramayana can be found in the various Jain agamas like Padmapurana (story of Padmaja and Rama, Padmaja being the name of Sita), Hemacandra's Trisastisalakapurusa charitra (hagiography of 63 illustrious persons), Sanghadasa's Vasudevahindi and Uttarapurana by Gunabhadara.[62] According to Jain cosmology, every half time cycle has nine sets of Balarama, Vasudeva and prativasudeva. Rama, Lakshmana and Ravana are the eighth baladeva, vasudeva, and prativasudeva respectively. Padmanabh Jaini notes that, unlike in the Hindu puranas, the names Baladeva and Vasudeva are not restricted to Balarama and Krishna in jain puranas. Instead they serve as names of two distinct class of mighty brothers, who appear nine times in each half time cycle and jointly rule the half the earth as half-chakravartins. Jaini traces the origin of this list of brothers to the jinacharitra (lives of the jinas) by Acharya Bhadrabahu (3–4th century BCE).[63]

In the Jain epic of Ramayana, it is Lakshmana who ultimately kills Ravana and not Rama as told in the Hindu version.[64] In the end, Rama who led an upright life renounces his kingdom, becomes a Jain monk and attains moksha. On the other hand, Lakshmana and Ravana go to hell.[65] However, it is predicted that ultimately they both will be reborn as upright persons and attain liberation in their future births. According to Jain texts, Ravana will be the future Tirthankara (omniscient teacher) of Jainism.[66]

The Jain versions have some variations from Valmiki's Ramayana. Dasharatha, the king of Saketa had four queens: Aparajita, Sumitra, Suprabha and Kaikeyi. These four queens had four sons. Aparajita's son was Padma, and he became known by the name of Rama. Sumitra's son was Narayana: he became to be known by another name, Lakshmana. Kaikeyi's son was Bharata and Suprabha's son was Shatrughna.[67] Furthermore,not much was thought of Rama's fidelity to Sita. According to Jain version, Rama had four chief-queen's: Maithili, Prabhavati, Ratinibha, and Sridama.Furthermore, Sita takes renunciation as a Jain ascetic after Rama abandons her and is reborn in heaven. Rama, after Lakshmana's death, also renounces his kingdom and becomes a jain monk. Ultimately, he attains Kevala Jnana omniscience and finally liberation. Rama predicts that Ravana and Lakshmana, who were in fourth hell, will attain liberation in their future births. Accordingly, Ravana is the future tirthankara of next half ascending time cycle and Sita will be his Ganadhara.