Midorikawa stared at the text. Nagu

Midorikawa stared at the text. Nagumo had not only hit the nail with astounding accuracy that Midorikawa was doing everything to get his mind off of Hiroto, but had also…looked out for him? It wasn't like Nagumo to listen into other people's conversations and pay attention to anyone else but the girl he was flirting with now. Also, Nagumo was most probably the one who'd gotten him home, so that was also something uncharacteristic. Against his better judgement Midorikawa sent a text back.

To Nagumo Haruya

'Thanks, Nagumo. You actually got me home and I'm still in one piece. How very…uncharacteristic… Also you probably meant Nietzsche.'

Midorikawa felt that last part was vital as well, knowing how horrible Nagumo had been in school.

From Nagumo Haruya

'gdi reize i said no more txts! also id be a shit friend if i didnt take ya home. i doubt anyone s ever seen ya that drunk or drunk at all. i dont give a rats ass if its nietschen or nietzsche ya had a fun time with that girl and she really seemed like she wanted ya to call or txt her or sumthing'

Midorikawa frowned. He was half and half expecting to receive a text with 'just kidding!', but when nothing came Midorikawa answered.

To Nagumo Haruya

'Are you setting me up?'

Nagumo's reply came so fast, it was like the guy had expected Midorikawa to answer like that.

From Nagumo Haruya

'yes. call her'

Midorikawa had half a mind to refuse and write it off on his headache, but he'd been texting for a while now and his headache wasn't really fully present anymore. He slipped out of bed, deciding on taking some aspirin before calling whatever girl he'd so called flirted with.

Slowly sitting back down on his bed again, gnawing on an apple he was sure wouldn't rise back up from his stomach. He slowly went through his contact list in search of the one unknown name. Seeing as his phone was filled to the brim with important contacts and all—no seriously, all of them—of the Sun Garden children with a phone, it was quite a task to figure it out. When he finally was certain of the one name he didn't have memory of, he dawdled a bit before calling. He finished his apple first and wanted to make sure he didn't say something completely stupid and/or offensive.

Was he an idiot or what? He could just text her. Or did that sound impersonal? Yeah, he slapped a hand to his forehead then. Of course it would sound impersonal because she would hear anything. Okay, so he would call her then. It was with some trepidation that he finally pressed 'call'; for all he knew Nagumo had put the name in his phone himself to 'cheer him up'. Oh god, what if Nagumo had really done that? What if this was all a prank and he was actually calling Suzuno. Or Saginuma. Oh god, please don't let it be Saginuma. Midorikawa would be so dea—

"Hello?" came a careful—girly!—voice. He already breathed a sigh of relief here.

"Uhm. Hi!" he replied. Yeah, casual there Midorikawa. "I'm Midorikawa Ryuuji from…yesterday night?" God, he felt like a moron.

"Oh, hey there! I was, err, already wondering when you would call. Not that I was waiting for it or anything!" she added hastily. "It was just, um…I—how are you feeling?" she decided on asking then.

"Oh." Midorikawa scratched his nape awkwardly. "I'm sort of fine. I think. Would it be bad if I said I don't remember last night very well?"

"Were you really that drunk?" she asked incredulously.

"Apparently. According to my friend—and my headache—that is."

She chuckled softly. "If it's any consolation: you were a very polite drunk. Very talkative, but it wasn't bad. I think." She laughed awkwardly. "I don't remember all that well either, to be honest."

Now Midorikawa laughed. "According to my friend, Nagumo, we were talking about Nietzsche." He stiffened when he heard slamming from the other end of the line.

"Oh shit!" the girl cussed. "My rapport!"

"Rapport?" Midorikawa questioned.

"Yes!" She sounded exasperated. "I have been trying in forever to understand what that old fool is trying to say in his books, but it's freaking impossible! I need to hand in that paper tomorrow, but I can't get it done! I'm doomed!"

"With old fool I take you mean Nietzsche?" Midorikawa asked quietly.

"Um, yeah," she said softly, almost ashamed of her outburst.

"I've read his works. I could help if you want?"

"Really? You would want to help me? We barely even know each other, even though we apparently talked for hours to no end," she added amusedly.

"For hours?" Midorikawa raised his eyebrows. He and Nagumo had arrived at 10 pm, but Midorikawa had stopped paying attention to time around 11 when he got too tipsy to care.

She chuckled again. "Yeah. My friend told me. According to her, the last thing we talked about before the tulip, as she calls him, dragged you away and home presumably was about someone named Hiroto. She said you sounded really upset about it."

Midorikawa groaned. "I'm so sorry. He's my…boss. Also, your friend called Nagumo a tulip? Oh he's gonna be pissed."

Apparently she got the hint, because she went along with the subject change. "Why's he going to be pissed?"

