Nuclear Imaging by SPECT with 201Tl

Nuclear Imaging by SPECT with 201Tl-Chloride
The initial uptake of 201Tl is mainly determined by
regional perfusion, whereas sustained uptake, over a longer
period of time, depends on cell membrane integrity and
thus myocyte viability. Although many protocols are available,
the 2 protocols most frequently used are stress–
redistribution–reinjection imaging and rest–redistribution
imaging. The first protocol provides information on both
stress-inducible ischemia and viability, whereas the latter
provides information only on viability.
Viability Criteria. Four markers of viability are normal
201Tl uptake (normal perfusion) at stress, stress defects with
redistribution (reversible defects) on 3- to 4-h delayed
images, redistribution in fixed defects on images at redistribution
after reinjection or on delayed rest images (Fig. 3)
(frequently a threshold of a 10% increase in tracer uptake is
used), and tracer uptake of greater than 50% on redistribution–
reinjection images or on delayed rest images. The first 3
markers reflect jeopardized but viable myocardium, but the
fourth marker is more complex. Frequently, segments with
tracer uptake of greater than 50% do not improve in function;
the reason for this observation is the presence of nontransmural
infarction, rather than jeopardized, hibernating
myocardium (assuming adequate revascularization). Segments
with nontransmural infarction contain viable tissue
(and thus frequently exhibit .50% tracer uptake) but are
not always capable of showing improvement in function
after revascularization because of the presence of fibrosis.
Prediction of Outcome. Thirty-three studies (22 with
rest–redistribution and 11 with a reinjection protocol) (total
of 858 patients) focused on the prediction of improvement
in regional function after revascularization (18). The mean
sensitivity and specificity in these studies were 86% and
59%, respectively (Table 4) (18). The lower specificity may
be related to the definition of viable myocardium; as stated
earlier, segments with tracer uptake of greater than 50% are
classified as viable but frequently contain subendocardial
scar tissue and may not improve in function after revascularization.
A higher accuracy for the prediction of improvement
in function was obtained when inducible ischemia
was present in segments with tracer uptake of greater than
50% (34).
Improvement in global LV function was evaluated in 5
studies with 96 patients; on average, the LVEF improved
from 30% to 38% in patients with viable myocardium. In
patients without viable myocardium, the LVEF remained
unchanged (29% vs. 31%) (Table 5).
Only one study focused on the prediction of improvement
in heart failure symptoms; Mule et al. (23) demonstrated that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิวเคลียร์ภาพ โดย SPECT กับคลอไรด์ 201Tl
เริ่มต้นต่อการเจริญของ 201Tl เป็นส่วนใหญ่ตาม
การกำซาบภูมิภาค ขณะที่ยั่งยืนดูดซับ ช่วงความยาว
ระยะเวลา ขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มเซลล์ และ
ดัง myocyte ชีวิต แม้ว่าโพรโทคอมากมี,
โพรโทคอลที่ 2 ที่ใช้บ่อยที่สุดคือ ความเครียด –
ซอร์ส – reinjection ภาพและส่วนที่เหลือซอร์ส
ถ่ายภาพ โพรโทคอลแรกแสดงข้อมูลทั้งสองอย่าง
ขาดเลือดความเครียด inducible และชีวิต ในขณะที่หลัง
แสดงข้อมูลเฉพาะบนชีวิต
เงื่อนไขนี้ เครื่องหมายสี่ของชีวิตเป็นปกติ
ดูดซับ 201Tl (ปกติการกำซาบ) ที่มีความเครียด ความเครียดข้อบกพร่องด้วย
ช้าซอร์ส (ข้อบกพร่องกลับ) บน 3 - การ 4-h
ภาพ ซอร์สในข้อบกพร่องถาวรบนภาพที่ซอร์ส
หลัง reinjection หรือภาพอื่น ๆ ล่าช้า (Fig. 3)
(มักมีขีดจำกัดของการเพิ่มขึ้น 10% ในการดูดซับติดตาม
ใช้), และติดตามการดูดซับของมากกว่า 50% ในซอร์ส –
reinjection ภาพหรือ บนภาพเหลือล่าช้า 3 แรก
เครื่องหมายสะท้อน jeopardized แต่ myocardium ได้ แต่
เครื่องหมายสี่มีความซับซ้อนมากขึ้น บ่อย ส่วนกับ
ติดตามการดูดซับของมากกว่า 50% ไม่ปรับปรุงในฟังก์ชัน;
การสังเกตนี้เป็นของ nontransmural
ตาย ไฮเบอร์เนตแทนที่ jeopardized