[68]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่นย่อย [แก้ไข]ดู: รุ่นรามายนะมหากาพย์เรื่องถูกนำมาใช้หลายวัฒนธรรมเอเชีย แสดงที่นี่จะเป็นงานศิลปะประวัติศาสตร์ไทยแสดงให้เห็นถึงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นระหว่างพระรามและทศกัณฐ์ใน epics ปากมาก หลายรุ่นรามายนะอยู่รอด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รามายณะที่เกี่ยวข้องในอินเดียเหนือแตกต่างในประการสำคัญจากในอินเดียใต้และส่วนเหลือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีประเพณีหลากหลายของ storytelling ปากตามรามายณะในอินโดนีเซีย กัมพูชา ฟิลิปปินส์ ไทย มาเลเซีย ลาว เวียดนาม และมัลดีฟส์ [ต้องการอ้างอิง] พ่อ Kamil Bulke, Ramakatha ผู้เขียนได้ระบุย่อย 300 ของรามายณะ [56]อินเดีย [แก้ไข]ศตวรรษ 7 CE "บทกวีของ bhatti" Bhaṭṭikāvya Bhaṭṭi จะ retelling สันสกฤตของมหากาพย์ที่พร้อมแสดงตัวอย่างไวยากรณ์สำหรับของ Pāṇini Aṣṭādhyāyī เป็นตัวเลขที่สำคัญของคำพูดและภาษาปรากฤตภาษา [57]มีหลากหลายรุ่นที่ภูมิภาคของรามายณะที่เขียน โดยผู้เขียนต่าง ๆ ในอินเดีย บางส่วนของพวกเขาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากกัน ในช่วงศตวรรษ 12, Kamban เขียน Ramavataram เรียกขานว่า Kambaramayanam ในภาษาทมิฬ รุ่นเตลูกู Ranganatha Ramayanam ถูกเขียน โดยไนท์คลับ Gona เรดดีในศตวรรษที่ 14 แรกสุดแปลให้เป็นภาษาอินโด-อารยันภาษาภูมิภาคเป็นศตวรรษ 14 ก่อน Saptakanda รามายณะในภาษาโดย Madhava Kandali [58] รามายนะฤๅษีวาลมีกิเป็นแรงบันดาลใจมานาสเท Ramacharit ศรี โดย Tulsidas ใน 1576 รุ่นอวธี (ภาษาของภาษาฮินดี) มหากาพย์ มีการเอียงมากขึ้นสูตรในขอบเขตที่แตกต่างกันของวรรณกรรมฮินดู ที่ bhakti ชิ้นเอกรับการยอมรับ อินเดียเรียกขานกันว่ารามายณะทุลซิ krta ได้ คุชราตกวี Premanand เขียนรุ่นของรามายณะในศตวรรษที่ 17 รุ่นอื่น ๆ รวม Krittivasi กม. รุ่นเบงกาลี โดย Krittivas ในศตวรรษที่ 14 ใน Odia โดย das พระพลรามในศตวรรษ 16 รามายนะ Torave ในกานนาดาโดยกวีวันที่ 16 ศตวรรษ Narahari Adhyathma Ramayanam Kilippattu รุ่นมาลายาลัม โดย Tunccattu Ezhuttaccan ในศตวรรษ 16 ในมราฐีโดย Sridhara ในศตวรรษที่ 18 ในไมถิลีโดย Chanda Jha ในศตวรรษที่ 19 และ ใน ศตวรรษ 20, rashtrakavi Kuvempu ศรีรามายนะ Darshanam ในกานนาดามีพล็อตย่อยกับรามายณะ พบมากในบางส่วนของประเทศอินเดีย การผจญภัยของ Ahi ทศกัณฐ์และทศกัณฐ์ผลิตภัณฑ์ปลาทูน่า พี่ชายชั่วร้ายของทศกัณฐ์ ซึ่งช่วยเพิ่มบทบาทของหนุมานในเรื่องที่เกี่ยวข้อง หนุมาน rescues พระรามและพระลักษมณ์หลังจากที่มีการลักพาตัว โดยทศกัณฐ์ผลิตภัณฑ์ปลาทูน่า Ahi ใน behest ของทศกัณฐ์ และจัดนักโทษในถ้ำใต้พื้นดิน จะมีการเสียสละเพื่อเทพธิดากาลี รามายนะ Adbhuta เป็นรุ่นที่ถูกบดบัง แต่ยัง บันทึกฤๅษีวาลมีกิ - มีไว้เพื่อการเสริมให้ต้นฉบับฤๅษีวาลมีกิรามายนะ [59] ในตัวแปรนี้ของเล่าเรื่อง สิตามีทรัพย์ความโดดเด่นที่ไกลมากเช่นทุก ๆ เหตุการณ์รอบข้างของเธอเกิดซึ่งในกรณีนี้ เพื่อภรรยาของทศกัณฐ์ นางมณโฑ เป็นชัยชนะของเธอของพี่ชายของทศกัณฐ์ใน Mahakali ของเธอแบบฟอร์มMappillapattu — เป็นแนวเพลงที่นิยมในหมู่มุสลิมของเกรละและลักษทวีปซึ่งได้รวมบางตอนจากรามายณะที่เป็นเพลงของ เพลง เรียกว่ารามายณะ mappila มีการสืบทอดจากรุ่นหนึ่งไปเนื้อหา [56] ใน mappila รามายณะ เรื่องมีการเปลี่ยนแปลงไปของสุลต่าน และไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญมีในชื่อของตัวอักษรยกเว้นของพระรามซึ่งเป็น 'laman' ในหลาย ๆ ภาษาและภาพที่คาดว่าใน mappilapattu อยู่ตามผ้าสังคมชุมชนมุสลิมก่อน [56]รุ่นพุทธ [แก้ไข]ในตัวแปรพุทธของ Rāmāyaṇa (Dasarathajātaka, #467), Dasaratha ถูกพระมหาและอโยธยาไม่ Rāma [เรียกว่า Rāmapaṇḍita ในรุ่นนี้] เป็นบุตรของภรรยาแรก kausalya ของ Dasaratha, Lakṣmaṇa [Lakkhaṇa] มีพี่น้องของพระรามและบุตรภรรยาปชาธิปของ Dasaratha และ Sītā ภรรยาของพระราม ปกป้องลูกจากภรรยาของเขา Kaikayi ผู้ปรารถนาจะส่งเสริมลูกชายพระพรต Dasaratha ส่งสามการเฮอร์มิเทจเทือกเขาหิมาลัยในเนรเทศสิบสองปี หลังจาก 9 ปี เสียชีวิต Dasaratha และ Lakkhaṇa และ Sītā กลับ Rāmapaṇḍita, in deference to ความปรารถนาของบิดา ยังคงพลัดถิ่นไปสองปี รุ่นนี้ไม่มีการลักพาตัวของ Sītā [60]ในอรรถกถาอธิบายบน Jātaka, Rāmapaṇḍita กล่าวว่า ได้ มีที่ลงก่อนหน้านี้ของพระพุทธเจ้าและ Sītā การลง Yasodharāรุ่นชาวซิกข์ [แก้ไข]ในกูรู Granth ซาฮิบ มีคำอธิบายของสองชนิดรามายนะ หนึ่งคือรามายณะจิตวิญญาณซึ่งเป็นเรื่องจริงของกูรู Granth ซาฮิบ ที่ Ravan เป็นอาตมา Seeta เป็น budhi (สติปัญญา), พระรามอยู่ภายในจิต และ Laxman เป็นมานน์ (ความสนใจ จิตใจ) ซาฮิบ Granth กูรูยังเชื่อในการดำรงอยู่ของ dasavtara ที่มีพระมหากษัตริย์ของพวกเขาเวลาที่พยายามดีที่สุดที่จะนำการปฏิวัติในโลก พระ Ramchandra เป็นหนึ่งในบรรดา และมันไม่ครอบคลุมในกูรู Granth ซาฮิบ ซาฮิบ Granth กูรูอเมริกา:ਹੁਕਮਿਉਪਾਏਦਸਅਉਤਾਰਾ॥हुकमिउपाएदसअउतारा॥