"Err, he has this, um, ex and they don't get along very well. Tulip is one of the many insults, but it was also once a pet name. Before the breakup, you know."

"Ah, I see."

A silence then fell, but it wasn't entirely uncomfortable. After a while Midorikawa decided to break it.

"So…shall I come over to help you with Nietzsche? Or do you want to meet up somewhere?"

"Ah! Oh, you can come over if you want. If you feel all right enough?"

Midorikawa hummed. "Actually, I feel a lot better. Aspirin and an apple do the trick, apparently."

She laughed. "That's good to hear. I'll text you my address, okay?"

"Sure thing. See you later then!"

"Yup! Until you arrive here!"

They hung up and Midorikawa blinked when there were a total of three messages calling for attention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Midorikawa จ้องไปที่ข้อความ Nagumo ได้ไม่เท่าตีเล็บกับตระการตามองความถูกต้องว่า Midorikawa ทำทุกอย่างเพื่อได้รับจิตใจของเขาออกจาก Hiroto แต่ยังมี...สำหรับเขา มันไม่ได้เช่น Nagumo เพื่อฟังในบทสนทนาของคนอื่น และจ่ายความสนใจใครแต่หญิงสาวเขาไม่เจ้าชู้ด้วยตอนนี้ ยัง Nagumo ได้มากที่สุดคงเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับเขาบ้าน ดังนั้นที่ยังเป็นสิ่งที่ไม่เป็นลักษณะพิเศษ กับเขาตัดสินดีกว่า Midorikawa ส่งข้อความกลับไปการ Nagumo Haruya' ขอบคุณ Nagumo คุณจริง ๆ มีบ้าน และหนึ่ง วิธีมาก...ไม่เป็นลักษณะพิเศษ... นอกจากนี้ คุณอาจตั้งใจ Nietzsche 'Midorikawa รู้สึกว่า ส่วนสุดท้ายสำคัญเช่น Nagumo รู้วิธีน่ากลัวได้ในโรงเรียนจาก Nagumo Haruya' reize gdi ผมว่า ไม่ txts มาก รหัสเป็นเพื่อนคนถ้าฉันไม่ได้รับยาภายในบ้าน ผมสงสัยใคร s เคยเห็นว่าเมายา หรือเมาเลย ฉันไม่ให้ตูดหนูถ้า nietzsche หรือ nietschen ของยามีความสนุกสนานเวลาด้วยว่า สาวและเธอจริง ๆ ดูเหมือนเหมือนเธออยากยาโทรหรือ txt เธอหรือ sumthing'Midorikawa frowned เขาถูกครึ่งหนึ่งและครึ่งคาดว่าจะได้รับข้อความ ด้วย 'ล้อเล่น ' แต่เมื่อไม่มีอะไรมา ตอบ Midorikawaการ Nagumo Haruya'กำลังคุณตั้งฉัน"ของ Nagumo ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ก็เหมือนคนได้คาด Midorikawa ตอบเช่นนั้นจาก Nagumo Haruya' ใช่ เรียกเธอ 'Midorikawa มีครึ่งใจปฏิเสธ และเขียนมันออกอาการปวดหัวของเขา แต่เคย texting ในขณะนี้ และอาการปวดหัวของเขาไม่ได้จริง ๆ ทั้งหมดนำเสนออีกต่อไป เขาเล็ดรอดออกจากเตียง ตัดสินใจใช้แอสไพรินก่อนเรียกสาวใดจึงได้เรียกว่า flirted ด้วยช้านั่งหลังลงบนเตียงของเขาอีกครั้ง gnawing บนแอปเปิลเขาแน่ใจว่าจะไม่ลุกฮือกลับจากท้องของเขา เขาช้าไปผ่านรายการผู้ติดต่อในการค้นหาหนึ่งไม่ทราบชื่อ เห็นเป็นโทรศัพท์ของเขาถูกปริ่มกับการติดต่อที่สำคัญทั้งหมด — ไม่อย่างจริงจัง ทั้งหมดของพวกเขา — เด็กสวนซันกับโทรศัพท์ มันเป็นงานค่อนข้างจะคิดออก เมื่อในที่สุดพระองค์หนึ่ง ชื่อหนึ่งไม่ได้มีความทรงจำ เขา dawdled เล็กน้อยก่อนที่จะโทรศัพท์ เขาเสร็จเขาแอปเปิ้ลก่อน และต้องให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้พูดสิ่งที่โง่อย่างสมบูรณ์ หรือไม่เหมาะสมพระองค์เป็นคนบ้าการอะไร เขาอาจเพียงแค่ข้อความของเธอได้ หรือไม่ที่เสียงไม้มี ใช่ เขา slapped มือกับหน้าผากของเขาแล้ว แน่นอนมันจะเสียงไม้มี เพราะเธอจะได้ยินอะไร ถูก ดังนั้นเขาจะเรียกเธอแล้ว มัน มี trepidation บางที่เขาก็กด 'เรียก' ทั้งเขารู้ Nagumo ได้ใส่ชื่อในโทรศัพท์ของเขาเอง 'บันเทิงเขา' โอ้ พระเจ้า ถ้า Nagumo จริง ๆ ทำที่ ถ้านี่เป็นการเล่นตลก และเขาถูกจริงโทร Suzuno หรือ Saginuma โอ้ พระเจ้า โปรดอย่าปล่อยให้มันเป็น Saginuma Midorikawa จะ dea เช่นนั้น —"Hello?" came a careful—girly!