myocardium (สมมติว่าพอ revascularization) ส่วน
nontransmural ตายประกอบด้วยเนื้อเยื่อทำงาน
(จึง มักจัดติดตาม 50% ดูดซับ) แต่
ไม่เสมอสามารถแสดงการปรับปรุงในฟังก์ชัน
หลังจาก revascularization เนื่องจากสถานะของ fibrosis
คาดเดาผลลัพธ์ ศึกษาสามสิบสาม (22 กับ
เหลือ – ซอร์สและ 11 กับโพรโทคอ reinjection) (รวม
ผู้ป่วย 858) เน้นการทำนายของปรับปรุง
ในภูมิภาคฟังก์ชันหลังจาก revascularization (18) ค่าเฉลี่ย
ไวและ specificity ในการศึกษานี้มี 86% และ
59% ตามลำดับ (ตาราง 4) (18) Specificity ต่ำอาจ
เกี่ยวข้องกับข้อกำหนดของ myocardium ได้ ตามที่ระบุไว้
ก่อนหน้านี้ คือเซ็กเมนต์พร้อมติดตามการดูดซับของมากกว่า 50%
จำแนกเป็นทำงานได้ แต่มักจะประกอบด้วย subendocardial
แผลเนื้อเยื่อ และอาจไม่ปรับปรุงในฟังก์ชันหลังจาก revascularization.
ความแม่นยำสูงสำหรับการทำนายของการปรับปรุง
ในฟังก์ชันได้รับเมื่อขาดเลือด inducible
มีในเซ็กเมนต์ด้วยติดตามการดูดซับของมากกว่า
50% (34) .
ในสากล LV ฟังก์ชันการปรับปรุงถูกประเมินใน 5
ศึกษากับผู้ป่วย 96 โดยเฉลี่ย LVEF จะดีขึ้น
จาก 30% เป็น 38% ในผู้ป่วยที่มี myocardium ได้ ใน
ยังคง LVEF ผู้ป่วยไม่ได้ myocardium
(29% เทียบกับ 31%) เท่าเดิม (ตาราง 5) .
ศึกษาเดียวเน้นการทำนายของพัฒนา
ในอาการหัวใจล้มเหลว ล่อ et al. (23) แสดงที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การถ่ายภาพนิวเคลียร์เดาว่ามี 201Tl-คลอไรด์
การบริโภคเริ่มต้นของ 201Tl จะถูกกำหนดโดยส่วนใหญ่
กระจายในภูมิภาคในขณะที่การบริโภคที่ยั่งยืนกว่าอีกต่อไป
ระยะเวลาขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มเซลล์และ
จึงมีชีวิต myocyte แม้ว่าหลายโปรโตคอลที่มีอยู่
2 โปรโตคอลที่ใช้บ่อยมากที่สุดคือความเครียด
การถ่ายภาพการกระจาย-reinjection และส่วนที่เหลือ-แบ่ง
การถ่ายภาพ โปรโตคอลแรกที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับทั้งสอง
ขาดเลือดความเครียด inducible และมีชีวิตในขณะที่หลัง
ให้ข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับการมีชีวิต
เกณฑ์การมีชีวิต สี่เครื่องหมายของการมีชีวิตเป็นปกติ
การดูด 201Tl (ปะปกติ) ที่ความเครียดข้อบกพร่องความเครียดด้วย
การกระจาย (ข้อบกพร่องกลับ) ในวันที่ 3 ถึง 4 ชั่วโมงล่าช้า
ภาพกระจายในข้อบกพร่องคงที่ในภาพที่กระจาย
หลังจาก reinjection หรือบนภาพส่วนที่เหลือเลื่อนออกไป (รูปที่ 3).
(บ่อยเกณฑ์ของการเพิ่มขึ้น 10% ในการตามรอยการบริโภคจะ
นำมาใช้) และการบริโภคตามรอยมากกว่า 50% redistribution-
ภาพ reinjection หรือบนภาพส่วนที่เหลือล่าช้า ครั้งแรก 3
ตัวบ่งชี้สะท้อนให้เห็นถึงอันตราย แต่กล้ามเนื้อหัวใจทำงานได้ แต่
เครื่องหมายที่สี่คือความซับซ้อนมากขึ้น บ่อยครั้งที่กลุ่มที่มี
การบริโภคตามรอยของมากกว่า 50% ไม่ได้ปรับตัวดีขึ้นในการทำงาน;
เหตุผลสำหรับการสังเกตนี้ก็คือการปรากฏตัวของ nontransmural
กล้ามมากกว่า jeopardized จำศีล
กล้ามเนื้อหัวใจ (สมมติว่า revascularization เพียงพอ) ส่วน
ที่มีกล้าม nontransmural มีเนื้อเยื่อทำงานได้
(และมักแสดง 0.50% ตามรอยการบริโภค) แต่
ไม่สามารถแสดงการปรับปรุงในการทำงานเสมอ
หลังจาก revascularization เพราะการปรากฏตัวของพังผืด
ทำนายผล สามสิบสามการศึกษา (22 กับ
ส่วนที่เหลือกระจายและ 11 กับโปรโตคอล reinjection) (รวม
ของผู้ป่วย 858) มุ่งเน้นไปที่การคาดการณ์ของการปรับปรุง
ในการทำงานในระดับภูมิภาคหลังจาก revascularization (18) หมายถึง
ความไวและความจำเพาะในการศึกษาเหล่านี้เป็น 86% และ
59% ตามลำดับ (ตารางที่ 4) (18) ความจำเพาะต่ำอาจ
จะเกี่ยวข้องกับคำนิยามของกล้ามเนื้อหัวใจทำงานได้; ตามที่ระบุไว้
ก่อนหน้านี้กลุ่มที่มีการบริโภคตามรอยของมากกว่า 50% ได้รับการ
จัดเป็นไปได้ แต่บ่อยครั้งที่มี subendocardial
เนื้อเยื่อแผลเป็นและอาจไม่ปรับปรุงในการทำงานหลังจากที่ revascularization
ความถูกต้องที่สูงขึ้นสำหรับการคาดการณ์ของการปรับปรุง
ในการทำงานที่ได้รับเมื่อขาดเลือด inducible
ในปัจจุบัน ส่วนการดูดรอยมากกว่า
50% (34)
การปรับปรุงในการทำงานของเลเวลระดับโลกได้รับการประเมินใน 5
การศึกษากับผู้ป่วย 96; โดยเฉลี่ย LVEF ดีขึ้น
จาก 30% เป็น 38% ในผู้ป่วยที่มีกล้ามเนื้อหัวใจทำงานได้ ใน
ผู้ป่วยที่ไม่มีกล้ามเนื้อหัวใจทำงานได้ LVEF ยังคง
ไม่เปลี่ยนแปลง (29% เทียบกับ 31%) (ตารางที่ 5)
เฉพาะการศึกษามุ่งเน้นไปที่การคาดการณ์ของการปรับปรุง
ในอาการหัวใจล้มเหลว; ล่อและคณะ (23) แสดงให้เห็นว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพโดย 201tl คลอไรด์กับนิวเคลียร์เพื่อการเริ่มต้นของ 201tl