โดย hukam (บัญชาการ), พระองค์ทรงสร้างเขาอวตารสิบ, [61]รามายนะรุ่นนี้ถูกเขียน โดยกูรู Gobind ซิงห์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Dasam Granth ใน dasam granth สิงห์ Gobind กูรูยังอธิบายว่า เขาเชื่อว่า Ramchandra เป็นพระเจ้าไม่ เขาเป็น equating Ramchandra กับคนทั่วไป โดยเขาเรียกแมลง แต่เขาเรียกตัวแมลง เกินไปเขายังกล่าวว่า พระเจ้าผู้ทรงอำนาจ มองไม่เห็น เป็นทั้งหมดสร้างของ Indras ดวงจันทร์ และดวงอาทิตย์ เทวดา ปีศาจ และ ลอินเตอร์ ผู้เผยพระวจนะและ Brahmanas (พุทธเจ้าคน) มาก แต่พวกเขาเกินไปถูกจับใน noose ตาย (KAAL)(Transmigration of soul) นี่คือดีเดียวไปตามที่อธิบายไว้ใน Geeta ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาภารตะรุ่นเจน [แก้ไข]บทความหลัก: พระในศาสนาเชนและ Salakapurusaรุ่นเจนรามายณะสามารถพบได้ใน agamas เจนต่าง ๆ เช่น Padmapurana (เรื่องราวของพระราม เป็นชื่อของสิตา Padmaja และ Padmaja), charitra Trisastisalakapurusa ของ Hemacandra (hagiography คนยาว 63), Vasudevahindi และ Uttarapurana โดย Gunabhadara ของ Sanghadasa [62] ตามเจนจักรวาล ทุกวงจรครึ่งแรกมี 9 ชุดพระพลราม Vasudeva และ prativasudeva พระราม พระลักษมณ์ และทศกัณฐ์ได้แปด baladeva, vasudeva และ prativasudeva ตามลำดับ Padmanabh Jaini บันทึกว่า ซึ่งแตกต่างจากในปุราณะฮินดู ชื่อ Baladeva และ Vasudeva ไม่ถูกจำกัดพระพลรามและพระกฤษณะในปุราณะเจน แต่ พวกเขาทำหน้าที่เป็นชื่อของสองพี่น้องอันยิ่งใหญ่ ที่ปรากฏครั้งที่ 9 ในแต่ละครึ่งเวลาแตกต่างกันระดับรอบ และร่วมกฎในโลกครึ่งเป็นครึ่ง chakravartins Jaini สืบค้นกลับจุดเริ่มต้นของรายการนี้ของพี่กับ jinacharitra (ชีวิตของ jinas) โดยก้มคาราวะ Bhadrabahu (ศตวรรษที่ 3-4 ปีก่อนคริสต์ศักราช) [63]ในมหากาพย์เจนของรามายณะ ได้พระลักษมณ์ที่สุด ฆ่าทศกัณฐ์และไม่พระรามตามที่บอกในรุ่นฮินดู [64] ในสุด พระรามผู้มีชีวิตตรงตัดสินใจทำที่อาณาจักรของเขา เป็น พระเจน แล้ว attains มอคชา บนมืออื่น ๆ พระลักษมณ์และทศกัณฐ์ไปนรก [65] อย่างไรก็ตาม มันจะคาดการณ์ว่า ในที่สุดพวกเขาทั้งจะเป็นคนตรง และบรรลุปลดปล่อยในการเกิดในอนาคต ตามข้อความเจน ทศกัณฐ์จะเป็น Tirthankara ในอนาคต (omniscient ครู) ของศาสนาเชน [66]รุ่นเจนมีบางรูปจากรามายณะของฤๅษีวาลมีกิ Dasharatha พระ Saketa มีราคาสี่ควีนส์: Aparajita ปชาธิป Suprabha และไกยเกษี ควีนส์สี่เหล่านี้มีบุตร 4 บุตรของ Aparajita มา และเขากลายเป็นที่รู้จักกัน โดยชื่อของพระราม บุตรของปชาธิปถูกราคานารายณ์: เขาก็มีชื่อตามชื่ออื่น พระลักษมณ์ ไกยเกษีเป็นบุตรถูกพระพรต และพระสัตรุดเป็นลูกชายของ Suprabha [67] นอกจากนี้ ไม่มากไม่คิดว่า ของความจงรักภักดีของพระรามกับสิตา ตามที่รุ่นเจน พระรามมีสี่หัวหน้าของพระราชินี: ไมถิลี Prabhavati, Ratinibha และ Sridama.Furthermore สิตาใช้ renunciation เป็น ascetic เจนหลังจากที่พระราม abandons เธอ และรีบอร์นในสวรรค์ พระราม