—voice. He already breathed a sigh of relief here."Uhm. Hi!" he replied. Yeah, casual there Midorikawa. "I'm Midorikawa Ryuuji from…yesterday night?" God, he felt like a moron."Oh, hey there! I was, err, already wondering when you would call. Not that I was waiting for it or anything!" she added hastily. "It was just, um…I—how are you feeling?" she decided on asking then."Oh." Midorikawa scratched his nape awkwardly. "I'm sort of fine. I think. Would it be bad if I said I don't remember last night very well?""Were you really that drunk?" she asked incredulously."Apparently. According to my friend—and my headache—that is."She chuckled softly. "If it's any consolation: you were a very polite drunk. Very talkative, but it wasn't bad. I think." She laughed awkwardly. "I don't remember all that well either, to be honest."Now Midorikawa laughed. "According to my friend, Nagumo, we were talking about Nietzsche." He stiffened when he heard slamming from the other end of the line."Oh shit!" the girl cussed. "My rapport!""Rapport?" Midorikawa questioned."Yes!" She sounded exasperated. "I have been trying in forever to understand what that old fool is trying to say in his books, but it's freaking impossible! I need to hand in that paper tomorrow, but I can't get it done! I'm doomed!""With old fool I take you mean Nietzsche?" Midorikawa asked quietly."Um, yeah," she said softly, almost ashamed of her outburst."I've read his works. I could help if you want?""Really? You would want to help me? We barely even know each other, even though we apparently talked for hours to no end," she added amusedly."For hours?" Midorikawa raised his eyebrows. He and Nagumo had arrived at 10 pm, but Midorikawa had stopped paying attention to time around 11 when he got too tipsy to care.She chuckled again. "Yeah. My friend told me. According to her, the last thing we talked about before the tulip, as she calls him, dragged you away and home presumably was about someone named Hiroto. She said you sounded really upset about it."Midorikawa groaned. "I'm so sorry. He's my…boss. Also, your friend called Nagumo a tulip? Oh he's gonna be pissed."Apparently she got the hint, because she went along with the subject change. "Why's he going to be pissed?""Err, he has this, um, ex and they don't get along very well. Tulip is one of the many insults, but it was also once a pet name. Before the breakup, you know.""Ah, I see."A silence then fell, but it wasn't entirely uncomfortable. After a while Midorikawa decided to break it."So…shall I come over to help you with Nietzsche? Or do you want to meet up somewhere?""Ah! Oh, you can come over if you want. If you feel all right enough?"Midorikawa hummed. "Actually, I feel a lot better. Aspirin and an apple do the trick, apparently."She laughed. "That's good to hear. I'll text you my address, okay?""Sure thing. See you later then!""Yup! Until you arrive here!"They hung up and Midorikawa blinked when there were a total of three messages calling for attention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิโดริคาว่า จ้องข้อความ นางุโมะ ไม่ได้โดนเล็บ ด้วยที่น่าอัศจรรย์ความถูกต้องว่า มิโดริคาว่า ทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าใจเย็นของฮิโรโตะ แต่ . . . . . . . มองออกไปสำหรับเขา มันไม่เหมือน นางุโมะ ฟังคนอื่นคุยกัน และใส่ใจคนอื่น แต่ผู้หญิงที่เขากำลังจีบอยู่ also , nagumo was most probably และมี who 'd gotten him home ,so that was also something uncharacteristic . กับการตัดสินใจของเขาดีขึ้น มิโดริคาว่า ส่งข้อความกลับ

กับ นางุโมะ haruya

'thanks นางุโมะ , . คุณพาฉันกลับบ้านและฉันยังคงอยู่ในชิ้นเดียว ทำไมไม่เป็นลักษณะพิเศษมาก . . . . . . . . . . . . . คุณยังอาจหมายถึง Nietzsche '

มิโดริคาว่า รู้สึกว่าท่อนสุดท้ายก็สำคัญเช่นกัน รู้ว่าร้าย นางุโมะ ได้รับในโรงเรียน haruya



จาก นางุโมะ