เลี้ยงจะถูกกําหนดโดยส่วนใหญ่ในภูมิภาค ในขณะที่การใช้อย่างยั่งยืน ระยะเวลานาน
เวลา ขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของเซลล์และดังนั้นจึง myocyte
3 . แม้ว่าโปรโตคอลหลายใช้ได้ ,
2 โปรโตคอลที่ใช้บ่อยที่สุดคือ ความเครียด และแจกจ่ายภาพพัก reinjection
-
และแจกจ่ายภาพ .ขั้นตอนแรก ให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะความเครียดทั้ง
inducible และความอยู่รอด ในขณะที่หลัง
ให้ข้อมูลเฉพาะในความมีชีวิต .
เกณฑ์ที่ดีกว่านี้ 4 เครื่องหมายของการมีชีวิตเป็นปกติ 201tl
( เลี้ยงปกติ ) ที่เครียด ความเครียดข้อบกพร่อง
แจกจ่ายได้ ( ข้อบกพร่อง ) 3 - ส่วนใหญ่ล่าช้า
ภาพ , การแก้ไขข้อบกพร่องในรูปที่แจกจ่าย
หลังจาก reinjection หรือเลื่อนภาพเอง ( รูปที่ 3 )
( บ่อยเกณฑ์เพิ่มเป็น 10% ในการใช้เป็นเทรเซอร์
) และติดตามการใช้มากกว่า 50% ในการแจกจ่าย–
reinjection ภาพหรือล่าช้า ภาพที่เหลือ เครื่องหมาย 3
แรกสะท้อนให้เห็นถึงอันตราย แต่ได้ กล้ามเนื้อหัวใจ แต่เครื่องหมาย
4 ที่ซับซ้อนมากขึ้น ส่วนกับ
บ่อยติดตามการใช้มากกว่า 50% ไม่ปรับปรุงในการทำงาน ;
เหตุผลสำหรับการสังเกตนี้คือการปรากฏตัวของ nontransmural
ขาดเลือด มากกว่ามาจำศีล
, กล้ามเนื้อหัวใจ ( สมมติว่า Spectrometry เพียงพอ ) ส่วนที่มีการ nontransmural