หลังความตายของพระลักษมณ์ ยังตัดสินใจทำที่อาณาจักรของเขา และกลายเป็น พระเจน สุด เขา attains สัพพัญญู Kevala Jnana และสุดท้าย การปลดปล่อย พระทำนายว่า ทศกัณฐ์และพระลักษมณ์ คนในสี่นรก จะบรรลุปลดปล่อยในการเกิดในอนาคต ตาม ทศกัณฐ์เป็น tirthankara ในอนาคตต่อไปครึ่งรอบเวลาน้อยและสิตาจะ Ganadhara ของเขา [68]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่นที่แตกต่าง [แก้ไข]
ดูเพิ่มเติม: รุ่นรามเกียรติ์เรื่องราวมหากาพย์รามเกียรติ์ถูกนำมาใช้โดยหลายวัฒนธรรมทั่วเอเชีย แสดงที่นี่เป็นงานศิลปะที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ไทยภาพวาดการต่อสู้ที่เกิดขึ้นระหว่างพระรามและทศกัณฐ์. ในขณะที่ขับขานในช่องปากอีกมากมายหลายรุ่นรามเกียรติ์อยู่รอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับรามเกียรติ์ในภาคเหนืออินเดียมีความแตกต่างประการที่สำคัญจากที่เก็บรักษาไว้ในภาคใต้อินเดียและส่วนที่เหลือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีประเพณีที่กว้างขวางของการเล่าเรื่องในช่องปากอยู่บนพื้นฐานของรามายณะในอินโดนีเซียคือกัมพูชา, ฟิลิปปินส์, ไทย, มาเลเซีย, ลาว, เวียดนามและมัลดีฟส์. [อ้างจำเป็น] พ่อ Kamil Bulke เขียน Ramakatha มีการระบุกว่า 300 สายพันธุ์ของรามายณะ [56] อินเดีย [แก้ไข] ศตวรรษที่ 7 CE "บทกวี Bhatti ของ" Bhaṭṭikāvyaของ Bhatti เป็นความอ่อนน้อมถ่อมตนสันสกฤตของมหากาพย์ที่พร้อมกันแสดงให้เห็นถึงตัวอย่างไวยากรณ์สำหรับAṣṭādhyāyīPāṇiniเช่นเดียวกับตัวเลขที่สำคัญในการพูดและภาษา Prakrit ได้. [57] มีรุ่นในระดับภูมิภาคที่มีความหลากหลายของรามายณะที่มีเขียนโดยนักเขียนต่าง ๆ ในอินเดีย บางส่วนของพวกเขาแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในช่วงศตวรรษที่ 12, Kamban เขียน Ramavataram ที่รู้จัก Kambaramayanam ทมิฬ รุ่นกู Ranganatha Ramayanam ถูกเขียนขึ้นโดยโก Budda เรดดี้ในศตวรรษที่ 14 การแปลที่เก่าแก่ที่สุดในภูมิภาคภาษาอินโดอารยันเป็นช่วงต้นศตวรรษที่ 14 Saptakanda รามายณะในรัฐอัสสัมโดย Madhava Kandali. [58] Valmiki ของรามายณะแรงบันดาลใจศรี Ramacharit มนัสโดย Tulsidas ใน 1576, มหากาพย์ Awadhi (ภาษาถิ่นของภาษาฮินดีก) รุ่นที่มี เอียงมากขึ้นเหตุผลในดินแดนที่แตกต่างกันของวรรณคดีฮินดูที่ภักติ; มันเป็นผลงานชิ้นเอกของประเทศอินเดียได้รับการยอมรับเป็นที่รู้จักกันแพร่หลายเป็น Tulsi-krta รามายณะ คุชราตกวี Premanand เขียนรุ่นของรามายณะในศตวรรษที่ 17 รุ่นอื่น ๆ ได้แก่ Krittivasi Ramayan รุ่นบังคลาเทศโดย Krittivas ในศตวรรษที่ 14; ใน Odia โดย das Balarama ในศตวรรษที่ 16; Torave รามายณะในนาดาโดยกวีศตวรรษที่ 16 Narahari; Adhyathma Ramayanam Kilippattu รุ่นมาลายาลัมโดย Tunccattu Ezhuttaccan ในศตวรรษที่ 16; ในฐีโดย Sridhara ในศตวรรษที่ 18; ใน Maithili โดย Chanda Jha ในศตวรรษที่ 19; และในศตวรรษที่ 20, Rashtrakavi Kuvempu ศรีรามายณะ Darshanam ในนาดา. มีพล็อตย่อยเพื่อรามเกียรติ์เป็นที่แพร่หลายในบางส่วนของประเทศอินเดียเกี่ยวกับการผจญภัยของ Ahi ทศกัณฐ์และ Mahi ทศกัณฐ์ที่พี่ชายชั่วร้ายของทศกัณฐ์ซึ่งจะช่วยเพิ่มบทบาท ของหนุมานในเรื่อง หนุมานช่วยพระรามพระลักษมณ์และหลังจากที่พวกเขาถูกลักพาตัวไปโดย Ahi-Mahi ทศกัณฐ์ตามคำสั่งของนักโทษทศกัณฐ์และจัดขึ้นในถ้ำใต้ดินที่จะเสียสละเพื่อเจ้าแม่กาลี Adbhuta รามเกียรติ์เป็นรุ่นที่มีความคลุมเครือ แต่ยังประกอบกับ Valmiki - การตั้งใจจะเสริมไปที่เดิม Valmiki รามเกียรติ์ [59] ในตัวแปรนี้ของการเล่าเรื่อง, นางสีดาเป็น accorded ความโดดเด่นมากขึ้นเช่นรายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยรอบเกิดของเธอ - ในเรื่องนี้ กรณีภรรยาของทศกัณฐ์ Mandodari เช่นเดียวกับชัยชนะของพี่ชายของทศกัณฐ์ของเธอในรูปแบบ Mahakali เธอ. Mappillapattu-ประเภทของเพลงที่นิยมในหมู่ชาวมุสลิมที่เป็นของเกรละและลักษทวีป-ได้รวมตอนจากรามายณะเข้าไปในเพลงของ เพลงเหล่านี้เป็นที่รู้จัก Mappila รามเกียรติ์ได้รับตกทอดจากคนรุ่นหนึ่งไปรับประทานได้. [56] ในรามายณะ Mappila เรื่องรามเกียรติ์ที่ได้รับการเปลี่ยนเป็นของสุลต่านและไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในชื่อ ของตัวละครยกเว้นที่พระรามซึ่งเป็น `Laman 'ในหลายสถานที่ ภาษาและภาพที่ฉายใน mappilapattu อยู่ในสอดคล้องกับโครงสร้างทางสังคมของชุมชนมุสลิมก่อนหน้านี้. [56] รุ่นพุทธ [แก้ไข] ในตัวแปรพุทธรามายณะ (Dasarathajātaka # 467) Dasaratha เป็นพระมหากษัตริย์ของเบนาและ ไม่อโยธยา พระราม [เรียกRāmapaṇḍitaในรุ่นนี้] เป็นบุตรชายของภรรยาคนแรกของ kausalya Dasaratha, Lakṣmaṇa [Lakkhana] ถูกพี่น้องของพระรามและบุตรชายของภรรยาคนที่สองของสุมิตรา Dasaratha และภรรยาของพระรามนางสีดา เพื่อปกป้องลูก ๆ ของเขาจากภรรยาของเขา Kaikayi ที่อยากจะส่งเสริมลูกชายของเธอ Bharata, Dasaratha ส่งสามถึงอาศรมในเทือกเขาหิมาลัยสำหรับเนรเทศสิบสองปี หลังจากเก้าปี Dasaratha ตายและ Lakkhana และนางสีดากลับ; Rāmapaṇḍitaในการแสดงความเคารพความปรารถนาของพ่อของเขายังคงอยู่ในการเนรเทศไปอีกสองปี รุ่นนี้ไม่รวมถึงการลักพาตัวของสีดา. [60] ในอรรถกถาอธิบายในชาดกRāmapaṇḍitaบอกว่าจะได้รับชาติก่อนของพระพุทธเจ้าและนางสีดาชาติ Yasodhara. ซิกรุ่น [แก้ไข] ในปราชญ์แกรนธ์นายท่าน มีรายละเอียดของทั้งสองประเภทของรามายณะ หนึ่งคือจิตวิญญาณรามเกียรติ์ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงของปราชญ์แกรนธ์นายท่านซึ่ง Ravan เป็นอัตตา Seeta