( และดังนั้นจึงมีการใช้บ่อยมี 50% ติดตามการใช้ ) แต่ไม่สามารถแสดงการปรับปรุงเสมอ

ในฟังก์ชันหลังจาก Spectrometry เพราะการแสดงตนของการเกิดพังผืด
ทำนายผล สามสิบสามศึกษา ( 22 กับ
เหลือ–แจกจ่ายและ 11 กับ reinjection Protocol ) ( รวม
ของ 858 ราย ) เน้นการพยากรณ์การปรับปรุง
ในฟังก์ชันภูมิภาคภายหลัง Spectrometry ( 18 ) หมายถึงความไวและความจำเพาะในการศึกษาเหล่านี้

86 % และ 59% ตามลำดับ ( ตารางที่ 4 ) ( 18 )ความจำเพาะต่ำอาจ
จะเกี่ยวข้องกับนิยามของกล้ามเนื้อหัวใจได้ ตามที่ระบุไว้
ก่อนหน้านี้ กลุ่มกับการติดตามมากกว่า 50% จะแบ่งเป็นสาย แต่บ่อย ๆ

subendocardial ประกอบด้วยเนื้อเยื่อแผลเป็นและไม่อาจปรับปรุงในการทำงานหลังจาก Spectrometry .
ความถูกต้องสูงกว่าการคาดการณ์ของการปรับปรุง
ในฟังก์ชันได้เมื่อ inducible ขาดเลือด
อยู่ในกลุ่มกับการติดตามมากกว่า 50% ( 34 )
.
ในการปรับปรุงฟังก์ชัน LV ทั่วโลกประเมินใน 5
) 96 ผู้ป่วย ; เฉลี่ย คือการปรับปรุง
จาก 30% ถึง 38 % ในผู้ป่วยที่มีกล้ามเนื้อหัวใจ ในผู้ป่วยโดยไม่ได้

คือ กล้ามเนื้อหัวใจยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ( ร้อยละ 29 และ 31 % ) ( ตารางที่ 5 ) .
เพียงหนึ่งการศึกษาการคาดการณ์การปรับปรุง
ในอาการหัวใจวาย ; ล่อ et al . ( 23 ) พบว่า