เป็น Budhi (สติปัญญา) พระรามเป็นจิตวิญญาณภายในและแลกช์เป็น mann (ความสนใจใจ) ปราชญ์แกรนธ์นายท่านยังเชื่อในการดำรงอยู่ของ dasavtara ที่เป็นพระมหากษัตริย์ครั้งที่พวกเขาพยายามที่ดีที่สุดของพวกเขาจะนำการปฏิวัติในโลก คิง Ramchandra เป็นหนึ่งในบรรดาและจะไม่ครอบคลุมในปราชญ์แกรนนายท่าน ปราชญ์แกรนธ์ซาฮิบฯ : ਹੁਕਮਿਉਪਾਏਦਸਅਉਤਾਰਾ. हुकमिउपाएदसअउतारा. โดย Hukam (คำสั่งสูงสุด) เขาสร้างสิบแปลงของเขา [61] รุ่นของรามายณะนี้ถูกเขียนโดยปราชญ์ไบนด์ซิงห์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแกรน Dasam ในแกรน dasam, ปราชญ์ไบนด์ซิงห์ยังอธิบายว่าเขาไม่เชื่อ Ramchandra เป็นพระเจ้า เขาเป็นเท่า Ramchandra กับคนทั่วไปโดยเรียกเขาว่าแมลงแม้ว่าเขาจะเรียกตัวเองว่าแมลงด้วย. นอกจากนี้เขายังกล่าวว่ายิ่งใหญ่ที่มองไม่เห็นทั้งหมดพระเจ้าแลกเปลี่ยนสร้างจำนวนมากดังนั้นของ Indras ดวงจันทร์และดาวทองเทพปีศาจและปราชญ์ดังนั้น ศาสดาจำนวนมากและ Brahmanas (คนที่รู้แจ้ง) แต่พวกเขาก็ถูกจับในบ่วงแห่งความตาย (KAAL) (ถิ่นของจิตวิญญาณ) นี่คือการอธิบายเหมือนกันเป็นอย่างดีว่าใน Geeta ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาภารตะรุ่นเชน[แก้ไข] บทความหลัก: พระรามในเชนและ Salakapurusa รุ่นเชนรามายณะที่สามารถพบได้ใน agamas เชนต่างๆเช่น Padmapurana (เรื่องราวของ Padmaja และพระราม Padmaja เป็นชื่อของนางสีดา) ที่ Hemacandra ของ Trisastisalakapurusa Charitra (นักบุญ 63 บุคคลที่มีชื่อเสียง) Vasudevahindi Sanghadasa และ Uttarapurana โดย Gunabhadara. [62] ตามเชนจักรวาลทุกรอบครึ่งเวลาเก้าชุด Balarama, Vasudeva และ prativasudeva พระรามพระลักษมณ์และทศกัณฐ์เป็น Baladeva แปด Vasudeva และ prativasudeva ตามลำดับ Padmanabh Jaini ข้อสังเกตว่าแตกต่างจากในนาสฮินดูชื่อ Baladeva และ Vasudeva จะไม่ได้ จำกัด Balarama และกฤษณะใน jain นาส แต่พวกเขาทำหน้าที่เป็นชื่อของทั้งสองระดับที่แตกต่างของพี่น้องอันยิ่งใหญ่ที่ปรากฏเก้าครั้งในแต่ละรอบครึ่งเวลาและร่วมกันปกครองแผ่นดินครึ่งเป็นครึ่ง chakravartins Jaini ร่องรอยที่มาของรายการนี้เพื่อพี่น้อง jinacharitra ที่ (ชีวิตของ jinas) โดยคารา Bhadrabahu (ศตวรรษที่ 3-4 คริสตศักราช). [63] ในมหากาพย์รามายณะของเชนก็เป็นสิ่งที่ในที่สุดพระลักษมณ์ฆ่าทศกัณฐ์และไม่เป็นพระราม บอกในรุ่นฮินดู. [64] ในท้ายที่สุดพระรามที่นำชีวิตตรงสละราชอาณาจักรของพระองค์กลายเป็นพระภิกษุสงฆ์และเชนบรรลุหลุดพ้น บนมืออื่น ๆ , พระลักษมณ์และทศกัณฐ์ไปนรก. [65] แต่ก็เป็นที่คาดการณ์ว่าในท้ายที่สุดพวกเขาทั้งสองจะได้เกิดเป็นคนตรงและบรรลุการปลดปล่อยในอนาคตของพวกเขาเกิด ตามตำราเชนทศกัณฐ์จะเป็นอนาคต Tirthankara (ครูรอบรู้) เชน. [66] รุ่นเชนมีรูปแบบจากรามเกียรติ์ Valmiki ของ Dasharatha กษัตริย์แห่ง Saketa มีสี่ราชินี: Aparajita, สุมิตรา, Suprabha และ Kaikeyi ทั้งสี่ราชินีมีลูกชายสี่คน ลูกชาย Aparajita เป็นปัทมาและเขากลายเป็นที่รู้จักกันในชื่อของพระราม ลูกชายของสุมิตราเป็นพระนารายณ์: เขาก็กลายเป็นที่รู้จักในชื่ออื่น Lakshmana ลูกชาย Kaikeyi เป็นภารตะและลูกชาย Suprabha เป็น Shatrughna. [67] นอกจากนี้ไม่มากก็คิดว่าของความจงรักภักดีที่จะพระรามนางสีดา ตามรุ่นเชนพระรามสี่หัวหน้าของพระราชินี: Maithili, Prabhavati, Ratinibha และ Sridama.Furthermore สีดาสละเวลาเป็นนักบวชเชนหลังจากพระรามทิ้งเธอและเกิดในสวรรค์ พระรามหลังจากการตายของพระลักษมณ์ยังสละราชอาณาจักรของเขาและจะกลายเป็นพระภิกษุสงฆ์ jain ในท้ายที่สุดเขาบรรลุสัพพัญญู Kevala Jnana และในที่สุดการปลดปล่อย พระรามคาดการณ์ว่าทศกัณฐ์และ Lakshmana ที่อยู่ในนรกที่สี่จะบรรลุการปลดปล่อยในอนาคตของพวกเขาเกิด ดังนั้นทศกัณฐ์เป็นอนาคต Tirthankara ครึ่งจากน้อยไปมากรอบครั้งต่อไปและนางสีดาจะ Ganadhara ของเขา. [68]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวแปรรุ่น [ แก้ไข ]
ดูรุ่นของรามเกียรติ์

มหากาพย์เรื่องราวของรามเกียรติ์ เป็นลูกบุญธรรม โดยหลายวัฒนธรรมทั่วเอเชีย แสดงที่นี่เป็น ภาษาไทย ประวัติศาสตร์ ศิลปะภาพวาดสงครามซึ่งเกิดขึ้นระหว่างพระรามกับทศกัณฐ์
ในมหากาพย์ช่องปากมากมายหลายรุ่นของรามเกียรติ์ อยู่รอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งรามเกียรติ์เกี่ยวข้องในอินเดียเหนือแตกต่างในประการสำคัญจากที่ดองไว้ในใต้อินเดียและส่วนที่เหลือของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีประเพณีในช่องปากอย่างละเอียดการเล่าเรื่องตามรามเกียรติ์ในอินโดนีเซีย , กัมพูชา , ฟิลิปปินส์ , ไทย , มาเลเซีย , ลาว , เวียดนาม และ มัลดีฟส์ . อ้างอิง [ จำเป็น ] พ่อคามิล bulke , ผู้เขียนของ ramakatha , มีการระบุมากกว่า 300 สายพันธุ์ของรามเกียรติ์[ 56 ]

อินเดีย [ แก้ไข ]
ศตวรรษที่ CE " bhatti บทกวี " bha ṭṭอิคอุบาสก , ของ bha ṭṭผมเป็นภาษาสันสกฤตบอกเล่ามหากาพย์ที่พร้อมจะแสดงไวยากรณ์ตัวอย่างปาณินิเป็นṣṭā dhy อุบาสก Y īตลอดจนหลักตัวเลขของการพูดและภาษาปรากฤต [ 57 ]

มีหลากหลายภูมิภาคของรามายณะ เขียนโดยผู้เขียนต่างๆในอินเดียบางส่วนของพวกเขาแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ ในช่วงศตวรรษที่ 12 คัมบังเขียน ramavataram , ที่รู้จักกันแพร่หลายเป็น kambaramayanam ในภาษาทมิฬ เป็นกูรุ่น ranganatha ramayanam ถูกเขียนโดย gona พระทองดีในศตวรรษที่ 14 แปลครั้งแรกในภูมิภาคอินโดอารยันภาษาศตวรรษที่ early-14th saptakanda รามเกียรติ์ในรัฐอัสสัม โดย kandali มเธวะ .